Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Ü ç U z l a ş ı: 3 Dağlar, Atlar Ve Sular
c/: Ve En Sonda Delirir Sular

1/:
Şiir bu, kudurur...
Atılmak ister
Hudutların ardındaki illere
Sular ne güne durur
Vurur dingin asiliğini
Şairin usta derinliğine...
1/:c
Ben suları severim
Onlar da beni.
Vurup terkiyekırk beşinci sayfanın muhteviyatını
Seveni ve sevileni bereketli bir denizde
Önlenemez bir aşkla her dem
Çıkmadan duaya yağmur elinde
“amin” demeden yani çorak yürekler
O an damla damla ışır pınarında gözlerin
Lüle olur bardak bardak özlem
Dere olur sırılsıklam o nazlı hüzün
Süzülür emziğinden buharlı yüreklerin
1/:cc
Ben suları severim
Onlar da beni.
Nehirlerin. Irmakların. Çayların. Fıratların
Ve çizgileyin haritaya mim düşen diclelerin
Alayı halay tutar
Sitayişle denizin deltasında
Ve sel alır usulca çarşamba’yı
Okyanuslar garkolur gerdeklere
Yosunlar şiir yeşerir
Şair çelik bir şilebin uskuruna takılır
Devşirir ha babam
Devşirir... Devşirir! ...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Ü ç U z l a ş ı: 4 Dağlar, Atlar Ve Sular
ç/: Üç Uzlaşı Şiiristanda

1/ç:
Şiir bu, kudurur...
Kavuşmak ister sevdaya
Alır koltuğunun altına
Şakağında gül açan başını
Önce dağlara vurur
Sonra ıslık olur kanadında kuşların
Taşların döşünde seke seke
Şırıl sıklam su olur akar
Bakar… bakar…
Flu bir şiir buğusunda bulanan
Akışkan sevdasının ardından…
2/:ç
Atlar dağları sever
Dağlar suları
Yuları süner küheylanların ipek yolunda
Bir kolunda fırat olur dağların karı
Atların teri murat olur diğer yanağında
Sürmeli bir munzurlunu gözünün
Şairse tendürek’te sarmaşık
Toroslar’da yar olur
Kar olur ki kürtük kürtük
Türkülerde kanlı bir tükrük olur sular
Tetikler “tık” düşer sabaha
Namlular çın çın
Yalçın dağlar şırıl şırıl ses verir
Atların gözleri kor ejderha
Uzatır alaz alaz yelesini arap tayları
Yiğitlere bel verir hasan dağı
Sunar kalaylı tas içinde yüreğini şair
At. Ot. Ve su kokan bir dağ ile
Dağlarsa gebe kalır
Çığlık çığlığa minik bir şiire…
3/:çç
Atlar dağları sever
Dağlar suları
Kısrakların yeleleri uzanır cehennemi tandırlardan
Uzatır alaz alaz düğümlü kuyruklarını atlar
Yiğitlere bel verir dağlar misali taylar
Verir yüreğini şair
Yaşam kokan bir dağ ile
Gecenin ötesine
Yani arkayüzüne gündüzün
At ve su zifaftadır o an
Düğün dernek ve debdebe ile
Dağlarsa gebe
Çığlık çığlığa sevgili bir şiire...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Üç Başınaydık
1/:
O ve bendik…
***
Yalnız ve ıssızdık şahsi cihanımızda henüz
Yedi odada yedi gölgeydik iki başına
Yedi odada biz yenilmezi yendik...
***
Bir çığırtıydı kopan dağlık bir hançereden.
Burnundan soluklanan metalik bir yağız attı.
Sanki eşiğimizdeydi muhasaramızın çerileri.
Bir kızıl küheylân kan kişnemede...
Kıvrık bir hançer misali Yemen semalarında
Ellerimiz tenha böğrümüzde
Öylece kalakaldık...
1a/:
O ve ben değildik artık
“O” vardı bir de...
