Ekrem Bozkurt

[GooD aNd EvıL]

Değişik Açı

Işık bir pervaneye azrail olur...bazan
Her şey... göründüğünce iyi, olmayabilir...
Tuz bile aslında müthiş bir zehir
Aşk bile değil mi, Mecnun öldüren...

Kor, delip yakmaz mı, buzun kalbini...
Karanlık, gerçeği... şirin gösterir...
Zaman bir körüktür hasrete... bazan...
Gönül yarasına melhem de, olur...

Yollar ayırır da; kavuşturur da...
Tren, iki yönlü hareket eder.
Mutluluktan bile; bazan ağlarız
Bırakıp terketse; bizleri...keder.

Yılanın zehri de panzehir olur.
Felaket ve sevinç taşır postacı.
Çok yakın biri de olur,katilin...
Düşman bildiklerin... bir kurtarıcı...

Değişik açıdan bakmakta lazım
Peşin hükümlere varmadan önce.
Bir tek gözlerinin ışığı yeter
Kararsa gökyüzü,yıldızlar sönse...

[GooD aNd EvıL]

Değnekçinin Aşkı

******* bir yanımdır,aydınlık diğer yanım...
Bir yanım esnemede,diridir diğer yanım.
Tozlu anılarını okyanuslara gömen,
Ve... suları aşk rengine,bir tastamam boyayan.
Yitik bir ömür gibi kayan...bir yıldızla...
Süremedim bir ömür,ömrümü verdiğim kızla...

Ben bir aşk tanrısıydım hani ilkel çağların
Aşkın senin, Medusa...Herkül, yardım et n’olur?
Bir volkan kaynamada,bu tanrı yüreğimde
Üstünde birazcık kül olsa da, ne gam olur?
Kestim de Kördüğümü...paramparça ve lime...
Sahip olmak isterdimsana... dünya yerine...

Ben bir deli oğlanım,Mecnun’u geçen aşık...
Tozlarına bulaşsam,çöller önüme açık.
Leyla’ya kavuşmayı unutturmuş Yaradan
Bir kömür siyahında.alnımıza karadan...
Yazı bulaşıp durur,kaleminden Tanrı’nın.
Alınyazılarımız büyür de, sevda olur...

Yeşerir sevda olur,alınyazılarımız...
Bir topal felek geçer gönül penceremizden
Tatsız bir yemek çıkar,sevda tenceremizden
Düşümüzde cennetin hurmaları... tadında...
Sevdiğim bir güzeldi leyla:Huri adında...
Leyla...adını yazdım çöller boyunca kuma...

Geceye sevda çizen,fırtına ısmarlayan
Gönlünü halı gibi yoluna seren,yayan...
Kalbini pırıl pırıl gözlerinde yıkayan
Ve...Pompei’nin lavlarına saklayan
Günah şehirlerinin uyumayan bekçisi
Sevda yağmurlarının o yaşlı değnekçisi...
Gönderdiğim dolmuşlar geçti, mahallenizi...

[GooD aNd EvıL]

Deniz Aynasında Islak Görüntülerden

Ey! Rüzgar... savur, hüznün buğusunu gönlümün gözlerinden...
Kır at! ... yok et! ... endişeli güllerini gülşenin...sana izin...
Dökül! ... sız! yarin pembe dudaklarından; yıllanmış şarap tadında...
Esir et ki; gönlümü... yanayım! esrik narında, ılık okşayışlarında...
Daha sevişecektim! nereye süpürdün yarınlarımı,hangi uçurum...
Yardım et! Uçur! ... henüz uçamayan sevda kuşlarımı...
Bu ağıt, yaksın! uğultulu tepelerinde bodur makileri,fundalıkları...
Kabart! yürek gelgitlerini,sevdalı dalgalarını Akdeniz’in...
Soğut yanıklarını! ...okşar gibi... yanık tenin göynüklüğünü...
Ihlamur, limon ve iğde kokularını getirmeyi unutma! ...
Kekik kokularına genzimi temizledim...
Dağların eşkıya türkülerini... özgür çığlıklarını...
Zaptiye gibi... inatçı...peşime düşür...
Yarama bastım... tuzu kalmadı şimdi Akdeniz’in...

Ey! Rüzgar...şişir yelkenlerini... Barbaros’un...dağıt; kızıl sakalının rengini Akdeniz’e!
Bir küçük akvaryuma sığdır denizleri, gözlerimizin önünde...
Bütün reisleri çağır,uçurup fermanları...toplantı var...
Grejuva tutuşturur denizi...leventlerin yüreğiniyse... Eleni...
Sevdanın flamasını çek,indirip korsan bayrağını...
Çöz at! Denizkızlarının yürek bağlayan altın buklelerini,kıvrımlarını,dalgalarını...

