Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Gücenme Bana Dağlar

Gönül göğsümden türkü emen dağlara danış
Fırtınaya sırt veren yiğitlerden ne kalmış
Semender dolaştıran o dik yamaçlar gamlı
Ses vermeyen kayalar derin hayale dalmış

Em tutmaz yaraları saracak el ararken
Bir el değdi özüme zehirden ilaç sunar
Adım sanım kayboldu namertlerin içinde
Düşündükçe dünyamda bilmem kaç dünya yanar

Yiğit kisveli namert dağlarda baç alıyor
Bağrımda garipleşen ağrılar aman vermez
Her dalda açan çiçek edebinden kuruyor
Açar büyür çiçekler gönüller bakıp görmez.

Yaylalar yar gönüllü güzelleri arıyor
Başı okşanan çocuk mutluluktan habersiz…
Kenger sakızlarında saklı kalan sevdalar
Şimdi aşkın adı yok gönüller boş sevgisiz

Kavgaların odağı yüreğimde acı var
Dağlar bana gücenir yiğit mi sayar bilmem
Yiğitliği ruhumda ruhsuza kurban ettim
Gücenme bana dağlar bu yüzden sana gelmem