2/:
Yedi odada üçbaşınaydık.
Saydık kendilerimizi kurbanlık sürülerden.
Say ki, üç bin başınaydık...
Korkumuz kanat takıp uçmuştu,
Eşiğimizdeki muhasaramızın çerilerinden.
Kan kişnemedeki kızıl küheylân
Şakağından vurulmuştu.
O çığırtıydı ki kopan
Sarp dağlık hançerelerden
Yani bizi çağıran....
2a/:
Dört bir yandaydık artık o ve ben
Yuvarlak ayak izlerimizle Sirius’ta bile vardık
Sayın ki biz ikimiz artık
Beynimizdeki kozmik dünyalardaydık...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Üç Deli Uşağın İstanbul Macerası
A/.
İstanbul yine o kabına sığmaz,
Everest taşları kadar sağır,
Akdeniz kadar ilkbahadı...
***
Biz, üç deli uşak;
Üsküdar’da vurulmuştuk soluğumuzdan.
Sözümüze düşmüştü bir kızıl gül.
Ellerimiz tombul kitaptı oysa.
Şakaklarımız sarışın tedavül...
***
Bir gül ki… İnce ve yavru dudaklı.
Hisarlar utangaç gelindi karşı yakada.
Yaşlı demirci keskin bir pala yaptı,
İstanbul tedirgin oldu ve kırptı gözlerini.
***
Biz üç deli uşak...
İstanbul’a vuruldu sunturlu yıllarımız
Ağladı fotoğraf suretli Beşiktaş’ımız.
Ağladı astroloji diyarında yıldızlarımız...
B/.
Bizim burnumuzda hasretlik bayrak bayrak...
Yararak bir kabak gibi Bostancıdan
Zeytinburnuna kadar...
İstanbul yine o...
Sonuna kadar esrik ve kusmuk kaldırımlarda.
***
Biz, üç deli uşak...
Sarıyer’dendoğrultup yelimizi Kız Kulesi’ne estik.
Esrik Gümüşsuyu berduşları vurdular naraları
Vuruldular kucak açan sarmaşıklar külhanilere.
İstemeden tanıktık karakollarda, olan bitene,
Parmak uçlarımız sivri sivri dikendi.
Herkes kendi ateşlerine doğradı ahını
Bir de...
İstanbul yine eski yıllar kadar yamandı
Saçlarımızın uçları yalap yalap ateş.
Bileklerimiz Marmaraya kadar kandı...
C/.
Beyoğlu avuçladı bir asker dönüşü,
Uygun adım giden yıllarımızı.
Kırmızı bir gül kıvırıp kanrengi dudaklarını
Döğüyordu döşümüzü narin yumruklarıyla.
Teskeremiz dönüşüyordu aşk sülusuna.
***
Biz, üç deli uşak...
Doğramıştık kanımıza sonunda düşlerimizi
Elimizi sokup Sarayburnu’ndan
Ta Kadıköy’ü kavramıştık.
D/.
Ya biz diz çöktürecektik İstanbul’a,
Ya da altına kesen taşını toprağını,
Ve yüksek kaldırım şıngırdaklı yosmalarını,
Yedi dağa kaldıracaktık.
***
Biz, üç deli uşak
Toplayıp tasını tarağını uzun saçlı hayallerin,
Ardına bakmadan yani,
Belki koşarak Yozgat’a uçacaktık...
***
Biz, üç deli uşak...
Yarını güneşle ışıtmak uğruna
Tüm dünleri çıra gibi yakacaktık...
E/.
İstanbul; bir, iki otuzunda Sirkeci’nin,
Kuşanıp barebellumunu asabi şakırtlarla,
Ve arnavut tenli kaldırımlara dökülen,
Ekzosların İtalyan baritonlarını,
Yani bitmeyen senfonisini yaşamaya durdu yeniden.
Güvercinleri bile yemledi sabah.
Ah düştü saçlarmıza.
Kurtarmak uğruna gri yarını.
