Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Bana baharı anlat, dizelerinde,
Çiçekleri, arıları, kelebekleri,
Doğayı anlat doğallıklar içinde.

Bana sevdayı anlat,
Bakışlardaki heyecanı
Uzaklıklardaki özlemi anlat

Bana yaşamı anlat
Umutsuzluklardaki umudu
Kayıplardaki acıyı anlat bana.

Kucağımda çocuk ol,
Deliliklerden söz et bana
'baharda nisan fırtınasını' anlat bana.

Yağmurda nasıl ıslandığımızı anlat,
Bahar kokan yaşamdan söz et,
Yaşadıklarımızı anlat.

Her baharda 'bir nisan 'gününü anlat.
Hizmetkarlığımı yaşat bana
Senle olan duygularımı yaşat.

Kulaklarıma fısıldayan nağmelerini,
Saçlarıma taktığın
Kır çiçeklerini anlat

Bana baharı anlat hayat boyu
'baharda nisan fırtınasını' anlat.

[GooD aNd EvıL]

Bir bahar sabahı beni terk edip gittin
Hiç acımadan, gözyaşlarımı hesaba katmadan
Merak ediyorum bunu neden yaptın
Oysa ben, sen yanımdayken
Bayramlıklarını giymiş öksüz çocuk gibi sevinirdim
Gök yüzündeki yıldızları yeryüzüne indirirdim
Sensiz olduğum anlardaysa
Bilir misin sensiz yatağımda seni düşlerdim
Yağmurlu *******de üşürdüm
Senin yerine yastığıma sarılırdım
Kar yağdığında çocuklar gibi sevinir, kıpır kıpır olurdu içim
Mevsimlerden en fazla kış mevsimini severdim
Sormuyorsun neden kış mevsimini sevdiğimi
Çünkü kış *******i soğuk ama gündüzleri ağaçlar gelinlik giymiş gibi olurlar
Ve ben seni düşlerim gelinliğimle beraber
Kıştan sonra bahar gelir
Sana kavuşma mevsimidir bahar, aynı zamanda terk edip gittiğin mevsimdir
Ve yaz *******i aşkın gibi yakar içimi
Güzün gelmesiyle yapraklar sararıp dökülür
Ben de onlar gibi solarım
Yine mevsimlerden kış
Eskisi gibi sevmiyorum kış mevsimini artık
Çünkü ardından gelen bahar
Ve de sensiz gelen bu kaçıncı bahar.

[GooD aNd EvıL]

Suya yazıyorum artık gülüşlerimi,
Gözyaşlarımı dağ yamaçlarındaki kaya parçalarına,
Yüreğim doğmamış bir serçe kanadında...

Baharı bekliyorum bir cemre telaşında...
Birinci cemre suya,
Gülüşlerim ısınacak!
İkinci cemre toprağa,
Gözyaşlarım susacak!
Üçüncü cemre tabi ki havaya,
Yüreğim serçe olup kanatlanacak!

Aşk!
Bahar oldum,
Cemre beklerim!
Su gibi akıp giden gülüşlerimle,
Mıh gibi kazınıp kalan gözyaşlarımla,
Ve doğmamış bir serçe kadar uçmaya acemi yüreğimle!
Gel beni bin yıllık kışımdan,
Baharındaki cemrelerinle uyandır artık!
Ey aşk!

[GooD aNd EvıL]

sönen bir ufkun aydınlığında beyaz sevda
esintileri gelirken yüreğine,
son vapurun kalkacağı rıhtımda,görmeden
sevda güneşini, gidecekmisin sen.
seni görmek için gelirim istersen,son kez
sana sevda pınarlarından,
bana ancak benden çok sen yetersin,anlarsan
eger yüregimin avuçlarında.
sevdanın her hecesi aşktır bana,ismine
sevgiler yazıldı, ölümü olmayan,
kirpiklerim örtsede gözlerimi,vuram
vuram yıllar gelir,usanmaz beklerim seni.
bahar sevdalarında sevdamla üşürsün
bedenin titrer,bensizliğe sarılırken,
ağıtlarımı koynumda gizledim,ağladığımı
görme sakın,hüzün akşamlarında.....

[GooD aNd EvıL]

Ne Zaman Seni Düşünsem
Ala Bir Ceylan Dolaşır Kırlarda
Ağaçlar En Güzel Yemişlerini Verir
Kuşlar Cıvıldar Dallarda

Ne Zaman Seni;
O Gülen Gözlerini Düşünsem
Al Bir Güneşdir Doğar İçimde
Umut Ekinleri Büyür
Sevda Rüzgarları Eser Gönlümde...
Kelebekler Konar Ellerime...

Ne Zaman Seni Düşünsem
Kekik Kokulu Yarim,
Bir Bahardır Kaplar Benliğimi
Havaya Aşk Kokusu Dolar
Alır Götürür Sana Yüreğimi.

[GooD aNd EvıL]

Yağmur yağıyordu bir bahar akşamında.
Ve ben seni düşlüyordum..
Balkondan uzattığım bedenim ıslandıkça,
Ağlıyordum, çünkü seni hatırlatıyordu yağmur..

Sokağa çıktım, şemsiye almadan,
Islanıyordum, şehrimin dar sokaklarında..
Gidiyordum, nereye gittiğimi bilmeden,
Ama biliyordum sana ulaşacağımı, umuyordum...

Yağmur güzel değildi belki, senin kadar,
Ama seviyordum, sebepsiz bir şekilde..
Tıpkı seni sevdiğim gibi...
Gökyüzüne baktım o an, göremedim yıldızları..
Kaybettim onlarıda senin gibi..

