Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Ne kaldı geçen bir zamanın izlerinde!

Ağlamak istedim çaresiz halin dilinden
Kime ne söyleyeyim ki bilinmez o dilden
Hasret kaldığım eşsiz esenliğin şevkinden
Nağmelerin deşifresinde kalan özlemimden

Bir hayat ki bir şekliyle yaşanır habersiz
Hislerin kudretinden izansız salahı ansız
Felah için idrakin, irfanın saflarında halsiz
Adımlarken ihsansız, ihlâssız nede manasız

Bir yaprak ki ne kadar masum ve mahzun
Katrelerin illiyetinden tezekkür eden hüzün
Şevkin derinliğinde sessiz bekleyen meşkin
Hal içinde ki nefesin, ahenk dilindeki güzelin

Aşiyandır mekânı saadet bülbüle dili coşkunun
Tahayyüllerde ki kokunun hissedilen hazzı aşkın
Ezelin, evvelin, ahirin bela ahdine muttali olanın
Aşkların anlamlaştığı ve zevkten maada zanaatın

Bir can ki nefeslerin tükeneceği halden habersiz
Ahirin o eşiz haşyetinden hissiz, sesiz, nedensiz
Kime ne diyelim söyleyin nefesin seyrinde demsiz
Ağlamak istiyorum kalan halimden kederliyim sesiz

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Ne kaldı sevda olmayınca!

Artık
Senin uyanacağın
Ne ilk gece
Ve de ne son gece
Olacak

Yazgılar
Okunsa ne olacak
Aşk artık
Son mu bulacak

Gözler
Ne kamaşacak,
Ten bezirgânlığı
Ah nasıl yaşayacak

Akacak
O vakitler
Gözlerden kan
Yaş hiç kalmayacak

Muhabbet
Bittikten sonra
Odan
Soğusa ne olacak

Her
Haneyi saadeti
Anlamlaştıran var ya
O şifa
Aşkı muhabbettir

Yüreğinde
Hiç kalmayınca
Ayaz duvarlarda
Bir anlam mı katacak

Sinede
Bir heyecan
Melalde bir nisyan
Sahnesi yer alacak
Halde hazzı mı kalacak

İnsanın
En güzel hasleti
Sevebilen olmasıdır
İnsana verilmiş bir haldir

O olmayınca
Kalb-i nazarda
Bir sevgi bulunmayınca
O vakit
Gönül neye yarayacak

Etekler uçsa,
Dizler dermansız
Kalsa da nihayetsizdir
Ay doğsa yıldız her an olsa
Yaşanan aşk hengâmesidir

Sen korksan da
Yüreğinin
Sızısıyla yansan da uyu

Sen
Rüyalarına gömül
O hülyalarınla öğün
Katiyen bizar olma

Sabahlara kadar
Terden sacların ıslansa
O kaçırdığın gözlerin
Uykudan hiç açılmasa da

Kapanan
Göz kapakların
Sanki duvakların
Hayâyı edep olsa da sen uyu

Artık kalmadı
Mecali halim
Sana
Dili lisan eylemeye

Yüreğimin
Sızısını bildirmeye
Mısralara gömülmeye

Cihanı
Hakikatin arzına
Teklifsizce sunamaya
Bir gül-ü hicranı koklamaya

Artık ben
Mahkûmum
Yalnızlığım da solmaya
Nihayetimle
Şimdilerde donup kalmaya

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Ne kaldı umutlardan!