Karşımızda bir Bizans dehlizinin dünü durmada
Düğününü kuşanacaktık masal aleminin
Ya da Sokollu palaskasını.
Ama düştük Marmara adası kucağına.
***
Biz, üç deli uşak...
Toplayıp tası tarağı uzun saçlı rüyalarımızın
Hayalimize konuşarak ya da susarak anılarımıza
Nokta koyduk hayata...
F/.
Biz, üç deli uşak...
Oysa ne de çok istemiştik,
Vuruşarak düşmeyi yeşiline yaprağın,
Ya da Sultanahmet asırlıklarıyla yanyana...
Bırakın çınarları,
Kıraç akasyalar bile hatırlamadı bozaran benzimizi.
***
Biz, üç deli uşak...
Yüreğimizi kanatarak bir gasan elinde,
Sindirdik içimize unutulmayı kana kana,
Ve karışmayı Sarayburnu akıntılarına...
......
Biz, üç deli uşak,
Biz, yitik kuşak...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Vay Yandığım İstanbul
1/a..
Vay İstanbul!
O, başında tüten
Kararsız isli, paslı bacalar mı
Beni sana bağlayan? ...
Ya da
Yüksek Arnavutta ağlayan Beyoğlu başıboşları…
Anadan öksüz sarhoşları bağrına basan
O, ana kucağı davetiyle
Mevlana’yı çağıran kaldırımlar mı?
***
Vay istanbul
Sahipsizlerin yedi memeli anası…
İki yakası bir araya gelmeyen zengin.
Dengin ben isem senin? ...
Yan ulan!
Yan haline İstanbul.
1/b...
Vay İstanbul!
Bilmesen de ellerim Haliç’inle kardeştir.
Eştir başıboş adımlarım
Seferberlikte dul kalmış kaldırımlarına.
Beni sana palamarlayan
İbrişim kaşlı kızlarına
Ve yedi başlı kadınlarına
Sevda garantin var mı?
Yoksa beni sana bağlayan
Mevlana’yı çağıran asrık bacaların mı?
***
Vay İstanbul!
Yokluklar içindeki zengin
Dengin ben isem senin
Yan ulan!
Yan haline İstanbul...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Voltam Kesiliyor
1/:
Uzanıyor hançerem
Bir türküye bir daha:
“Karadır kaşların yay eylemişler...”
***
Sevdasıyla usulca ve kararlı yüreğiylen
Annem ninnisini eliyor üzerime.
Bıyığımı buruyor o sivri kirman
Kirli ve örselenmiş avucumdaki doğa
Ve bıçakleyin gözleriyle
Çekirgelerdi uluyan vakti seherde.
O unuttuğum uzun soluklu zirvelerde
Yürekleri yamalı...
Kemerleri kamalı delikanlılar.
Uzanıyor kulağım ve susamış ezgilere:
“Aklımı başımdan zay’eylemişler...”
***
Havar havar can havar!
Voltamı kesiyor ördüğüm duvar.
2/:
Bütün zamanlarıyla birden
Huruc eyliyor ömrümün son türküsü:
“Duydum güzelleri pay eylemişler...”
Önemsemediğim hayatımdan
Önemli kesitler ayaklanmada her karalı habere.
Beyni çeliğe gebe münafık bir göçebe
Doğrayıp on yerinden altmış yıllık elmamı
Ve göğsüme yığdığım o yüce kufi fermanı
Babil çivileriyle kazıyor Marduk’un şakağına.
Ne o silah sesi düğümlüyor yolumu
Ne de bocurgatı Elamlı ustanın ilkbaharının.
Uzak doğum tarlalarında şarkı şahının
Ve melodi devşiren ter kokulu ırgatın
Bin yıllık emeği kesmiyor beni.
Uzanıyor yüreğim ve ben yalbırdak türkülere:
“Nazlı yarin hayali karşımda durur...”
***
Havar havar can havar!
Voltamı kesiyor.
