Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Yüz On Birinci Cavidan-ı Gılman Gecesi
Kral Ferdi'nin Donkişotları Koşuyor

1/:
Çökün diz üstüne ey ehli çırak,
Çökün rahleyi tuvaline Salvador'un,
Ve dinleyin Baki artıklarını huşu içinde...
***
Bir peyzajın eteklerindeyiz,
Çiğ damlaları süzülüyor üstümüze sayın ki,
Mavi moleküller türkülü semaverler gibi buharlanmada,
Cavidan gılmanlar iniyorlar karınca bacaklı atlar üstünde,
Samur ve yürüdüğü yollar silme toz ve baldırana kesiyor.
Bilin ki siniyor kokumuz geçtiğimiz her beyite be çıraklar,
Ve abanıyor gri gölgesi Salvi'nin Gogh'un sarışın tarlalarına.
Sonuçta destanın en türkülü gecesindeyiz,
Sağımız Trafalgar aynasında meydan-ı deniz,
Sol şakağımızdan tuzlu dereler sızmada.
Bir ayazmada yıkıyoruz özenle,
Ellerimizde kalan sırlı şiiri,
Ve çivit mavisini.
Sen çiz, ben yazayım lan Salvi...
***
Ağlamaya meyilli göklere vuruyor,
Benlik ve senlik budaklı gövdeler
Ve peçeleri ibrişim örülü naif ve kuş kolu dallar.
Kral Ferdi'nin Donkişotvari atlıları koşuyorlar,
Biz koşuyoruz dallar altına sine sine...
Ve Beniahmer fatihi Servantes mancınık başında,
Durmadan gül ve güherçile savuruyor yaz şafağında.
Sevdalar vuruluyor kurna başlarında çimerken,
Mermer direklere macenta kanlar sıçrıyor.
Sevilla gülleleri gönlümüzün burcunda burcu burcu kokuyor,
Kokluyoruz gülleri ve döşümüzden sızan Marmara mavisi kanımızı.
Savruluyoruz Akdeniz üstüne engizisyondan kurtulup,
Musa evlatları çığlık çığlığa filikalarda...
Salvador da savruluyor ve düşüyor gecenin üzerine,
Özünü sevdası yakıyor ve kavuruyor yağlı is gözlerini,
Geceden geceden geliyorum ben,
Bir fısıltı 'azamet bu olsa gerek.' diyor.
Ve ilham ölüyor bir boğanın boynuzlarında.
Nedim ölüyor...
3/:
Haydi davran Salvador...Arena pazar yeriydi hani? Öyleyse niye?
Ne diye bu kırmızıya mantık yoksulu tutkunluk?
Ulan oğlum Salvador ikimiz de deliyiz.
Ama burada ölmemeliyiz pisi pisine,
Davran öyleyse...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Yüz On Birinci Kişotyan Gecesi
Ebabile Yüktür Yüreği