Ağlıyordum, bir bahar akşamında,
Sebebini bilmeden ağlıyordum...
Rahatlatıyordu çünkü ağlamak beni,
Tıpkı seni gördüğüm anki gibi..

Yağmuru dinliyordum, bir bahar akşamında,
Ağzından çıkan her sözü dinlemem gibi...
Huzur veriyordu çünkü bana,
Sebepsiz ve nedensiz dinliyordum..

Yağmura benzetiyordum seni, herşeyinle..
Yağmurla gelen herşeyi veriyordun bana,
Yalnızca birşeyi veremiyordun, yağmur gibi,
Bir benim olmayı beceremiyordun....

[GooD aNd EvıL]

Döndüm işte geriye
Ne elim başkasına değdi
Ne dudağım başkasını öptü
Başka biriyle göz göze bile gelmedim
Ara sokaklarda senden başka kaçamağım olmadı
Döndüm işte geriye
Ben yine aynı ben
Biraz boyum uzadı
Çok az kilo aldım
Kemanımın telleri kırıldı
Akordu bozuldu
Şarkı söyleyemedim sen yokken
Kimse bana eşlik etmedi
Zaten yazdığım şarkıları da senden başkası bilmiyor
Sen giderken yazdığım şarkı yarıda kaldı
Seni düşünmekten devam bile edemedim
Tek düşündüğüm sensizken ben
Dedim ya döndüm artık
Şarkılarım senden yana
Aşkı özledim sensiz
Vazgeçilmez alışkanlığım
Çok şükür geçti artık
Bırakalım her şeyi
Unutalım
Boş verelim olup biteni
Anladım senden başkası yar olmaz bana
Düğünümüz olsun bahara
Gidelim uzaklara
Bir evimiz olsun
Bir de küçük bebeğimiz
Bahçede de güllerimiz
Ben işe gideyim
Sen evde beni bekle
Hayat sürsün böylece
Ne yerimizi bilen olsun
Ne sesimizi duyan
İkinci bahara az kaldı
Yapraklar dökülmeyecek
Kuşlar gitmeyecek
Geriye döndüm artık
Seninleyim
Kalbim seninle
Acılar hiç dönmeyecek
Sevinç çığlıkları yükselecek
Bu rüya bitmeyecek
Masal sürekli devam edecek
Seninleyim artık
Kavuştum Allah’a şükür

[GooD aNd EvıL]

Bir Bahar sabahı uyandığımda
Kuşların cıvıltısı ile canlanıverdim
Tabiatın dirilişi,güneşin kızıl ışıkları
Can veriyordu sanki kıraç topraklara

Tomurcukları henüz açmamış çiçekler
Sevinçten yüzüme gülüyorlardı sanki
Yaşama merhaba diyen menekşeler
Toprak kokan çimenlerde gizleniyordu

Bir bahar akşamı ise gün batımında
Güneş elveda derken bulutlar arasından
Mehtap ve yıldızlara seni sordum
Ama gözlerim boşlukta kaldı kutup yıldızında

Her ilkbahar gelişinde seni görürüm
Sanki sarı papatyalar arasında ararım seni
O zaman dalarım yine mevsimlere boş ve uzunca
Kardelen çiçeğine elveda derken,bahara selam derim.

[GooD aNd EvıL]

ta uzaklardan
tarihin öte yakasından geldim
adıma güneşin çocuğu dediler
aydınlıklar döşedim yoluna
bulutlardan hüzünler yüklendim
zulana bıraktım mutluluğu
mevsimlerden hazanı yüklendim
baharı sana bıraktım
geçerken sevda denizinden
patikalarında konakladım yaşamın
yine de uslanmadım
zulmün gözüne batarken
sevdalar nakışladım gülüşüne
ve yürürken uçurumlardan
kanım düştü toprağa
yine de uslanmadım
cemreler düşerken mevsime
bahçene güller ektim

[GooD aNd EvıL]

Ağaçtaki kırağılar dökülüyor Almus’tan yamaçlara
Kuşlar uçuşuyor bir anda ses katmak için bahara
Derenin buzulları çözülmeye başladı ertesi ertesine
su şarıl şırıl sesleri desenliyor canlılığa
Tepe de, çocuklar ve yine kuş cıvıltıları öfkesinde
Gökyüzü berrak ve lekesiz
Tokat’ın eteklerinde
Gelinlik giymiş bir gelincik tabiat şahlığında
Hepside boy verdi tabiatın ilk irkiliş canlılığında
Biraz solumda karınca katarları Hızır gibiler
Mizgin'liyorlar bize çalışanların kazanacağını
Biraz sağımda tembeller uykuda hala
Uyanmadılar onlar...
Kaybetmeye hazır Nazır gibiler
Kimileri daha kapanık
Ağustos böceğini oynuyorlar
Tıpkı ağaçtan kopuk
Çürümeye mahkûm kavuklardalar
İş’e yaramayan anlarla kuytulukları
Küflenmiş yaprakların dibinde
Uzun ölümlere yolculuk seçmişler
Kesilen bir ağacın kütüğünde
Bin Dersim çiçeğidir,
Tohum dökerek irkilenler...
Bir babacan yürek ansız, hesapsız ve kaygısız
Er gibi doğacak, bir can misali pultusuz
Namusluca toprağa düşerken
Gökyüzünün berrak ve lekesiz şahitliğinde
Almus'ta haykırabilmek var yine de...
Yüreği gelinlik giymiş tabiat ana’nın
Kollarında kan-revan içinde,
Gidebilmek yine de...