Olmasaydı
Neşeyi muhabbet
Gülmek niye ki

Simanın envayı
Çeşidine bürünmek
Böyle dilemek
Hala cazip gelem mi

Hiç
Göçmeyen
Geçmeyen ne ki
Baki kalan şu
Gök kubbede

Mazi
Derinliğinden gelen
Ayak seslerinde
İnlemek mi

Sen
Ne bahtiyarsın ki
Ahiri görebiliyorsun
Gizlemiyorsun

Neme lazım
Diye vazgeçmiyorsun
Buna asla
Tenezzül etmiyorsun

Yegâne
Bir yol olduğunu
İçtenlikle
Ve samimiyetle
Her an itiraf ediyorsun

Duyulmayan
Çığlıkları dahi sen
Bir bir Yılmadan
Gayretle deşifre ediyorsun

Yaşların
Serinliğine dalarak
Bir seyri hal ediyorsun

Yalnız
Beklemek mi şahit
Arzı cihanın sakinleri
Hani nerede

Sana
Umut ilga eden
Yağmurlar
Kanat açan
Martılar hani nerede

Eteklerin
Uçuştuğu karanlık *******in
Eşsiz sakinliğinde terennümler

İçilen meylerin
Kalan kadeh izlerinde,
Sinelerin şu gizemlerinde

Sana
Bahşedilen
Her emanetin
Senden alınan sürenin

Hiç
Bilmediğin gizemlerin
Senden
Habersiz gelişmelerin

Merakın
Ummanın da kalan
Umutların bıraktığın aşkın

Yaşanamadığıdır
Dilenen metanetin
Kalınan onca sen çaresizliğin

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Ne mekândı!

Bir akşam
Sessizliğinde
Yağmurun hırçınlığı

O kadar
Barizdi ki atık
Şaşkınlık gayri kabildi

Söz
Dinlemesi
İmkânsızdı öyle
Fütursuzca akıyordu

Kızmıştı
Sanki bir kez
Toprağa
Hiddetini kusuyordu
Akıtıyordu

Ancak
Bu semt
Gece konanların
Mekânıydı

Açlık
Ve sefillik
Hat safhada,
Hastalık revaçtaydı

Sahipsiz
Olan çocuklardı
Hiç dirençleri kalmadı

Gözlerden
Akan yaşlar
Sakindi
Yağmurun aksine

Bu sabiler
Kızgın değillerdi,
Yalnızca çaresizlerdi

Anneleri
Evlerine dolan
Yağmur
Sularını atarken

Çocuklar
Kıyafetten arîlerdi
Tenleri
Büzülmüşlerdi

Elerinin tersiyle
Burunlarından döküleni
Çaresizce silerlerdi

Telaş
Hat safhada,
Karanlık pek yakında
Soluyan şahindi

Masum
Yüreklerin
Takipçisi olan
Hissiz avlanandı

Yaşamak
Adına kovalayandı
Kaçanı anlamayandı

Var
Olmak adına
Canı pahasına
Şefkati unutanlardı

Nihayetinde
Hepside birer candı
Yaşamak için vardı

Yaşatan,
Bilinmeyenler
Esrarında
Bulunan bir inançtı

Çaresizlikte
Çok yaklaşılan
Varlıkta
Unutulan imandı

Zülcelaldi
Hâkimi mutlaktı
Rahmetin sahibiydi
Kimdi

Nefis kadar
Önemsenmeyen
Acı kadar
Bilinmeyendi

Oysaki
Halk edendi
Kuvvetin yegâne
Sahibiydi
O hep verendi

Neden
Bir musibet versin
Neden bunu dilesin

Sadece
Bir ders verendi

Erteleyendi
Mühlet için
Şefkati serendi
Her şeyi bilendi

Zerrelerin
Tek sahibiydi

Güzellik için
Bahşeden güzeldi

O verendi
Aşkın öznesiydi

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Ne nefes nede heves kafidir!

Nihayet
Sende bulmuştum
Seninle kavuşmuştum ben huzura

Bizarlıktan
Uzanılan şevki refaha
Kalbin itminanlığında açan bahara

İlkimdin
Heceden şiirim
Düşünceden muhabbet iksirimdin

Sendin
Sevilen değerdin
Hak eden sabrı bilen zenginliktin

Sen ve ben
Sessizliği terennüm eden
Anca kelamla hem hal eden nefestik

Ne şevke
Ne de dinmeyen hevese
Zevklerin esenliğine hayale dalmadık

Hesabı andık
Kuvvetin iklimine kandık
Zamanın hikmetinde nasibe inanandık

Ne derler
En çok neyi dilersen
O illaki seni bulur ve niyazın kabul olur

O vakit
İş çok kolay sabah akşam
Hiç oyalanmadan zikredelim halde olanı

Hattı zatında
Hikmeti nerede bilinmez
Her şey ulu orta avuntuyla hesap edilmez

Nidanın değeri
Kalbin itminanlığıdır yeri
İhlâs için şartların kavli çok iyi düşünülmeli

Her şey dilenir
Edep içinde ruh dirliği aranır
Kalp, heveslerin, zevklerin yeri değil anlatır

Mustafa Cilasun