Her adımda yoluma ördüğüm duvar...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Vurun Beni
1/:
Yanmaksa eğer murat edilen sonuç
Vurun beni tandırların narına!
Gökyüzüm ağlamada yazgımın nisanında
Çayırlığım yine gümrah oynasın kanın
Görünce öksüzünü kıyamet halayında.
Sebepsiz değilse
Mavisi çağıltının.
Ve varsa bir süvarisi
Üzengisi sitem olan doru dağların.
Vurun beni tandırların narına
Vurun dudağıma gömdüğüm
Sevdanın sayısınca...
2/:
Sebepsiz bir imtihan deryasında gark olmaksa
Eğer, murat edilen sonuç.
Vurun beni tandırların narına!
Savrula kargısı süvarisi vurulmuş canın.
Esmer dağlar abana toprağın sağrısına.
Zencir zencir sürüne aşkın eteği
Kapısı ayrılığa teslim olan
Zindanında sevdanın.
Ve eğer tekse cihanı kapsayan kesret
Vurun beni tandırların narına
İrisimle tattığım
İbisler sayısınca...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Yaralarım Üşüyor
l/:
İlk baharım karışıyor kış aylarına.
Gözlerimin sahilinde
Yalınayak ve üryan
Yuvarlanıyor sevdam.
Azgın seller dişliyor sahipsiz kıyısını
İstikbalin ayağına serdiğim anıların.
Düğmesi çözülüyor
Hüzünlü gözlerimin.
Cehennemin ortasında
Umutlarım üşüyor.
Sol elimin açtığı yaralarımı
İyi etmek, sağ elime düşüyor.
Dibinden çivi yemiş
Bakır kova misali
Üstten koyduklarım düşüyor alta.
2/:
Sevincimi sürgün etti yıllarım.
Gün saymaya durdu
Gri mevsimler.
Gömüldü hisarımın burcuna acım.
Örülmede lacivert yazgım teğel teğel.
Kavramlar eline sürgün düşmüşüm.
Buna rağmen tarif edemiyor kendini
Yüreğimi burkan delişmen sancım.
Kelimeler ortasında
Dilim sürçüyor.
Sol elimin açtığı yaralarımı
İyi etmek, sağ elime düşüyor.
Çıngırağı alınmış
Bebek misali
Umutlarım düşünceme küsüyor.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Yedi Tepeydi İstanbul
1/:
Bıçkın rüzgârların yaylavari avuçlarından
Bir tek yüreğini kapabilmiştim senin...
***
Kızıl kısrak İstanbul,
Yine kalem kalem sivri ve yedi tepeliydin...
***
Köyden yeni kaymıştı bu yakaya delikanlı yıldızım.
Ellerim kahır tezgahında sağırlaşmamıştı henüz.
Cam göbeği gözlerimse bileyli bıçak sırtı...
'Hüf ki hüf! '
Cağaloğlu’nun çakırkeyif serkeşleri,
İnadına ve habire eterli tütün üflüyorlardı,
Ankara caddesinin ofset moru atmosferine.
Müteferrikanın basımeviydi ergen eylülümüm harmanı,
Yani bir lobum magazine,
Kalan yarım 'bin temel eser'ine vurgundu Sinan'ın,
Gözlerimse Sultanahmet kubbesi...
2/:
Sırtı çıplak İstanbul,
Yine mavi mermer rengi ve yedi tepeliydin...
***
Denizden yana kaçkın,
Ve bizden yana bıçkın rüzgârlar,
Alıp alıp Sarayburnu virajından ozon alışkını esrik esintilerini,
Tabanı üç numara delik ayaklarıma çarpıyordu.
Arsız arzularım mı?
Büzülmemişti daha utancından bir Harem arabalı vapurunda.
Seni gördüğümde bir ibis eşeleniyordu Haliç'in Eyüb'e yakın cenahında,
Bir bey oğlu camlarına hohluyordu Vilayet’in,
Ve ıslak kırbaçlar çiziyordu parmağının ucuyla vapurun camlarına.