1/:
Sen çiz, ben de yazayım...
Yüz on birinci Kişotyan gecesi başlıyor yar Salvo...
Yıldızların ılık sesi şırıl şırıl göklerde,
Sinirli safran taylar savruluyor perde-i zıllide,
Ve laci tavanda bakire rüzgarlar dolaşıyor,
O unuttuğumuz yaşlı ve bilge yeldirme yanıbaşımızda,
Yüreğimiz fısıltılarla bir kabarıyor, sönüyor iki,
Öyle ki deniz, ova ve yayla karmakarık itibar coğrafyasında...
Yüz on birinci Kişotyan gecesi başlıyor...
***
Temperlerden kalma kişotyan bir cengaverin şövalyelik jübilesi,
Kılıç kılıca sarmaşmada kuantum yaylasında,
Kösler akşam nevbetini vurmada bakire ritimlerle...
Yoktur belki de bu gece eski karanlıkların asaleti.
Pervaneleri yakan ışıklar tembel aşıklar gibi çünkü,
Bir mavi şehvet tavan ile taban arasında tırıs tırısa.
Arsıza böyle zamanlarda vurulur ya kantarma,
Ve her hatıra benzer anların 'Bir kitapsız Adanalı çavuşudur,'
Ve harlı cehennemin dibidir aşkın yurdu her yürek,
Salvo can ve ben de birer yoksul ana kuzusuyduk nihayeti,
Sevgilerimizi bırakıyorduk renkler diyarına hönkürerek,
Böylece yerimize çakılıyor ve kalıyorduk Barselon çivisiyle,
Islak ve günahkar rüyaların koynu ıslaktı,
Farkında mıyız bilmiyorduk ki gaflet avcılarının? ...
Garip ölüsü ağıtçılarının suyunu kim taşır göz pınarlarına,
De baba Muharrem iş sana düştü bu gurbet elde,
Biliriz mavinin akrabası olmak yakışmaz kahverengine,
Ebabile yüktür ilham yolunda oysa yüreği,
Türküleri bu yüzden karıştırmak da mübah sayılır,
Kastanyet ritimleri ve Napoliten şarkılarıyla...
Yüz on birinci Kişotyan gecesi başlıyor...
***
Ebabil tırnağındayız,
Kasvetli kentler semalarındayız,
Fırçalara bine bine şiir okumadayız.
Altımız altı milyar göz,
Söz ha var, ha yok; aşksa tekellüm ettiğimiz bir yitik lisan,
Naylon sevda seralarının bacaları kükürt sarısı,
İnsan bazen de memlekette sanıyor kendini nedense?
Yavuklusu şu ve şu da boşadığı karısı,
Ve şunlar da ağaran arpalar ve buğdayların başak sarısı...
İşte tütüyor bir baca ölgün ölgün.
Sanırım son aşklarımızın yangın yerindeyiz.
Lan Salvador usta söyle hele,
Plastik seralar hangi tonuna çalar gökyüzünün?
Yüz on birinci Kişotyan gecesi başlıyor...
***
Yani beyim, umurunda değildir bizim Salvi'nin devetüyü,
Gel de susma ey şirret şiir soylu resmin karşısında.
Artık yağmurların üzerine bin ve ahenkler vilayetine uç,
Kınalı kuşların kanatlarını açan beğenilme isteğidir bil ki,
Ol nedenden artırır yavan arzularını umutkar Kişot,
Onun da anası dul ve babası savaş vurgunudur diğerlerinin,
Canları da içmek istiyordur dağ pınarlarının çiğdem özünü,
Gözünü bu yüzden sakınmaz budaktan,
Oldum olası yeldeğirmenlerinin şanlı şövalyeleri buülkede.
Biz neden pusmuşuz ilk yağmur yağdığında peki?
Can Salvi anlaşılan gönüldür dil değil.
Kıskıvrak yakalanır ya yağmura arsız engerek,
İsteyerek ve istemeyerek girilse de zifafa,
Bir yorgun beyinde yol aramak beyhudedir mut diyarına,
Yani renk diri gerek.
Yüz on birinci Kişotyan gecesi başlıyor...
***
Erek bu işte...
Şiir on bin bir,
Resim on iki...
Haydi davran Salvador,
Zümrüdü ankalar koşuluyor altın mersiyelere,
Esirlere özgürlük bağışlanıyor...
Yüz on birinci Kişotyan gecesi başlıyor...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Yüz On Üçüncü Murad-ı Maya Gecesi
Torroysa Torro!

1/:
'Bura nere, biz kimiz? '
'Neden bu kadarız çölde? ' diyorsa,
Kumların hışmıyla azmış kervanı çeken deveci,
Ve çıldırıyorsak Salvador, bir ahenksiz istife,
Zira o vurgun ve sevdalı,
Ve yaralı maral anısı zamanlara erişemeyişimizdendir,
Ve sevişmeyişimizdir deli *******in bir yarısında...
***
Ay can!
Yetişiyorsa ilhamın terkisine yarı yolda anaç turnalar,
Ak şafak vaktinde bize de süt emmek düşer gayrı.
Veya uçuşuyorsa sazlık kızlarının telleri,
Çayırımıza konuyorsa karanlığın busesi şıp şıp,
Ne dinle deveciyi can Salvo,
Ve ne dinle çölleri dolduran tekinsiz sesi.
2/:
Bir komşumuz Abu Din amca anlatırdı,
Uzak iklimlere göz yaşı üreten bir efsaneyi.
Hayyam oturur rubaisini yazardı dil ile şarap arasında.
Sina yaralarını sarardı bozgun eratın,
Beyrunlu ihtiyarsa felsefesini oyardı masif mermerlere.
Resmini yapan bulunmazdı sevdanın,
Ve metafiziğin...
Ne yazık ki...
***
Abu Din efsanesine göre şekillenirdi zaman.
Kumların hışmıyla azar kervanı çeken deveci,
Alırdı bizi kınımızın üzerinden kaldırmadan,
Muhittin vilayetine emanet ederdi yüreğimizi.
***
O ki buradır,
Kahır ve şarabın ülkesi yani,
Kastanyetse kastanyet,
Torroysa torro!
Haydi be salvo,
Renklere bula kulağı güllü Karmeni,
Ve beni ahengin sislerine bindir...
Bil ki doluyor zaman,
Ve şiir ve resmin yaşamı tükeniyor,
Haydi davran Salvador...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Birinci Tarih-i Gılmani Günü
Yürüyor Atlar Alaimisemada

