Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Başlıyor En Zor Sınavı Hayatın

Başlıyor işte en zor sınavı hayatın
Bir ömür boyu sürecek
Ve belki tek bir yanlışın
Bütün doğruları götürecek
Kaleminin ucu kırık
Silgin başkalarının eline geçecek
Silecekler istedikleri gibi
Hayatında olmasını istemedikleri ne varsa

Ve bütün o aydınlık düşler
O kahverengi sıraların boşluğunda kalacak

Yeni yeni açılırken fikrin yeni ufuklara
Yeniden keşfederken tadını,
Aşkın ve hürriyetin
Sıtma tutmuşça titremeye başlar birden bedenin

Her yol ayrımında
Ayrı duvar
Her yol ayrımı
Ayrı zindan

Adını uzak diyarlardan
Bir akşamüzeri ansızın çıkıp gelen
Eski bir sevgili gibi andığın ne varsa
Kaybolup gider bir anda
Ve hızlı bir koşuşturma başlar
Sanki yaşanmıştır
Yaşanması gereken ne varsa
Sanki söylenmiştir
Bütün söylenmesi gerekenler

Başlar eksik kalmış bir ömrün
Karanlık orta çağı
Yüzü karanlık hakimler
Mahkum ederler inadına aydınlık yüzünü
Müebbet kedere

Her yol ayrımında
Ayrı duvar
Her yol ayrımı
Hayal kırıklığının soğuk iklimi

Eski bir dost çıkar karşına
Çocukluk bahçelerinin o eski ağaçları
Ağlamaya başlar sonra
Ve sarılırsın dostuna
Çocukluğuna sarılır gibi


Boynuna takılan ilmektir
Artık büyümek denilen o esaret
O gizli gizli çocuk kalmalar
Herkesten saklanarak yazılan şiirler

Yorma kendini boşuna
Ne kadar dirensen de
Geçeceksin bu yolları sonunda

Bekler seni her yol ayrımında
Başka aşk
Her yol ayrımında
Başka keder...

İşte başlıyor en zor sınavı hayatın
Bütün bir ömür boyu sürecek
Belki de tek bir yanlışın bütün doğruları götürecek...

26 Mayıs 2003
00:39

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bataklıklar İçinde Kurulmuş Cennet

O bataklıklar içinde kurulmuş cennet
Sahte dünyanın o rüya bahçesi
Bir lokma ekmek için
Kapısında yıllarca beklediğin

Uzak diyarların
O yabancılaşan hüznü
Farklı renkler
Farklı yüzler
Keşfedilmemiş nice baharlar

Perde aralanıyor yavaş
Başlıyor dördüncü perdesi
O yaşamak denilen
Trajikomik senaryonun
Oyuncular birer birer çıkıyorlar sahneye
Kiminin suratı asık
Düşmanca bakıyor yüzüne
Hazırken sen onları hesapsızca sevmeye
Kimi okuyor
Yüreğinin en derininde yazılanı...

Kapılarında asma kilitler var
O kurtuluş denilen yeşil bahçenin
Yüzler var ki karşımda
Yıllardır tanıdıklarım yabancı
Yüzler var ki karşımda
İlk defa görüyor olsam da dost bana...

Balık olup da isyan etsem
Şu sonsuz denize
Biliyorum ki yaşamak imkansız artık
Ne onunla
Ne de onsuz....

31 Mayıs 2003
00:36

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bayrak Olmalı Yüreğin

Bir bayrak olmalı yüreğin
Yarınına bir bardak su gibi hasret bırakılmış
Çok uzak ülkelerin
Bağrında esen isyan rüzgarlarıyla dalgalanan

Tavana vurmalı beynin
Sözlerini anlamadığın bir şarkının her notasında
Kızıldeniz’in bütün kızıllığını
Gözlerinde taşırcasına bakan
Umudu öfkesiyle harmanlanmış
Milyarlarlarca insanın sancısını duyabilmelisin
Göğsünün tam üstünde...

Ve kıvılcım olabilmeli sadece bir sözün
Soysuzluğun kökünü tarihin tutanaklarından
Kazıyarak çıkartacak...

