Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dıman Rıji Megêro

Rızo qı wazeno bıwazo
Lıngê xo xodıma nene.
Rız xore ostır geno
Ostır cıtı dı rınd sono,
Rız araqê şaidı meno
Sırsı dıma kas beno.

Muxtar xêberı rusnano Rıji're
Rız bero rao xo bıdo,
Dıman Rıji megêro
Rız qara xora beno.
Rız be ara, tarira
Qınci qani peştira
Qunno raa muxtarira.

Rızo qı qunno tengı
Qes dormıdı nemeno
Domani qı qarnene
Ostıre Rıji tilbeno.

Dıman Rıji megero
Wandena Rıji çinna
İmze cıko nezano
Becıqı qenê buaxra
Nane xêtı serrıra
Rızo ra xo erzeno orte
Nezano qami gırote,
Rız Rızo'dı höylo
Muxtar ira sa beno.

K-08

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dilek Ağacı

Geliyorsunuz ya
elinizde kesilmiş okunmuş ince bezlerle
bir bir asılıyorsunuz ya dallarıma
dudaklarınız oynuyor

dudaklarınız oynuyor da yanıbaşınızdaki duymuyor
yüzünüzde binbir beklenti, olsun
içinizden okuyorsunuz ya
inanın bir bir duyuyorum topunuzu
neler neler dilediğinizi de
kendi canınız için

söylediklerinizi biliyorum bir bir
kiminiz para, kiminiz çocuk...
kiminiz ev, arsa...
kiminiz ne varsa elinizde olmayan

şimdi anlatmaya kalkışsam sizi
inanın ki günler az gelir,

bir de diyorum aklımdayken
o rengarenk bezlerinizi
bağladığınızda dallarıma
bağlar gibisiniz günahlarınızı

boğarcasına sıkmasanız hani
işte kuşlar bile gelmez oldu yanıma,
bir de, arada bir de olsa
birer avuç da su verseniz diyorum
içinizden birisi de olsa...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Direnç Kalır

Dört duvar arasında sardı yaranın üstünü
Çelik paslandı kendi kendine görünse de
Özsuyu için çamın bir yanı yarıldığında
Dünden yoksun, yarını meçhul kuru laflarla
Dolaşırdı dillerde, ulu orta keskin sözcükler.

Yapışıncaya kemiğe deri
Askıdan, coptan geçtikten
Gerildikten sonra tazyikli su altında
Elektrik şokunda
Diş kenetlendi, yumruk kalktı bir daha
Yara bastırdı küçüğünü, acı bastırdı
Sancısı artardı yuvasından kopan gözyaşının
Gelirdi öndekinin yanına arkadaki ayağı.

Bataklık, karanlık, ölüm sofralarında
Kan, toprak üzerindeki ince hesaplardır
Çelikte olsan paslanırdın bu hücrede
Uzaklaşırdı kendinden menekşe kokusu
Direnç kalırdı bir tek bu havalarda
İki kaçkının bakışı arasında,
Yaranda tuzun asidi gezinirken
Dişlerin saplanırdı damağına
Çoktan keşfi yapılmış yollardasın
Hain bakışlar dolaşırdı üzerinde
Ne kalırdı ki geriye
Sıra bezenmiş bir merhabadan öte.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dirilirdi Yeniden Yeniden

Fırtına kopardı,
Kar yağardı
Ura bağlanan insan hayatında.

Çark dönerdi
Dişlerinin arasında
Yol alırdı karanlığın hükmü.

Bozguncunun mevsiminde
Dal düşerdi gövdesinden.

Serine kurulurdu devran
Karanlıkta
Kalan bir gül.

Dayanırdı,
Acıya dayanırdı
Toprağın ezgisi
Rengini vermeden karaya
Toprağa düşerdi
Gelecek için
Yolun orta yerinde
Dirilirdi.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Doğaya İnanın Çocuklar

yırtıcı hayvanlar aç kalınca
boğazlamasalardı insanı
bir hayvan gibi karınları doyardı

inanın bana çocuklar
insan oluşunuza inanın

doğanın dengesi böyle
salyasını yalayandan
ne beklersiniz çocuklar

insanlar ki, insan olmanın gururuyla
hayvanlardan ayrıldılar
evcilleştiriyorlarsa da hayvanları
boşuna değildir çocuklar

inanın bana çocuklar
insan oluşunuza inanın

düşünen insanın gücüdür ki
ayıran insanı, hayvandan...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dolup Taşmış Gözlerim

düşman havası var burda
düşman havası var burda
düşman havası var
duymuyorsunuz hala
berbat kokuyor bu hava
berbat kokuyor
bir fırtına kopmuş ki içimden
militanca bir fırtına
düşmanın havasına vuruyor inatla militanca

dostlar geliyor üstüme
dostlarım geliyor
düşmanlaşan bir hava dostlarımın arasında
esip esip vuruyor yüreğime
sokaklar kokuyor bugün
sokaklar berbat kokuyor
içimde bir canavar

üstüme geliyor düşmanımın kokusu
üstüme siniyor
yıllardır beslenen bir canavar var içimde
zor bela tuttuğum

düşman geliyor üstüme
korka korka,
kalleşçe geliyor düşman yüreğimi sökmeye
içimde bir canavar düşmana inat uyuyor
sahipsiz göğün altında teslim olmuş yeryüzü
dolup taşmış gözlerim
yüreğim ağlıyor bugün
yüreğim ağlıyor
yüzüm kaskatı kesilmiş
ölüm kokuyor sokaklar
ölüm kokuyor her yanım
bin bir türlü ölüm...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Domani Fınderê

Urce bıra urce
Eyro qi mequira
Asmı çinniya
Cınauri urzene.

