Ay Düþmüþ Þafaðýna

[ReasoN.^*]

Ýçimde sen,gözlerinde ben,Sen ve ben.
Gözlerimizden okunur,
En güzel bir aþk hikayesi.

Ýçinde ben,gözlerimde sen; Ben ve sen.
Öpüþürken,
Dudaklarýmýzdan yüreðimize akan aþk seli.

Bir ömür boyu içsek pýnarlarýndan.
Yüreðimize akan çaðlayalarýndan,
Kandýðýmýz aþk þularýndan,
Usanmadan bir daha, bir daha…

Ateþle suyun kucaklaþmasý gibi,
Yakan söndüren alevi.
Tutuþmalýk yüreklerde savrulan küllerde.
Yansak yeniden; bir daha,bir daha…

Sen ve ben;
Çok uzaklarda,Yetim yüreklerde açan;
Sevda çiçekleri gibi boynu bükük.

Pýnarlarýna susamýþ güler gibi,
Buram buram aþk kokar
Bozkýr çiçekleri,

Kumsallarýnda denizin,
Akþamlarýn melteminde aþk.

Baþak mevsiminde aþklar,
Ama ben yine sensizim þimdi;
Yosun kokularýnda canlanýyor maziler.
Menekþelerde gözlerinin rengi;
Güllerde çiçeklerde hep sen…

Vakitmi çok geç;
Dursun insafsýzca gecen zaman.
Sonsuz karanlýðýnda geceler gökyüzümün.
Ben gecelerde seninle,
Gündüzlerde öksüzüm…

Güneþ yok…
Yýldýzlara açmýþ kara baðrýný geceler.
Ay düþmüþ þafaðýna Kumla’nýn.
Bak yeni bir gün doðuyor,
Terk ediyor,Vedalaþýyor sanki Ay.

Sýcaklýðýyla birlikte gülümsüyor,
Doðuyor yeniden Güneþ…

Her vedalaþmanýn sonunda yeniden,
Kucaklaþýr gecelerde gökyüzüyle ay.
Yýldýzlar kadar uzak olsanda bana,
Ben hep seninleyim be! .. güzelim…