Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Gümüş Şehir Gümüşhane
Gümüşhane eskiden eskimeyen bir belde
Özelliği bulunmaz, sanmam başka güzelde.

Vadilerin bağrına sığınmış mağdur şehir
Sabrın sevgi kalesi; her zaman mağrur şehir.

Sıra sıra dağlara, taht kurmuş hoş yaylalar
Güzelliğe susamış kıraç hisleri sular.

Görenleri mest eder Tomara şelalesi
Gümüşhanevi iman, inancın meşalesi.

Torul çayı dağların götürür elemini
Kelkit çayı hasretin eskitir matemini.

Zigana’ da manzara, kebap, çok enfes iklim
Özlemini dindirir uğrayanlar her mevsim.

Tersun dağında çamlar sevgi kalemi gibi
Kösedağı’ nda yollar, ayrılık yemi gibi.

Kostandağın bitmez kışın çığı, tipisi
Kadırganın sislidir göğe ermiş tepesi.

Kelkit’ in ve Şiran’ın emsalsiz fasulyesi
Adı şeker, şekerden de tatlıdır yemesi.

Kuşburnu ile kekik her tarafta kök tutar
Dut pestili, yiyenin canına canlar katar.

Cefakar, çok çilekeş; gurbetçi insanları
İçlerine gömerler, bitmeyen isyanları.

Her tarafta harabe, virana çökmüş evler
Kimsiz kimsesiz kalmış, boynunu bükmüş evler

Bekler, hep bekler gibi, gidenleri bıkmadan
Direnir iklimlere tabiattan korkmadan.

Gümüşhane vatanın mahrum, mahzun beldesi
Binlerce seveni var, sanmayın yok kimsesi.