Ey! Rüzgar...yarden haber var mı... asıl; onu söyle bana...
Keşke getirseydin...bindirip, terkine...
Yol bilmez, iz bilmez...dağlarda kaldı! ..açık denizlerde...

Suskun esti, rüzgar...Akdeniz suskun...
Denizin aynasında... aksin... dalgalı...
Akdeniz kokar saçların...ıslak...

[GooD aNd EvıL]

Denizli Şiir / Göç ve Anılara Dair

Devedikenleri çiçek açmışlar mıydı,
Biz gelirken…farkında değilim…
Tren raylarının çelik parlaklığında
Yıldız yansımalarını seyrettik yalnız…

Yüzümüzde binlerce kilometrenin izi…
Yere çalmış gökyüzü zannetmiştik…
Görünce uzaktan denizi…

[GooD aNd EvıL]

Dert Söyletir

Adını hasret koydum; seven gönlüme inat!
Uçurum gözlerine ne çağları düşürdüm.
Yine de alamadım kendimi sevda kestim.
Sana ulaşmak için: ödünç aldığım kanat...
Bir intihar pilotu gibi daldım hicrana
Çaldı sensizliğime kurmuş olduğum saat...

İçimde fırtınadan önceki sessizliği
Vurdum tam onikiden,ikiseksen uzattım...
Tabib ister yarayı; bil ki,umursamadım
tuzu yaraya bastım, çivi söker çiviyi...
Kurumuştu ki kanım... kan kırmızı gül astım...
Arttı, seni düşünmelerin fazla mesaileri...

Yar gözlerini koydum; *******in yerine...
Gönül bir işçi arı, var kendince vakarı!
Sana ulaştı mı ki, bu sonuçsuz yakarı...
Ay sarı, güneş sarı, günebakanlar sarı...
Kirpiğinin okunu sapladın en derine
Veriverdim kalbimi ince belli birine

Aşkının dergahına kul olup kapılandım
Yırttım utançlarımı yeniden yapılandım
Çifte su verilmiş çelik; bir hasretle, kaplandım
Heba edip ömrümü saçının bir teline
Bileğini büken yok; su dökemez eline
Senin sevdan nar oldu pervaneydim ben yandım! ...

Eldeki öğün olmaz o da vaktinde gelmez
En olmadık zamanda düşür aksini bana...
Salın sırça köşkümde,taran gönül aynamda
Senin güzelliğini gören; inan ki, ölmez
Mekanı cennet olsa; kara toprağa girmez!
Cehennem sevişlerin; bilesin... cennet bana!

[GooD aNd EvıL]

Diken

Akasyalı,şirin yolda yürürken,
Battı,ayağıma bir diken...
Umursamadım ilkin...yürüdükçe
Yürüdü benimle bir, ilerledikçe
Derken...sinirlerim uyandılar acıya
Ayağımdan tırmanıp çıkmıştı yukarıya...
Sanırsın beynime değdi bir ucu,bir ucu yüreğime...

Baktım alıcı gözüyle,ne olsa beğenirsin:
Kirpiğinden bir telmiş,diken sandığım nesne! ...

[GooD aNd EvıL]

Dilek

Bir tomurcuk için yaşam istiyorum
Umutları, gül gül açmalı.
Bembeyaz düşlerinin ortası...
Kan düşmesin istiyorum.

Ufkun sihrindeki giz
İçimdeki karanlık.
Bir yıldız parıltısı, gözlerin...
Ufkumda istiyorum.
Ve...bitmesini hiç değil
Bu sevdanın...

[GooD aNd EvıL]

Doğduğum Ev

Eski,gül ağacı,hala gül veriyor mu,salkım saçak aşarak bahçe duvarını...
Bileziği kırık kuyu
Karşılar mı su ihtiyacını...
Zannedersem çıkrığına yağ sürmek gerek...

Hala o çatı, yatıyor mu üzerinde dört duvarın; yorgan döşek...
Nice fırtınalar yaşadı...
Nice sıcaklarda yandı,aldırmadı doğrusu...
Gölgesinde oturup ağaç yontardım...
Bir elimde babamdan ödünç aldığım çakı...
Ker*** kokusuna doyamazdım...

Pencerelerinin ardında,çocukluğum otururdu...
Gözleri yaş içinde yağmuru seyrederek...
Örümcekler, dantel dantel örer zamanı...

