Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Gözyaşlarım ekilmiş, demet demet toplanıyor.
Sokaklarda bir telaş, hevesle attığım her adımda.
Taşıdığım belli, bir yığın ümit duruyor kucağımda.
Dökülen göz yaşları ekilmiş, yürüdüğüm kaldırımlarda.
Demet demet toplanıyor, adın kazınmış taş duvarlarda.

Her ışığın sönüşü, yakıldığı zaman ki kadar hazin.
Yakılmış bir umut gibi, söndürülemeyen acı talihim.

Masalar aynı kokuyu taşıyor, akşam bıraktığından bu yana.
Yırtılmış sevdamın arı, hesap soruyor aşkımı aldatana.
Her şey bir yana savrulmuş, tuz basılmış kanayan yarama.
Boğazımda büyüyor yumruğum, söz geçiremiyor sol yanıma.

Manevi duygusuzluk değildir, kara bahtımı küstüren.
Yakılmış umudun kararmasıdır, göz yaşlarımı döktüren.

Yıkılsın şimdi; dün akşam, adını kazıdığım taş duvarlar.
Yırtılmış sevdamın arına, inliyor bastığım kaldırımlar.
Kaybolmuş gözyaşı demetleri, çağlıyor delirmiş hıçkırıklar.
Aynı acıyı taşıyor bu akşam, ışığınla süründüğüm sokaklar.

Sırtıma vurulan yük ağır, fakirlik değil belimi büken.
Ümitsiz aşkıma yakılmış ışıktır, acı talihimi düşündüren.


03.07.2007 02.00
Kamil Çağlar