Seninse som ve altuniydi bedenin,
Siluetin sisler ardından uğrun uğrun bakıyordu yavuklusuna...
Bense kaçıp en son masaldan bir anka kanadında,
O bıçkın ve haşarı rüzgârların avcundan,
Bir tek yüreğini kapabilmiştim senin...
3/:
Turkuvaz hançer yapraklı İstanbul,
Yine cayır cayır yanmaya durmuştun hani,
En harlı ateşinde kendi külhanının...
***
Ben bir Niğbolu önünde yıldırımlar savuran Beyazıt’ta,
Bağrıaçık bir arzunun hüzünhanesindeydim.
Ve kolayca bükmüştüm bileğini dünlerimin.
Günlerimin biri üzüm salkımı moru,
Diğeri cavidânî bir çare gibiydi,
Kederimin kudurgan ve şarap kekreliğindeki Sirkeci’sine.
Oysa acemisiydim sevda sahillerine bir yunus gibi vurmanın,
Çünkü sığırcık yavrusu bir köyden yeni yekinmişti kaderim.
Ama parmaklarımın dili pelteleşmemişti henüz.
Gönlümse yakmıştı Septe boğazında gemilerini,
Ellerini serenine germiştim takvimin galerisinde...
4/:
Haspa kaltak İstanbul,
Yine yaşmağının altından utanmaya durmuştun,
En rezil sevişinde yüksek kaldırımlı dükkanının.
***
Şu bildik Laleli’nin yıkık kahküllü ayak takımı efeleri var ya,
İştahla kesiyorlardı Çemberli'ye doğru kaykık afilerini.
Sufilerini rahleyi tedrisinden geçiriyordu,
Araboğlu Muhittin loş bir Fatih medresesinde.
Benimse hala kasaba kasaba kokan ellerim,
Kahır tezgahlarında sağırlaşmamıştı henüz.
Bugün denizden yana bereketliydim doğrusu.
Yırtık ozon ve ofset asiti kokan Marmara esintileri,
İltica ediyorlardı iskele altlarına lağımlı utancından.
Bense bir tek yüreğini kapmıştım senin,
O bıçkın rüzgârların avcundan...
5/:
Yedi tepeli şehir
Yine değirmi ve kıvrak kalçalı
Ve kulağı sahte küpeli yosmaydın.
***
Bense Aksaray’da
Mülteci bir duygunun darağacındaydım.
Sabahın alacasına bürünen ayağı nalınlı mahmureler,
Kederlerine binip binip Cibali tütün fabrikasına
Ya da kapkara Karaköy’de
Kepaze bir mavi sise dalıyorlardı.
6/:
Yedi tepeli şehir,
İnkar etme boşuna yine bol virajlıydın,
Ve serseri hayatlara girip çıkan yollar ağıydın.
***
Dalgındı ne hikmetse Sarayburnu leventleri bu saatlerde,
Ki Barbarosvari bıyıkları kolan gibiydi onların fi zamanından beri,
Otuz üçlük yaşları ve tespihleri balmumu kehribariydi.
Marmara’nın hırçın dalgaları,
Belki sevincinden,
Belki de utancından,
Körtopal bir salsa dansının sarmalındaydı...
***
Seni gördüğümde çöpte bir sığırcık eşeleniyordu,
Bir silik suratlı adam camlarına hohluyordu Vilayet’in,
Ve adının ilk harfini çiziyordu parmağının ucuyla...
'A'mıydı, yoksa 'Z' miydi yazdığı, seçemiyordum,
Ya da ikisinin arası bir şeydi işte...
Ama (gavur gibi biliyordum ki) ,
O gün som ve altunîydi bedenin.
Bıçkın rüzgârların avucundan,
Bir tek yüreğini kapmıştım senin...