[GooD aNd EvıL]

Bazen Geç Kalabiliyor İnsan

Bazen geç kalabiliyor insan
Bazı şeyleri yaşamak için
Çoktan vazgeçmiştim çocukluğumdan
İlk defa gördüğümde ateş böceklerini
(Bir yanım hep çocuk kalsa da)
Ve bundan mıdır bilinmez
Utandım ağlamaktan sevdiklerimin ölümlerine

Çoktan vazgeçmiştim çocukluğumdan
Gerçek bir mermi geçtiği zaman üzerimden

Yüzleri asıktı
Belki de hiç gülmemişlerdi ömürleri boyunca
Öldür dediler sadece ölmemek için
Ölmeyecek kadar çocuktum oysa ben
Ve öldüremeyecek kadar insan

Başka şeyler vardı oysa beynimde
İnsanca ve insana dair
Aşk gibi hürriyet gibi
Dağ başlarında değil
Bir sevgilinin gözlerinde sabahlamak mesela
Işıl ışıl bir şehrin tan yerinde
Yorgun argın uzanmak sımsıcak yatağıma
Seni sevmek gibi bir şey vardı oysa beynimde

Bazen öyle geç kalıyor ki insan
Yaşamak için bir çok şeyi
Yirmi yaşımı çoktan geçmiştim
İlk defa gördüğümde ateş böceklerini
Ondandır sürekli çocuk gülümseyişi yüzümün...

(En gerçek türküyü söylemek için uzun bir süre Şırnak Milli'de olacağım. Dönüşümde o türküleri hep birlikte okumak dileğiyle...)

Jandarma Komando Asteğmen- Melih COŞKUN

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bazı İnsanlar Vardır

Bazı insanlar vardır.
Cefa çekmeye gelmişlerdir bu dünyaya,
Hiç hak etmedikleri halde
Sefa sürerken birileri.
O da öyle birisiydi
Çile çekerek, ezilerek yaşamış bir çınar ağacı
Ömrü boyunca şükrederek her lokmasına
Hiç çocuk olmadan
Yüreği erken büyümüş
Nicelerinden birisiydi o
Hiç şikayet etmedi, kızmadı kimseye
İsyan etmedi hiç,
Direndi hayata inadına,
Ne kadar zor olursa olsun yaşamak için bir gün daha,
Çok şey istemezdi;
Öldüğünde bir kefeni olsun
Başında bir taş,
Bir de geleni olsun bayramdan bayrama,
Çileli bir gecenin sabahında uyanmayıverdi
Bitti çilesi
Bitti bir ömrün bitmez tükenmez kederi
Sustu bir kuş gibi küçücük yüreği
Sıcak bir temmuz sabahı...

Yüreğimizde yaşayacak ilelebet,
O ufak tefek ama yüreği kocaman kadının sevgisi,


Sevgili Ananeme...

28 Haziran 2002
23:54

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bazı Kitaplar Yasaktır Buralarda

Bazı kitaplar yasaktır buralarda
Bazı şairlerin kitapları
Bulunmaz karaborsa tezgahlarda bile

Burada bazı sözler hiç söylenmez
Fısıldanması bile yasaktır bazı düşüncelerin

Bazı şiirler kanla yazılmıştır
Tırnaklarla kazınmıştır rutubetli duvarlara.

Kara çalarlar
O güzel
O tertemiz
O namuslu ellerine
Hiçe sayarlar alın terinin kutsallığını

Sen güzelim çocuk
Gözlerinin rengini
Yurdumun toprağından almışçasına bakan
Ve her bakışında
İçimdeki yemyeşil ormanları yakan
Seni ağlatırlar
Gezinirler yaralarında ******* boyunca
Ama asla pişman edemezler yaşadığına
Çünkü insanlıkla yoğrulmuştur senin yüreğin

Ne olur insan olmayı yasaklasalar bize
Dalga olurdum o zaman
Vururdum deniz kenarındaki mahpushanelerin yosunlu duvarlarına
Vururdum bir şairin yüreğinin kıyısına

Bazı kitaplar yasaktır buralarda
Bazı zamanlar aşktan bahsetmek bile
Yasa dışı düşüncem olurdu gözlerin öyle anlarda…

[GooD aNd EvıL]

Bazılarının Çocukları Mektuplarda Doğarlar

Bazılarının çocukları mektuplarda doğarlar
İlk adımlarını atarlar sararmış resimlerde
Baba demeyi öğrenirler ilk önce
Çok uzaklardan çağırırcasına hasretlerini

Ve bazılarının sevdikleri ölürler birgün o mektuplarda
Resimleri ve şiirleri de nasıl solar sararırsa insanın.
O mektuplara hiçbir zaman cevap yazılmaz
Ucu yakılmaz hiçbir zaman...

