Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kaçak

Kaçak

mavisini içiyorum hayatın
özlemler, hasretler bir tarafa
zehir zemberek bir tat var ağzımda
tanımadığım güçlerden kalma
ve elimde duman
dilimde hala o yanık şarkılar

yollardayım şimdi dün gibi, yarın gibi…
yollardayım
kaç bahar sevdası bu
kaç köy kaldı arkamda, kaç şehir
kaç anımsamadığım isim
kaç lanetle andığım
ve suyu kuruyan derede
el sallayanım olmadı hiçbir zaman
bu nasıl dünya
belki dönmeyeceğim bir daha
belki…

ağırlığım kadar içiyorum mavi hayatı
ne gözlerimin rengi ne de attığım adımlar
bir tek mavisini içmek için yollardayım
ne dağların hüzün esen rüzgarı,
ne de ovanın o kavuran sıcağı
ne sınır,ne tel örgüler engel
ne kelepçeler, ne de zindanlar…
yol boyu çiçekler ve
etrafında kör arıların dolaştığı
kara bir zaman içindeyim

kim bilir, mevsimin kimden yana döneceğini
kim bilir, kimin kimden önce öleceğini
güç mü, para mı, zorba mı…
yoksa fakir fukara mı
söyle bana kim…
bir tek sen kalıyorsun anılarda
bir tek sen
yaprağı dökülen dalda
yuvası dağılan kırlangıç kuşu
ne olur sen ağlama

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kaçıncı Bin Hanesindeydin Çocuk

Kirlenmiş bir atmosfer içinde
Çarkın dişlerinde boy verirken birileri
Güneş göremezdi ellerini.

Sekizinde bir çocuksun sen
Küçücük bir ışıktan yola düşmüş
Küçük adımlarla,

Sen ki çarkın dişlerinde boy verirken
Kendinden uzaktın.
Ve çocuk senden uzaktı,
Köşe taşı olmayacaktı karanlığa
Bekçiliğine de sermadedarların
Bakmazdı kirletilmiş ekmeğe
Vermezdi de emeğini.
Kır çiçeği olmak
Ve solumak için insanca...
Küçücük bir ışıktan yola girmişti çocuk.

Toprak yanar
Vadilere uzanırdı şarkısı
İnsanoğlu
Ayağa kalkardı
Kızıl kayalarda
Sözün bedeli candı
Ateşin şarkısı dillerde
Yaprak dökümünde
Tomurcuğun ilk yaprağı daha
Kolay düşerdi toprağa.

İnsan suretlerinin adı saklı
Pazarlık ettiler üstüne
Sessizce
Karanlıkta dolaşırken
Bu çarkın dişlerinde.

Kaçıncı bin hanesinden çocuk
Bulurdu resmini
Ve tam kafanın üstünden
Bir daire çizerdi kırmızı kalemle.
Çarkın dişlisi böyle beslenirdi
Efendisi gibi
Toprak yanardı çocuk senin adına
Şarkısı uzanırdı yollara.

Kır çiçeğinin sırtındaydı ölüm
Bundandır dönmezdi yüzünü
Dönen çarka.
Yağmurun gördüğü tohumdu
Yanan toprağın yüzünde dolaşan
Damlalar üzerinden düşerdi
Çocukların üstüne
Güneş görürdü çocuklar.

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kaçıncı Yılın İzidir

Kaçıncı yılın izidir ki
Beton bıraktı demiri
Demir betonu bıraktı
Sözün ördüğü duvara
Ayrı ayrı vuruldular
Kendinden uzakta

Hangi yürek, hangi çırpınış
Çekip alabilirdi gözlerini

Cehennem dedikleri
O tezgahtaki adamın
Yalnızlığa oynamasıydı

Uzaktan masal gibi yaşanır
Candaki sancısını bilmiyorsa
Kafasına değen bir taşta olsa
Yılların izine imzasını atardı
Yürek bu
Yaşanılası bir rüya değil
Cehennem dedikleri
Karanlıktı her yer karanlık
Ararken kendini
Kaybedecek kadar karanlık
Toprağa girmemişse tohum

Gine de yeşermektir aldırma
Acının özlemin derinliğinde
Sevgiyle örtünmüşsen eğer
Yürek dolusu sıcaklıktasın
Demektir
Bulup çıkaracaksın renk renk
Ve çekinmeden yollara
Serpeceksin ışığını

Kaynağı bozuluyor suyun
Dudak büyüklüğünde
Küllenmiş yüreğinden uzakta mı

Kendiliğinden görünse de
Su boyu hayat buluyor ağaç
Bir kuş için neyse ağacın dalı
Ağacınsa sancısıydı kendi kurdu
Cehennem dedikleri çaresizlikti
Zamansız yaprak düşerdi dalından