7/:
Dersaadet yani Tarih-i Gılmani’nin İslambol’u
Yine kalemucu gibi sivri ve Endülüs mistiği minareleriyle
Sufî bir destan kahramanıydın sanki kitabı Akşemsettin'de...
***
Bense, vildanlar semti Fatih’te,
Son hicretten beri süregelen hüznüme giydirip bir neftî derviş baranisini,
Kıyama durmuştum sevdanın mevlevihanesinde.
Şu an köyüm uzak bir gelin duruşuydu aynada.
Ellerim kozmik bir yolculukta yıldız sağmadaydı.
Gönlümse soyunmuştu sahte elbisesini.
Gözlerim külhanda kor kızılı,
Kabaran ensem bıçak sırtı mor çeliktendi.
Ol vakitte Asitane *******i saf ipektendi...
8/:
Konstantiniyye yani dersaadet,
Yine kalemleyin sivri ve flu mistik kuleleriyle,
Bizantik bir destan kahramanıydı sanki neoroma kitabelerinde...
***
Kulağının ardı karanfilli Karagümrük berduşları,
Ayaklarının topuğuna topuğuna,
Ve kaderlerinin ters dönmüş gözüne basıyorlardı.
Nedense Sarayburnu hırçındı o gün.
Dalgalar kaçıyorlardı Marmara’ya utancından.
Seni gördüğümde bir çelik ankor eşeleniyordu,
Bir zabıtkar camlarına hohluyordu Vilayet’in,
Ve dalgalar çiziyordu parmağının ucuyla denizler şahı.
Ama yine de som ve samaniydi bedenin senin.
Zamansız ölümlerin avucundan,
Bir mayıs ayının sona iki kala zümrüt renkli gününde,
Bir tek yüreğini kapmıştım senin...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Yeter be Seyfullah
1/:
Çok konuştun
Kes artık be Seyfullah!
***
Gayri yekinmenin zamanındayım.
Dualarım dilim dilim soframda
Zehir içen anaların damağındayım.
Cephelerde tarih yanık kokuyor
Amzumda cinayetin kanlı kaftanı
O uğursuz güvercinin kanadındayım.
Öksürüyor bir evlat Kafkas dağında
Bense düşmanımın kundağındayım.
2/:
Kes artık
Konuşma be Seyfullah!
***
Doğacak gündüzün şafağındayım.
Bak buzlanmış şeceat
Erimede kıssaların sağ yanı
Daha nice haykıracak kanaat
Açıp tekmil semaya kollarını
Dayanmış cesaretim kenarına kabzanın
Dudağımdan yemleniyor tembel at
Ellerim böğrümde Nil sahilinde
Sevdanın en netameli kaynağındayım.
3/:
Çok konuştun
Kes artık be Seyfullah!
***
Ben nihayete değin arkandayım.
Hitama eriyor kiralık düşler
Zavallı mermerlere damlıyor hicran
Kıyametim arıyor adresini
O sakin çadırın uzağındayım.
4/:
Çok konuştun
Kes artık be Seyfullah!
***
Az sonra doğacak o şanlı ayım
Dökülüyor bilmediğim heceler
Dudaklarım efsunluyor matemi
Kor taşıyor o bildik nazlı nehirler
Gül yerine kan ve irin kokuyor
Zincirleri şakırdarken mihrabın
Bense yarin rayihalı yanağındayım.
5/:
Kes artık
Konuşma be Seyfullah!
***
Cengaverler altında bir eşkin tayım
Kadim duyguların galerisinde
Bir küheylan yelesiyle yüzyüze
Atıp bin kör yılın rehavetini
Doğurgan gecenin şafağındayım.
6/:
Çok konuştun
Kes artık be Seyfullah!
***
Kavradığın yeşim taşlı kabzandayım!
Sıyrılıp yeniden Halep’e karşı
Kuşanıp sivri tılsımını akışkan ömrün
Dönemeçlerin en sonundayım.
7/:
Çok konuştun
Kes artık be Seyfullah!
Ben yanındayım...


Ahmet Yozgat