Bıza belêqını name
Bızêka xo melena,
Wenge kutiki bıriyo
Mal ağıldı tilbeno.

Urce bıra urce
Waxte rakutenı niyo
Höyn ze dısmeniyo
Höynra urce bıra

Teber tariyo
Astari nê asene
Cıllo wadare
Domani fınderê
Camerdi rauqere
Mefındere bıra
Mefındere...

K-09

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dost

Ellerimden tutmanı isterim
Dost ellerinden tutmayı
Düştüğün yerden değil
Düştüğümüz yerden dost
Ayağa kalkmak için
Ayağa kaldırmak isterim

Yüzümü görmeni isterim
Dost yüzünü görmek
Gözyaşımı silmekten değil
Gözyaşını silmek dost
Yüzyüze verip gülmek için

Gözüme girmeni isterim
Gözüne girmek dost
Paradan puldan değil
Hal hatırla da olmaz
Işığım olmanı isterim
Işığın olmak için dost

Yan yana olmak isterim
Kol kola yürümek dost
Yalnız oluşumdan değil
Ayakta duruşum
Gücümüzdendir dost
Güç vermeni isterim.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dost Elinde Bir Dünya

Ey dost, elinde bir dünya, yüreğinde sevda
nakış nakış örülmeyi beklerken
yaşamak mı gerekmiş kendi külünde

granitten bilsen dost, granitten bilsen
tuttuğun damara bir nefes olsan
ışık saçınca gözde, kaynaşırdı bu yürek

değeri bilinmez dost değeri bilinmez
sen bilmedikten-korumadıktan sonra
ne taştaki emeğin, ne daldaki çiçeğin
ne çektiğin acının

güneşe dur söyle, söyle onlara dost
yarını söyle bugünden
başına toplanan o kara bulutlara
durma git söyle
bereket yağmurda, suya doyan toprakta
arıya gülümseyen çiçekte

korkarlar bir arada duran renklerden
gökkuşağına dönüşür diye korkarlar
bulutlar ne anlar seviden,
aşktan, çiçekten, hayattan,
ne anlar dost, ne anlar onlar
sana olan hasretimden

bırak kalası dost, bırak toprağı beslesin
toprak fidanı, fidan çiçeği, çiçek meyveyi
fidanlar büyüsün de büyüsün
damarına yediriyor toprak
ne az, ne çok

sen, yazadur dost, temeli bozuk binayı
sen yazadur, nasır bağlayıncaya ellerin
kim okur ki seni, kim dinler sızlayan yüreği

cahilden sayarlar dost,
alın teri döküpde, bilmeyince emeği
cahilden sayarlar oyuna gelen adamı
nasırını patlatır tuz basarlar nasıra

harcında kalmışsa, işçinin gözü
kanamıştır yüreği, bağrı yarılmıştır dost
varsın bayraklar dikilsin
kuşanadursun ordular

göz ki olmalıydı dili, acıdan uzak
doymalı dost, doymalıydı insan
bir insan gibi, ekmeğe-suya ve de seviye
gözyaşına değil dost, gözyaşına değil

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dönüp Bakmasan da Olur

dönüp bakmasan da çekip gidenlerin ardından
varacakları bir yeri olmalıydı onların
ama senli ama sensiz
ama umutlu, ama boynu bükük

ne fark ederdi ki, bilmedikten sonra
alıp da götürdüklerini senden

sana bıraktıklarını desen, ne elde var ne avuçta
kendinle yüzleşsen de okursun ya içinden
çata çata harfleri
üstü varsa da yansısın sırlanmış camdan dışarı

aynı kanı da taşısa
gün olur ayrılır iki insan,
sapabilir ayağı
bir ekmeği de bölüşse

gün olur yeniden çakışabilir yolları
gün olur bakışabilir de el gibi
dersin yeni yollar edinmiştir
dersin adsız fırtınalarla tanışmıştır
an gelir yalnızsın dışa vuramaz yüreğin
o adsız fırtınalardan arta kalanlarla söyleşirsin
közün kendi külüyle örtünmesi gibi bir şeydir bu

bu güneş, bu gök, bulanık akan bu su
görsün bütün bu karanlıkları
ve vardıkça uzaklaşan yarınlar elbet
sebep miydi karanlığa

rüzgar mı, tufan mı… köylülerin yarım dille söylediği
bahara ve yaza kapanan bu yollarda da olsan
dil bilir çürüyen dişin yerini

çırılçıplak ağaçlar, toprak üşümüş olmalı
tomurcuklanmadı mı dersin, çiçeklenmedi mi bu ağaçlar
ölü karıncaları mı saklıyordu çatlamış kabuğunda
meyvesini verirken rüzgara, kurban mı veriyordu dersin
zamanı mıydı rüzgarın, zamanı mıydı
niye gövdesine bindiriyor ki durmadan
yoksa damarlarının direncini mi sınıyor dersin

doğru olan bir şey varsa, o da yalanmış meğer
kuru bir yalanmış karanlıktan arta kalan…

Ercan Cengiz