1/:
Usta ve ben,
Kuantumla bire bir oynaşmadayız,
İzotoplar arasında bir topalak kalbimiz,
Bugün şiir ve rengin en kıkırdak alemindeyiz.
Kalbimiz yayan yapıldak alaimisemada,
Ahenk, söz ve renk ilinde akında şimdi,
Toynağımız kan-ü revan keten yaylasındayız.
Bugünü tekmil eden önümüz mutlu,
Menzilimiz yarınlarına ulaşmak, umutlu günün...
Lan Salvador usta de hele,
Esrik keten tohumları hangi tonuna çalar gökyüzünün?
***
Sevdaları çize çize yürüyoruz yürek ipinde,
Kozmik gösterilerin sisli cambazları yüzüyor,
Haydi davran can Salvador...
Loş güzergahımızı salyalı kurtlar bürüyor.
Aşka davet eden bir cezbe var havada,
Son yıldız da siliyor gözündeki ışın kalıntılarını,
Karamsar anılar ıssız yüreklere ağıyor,
Yürüyor altın atlar alaimisemada...
2/:
Ay usta,
Terk etme arkada rakkaslanan yeleni,
Ey yağız rengin masif aslanı zamanı içme,
Ve tarihi talan ederek koru eski suretini bulunduğun sayfada.
Ve bizi bu ıssız ada da kınalı sevda ey!
Yani gönül ülkemizde milim milim iç çekişen can,
Say ki hakanı sahn-ı çemendir Hermes vilayetinde,
Sol alt köşesinde yaşamın mor imza hatta...
Ondandır işte kor kor olmuşluğu yürek peronlarımızın,
Yüzümüzdeki arsız ve yüzsüz utancın kızarması ondandır.
Harlı hıncımız ise sermayemizdir ala renkli cephede,
İkimiz birden istesek de istemesek de,
Akrabadan biri sayılır aşk ve pekmez bıyıklı yiğit,
Doru dağlarda mukim buğday dilli kirvemizdir,
Turkuvaz tonlamada öptüğümüz hünsa fedakarlığımız.
***
Salvo can, kızıla çalıyor yarına dair umutlar,
Eşkin bir oynaklıkla yürüyor altın atlar alaimisemada...
Işıl ışıl görünüyor albenili ucu beklenen günün...
Lan Salvador usta,
Yüreğimizdeki altın damarı hangi tonuna çalar gökyüzünün?
***
Usta ve ben,
Kuantumla bire bir oynaşmadayız,
İzotoplar arasında bir topalak kalbimiz,
Bugün şiir ve rengin en kıkırdak alemindeyiz.

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la On Üçüncü Zalim-i Himmeryan Gecesi
Keten İlinin Yedi Kuşu