Mezarlıklar görünüyor
Koç başlarından mezarlıklar
Kimi tarih deyip geçti
Kimi de taş duvarına kattı nedense
Kimi yalnızlıklar galiptir derken
Bu cehennemde kurşun mu erir.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kadınlar Sekiz Mart'a

Haydin kadınlar Sekiz Mart'a
bugün sizin gününüz
bir ki, bir ki, bir ki
ısının, ısının, ısının
öyle bir rüzgar estirin ki
Mart dokuzuna karşı

Haydin kadınlar Sekiz Mart'a
bütün emekçi kadınlar
çocuklarınızla kol kola
ısının, ısının, ısının
bir ki, bir ki, bir ki
günlerinizi çoğaltın
sürekli ve sistemli

Haydin kadınlar Sekiz Mart'a
bugün sizin gününüz
ısının, ısının, ısının
yüreğiniz açılsın
bir ki, bir ki, bir ki
haykırmalısınız hep bir dilden
adaletsizliğe ve zulme karşı
sürekli ve sistemli
bir gün size yetmez ki

Haydin kadınlar Sekiz Mart'a
çoğaltmalısınız günlerinizi
aştığınızda Mart dokuzunu
kapınızdadır yirmi biri
ısının, ısının, ısının
bir ki, bir ki, bir ki
işte toprağa düştü cemresi
Mart'ın yirmi biri
ısının, ısının, ısının
siz ısındıkça toprak ısınır
çiçeklenir bahar gelir...
sizi karşılıyor olacağım
Bir Mayıs'ta
renk renk çiçeklerle
bütün emekçi kadınlar
gününüz kutlu olsun.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kaldırım Taşları Görürdü

Dilinden düşürmeden
Üç sözcüğü büyüttü
Sokak sokak
Tam yedi sene.
Akranlarıyla mırıldanırdı
Oyun içinde
Kendi oyunuydu
Dosta da, düşmana da
Partizanca büyüdü tam yedi sene
Bıjı, her bıjı
Onurlu bir yaşama
Kaç dipçikle vurulurdu
Yaşına bakmadan.
Dikilirdi önünde körpecik bedeniyle
Dudağında üç sözcük
Sıkılı yumruk
Üç ateş kurşunu

Haykırırdı celladına karşı
Cellat makinalı, elleri kan içinde.

Kürdün inadıydı ateşte kavrulan
Gelişirdi bildiği üç sözcükle.

Olağanlaşmış, olağanüstünün mangası
Yanıbaşında yığılı
Sıra sıra
Gem tutulurdu fermana
Parelenirdi
Vücudu mermi gözeneklerinde
Yedi yaşında
Yumruk sıkılı
Haykırırdı inadına
Gözleriyle vururken düşmanı.

Metropol havası uzaktı kendine
Avuntuya boğulu
Çıksa da tek tek çıkardı sesleri
Sokak lambasına benzerdi aydınlanmaları.

Yedi senelik sözcük büyürken
Düşmezdi dillerden
Yedi yaşında bir partizan yığılırdı
Amed'in orta sokağında
Kaldırım taşları görürdü
Kurşun almış ağaç, inlerdi
Metropolleri duymazdı Anadolu'nun
Tek düzende...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kalkan Olurmuşcasına

Doğrudan,
Asırların iz düşümünde
Doğudan yükseliyor çığlık
Dağların şafağına vuran renginde
Bir başka tad verirken güneş
Yitik kalbin ezgilerine
Ve yeniden
Yeniden yaratmaya süzülürken,
Asırların kirinden temizlenirdi toprak
Dağ, taş karker kanıyla
Uzun soluklu bağdaş kurulurdu.

Dumanın yükselişi kör,
Karanlık
Ve sağır,
Radyoda spiker
Sokak infazlarını verir
Metropol içlerine yayılırken
Fidanların çığlığı,
Ve geçerken
Üzerlerinden tayyere
Sıkı sıkı sarılırlardı biribirlerine
Başlarına düşecek bir top mermisine
Kalkan olurlarmış gibi...

Öleceklerse, hep beraber ölecekler
Şafağa vuran ülkenin
Bir başka mevsiminde...
Kızıl günlerden geçerken ora insanı
Tayyere,
Kobra,
Helikopterleri
Yenik düştüğünde kazmaya
Tonlarca bomba,
Yengisi olurdu karanlığın,
Dökülürdü.