Ayrılıklar kıyasıya iç çekişidir yalnızlığın
Ve gidip de hiç dönmemenin müzmin gurbetidir yaşanılan sancı.
Postacılar en çok hasretleri taşırlar heybelerinde

Bazen bir tutam saçtır gönderilen cevapsız mektuplarla
-İnsandan daha uzun yaşar derler saç telleri bilir misin?
Bazen memleket kokar her satırı
Postacılar en çok uzak şehirleri taşırlar heybelerinde.

Bazılarının sevdikleri mektuplarda ölürler
Ve cevap yazılmaz hiçbir zaman okunmayacağı bilinen mektuplara...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Belki Bir Akşam

Belki bir akşam
Beyaz bir yastığa boşaltırım
Ömrümün kızıllığını
Hiçbir gazete örtmez bedenimi
Bütün üçüncü sayfalar az gelir

Hiçbir mezar örtmez bedenimi
Mezar taşına sığmaz ömrüm
Papatyalar sarmaz bedenimi
Kar suyu ıslatmaz toprağımı

Bilinmez hangi şehrin toprağına karışır toprağımız
Bu kadar şiiri götüremem belki yanımda
Düşüncem yeşermez toprak altında
Belki hatıralarda silinir gider
Ama mutlaka hatırlanacak bir şeyler kalır

Ölüm öldürse de anıları
Adını bırakır yaşadığın akşamlara
Varsın olsun
Yeter ki söyleyecek bir sözün kalsın son akşamında...

17 Şubat 2003
01: 33

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Belki Son Anında

Belki son anında gelecek aklına
En güzel dizeleri ömrünün
Ne bir kağıt olacak yanı başında
Ne bir kalem

O gün diyeceğim ki sana
Ey bakışlarında ırmak serinliği taşıyan güzellik
Çiçekler açarsa bir gün mezarımda
Bil ki ölmedim
En güzel şiirimi yazdım sana...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bembeyaz Kalabilmek

Zor olsa da
Bembeyaz kalabilmek
Siyaha boyanmış zulmün çağında,
Sırtında insan olmanın yükünü taşır
Eksik kalmış bir devrimin gözyaşıyla ıslanan her çocuk

Kalleşlik çağının
Temiz kalmış çocuklarıydık biz
Otuz yılın
Bağrından kopup gelen
Gözyaşlarıyla ıslanan

Yok mu ardın sıra gelen,
Yağmur mu yağdı yoksa?
Damla damla kızıllığını bıraktığın caddelere
Tükenme ne olur
Silinmesin
Hayatı ölümle sınayan bu cesaret

Tükenme
Sıtma tutar *******imi
Karalanır beyaz kalmış yanım

Tükenme
Akmak istiyorum
Bir ananın gözyaşıyla birlikte

Bulanıyor
Sayfalarına
Tuzlu sularımı bıraktığım
Sahipsiz kitap
Bulandıkça yazılar
Daha da çoğalıyorum

Biliyorum ki yalnız değilim
Azalıyor olsak da
Eriyen karlar gibi
Kurumaya yüz tutmuş ırmaklar gibi
Azalsak da
Her gün daha da çoğalıyorum ben

Yürümek gibi
Konuşmak gibi
Yemek-içmek gibi
Meşruiyet kazanmış olsa da
Oluk oluk akan kanım
Tenime dağlayarak kazısalar da
Zulmün adını
Yalnız değilim yine de

En kalleş çağında yaşıyor olsak da yeryüzünün
Bu kıvılcım çakmaya devam ettikçe göğsümüzde
Sönmez bu ateş
Biliyorum ki
Yalnız değiliz...

23 Nisan 2003

Melih Coşkun