1/:
Sararmış bir bıyık telidir şimdi,
Aşka mahkum bir tiryakinin kaput steplerindeki tüm hıncı.
Acı ise katrana bulanmış bir aşkla avunmaktır.
Ol sebepten yanar ve yandıkça kararır aşk anıları,
Tutmayın beni ulan!
Çökertmeyin küfler arasında kalmış beyin kıvrımlarına,
Mahkumum ve son arzum şudur ki,
İsterim sapına kadar,
Yüreğimin yeşil çayırlıklarında koşmak,
Ve savrulmak tandırların kızıl dilinin arasına yalanarak...
***
Dervişleyin urbalar giymesem de bilirim,
Kilit ve anahtardır sufinin süt dişleri,
Yani dost ve de iki düşman kahverenginin ara tonu...
O tonda açılır samani kıyıcığı içrek kapısı gecenin,
Alır usulca beni.
'Aşkın anahtarı...' diyorsun ya Salvador,
'Kimin kilidinde şimdi kim bilir? '
Eğilir geceyarısı bu duygularla,
Bükülür aşkadamının armadasının en dik sereni.
***
Alaimisemada bir katar ağunmada,
Kıyısız keten ilinin yedi kuşu hışırdar 'aşk' diyerek,
Birer huşu ile belirirler kader yükünün altında ter ile,
Sayfaları tek tek açılır cöngümüzün aceleci rüzgarda,
Dili yanar vaktin karelerinin ortasında duran her objenin.
Senin ise,
O kocaman ve boğa kokan ellerin kuş kanadına denktir,
Neden matadorluğunu anımsıyor bilemem?
Hem de hiç olmadık bir demde kanar ensesi avın.
Ancak istesen de, istemesen de,
Şiir zıpkınlamayacaktır kufi gerdanını Carmen'in.
2/:
İki adım ötesi Atlantik'tir bilirim İberik'in.
Yani kanlı elleri mavi ile yıkamanın havrası.
En hası orada boyanır tuval ve sümkürmenin,
Mersiyeninse Endülüs'tedir hassı havası,
Ole ya da torro be Salvo,
Öyleyse davran aşk ilen...
İşte arenanın ortası...
***
Saldırıyor Salvador,
Renk, ahenk ve şiirin ortasında deliriyor zaman.
Bense bir Beni Ahmer gibi kapatıyorum gözlerimi,
Ama açılıyor anında unutulmuş Gırnata'da bir koca umman,
Asuman zaman zaman uyaklı bir duruşun ardından devriliyor,
Kahverengi karanlığı dövüyor deli dalgalar,
El sallıyor karşımızdan antizamanın şeffaf Rıdvan'ı,
Her anı ayrı ayrı camlara yansıtıyor,
Uyuyan kahrı gecenin horluyor, esniyor zifr-i mavi,
Siyah renksizliğin devi, kör ışığı yutuyor,
Onun için içli içli ötüyor şiirin susamış sakaları,
Aaşkla dolanıyor alaimisemada keten ilinin yedi kuşu...
Ve seğiriyor yedi renk pınarı sağ gözünün...
Lan Salvador usta,
Saka kuşları hangi tonuna çalar gökyüzünün?


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Birinci Unutulmuş Zafer Gecesi
Yeşilin Baba Yurdudur Yürek

1/:
Ay usta!
Her yivli ve sert yürek,
İşveli iştahların baba yurdu sayılır.
Ayılır unutulan sevdalar gün doğanda yüreğe,
Aşk ve tamburi cinayet vaktidir şimdi,
Rengin ve ahengin parmaklarında gezinen arzu.
Yağmur vilayetine sarışın çöl yağmadadır,
Ve ay, karanlık diyarlara ağmadadır Salvo can.
***
Doğurmadan toprağa Karlofça bozgununu hamile yürekler,
Ve gecenin erli ve bereketli koyaklarına korkuyu...
Yürüyor yüğrük atlar alaimisemada,
Biteviye tevekkel canlar yürüyor sarı ışığa doğru.
Oysa ki biz hala durmadayız araf'ın gri tüpünde niye? ...
Haydi davran Salvador...
Zaman uğraş vaktidir lime lime ibrişimler üstünde,
Uğraşsa şehvetli renklerle boyana boyana sevişmedir,
Keten boyalı yan yatık dörtgen yaylalarında,
Aç ve kızılcıksever gurur abidelerinin ölüme düşmesidir.
***
Burasıdır kalbe komşu kırçıl dağlar haritada,
Ki oysa baba yurdudur yeşilin,
Ve kel dorukların ak sütü gibi sütleğenlerin...
Doyurup samur fırçalarını bir bereketli oturumunda,
Dinine kadar aç ve kıraç yeteneklerin,
Sürmeliyiz ufuklar arasında şiirin ve resmin diline.
Yüreğimizi kabartan şu kahverengilikler var ya,
Vadi vadi ve yamaç yamaç kösemidir dolanan her sürünün...
Lan Salvador usta,
Bin kenarlı dörtgenler hangi tonuna çalar gökyüzünün?
2/:
Kadim bingbanglardan beri yürüyor ışık,
Ardınca sürünüyor gölge bittabi,
Ve altın orantı yüklü sivil mangalar resmi geçitte.
Sözün ve rengin cengi süregeliyor Levni'den beri.
Kavgacılar kan, ter ve açlık içinde,
Güzergah boylarında kangalotu yeşillerinden yemleniyorlar.
Demleniyorlar savaşçılar Çin-ü maçin'de,
Ellerinde ince belli bardaklar görünüyor,
Şeffaf ve silme yürek sıvısı tarihin bu sokağı.
Haydi davran Salvador...
Fırça ve kaleme zümrüt panoramalar sürünüyor.
Ve şiir görünüyor simetrinin tıpkılaşan arka yüzünde,
Ve kaderiyle oynaşan cilveli yüreğinde...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la İkinci Tarih-i Müneccimbaşı Günü
Kaçağız Manş Aralıklarında

