Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İçimde

eksikliğini hissettiğim bir ateş var
ve onu sadece sen alevlendiriyorsun
ama
sende o kadar uzaklardasın ki
nedenlerini sorguluyorum
hep yaşamın...
Keşkelerle geçen zamanlarda kayboluyorum.
Düşüncem oluyorsun
düşünselliğimin bittiği yerde,
yanımda olmanı istediğim yerde hasretim oluyorsun,
yağmurum oluyorsun bedenimi sırılsıklam eden,
varmak istediğim son nokta sensin
seninle anlamlı bir cümle olmayı düşünüyorken
sen parantez içinde kalıyorsun ve bende uzayıp giden,
uzadıkça anlamsızlaşan cümle oluyorum....
Birşeyi biliyorum
cümle uzasa da
devrikte olsa
seni seviyorum
anlamsız kelimeler
bir araya gelmeden aşkımın ifadesizliğini
bir araya gelip cümle olunca aşkımın büyüklüğünü anlatıyor....

Ve ben tüm ifadesiz cümlelerimle seni seviyorum....

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İçimde bir kuş havalanır

içimde bir kuş havalanır
kanat çırpar
tüy düşer
hapşırırım

konar elime
sıcaklığı
yakar
ürperirim
terlerim
su içer
avuçlarımdan
tuzlu tuzlu

bir kuş havalanır
içimde
kanatlanmak isterim
ayağım
prangalarda

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İçimdeki ben ile bedenimi saran bene

Günler gibi geldi geçen anlar hiçbir şey anlatmayan boğuk ve karartıcı bir sesle tepemdeydi sırtında siyah pelerinleriyle korkularım. Yorgun düşüverdi kollarım, düşüncelerim, kelimelerim. Oysa tamda konuşacak ve bağıracak zamandı. Tutan bir şeyler var satırları bende. Seni daha fazla mutsuz kılmamak adına kendimden vazgeçmem gerekiyor bunu hissediyorum. Gülüşün eklenir kimliğime diye bir şiir geldi şimdi aklıma tüm gülüşleri ekledim kimliğime ve dönüşte acıları, hüzünleri, ne yapacağını bilmez tavırları, sessizliği, yollarda yitişi ve kendimden yitişimi... Heyelan düşler içindeyim, öyle ki dikenli tellerle sarılmış mafsallarım. Her adım attığımda ya da uzattığında elimi batar kanar oluyor. Rüyamda koştuğumu terden sırılsıklam olduğumu kendime yetişemediğimi görmüştüm. Oysa her anımda kendimle dolu doluyken neden uzanıp tutamadım elimi diye kendimi kanatmıştım o rüyada.

Düşünmek, düşünebilmek, anlatabilmek zor bir yitişi. Kurşunsuz devrilmelerle alıp başını gidesim geliyor, senin olmadığın yıldızları ne yaparım ben gökyüzünde. Düşünüyorum peşinden koştuğum kendi mutluluğum mu diye bu bencillik değil midir diye sorular sordum kendime. Hiç bu kadar sevmemiştim bu yüzden mi bu kadar kendimi düşünüyorum. Oysa sana mesafelerin yitişleri kadar acılar yaşatıyorum. Varlığımın yokluğu, aitliği, paylaşılmışlığı bana ve sana düşen payın azlığı, başkalarının hak sahipliği ve tüm sahiplenmişliklerden yitip gidişliği. Böyle bir anda varmışken vardığını sanmışken kendine –ki varmanın adımlarıydın sen- öylesine hızlı ve vurgun yer gibi koptu ki varışlar yine paylaşmanın en hoyrat anına denk düşüverdi birden bedenim.

Ben seni düşler gibi sevdim belki de sorun düşlerin içinde aldığım yoldandı. Kim bilir, kim bilebilir bir gün paylaşmanın en kalabalık anında yitip gideceğim. Yaşadığımız her bir an benim için bir dünya yol kât etmekti kendime, kendimden yol almaktı gönderilene ya da seçilene. Ne fark eder ki ha gönderilen ha fark edilen ha seçilen olmak. Nihayetinde bir olmanın adımlarını atar olmuştum.

Sahiplenmek paylaşmanın diğer adımıdır diye düşündüm. Lime lime edilmiş kalabalığımda, kendimi duyuracağım tek çığlığı duyan kimse olmuyor artık. Bir sevgi sahiplendikçe mi büyür? Özledikçe ve vardıkça mı? Düşündüm sanırım her ikisi de… ah yangınlarda kül olmayan yarınlarımı ve dünlerimi alıp götüren kalabalık beni ne zaman bana bırakacaksın. Bedenimi kullanıma sunuyorum ve ruhumla çekiliyorum dünyadan kabuğuma. Şimdi onunla anl****** varacağım tüm yaratılmışlığımın gizli kalmış sorularıyla.

