Zülfikar Yapar Kaleli

[GooD aNd EvıL]

Beynimi Kemiriyor, Kanımı İçiyorsun.

Oturdum bir kenara, yürekte onmaz yara
Beynimi kemiriyor, kanımı içiyorsun.
Gönlüme hasret yazdım, yapıştırdım duvara
Boynumu bükük koydun, zil taktın uçuyorsun.

Yoğun içine daldım, yokları seçiyorum
Asırlık susuz pınar, kanarak içiyorum
Sana sultan deyerek gönlümü açıyorum
Bıraktın yarım beni, yarımı saçıyorsun.

Yıldıza kement atmış, ayı tutmuş bir eli
Bülbüle figan düştü, güle Leyla diyeli
Boynum baştan habersiz, sana eğdim eğeli
Mihnetle bir gül açtı, kesiyor, biçiyorsun.

Sevdiğin belli olmaz, sevmediğin hiç değil
Kim olsa söyler bunu dile sevda güç değil
Göçerlere karıştın gidiyorsun “göç değil”
Aklıma koydun seni, sebepsiz kaçıyorsun.

Gönüllü tutsak oldum, geleceğim yol çamur
Ufukta sahte mevsim, hakikatsiz kul çamur
Yol yola çıkacaksa varsın olsun ol çamur
Sıradan saydın gülüm, görmeden geçiyorsun.

Düştüğüm dipsiz kuyu, umutsuz yatıyorum
Çıkmaya çırpındıkça batıyor, batıyorum
Artık benden usandım, ben beni satıyorum
Bana kapattığını kimlere açıyorsun?

Hayallerim fütursuz, düşler nadan, firarda
Hasret infaz ipinde, aklım takılı yârda
Çölde serap gibiyim, git ama bir kez sor da
Zemheride kaldım ben, sen yaza göçüyorsun.

Söz hakkı tanımadın, kararı verdin kendin
Ellere gül olsan da, bana dalsız dikendin
Bitirdin beni ama, işte sen de tükendin
Gönlüme köz düşürdün, külden ne seçiyorsun?