1/:
Bırak ivecenliği Salvo can,
Plan üzre kur piramidini çorak deltaya,
Gör ki can çekişmede şimdi titiz perspektif...
Şeytandır sanat, kimi zaman,
Ve karışır sel suyu gibi aciliyete yalapşap,
Hele bir dur ve kendine öykün fırçanın son izinde,
Ve dalgalı Atlantik kıyısında ince ince sus,
Yani mantık aralığında düşün ve dinle beni bir zaman.
Kahır ve hüzünden kaçkın,
Hatta ihaneye sürgün muhayyilenin zamansız eteklerinde ırla,
Anlamsız bir türküyü dinlet şiir diye dervişlerine.
***
Ay usta!
Bizde yalan yok.
Tarih bütün bunları ağladı ayaklarımıza,
Bizse gülümsedik can çekişen kısrağımızın yanı başında.
Anımsasana...
İkimiz de deli miydik neydik,
De bana ulan oğlum Salvador?
Çünkü sever deliler birbirlerini derler ya steplerde bağdaş kuran bilgeler. Meğerse devri Mikelanj'dan beri tanırlarmış gözbebeklerinden dervişler, merd-i kıptileri ve seni Salvo can.
1a/:
Dur, sus, düşün ve dinle beni.
Biz,
Yani ikimiz...
Keten örgülü saçların tarlası mıydık diyarı Kaf'ta?
'Yo! ' diyorsun.
Ve ben-i esver kılıklı bir kuzeylidir şimdi zaman. Unutulmuş bir kavmin fertleri miydik seninle? Ne kadar antiktik tarih-i bidayette? Otuz sayfa mı? Yo! Birlikte mi geçirirdik iğne deliğinden deveyi? Ya da tarih-i Gılmani'de yazılı bir arsız vaka mıydık? Aktı mı bütün günülerimiz kol kola Gregoryu'tan? Yo! İyi ve kötü ne kadar zıttır birbirine ben bilmem. İyi ile damgalı zamanlarımız mı oldu? Veya kötüye aşık? ... Yo! Ayrılmaz mıydı sefineler sabaha karşı limanımızdan? Kanlı et ve alçılı tırnaklarımızdan akar şiir. Bu yüzden zalim töton kasapları eliyle ayrılır kurbanlıklar sürüden. Kim kaçar kaçak Manş aralıklarında? Ben mi? Sen mi? Şiir mi? Belki de resim? ... Yo! Yardımcı olur muyduk zor anlarımızda birbirimize. Jakont'un evinde ve son akşam yemeği davetlilerine vurgun muyuz mesela? Yo! İki samimi kardeştir renk ve söz. Omzundaki apoleti ve tepesindeki plastik kaskı ağır bulur bozgunda erat. Horoz tüylü bayraklar zafer sürünür yırtıklarına. Bu sırada alemdarların kan sızar yüreğinden. Biz o alemdar mıydık yoksa? Yo! Çok iyi miydik başlangıçta? Kanlı havari savaşında teşrifatçı mı? Yo! Ve hususi bir tarihtir yaşam. Biz ve Ferhat acar külünklerimizle yonttuğumuz kutsal yeşim taşları konusunda niye ağırdan alırız? Rüzgar mı tarihte yazılanlar? Yo! Geçinip gidiyorduk somut ve soyut ahenginde. Hiç kimseye muhtaç olmadan da yaşar yoksullar. Şehr-i Babil'de mesela? Biz miydik sözü edilen fakrü zaruret Yo! Fakat uzun sürmedi türkü. Kehanet ve yıldızlar mı kralımızın yol göstereni? Zamanın mübarek zaferlerinin tarihle dostluğu nedir? Yalan mı? Ya da tarih mi Yo! Zamanla yoksul hale mi düştü son kral? En sakini ülkemizin ve ikimizin ker***ten hanelerimiz ne alemdeydi? Tipide yitmiş miydi yolumuz? Yo! Kurtulmak mı istedik renk aralığından? Ve son kavgada budanmış kollarımızdan? Yo! Başka yerleri mi özledik, mesela Şam'ı, örneğin şarkı veya şimalin buzlarında burulan kusurlu kentimsi yerleri ya da iberik'te herhangi bir meyhaneyi? Yo! Sonunda olacağı buydu güzelliğin. En olmadık bir zamanda karar verdik kaybolan ruhumuzu aramaya Salvo can? Doğru değil mi? Belki!
1b/:
Öyleyse niye?
Tutsak eder bizi ben-i esver kılıklı bir kuzeyli kavim?
Ya da ne diye töton kasapları eliyle doğranırız? ...
Ulan oğlum Salvador deliyiz ikimiz de.
Durma davran öyleyse,
Beklemeye gelmez Şehr-i Babil'de...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la İkinci Teslimiyet-i Zifaf Gecesi
Kendi Gri Gölgesiyle Savaşan Er