Sevmek tanımsız bir olgu sanırım. Devamı hep acılara sürgün vermiş bir gül tarlası. Sadece güller mi sürgün verir? Ağaçlar, çiçekler, otlar, gülüşler ve gülüşlerde sürgün verir kayıp ülkeler diyarından. Sırasıyla teslim ediyorum emanetlerimi, önce gözlerim, sonra kulaklarım, sonra kollarım, gövdem, ayaklarım ve bir işe yarayacaksa konuşmaya çalışan dilim. Ötesinde kalanları akbabalara versinler yada çakallara onlarda yaşamak zorundalar dünyada. Ve sevgi dediğin şeylerin toplandığı –ki varlığı konusunda hep şüpheye düştüğüm- aklımı da ruhumun ardına takıp gitmeyi seçiyorum yaşamdan. Hoşça kalın. Bu bir ölüme gidiş mektubu değil korkmayın sadece kendine çekilme yazısıdır. Yazacaklarım kanatacak beni de seni de. Üzmek istemiyorum artık seni. Bundan sonrasında mutlak suretle mutlu olacağın anlar çok olacak ve tanımsız bir adamın yaşattığı depremlerden ve o depremlerin artçılarından uzakta olacaksın. Esenlikle kal Murat.

Son bir söz belki de sonsuza kadar geçerliliğini koruyacak anlamını en güzel sende bulan ve ifadesinde hiçbir şekilde riya olmayan bir kelime ile varışlara terk ediyorum kendimi… Hoşça kal…

İçimdeki ben ile bedenimi saran bene….

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İçimdeki Sesler ve Yansımalar

ya benden bir şeyler alıp götüren zamanın esiri
bedenim
yada zaman esirim oldu
benden gidenlerin toplamıyla

her iki koşulda da eksiye düşüyor
aklım
kalanların toplamı ise bir etmiyor

gidenlerin seceresini tutacak kağıt kalemi olmayanlardanım
gelecekleri beklemenin güzelliğidir ayakta tutan bizleri

hep var olmak çabası içindeyse ömür denilen kavram
avuç içine çizilen hayat çizgisinde son bulan yaşamlara ne demeli

paha biçilmez bir yaşam vaat eden mistik sürgünlerin
manastıra kapatılmış sessizliğidir emanetlerim

terk ediyorum bana ölçülen geleceğin ayrıntılarını
şimdi gülümseyerek yola çıkmak zamanıdır
Uzat gülüşünü

Kaybolan gölgemin ardı sıra
Yetişecek güller var daha

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İfadesizliğimiz

gün eksikliği
kendine mesken eylemiş
yabancılaşıyor
insan olan yanlarımız
duyamadığımız seslere
göremediğimiz yıldızlara
dokunamadığımız tenlere
adıyoruz
düşlerimizi
yapraklar dökülüyor
gözlerimizden
yaşlar gibi
ama kuru
ve cansız bir gidişe ait gibiler
aldığımız kararlara
kurban gidiyor
gidişlerimiz
suskunluğumuz
ifadesizliğimizdendir.

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İhtiyar ve Çocuk

bir ihtiyar gibi yürüyeceksin yolda
ağır ve sessiz

ve
bir çocuk gibi idrak edeceksin hayatı
meraklı ve coşkulu

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İnsan -Tanrı- Cehennemi

Ben Prometheus'un ateşinden yanarak düştüm toprağa
ve aşk alevi sararken tenimi
yaşamın tüm sürprizleriyle bedene bürünüp
salıverdim kendimi insanlar arasına.
yüreğimde aşkın alevli sıcaklığı,
elimde yüreğimin yansıması,
gözlerimde aşkın ışığı düşüverdim yollara.
yolumda
dünyaya dair olan her şeyde var olarak büyüdüm
kimi zaman bir böceğin düşünde,
kimi zaman bir balığın yüzgecinde hayat buldum.
tüm tanrılar beni yakmak için sözleşse de
insan olmanın onuruyla dimdik ayaktayım.
insanların yarattığı cehennemde
kendi cennetimi yaratarak
coğrafyalar kuruyorum tüm canlılara.
Aşk tanrıların ilahi kadehlerinde dolanan şarap gibiydi.
Pandora’dan gelen bizim özümüzün bize dönüşüydü.
Bu dünyada kimse kötü değildi
kötülüğü kazıdılar kimliğimize
şimdi özgürlüğünü arayan milyonların içinde
hem aşkı hem insanlığı arar olduk.
İniversin tanrılar dünyaya
yarattıkları cehennemi düzeltsinler artık.

