Meral Yağcıoğlu

[GooD aNd EvıL]

Gülüm de Sen Bülbülüm de

Tutuştu yüreğim seni gördüğümde
Ufkum aydınlandı gözündeki kor alevden
Bakışların kıskacına aldığında beni
Umutlarım sel oldu akar çağıl, çağıl
Durmaz bu deli yüreğim ritim tutar
Seni tanıdığım o günden beri
Hayatım renklendi siyahı silindi
Kara bulutları martılara yükledim
Yağmur ormanına döndü çorak bedenim
Mavi meleklerin kanatlarında
Okyanuslar aşar oldum
Coşkulu,neşeli çarpar yüreğim
Kuru bir dal iken köksüz
Şenlendi gönül bahçem
Gül dalında şakıyan bülbül
Bahçemdeki köhne fidanı mesken tuttu
Canıma can oldu nefesin
Hayat kayıp giderken avuçlarımdan
Parmakların kavradı sıkı sıkıya
Kenetlendi elin elime ayrılmamacasına
Umutla bakıyor gözlerim gözlerinle
Her günüm bayram yeri misali
Çığlık çığlığa coşar yaşarım senle
Yıllar geçse de
Her yeni günü el ele karşılayan
Hüznü de,sevinci de paylaşan
Etrafına sevgi dolu ışık saçan
Beli bükük iki tonton olsak da
Karşı koyacağız ya hayata
Senli şu dünyada
Ne gül isterim nede bülbül
Gülüm de sen bülbülüm de