1/:
Bak ey can Salvo,
Bir doğup bir batıyor alaimisema sevdamızın steplerinde,
Ve o toz renkli külünkdardır yine bulut üreten,
Eriyor Dandanakan'da kendi gri gölgesiyle savaşan aşkadamı,
Yani asırlardır döven sevda-yı kadimi Salvo can kimdir?
Ağzı açılmış bataklığında yiter anılar zamanın,
Bizse kapanan kapılar ardında masal ilinin.
Bir asi Kimmer mızraklısıdır beynimizin muhafızı,
Ki bir yanı kızıl baldıran arazisidir aşk haritasında,
Arka yüzü mecazi hatıralar isi...
Ne is,
Ne de mızrak yıldırır gökyüzündeki kararı,
Deliren ve dönen kızıl gözüdür şiir ve resmin.
'Mitra' boşa hışırdar loş tapınaklarda,
Persiyan'da Zerdüşt boşuna...
Ol nedenle,
Bak, bir doğup bir batıyor alaimisema,
Ama yağmurlar her daim aşktan evvel yağıyor.
Haydi davran Salvador!
2/:
Ay usta!
Tarih ağır aksak, renk ve cümbüş üzerine doğuyor,
Çifte boynuz verilmiş İskender'den öncede,
Sonra fenomenler beyi Zülkarneyn'den.
Ki odur, İskendernamelerde mersiyeleri mahmuzlayan,
Ve ki odur, devindiren balçığa yenilen güneşi,
Son güreşte arkalayan antimogog ve gog ehlini.
Ya senin aşkı sürünen samur fırçan? ...
Ey canlar canı Salvo can,
İsterim ki sekisi sarıya çalsın dere boyundaki atların,
Balçıkların nötrlüğü sıvanmasın taylara ve şiire,
Ben istesem de düğünlerde silah sıkılmasın göklere maviye inat,
Sonuçta iki kepçe arası bir kaval borusudur,
Hatta her akşamında kandiller yanar kasabaların,
Yani insanların, aklını yiyen cadılar yortusudur tüm eğlencesi.
Bak bu nedenle geğirerek doğuyor soğanın acı tarihi,
Ve nev-i beşer, gerdek gününü içiyor delirerek.
Nakaratı deviniyor yeknesak ve aynılaşan aşkların,
Deviniyor ve klasikleşiyor bildik teması o türkünün...
Lan Salvador usta dökül,
Tembel gerdek *******i hangi tonuna çalar gökyüzünün?
Ay usta!
Şiir göbek adı mıdır hüznün?


