Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Omuzumda Saçların

Uzun yolların,
En çekilmez yanıydı sensizlik.
Şeritlerdi,
Bembeyaz teninin üzerinde gezindiğim
Ağır ağır.

Karanlıklar yokluktu,
Acizlikti
Ve Işıklardı sönünce,
İçime korkular saran.

Ben şimdi sensiz,
İsmini bilmediğim bir otobüste
Ağlayan çocuklar gibiyim,
Şefkate ihtiyaç duyan.
En güzel şiirlerimi unuttum
Henüz elimde,
Bir kâğıt, bir kalem yokken.

Oysa
Ne güzel kelimeler bulmuştum,
Güzelliğini anlatacak
Yazık,
Onlarda sensizlik gibi,
100 kilometre sonra uzaklaştılar.

Molalarda aradım önce seni
Cafelere baktım,
Restoranları gezdim,
Bahçesinde dolaştım tüm tesisin
Yoktun,
Duydu tüm yolcular,
Uzaklara haykırdığım çığlıklarımı.

Yanımda olsaydın,
Şimdi, şu an
Yaslasaydın güzel başını
Hiç ağrımayacak omzuma.
Dalıp gitseydim,
Hiç duymadığım müziğin
Hiç duyulmamış sözlerine.

Seyretseydim seni
Ahh seyredebilseydim
Hiç doyamayacağım güzelliğini
Ne olurdu hiç bitmeseydi,
Ve ulaşamasaydık gitmek istediğimiz yere
Omzumdan dökülen saçların
Yakarken değdiği tenimi

Şimdi kapatmalıyım,
Tarafından hiç çalmayacak telefonumu,
Otobüs kalkmak üzere.
Yine ışıklar sönecek,
Ve yine teninde gezeceğim sessizce.

12.12.2005
03,52
Sana

Ertuğrul Bayam