Kağan İşçen

[GooD aNd EvıL]

Arkadaşlarla
arkadaşlarla koştuk umuda
paylaştık sade somunu
çöp yüzdürürken
kirli bulanık sularda
berrak dünyalara dair hayallerle çoğaldık
parasızdık
ama hiç arkadaşsız kalmadık
hiçbir oyunun sonu gelsin istemedik
ama paylaşmaktan yana hiç oyuncu olmadık
aşklarımızda çocuksu
dal gibi kırılgan
masum
kavgalarımızda
hep asi
ve dürüst

şimdi
buğdaylar başak verdiğince
toprağın onuru gibi onurlu bakıyoruz dünyaya
çıplak güneşin altında emeğin bayramıdır arkadaşlık
şimdi
çıplak ayaklı çocuklarla
mahalle aralarında top oynamak kadar samimi
mücadele etmek emperyalizme karşı
aynı felluce'de sevdaya tutulan
ayakları lastik pabuçlu çocuklar gibi

biz
onuru olduk yarınların bile
ayakta kalarak faşizme karşı
1950'de açtık göğsümüzü Berlin'de
kurşunlar vuramadı tebessümümüzü
amilcar cabbar'ın çiçeği burnunda çocukları
ho amcanın çekik gözlü umudu
lumumba'nın kömür karası direnç tomurcukları
arafat'ın sapanı olduk
boyun eğmedik yalana

öyle yalın
öyle dopdolu ağlamaksı
rüzgarla yarışta
yılkı atlarının özgürlüğe son koşusu
arkadaşlar
boynumda kırmızı bir atkı kadar sıcak
ellerimi ısıtan güneşin mağrurluğu
arkadaşlar
taptatlı flamingoların göç hikayesi
kanat kanat öfke
damla damla yağmur zerresi sadeliği
tarihin en büyük aşkı
ekmek ile vatan'ın öyküsü

arkadaşlar
son toplantıda
yürümeyi konuşuyorlar
buz dağlarını aşıp
açıklara
en açıklara
ulaşılmaz doruklarına insanlığın
arkadaşlar
gökkuşağının doğduğu yere götürecek bizleri

her birimiz
ayrı renkten
ama seslerimiz aynı
paylaşmak istiyoruz
geleceği eşit kılmak için
serçelere