Ben adı güzel tüm yaratılmışları bağışlıyorum sevgi ile

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İnsana aşk Yaradan’a aşktır

İnancımı sorguluyorum
Kutsal kitaplar ardına saklanan caniliklerden
Binlerce baş düşer
Taşıyorken kitaplardaki düşünceleri yarına
Kitaplar yakıyor halkların tarihini
Ve kitaplara sığınılıyor
Geleceği kurtarmak adına
Her kurtarış
Bir başka ülkeyi gömdü tarihin sayfalarına
Kurtuluşu vermek adına
Yüz binlerce insan gömüldü toprağa
Kurtuluşa davet edilirken

Kanıma dokunuyor
İnsanoğlunun sefaleti
Adına Allah aşkı deyip
Kılıç çalıyor Allahın yarattığı kulun boynuna
Sen demez misin ey cahil
“Allahın verdiği canı Allah alır diye”
nedir bu telaşın
Kan dökmek için yarışırsın
Yaradan’ın ırmağıyla

Oysa ben
Seni seviyorum Yaradan’dan ötürü
Yaradan’ı seviyorum senden ötürü
Zihninin karanlığına değil
Yüreğinden sızan ışığın aşkına
gözlerimi kaçırmıyorum gözlerinden

Bedenime çaldığın kılıcın damlasına teslim ediyorum
Yaratılmışlığımın en saf ve sufi halini
Boynuma geçirdiğin ipe asıyorum
Yaradan’dan aldığım teslimiyet hırkasını
Hakikatin toprak olmuş haline terk ediyorum ruhumu
İstediğin beden ise
Buyur çalabildiğin kadar kılıç
Yakabildiğin kadar ateş
Sıkabildiğin kadar urgan
Sana

Nesimi’den Pir Sultan’a var yolculuğum
Güle güle karanlığın efendisi
Her ne olursa olsun
Seviyorum seni Yaradan’dan ötürü
Yaradan kılıcına kuvvet
Yüreğine insan sevgisi versin
Yaradana emanet ol

_____unutma________________İnsana duyulan aşk Yaradan'a duyulan aşktır.

Derviş

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İstanbul'mu uzaklaştı gökyüzünden

Çocukluğumda,
yıldızları toplardım gökyüzünden.
sık sık yutulsamda oyunlarda,
her akşam
binlerce olurdu yıldızlar.
Büyülü gibiydi gece
ve gökyüzü,
ben aldıkça artıyorlardı
Yıldızlar.
Düşünürdüm,
yutulduğum yıldızları kazanan çocuklar
yeniden gökyüzüne mi saklıyorlardı onları,
yoksa yeniden paylaşmak adına mı
atıyorlardı
onları gökyüzüne.

şimdi,
İstanbul'mu uzaklaştı gökyüzünden
yoksa,
artık onları yerine asacak çocuklar mı kalmadı.
nereye saklanır yıldızlar?
nereye saklanır düşlerim?
sen hiç yıldızlarla oynadın mı?
cebine yıldız doldurup
kanatlandın mı gökyüzüne,
biz çocukken sımsıcak düşlerimiz vardı
ve gaz lambası ile aydınlanırdı evimiz
devasa sokak lambalarımız yoktu
belkide bu yüzden yıldızlar sarardı *******i bizi,
bu yüzden hıçkırıklarımıza katardık AYDEDE'yi,

şimdi
sokakların ve şehrin parlak ışıkları altında
kaybettik yıldızları ve geceyi...
belki de
İstanbul uzaklaştı gökyüzünden

Murat Tali

[GooD aNd EvıL]

İstanbul

Radyoda İstanbul'u anlatıyorlar
İstanbul'u düşünüyorum
Ve İstanbul'un içindeki seni
Bazen dillere destan Boğaz
Bazende Boğaz'ın kenarıdaki eşsiz saraylar
Oluyorsun
Tepelerine çıkıyorum İstanbul'un
Yamaçlarında
Akasyalar oluyorsun

Barbaros Bulvarındaki
Dev ıhlamur ağacı
Beyazıt Meydanındaki
Asırlık çınar seni anlatıyor
Birden İstiklal Caddesindeki
Kalabalık oluyorsun
Kayboluyorum kalabalığında
Sonra Yenikapı'daki
Küçük sandallara dönüyorsun

Dalgalar sallıyor bedenini
Kollarımdaymışsın gibi
Düşünüyorum seni

Ninnisi oluyor
Dinginlenemez düşlerimin
Marmara
Kayboluyorum sokaklarında
Tarlabaşı'nın
Fakat bütün yolları
Sana çıkıyor
Bu kentin
Ve SEN
İstanbul oluyorsun
İstanbul ise GÖZLERİN

Murat Tali