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Üçüncü Zaliman-ı Kimmeryan Gecesi
Zifirin Katranla Akrabalığı

1/:
Ya Vinci'den evvel bilmem kaç,
Ya da sonrasındaydı Vinci'nin...
Kabzası gümüşlü Kerem'in aşk hançeriyle vuruldu aşk adamı,
İnadına utançsız ve de inatçıydı Tiflis keşişi,
Oyuyordu bir duvarcı ustalığıyla dağları Ferhat,
Ve geceyi tarih-i kibarda keskin bir yelkovan...
Aşkın atlıları koşuşuyor söz ve renk vilayetinde,
Günleri tekdüze ışık yoluna evirerek,
Kimmer mızraklısı seviyor delirerek,
Bir elinde son uğraşta dökülen kalbi,
Diğer ezberinde geleneksel öyküler hönkürmede...
2a/:
Zifirin katranla akrabalığı aşkla nefret gibidir,
Aç ile tokun hısımlığına benzemez yaşam aralığında.
Ya da şiirle resmin...
Müezzin kuşunun 'hyle hyle' ötüşü bundandır işte,
Eflatunun mor ile akrabalığının sırrı maviye çalar,
Acı ve kahır yüklü ve de buhurdandır Semerkant raması.
Hüzünlü akşamlar şiir ile beslenir ışığın ülkesinde.
Bak ey yoldaş bulutlara bulanıyor sureti günün...
Lan Salvador usta hele de,
On kıratlık kahır hangi tonuna çalar gökyüzünün?
Ay usta!
Şiir göbek adı mıdır hüznün?
***
Bakıyorum şehla bir hatıradan,
Ve görüyorum sisler ardından kızıl Sibirya'yı ben,
Ya sen?
Zifirin katranla akrabalığını irdelemedesin,
Analizindesin ürkek yıldız şualarının mavi altında.
Tedirgin görünüyor ellerin grand kanyonda oysa,
Remil açılırsa şiirin ayak ucunda,
İnsani bir tekellümdür sonuçta seninki de,
Fakirinki ise bir mart soğuğunda şiire pekmez karıştırmaktır,
Ol sebepten soluyor kızıl kıyamet vakit varken sonbahara,
Zaten *******i karanlıklar da kendisinden korkuyor.
Geliyor kaçma vakti ana renkler alemine usuldan,
Haydi davran Salvador...
Yürüyor şiir kervanı.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Yemidir Türküye Durmuş Her Ses
(Asuman'a, Yüreğimden Sekizinci Mektubuma Ektir.)

1/:
Ateş ve al basar gurbet *******ini...
Gönlümüzde patlayan bir akşamleyin hüzünlü guruptur ki,
Onun rengi de sevdamızın öksüzlüğünden arta kalandır.
Ve bir arzu volkanıdır her harf ve her nakarat,
Ve destansı anlatım bu mektuptaki...
2/:
Dedik ya ey ağalar,
Ateş ve al basar gurbet *******ini...
Göğüs kafesinden yarılır ve yol verir dağlar,
Bir yaman güvercindir al kanatlı hayaller şimdi,
Belki can pazarında posta tatarı,
En son andır yolculuktaki yorgun nefes,
Aşkın yemidir türküye durmuş her ses,
Ya da dudak tuzudur yalap yalap yalanmak için,
Arzunun suyu akar ve yol bulur en dik haflerde bile,
Özlem dudu dil, arzu ise buzlu şerbettir,
Serinlik kaplar mı yananın yüreğini? Bilmeyiz...
Ancak ateş ve al basar gurbet *******ini...
3/:
İçerse kana kana geceyi öksüz duygular,
Yudumlar ebediyen kevseri zamanını durduran yürek,
Ki dileği ahiridir cümle ayanın,
O an aşkın kubbesine vurulur bir muhkem direk.
Bir deniz feneri aydınlığı gösterir yolu,
Bana nura ulaşan bölük bölük turnası kalır aşkın,
Ve uzak yolların tozlu bulaşığı kına misali,
Hamarat güvercinin zarif ayaklarında.
Gönlümüzde patlayan bir mağma gösterir pembe yüzünü,
İade bir mektuptur bu,
Ancak üfürür ipek yele kendi dizelerini.
Ateş ve al basar gurbet *******ini...


Ahmet Yozgat