Pencerelerinin ardında hala,
Aynı çocuk oturur mu...
Hala aynı durumda mı doğduğum ev...
Zaman kuşu, onada mı,dokundu...

[GooD aNd EvıL]

Don Kişot

Bile bile olmazın üstüne saldırandır
Pes etmeği düşünmez,yılmaz mücadeleden
İğne ile, belki de bir kuyuyu kazandır
Geçerek bin bir türlü zorlu merhalelerden…

Denemeden kabulü, lügatı yazmaz onun…
Tek kişi hücumundan bir haydut sürüsüne…
Değirmen kollarına saldırışından tutun,
Akıllı mı deli mi, yazgısı Don Kişot’un…

[GooD aNd EvıL]

Düremedim Defterini Ayrılığın

I
(Benim öyküm)

Adını çivi gibi sapladım yüreğime
Düremedim defterini ayrılığın,ayrılığın...
Yıkıldı hasretinin duvarı üzerime
Hissederek eksikliğimi çaresiz... kalakaldım.
Kazıyarak ismini, ağaçtan yüreğime...

Yeter! bir zaman gibi bunca seni vurduğum...
İpini kırarak göğe çekilen bayrak,
Amaçsız... bir derbeder olduğum,
Gözlerimden kanlı yaşlar bırakarak
Kuyruklu bir yıldız gibi şafağına akarak...

Kal desem yüreğimde, kal ücrada!
Gönül dairemi müebbet kirala...
Tadil et istediğin gibi
Bir şey de, istemem elbet...
Yeter... orada, varlığını hissetmek...
Var olduğunu... bilmek.
Nasılsa imkansız... unutabilmek!


Düremedim Defterini Ayrılığın II
(Deli Çınarın Öyküsü)


Ansızın bir depremin yüreğimi sarstığı,
Bir hazanda...savurdu yapraklarını yere
Gönül ağacım benim...

Yapraklarıma musallat oldu rüzgarın
Köklerim topraktan fırladı
Yaşam fırladı benden...

Ölürken, su yerine çifte sevda verilmiş bıçakla ben...
Beşikler yapıldı bu bedenden...
Sevdalı marangozlar, ağaç kokusunu
Koklayarak işlediler...
Değiştirdiler suretimi
Bilmediler sevdalı yüreğini,bu dev çınarın...

Sonra...bir yerlerde
Beşik kertmeleri yapıldı üzerime
Hala isminin kazılı olduğu yerleri...silerek
Yaşatır oldum başkalarının sevdalarını bu cansız kalpte.
Olsun...nasılsa imkansız...unutabilmek!


Düremedim Defterini Ayrılığın III
(Sevda Çınarının Öyküsü)


El ele tutuşurken nice aşıklar gördüm
Gökyüzünden aşağı salmadım ışınları
Büyük doğal bir şemsiyeydim,Şems’e...

Sevda kalpleri değil,benim gövdemi oydu...
Ne aşıklar tanırım isimlerinden...bir bir...
Hepsini de,affettim...Allah şahidim, bilir!

Adres verilen yer,benim krallığımdır:
O,büyük sevda çınarında...dokuzda...

Yalancı aşıkları korkuttum dallarımla
Gerçek sevişenleri sakladım... heybetimle...
Kem gözlerden korudum,silahsız nöbetimle
Yeşil çimenler serdim; ağırladım konuklar
Sevdaya yuva oldu,gövdemdeki kovuklar...

Ve..Unutabilmenin, imkansız hali...


Düremedim Defterini Ayrılığın IV
(Senin Öykün)


Öyle zordur ki,gülüm
Yangın olsa içinde...
Dışarıya bir külü
Bile... hissettirmemek...

Zorlamak kendini
İmkansızı başarabilmek için...



Düremedim Defterini Ayrılığın V
(Yaşlı Çınarın Öyküsü)


Ben de,sevdim eskiden; yeşil ‘’el’’li çınarı...
Gökyüzüne uzanır,bulutları toplardık...
Pamuk helvalar yerdik; uçurtmalar tutardık...
Yoktu pabuçlarımız gidemezdik; bir yere...
Öyleyken bile tutamazdı düşlerimizi... kimse.
Çevrede en sevişen iki çınar; biz vardık! ...

Dönüşünce ayrılık...bir oduncu şekline...
Ölüm bile imkansız....unutturmuyor, aşkı...


Düremedim Defterini Ayrılığın VI
(Hepimizin Öyküsü)


Bizde sevdik... Çınarlar gibi... vakur...
Bu yüzden özdeşleştiğimiz...
Bu yüzden...
Aramızdaki kardeşlik...

İmkansızlık...imkan dahilinde...