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kalsın O Eğilen Kelimeler

Mandal olmak istemiyorum
parlak, içi boş kelimelerin köşesine
yollara saçılan bunca kirli çamaşır varken
ve de ağzını açmış beklerken ulu orta
'seni seviyorum' demeye herhangi birşey
her nedense geviş getiren hayvanların
dudaklarını görüyorum yüzünde
sinek kovalar gibi salladıkları kuyruklarıyla
bir de boş boş bakan gözlerini
'seni seviyorum' dediğinde herhangi birisi

Yaşasaydın o sosyete meydanlarında
sihirli gibi görünen o iki kelimenin
ömrünün de kaç dakikalık olduğunu
ya çantasını alıp giderken çarpınca kapıyı
ya da ceketini sallayıp eline alırken
büyük ihtimalle görürdün en azından
pis kokuların tenine sinişini

Bu iki kelimeyi kullanma bir daha
harbi harbi beni seviyorsan, n'olursun
o kadar kirlendi ki özellikle de bu iki kelime
kimin, niçin sevdiğini anlamıyor insan
ya da nereye kadar seveceğini kestiremiyor
hangi çöplükte solacağını kim bilir ki

Seveceksen adam gibi sev
çırıl çıplak olsun fikirlerin, gözlerin
kaşların, saçların...
yüreğin gibi, farkında mısın bilmiyorum
bırak gözlerin söylesin ne halin varsa
hani geviş getirmektense sonradan
çırpınmaktansa bir hayvan gibi yerden yere
ordan oraya, onun bunun yanında
böylesi daha iyi bence
ortada kalmaz, kötülüğe sapmazsın
en azından diyorum, yani hiç olmazsa
o kelimelerin altında kalıp da ezilmezsin
suyunu içip, posasını atmazlar ötelere
ya da o kelimeleri boynuna takıp da
ulu orta, kıyı köşe, veya zulalarında
gezdirmezler seni
gezdiremezler de
bir sakız gibi çiğnedikten sonra
üstüne tükürmezler hiç olmazsa

hiç olmazsa 'aşk'ımız temiz kalsın
n'olursun aklama kirlenmiş kelimeleri
bir yerlerde bir şeyler duruyorsa hala
çiçek tozu da olsa konmasın üstümüze
bulaşır, mulaşır, neme lazım

anlamıyorsun değil mi, hala da anlamıyorsun
ya da ne taş yürekli adam bu, diyorsundur içinden
koca adam oldu romantik olmasını beceremiyor gibisinden
ne var yani iki kelime ile gönlünü alsa insan
diyorsundur, kıs kıs diyorsundur içinden
kuzuyu boğazlarken aç bir kurtun
kaslarını nasıl da gerdiğine bakmadan, diyorsundur
duydun mu yoksa kendi kulaklarınla
seni sevmiyorum dediğini aç bir kurtun...
bu yaşa geldin, onca yer gezdin gördün, vesselam
buyur söyle, işte meydan

ben duymadım açık açık söylüyorum ki
ben duymadım
kuzuyu boğazlarken aç bir kurtun
'seni sevmiyorum' dediğini
ya da
kuzusunu severken bir koyunun
ikide bir 'seni seviyorum' demeye
ihtiyacı olduğunu...
ne kuzunun, ne de koyunun.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kamo

Sılli hona bıriya
Raira veciyi
Reçone merıko
Camura lıngona
Qute cırpoz

Ni sene mordemi
Cım tari yê cıke
Qunne hegai beqêşi
Deesqını

Beqes berbeno
Berbisa aqı bo
Xebera talı newano
Toxım dêna gıroto
Gaore dendaro
Wairere dendaro
Meberbo sebıkêro.

Zanaina çırpoz desqınê
Eyro cırpoz desqınê
Sodır hega wêsnenê
E kami benê bıbe i reçi
Bızane emegro xor seyrqenê
Bızane dısmenê genimi
Bızane dısmenê beqêşi.

K-14

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kan Kardeşim

kanımdan değildin sen
eşim, dostum, akrabam...
kardeşim, arkadaşım hiç değil
omurgamın tam ortasında
bedenimin dik durmasını sağlayan
küçücük bir parçamdın sadece

bir gece vaktiydi
seni benden ayırdıklarında
sorgusuz, sualsiz
oysa ölesiye seviyordum seni
seninle omuz omuza
küçücük kan kardeşim

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kanadı Kırık Kuş

Bir ülke, gökyüzü kaplıydı dumanla
Ama baykuş, ötmüyordu henüz
Gecenin melekleri dibine çömeli
Dipnotunu düşerlerken
Minnacık cep defterlerine...

Kanadı kırık kuş buruk kalbindeydi
Çatışmalar ortasında kalırdı,
Akbababalar konuşurlardı üzerine.
Gidilmezse bu yol,
Delinmezse gecenin karanlığı
Hiçbirineydi başlamaları...
Bir nehrin yatağından akarken
Toprağın ezgisi okyanusa doğru
Çağlayan sesleriydi vadilerden geçen
Yalınayaktılar gecenin melekleri...

Patladı patırtı, koptu tozu duman içinde
Zindan bakışlıydı gelenler
Yüreğine düşmüştü bomba
Patlarsa bir gün
O yüreğinden patlardı...
Balık bilinir, su bilinirdi
Gecenin melekleri bilinirdi
Dağın sesinde
Her geçen gün
Yenilenmiş umutları...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz