Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Işığını Çocuğum

Işığını çocuğum
senin
gözlerindeki ışığı
yüreğime katıp
götürmek istiyorum
karanlığın
kırılacağı
noktaya kadar
taşımak çocuğum
taşımak istiyorum.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İçim Ağlıyor Bugün

Bugün de bulutlarda gözlerim
Yaktı kavurdu güneş
Bir çiselese diyorum
Hiç olmazsa bu yaralı yüreğime
Yoksa boşuna mı toplanırlar üstüme

Görmüyor sanki bereketin tanrısı
Toprak çatlamış işte
Filizlerse eğmiş boynunu
Önümüz kış
Ve bu topraklar örtününce
İki metre karla örtünür
Tipisi de cabası

Bugün de boş döndü gözlerim
Anlayacağın
Öylesine gidiyor bulutlar
Nerde kusarlar bilinmez
Kara kalem mi çalışıyorlar ne
Şekilleri kaldı ellerimde
Bu işleri bırakıp da diyorum
Resime mi soyunsam

Nerede bende o yürek
Göğsüm değmiş toprağa bir kez
Toprak çatlamış hıncından
Dilim kuru
Fırça mı tutar ellerim
Anlayacağın
Bugün de heba oldu
Toprakla bulut arasında
Gitti geldi gözlerim
Elimde değil
Ve ellerim bomboş
İçim ağlıyor bugün

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İçimdeki Seni Tutabilmek İçin

Bir sınırdan bilmediğin sınırlara uğurlarken
İki damla gözyaşında mı kalacak sanırsın
Damla damla yanaklarını okuyan hasretini
Titreyen el sallamalarında mı yoksa

Kurtarırsan kendini devin pençesinden
Yırtarsın sicili bozuk yazan fermanı
Bilmediğin yollara doğru uzanırsın
Hiç bir durakta bekleyenin yokken
Artık gözyaşları mı saklanır
Öte sınırlar aşılırken, kime ne?

Bir ayağım Selanik'te kalır
Hapiste,
Ekmek su gibi muhtacım
Bedenime bağlarken seni
Senden habersiz, sensiz
Zincirin bir halkası da senin
Bil ki seni tutabilmek içindir

Çam yarmaları görürüm
Avere dolaşmaktan elleri yosun tutmuş
Toprağın üzerine düşen çam yarmaları
Biri diğerinin buruşmuş birer kopyası gibi
Atina'nın ormanında Athena'dan habersiz
Uzaklardan gelen çam yarmaları...

İçimdeki seni sıcak tutmak için
Güneşe açılır, ezgilerimle içimi dökerim
Fırsat buldukça çam yarmalarından uzakta.

Tek başıma gezinirim, yüküm sırtımda
Kimbilir daha kaç yıl, yaşarım ben bu yürekle.
Bir çamın yeşilinde kalır gözlerim
Gövdesindeki yarıkla
Derisini geçmiş bir yaradan
Akan gözyaşlarındayım
İki çiviyle tutulmuş
Küçük bir kovaya
Damlıyorum senin için.

...

Kaç zamanlardır bilemem
Denenir ödenmemiş bedellerde
Gidiş yolları taranır taranmasına
Yaşam peşkeş,

Sınırlar aşılır iç çeke çeke.

...

Gecenin han ki vaktidir?
Yarı çıplak insanlar birikmiş metroda
Ciklet parasına açılır utangaç elleri
Bükreş'in ortasında Moskova'nın metrosu
Neden asfalt tutmaz bu sokağı,
Bu kent yorgun mu düşmüş?
Kendinden geçmiş bir iklim
Hoyratça esiyor bu kentlerin üstünde
Erkenden vurmuş saçlarına
Yüzler sararmış solmuş erkenden.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İki Adım Bir Açı

Sert bakışların üstünde
çatılmış kaşların oynuyor

yağlanan kaçıncı urgan
koca devin pençesinde
sallana sallana

kurbanını bekliyor.

Hasmının ciğerine
hançerini sapladılar

yüzbinler ayakta.

Kendi halinde bir adamdı
arananlar listesine girmeden önce
önce büyüttüler
sonra tepelediler.

Kılcalından değil diyor
bir yanı yosunlu dev

atar damarından yakalayın

sel olup akan kalabalıklar
tez elden durdurula

bu bir emirdir,
duyduk duymadık demeyin
devlere karşı konulmaz.

Koruması gereken yasası
ellerinin içinde

dini gereklere ne hacet
herşey ortada.

Karanlıklar kavşaklara
kavşaklar karmaşıklara
uzayıp gidiyorsa
o çıkmaz sokaklar...

an gelir çekilmez olur
emirlerini yırtıp atarlar

kocaman bir dev de olsan...

Ellerine vuran korkuları
çaresizlik içinde
birer birer kemirirken

sırıtırcasına

kendi yakanda duran
yosunlara mı yedirirsin..

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İki Bin İki Yüz (Güleceksiniz Çocuklar)

dağların yüksekliğine bakıp başı dönenler
eteğinden akıp giden bir kucak suyu bilmezler
bilmezler yaşamın damla damla damardan geçtiğini
duymazlar damlaları, görmezler
nasıl yola getirdiğini en sert kayaları

İki Bin İki Yüz (Güleceksiniz Çocuklar)

insanlığına bakın ki bu insanların
acı çekmesin diye atları
kafasına bir kurşun sıkıp bırakıyorlar yerde

sizler devralırken
kendi başına kalan yaşanmamış hayalleri
burkulacak içiniz belki
ve satırları yandan okuyabilir dudaklarınız
soğuyan alnınızdan akarken bir tarihin damlacıkları
belki yarım ağa ağzıyla gülüp geçenleriniz
kaçarcasına gamzesinden gülüşleri

anlamsız kavgaları okuyanlarınız
takılıp kalanlarınız olur ölü ruhlara
bir emirle yok olan yüz binler orada
boynu bükük, gözleri açık
gözlerinize bakıyor olacaklar

şiirler, romanlar okuyanlarınız
putlara konan kuşların kanatları altında
limoni resimlere dalıp çıkanlarınız arada bir
değişik dillerden dinleyenleriniz ezgileri
yüzyıllar öncesinden yarına bir köprü
açlıkla boğuşanları göreceksiniz her durakta
kelimeleri süslemeden, gözlerinizi kaçırmadan
kuru bir dille konuşacaksınız
ciğerinin yağını eriten aç gözlü mutlu azınlığın
çekip çevirmesine bu koca dünyayı

herkes kendine göre anlatırken her şeyi
herkes kendince de haklı prosedür gereği
çarpık hayatlarını göreceksiniz çocuklar
yersiz – yurtsuz kalanların ötesinde
‘haklılıklarının’ altında ezilen binleri
tadınız kaçacak tanıdıkça
bir off çekip kurtulmayı deneseniz de
büyüklerinizden kalma omurga ağrılarından
yüzyılları alacak temizlenmesi toprağın

limoni gülüp geçersiniz çocuklar
gücü yeten yetene bu diyarda
ele verdiler bütün ilkelliğiyle modern çağın kimliğini
hükmünü sürenlerin karnında

her gruptan, her renkten kanlar göreceksiniz
resmi tarihin ötesinde birbirine karışmış
her gözden akan gözyaşlarını okur gibi dizlerinize oturur
paylaşım yıkımlarından arta kalan karanlıklar
ve kayda geçilmeyen işkenceleri
kemiklerinden okuyacaksınız insanların
ve ırzına geçtikleri kızların mor bakışları altında
gaz odalarını göreceksiniz
gidenlerin ardından

sizler güleceksiniz çocuklar, bizim ağladığımız duvara
uyanık, doymak bilmeyen birkaç kişinin
dünyayı kirleten o iğrenç nefsine karşı
bir olamayışına insanlığın

belki açlık sorununuz olmayacaktır sizlerin
kapınızda kilit, bahçenizde duvar da olmayacak
bey gibi yaşayanlarınız, harem kuranlarınız filan
beyin gücünüzle avuç içine çevirdiğiniz dünyayı
tutarcasına kendi ellerinizle, soluyacaksınız

yürümek istediğinizde sınırlara takılmadan
şeytanlar, melekler ve daha bir yığın şey…
mayınlar, tanklar da olmayacak hayatınızda
tel örgüler, kelepçeler, göz bandajları
ve bunlara kulluk edenlere

ve bize yabancı gelen dillere örneğin
kapı komşunuzun diliyle konuşacaksınız annenizle
ve onlar anlayacaktır sizi
tanıdıkça birbirinizi, yıkılır aranızdaki duvarlar
insan gibi insan olmayı
verimli, verimsiz toprakları tanır gibi
soğuk, ılık iklimleri

büyüklerinizi andıkça güleceksiniz çocuklar
izleri donmayacak mimiklerinizde
büyüklerinizin küçüklüğüne ezilirken
size yabancı kelimeler olacaktır elbet
hikayeleri ‘yasaklanmış’lardan kalma

bizim de güldüğümüz şeyler vardı çocuklar
üstesinden gelemediğimiz acıların
kaynağına girip bin bir adla içtiğimiz…

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İki Göz Boşuna Bakmaz

Ele alınmayan dününden buğüne geldin
Çağlar ötesinden bir zıpladın pir zıpladın
Karanlıklara yatıp çelme taktın, laf çaktın
Küçük bir el aynası göndermişti kardeşin
Arkası sırlanmış mini cam parçasında
Belki işine gelir de kendini görürdün...

Kardeşin çizmişti resmini
Kara bir kalemle ak bir kağıt üstüne
Mimikler yapmıştı yanaklarına
Mimikleri anlamadım ya haydi neyse...
Gözlerin boşlukta, ellerin bir hiç uğruna
Karanlıklara gömülmüştü
Karanlıklar ki
Beyaz bir taşı siyah taşa benzetmişti
Ortasındaki yarıktan habersiz dururdu.

...

Geleceğimi mi sordun, yarısı gizlenmiş diyorlar
Bugünden yarını doğurmaya koşturur durur
Ilık esen rüzgarı düşlerine katmış yolunu sürer
Önünde kavisler çizen toz kümeleri dağılır gider.

...

Bitkinin gücü yetmiyorsa ayrığa
Hayra yormaya ne hacet var
Arsız olan ayrık otuysa eğer,
Aykırı düşersen yabancılaşmalara
Ve de kullanılmalara
Öyle uzun boylu sözler çıkmaz ağzından
Bu havalarda iki göz boşuna bakmaz...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İki Gözüm

biliyor musun
şu kırmızı toprağın üzerinde duran
kara taş gibisin bana
sevdasız
başıma vurup durursun

ak düşmüş sakalımdan
sözüm geçmez oldu kimseye
gerilip fırlıyor yıllar
iki gözün arasından

kavganın içinde
günü gelmiş arpacık
an dediğin
aşılmaz dağa dönmüş

portakal çiçeğinden çıkıp
girmek istiyorum sevdaya
müzik eşliğinde
haykırmak geliyor içimden

oy dedin / oy verdim
vergi dedin / vergi verdim
gel dedin geldim
git dedin gittim
ne büyükmüşsün sen baba
iki gözümsün devlet baba

ey Akdeniz
Toroslar
elimden tutup
kurtarın beni

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İki Karanfil Gülümsüyor

İhanetin gizeminde mi kalır
Pervasız izini sürenler
Hava sisli
Dumanın çökmesine kalmış
Yapılan o ince hesaplar
Tutmayabilir de

Beyaz Dağ'da iki karanfil
Güneşte,
Yağmurda
Rüzgarlara karşı
Baş başa vermiş iki karanfil
Bir başka mevsimdedirler
Dersim'in ak yüzünde
Gülümserlerken
Bakılmazdı
Dumanın kaplamasına
Ve ihanetin gizemine
Vura vura
Sabırla
Dağlara yüklenmiş
İki karanfil
İradenin zaferinde
Birlikte yoğrulurlar...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İki Yol Kaldı

iki yol kaldı onca yolun arasından
yaşamın cilvesi, gelip geçti işte
tutamadığın koskoca bir ömür
ellerinin altından kaya kaya gitti
...
kala kala iki yol kaldı önünde
etme bulma dünyası derken
bilirmiydin farklı bir seçeneği
birisi hala altında durduğun
duvarları çatlamış eski bir yapı
sıva üstüne sıva ile tutarlar
çatısında yarasanın yuvası
temeli sarsılmış eski bir yapı
...
seçeneğin diğeri yeni bir yapı
özene bezene yaparsan eğer
tepeden tırnağa duvar duvara
iyisi mi kötüsü mü yaparsın elinle
temelinde olmazsa ufak bir hile
tepesine çıkamaz elden ele.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

İkilemin Böylesi

Kaplanlar o iri gövdeleriyle hızlı koşup
Bir kurt gibi de avını gırtlağından ısırarak
Cansız, nefessiz bırakan
Şu bildiğimiz kedigillerden olanlar,

En çok ta geyiği severmiş
Geyiğin gözleri ki...
Kardeşimi emziren Annem gibi...

Öyle gözüne, kaşına vurulduğundan değil
Etinin tadından, zararsız, temiz oluşundan...
Bizim oralarda bakmaya bile kıyamadığımız
Güzelliği ile dağlarımızı mesken tutup
Aşklarımıza işleyip doyamadığımız
Ve de kendi toprağımızda
Ne pahasına olursa olsun özgürlüğünü kısmadığımız
Kutsal saydığımız dağlarımızın geyiği,

Bir de domuzu severmiş, şu bildiğimiz yaban domuzunu
Bizim oralarda hiç te sevmediğimiz
Yüz vermediğimiz ve de günde on kez de görsek
Selamsız sabahsız geçtiğimiz domuzu severmiş,

Dinimizin doğuşundan beridir ki haram sayılmış
Açlıktan ölsekte yemediğimiz
Domuzu avlarmış yine bir kurt gibi.

Yine de kaplanlar avını da onurunu da
Çakallara teslim eden o korkaklar ki
Aç kaldıkları zaman
Hem de bunca domuz içinde
İnsan avına çıkarmış...

Bunlar, bildiğimiz sıradan,
Silahsız, savunmasız insanlar
O insanca yaşaması için
Kimliğine, rengine diline, dinine
Yerine, yurduna yurtsuzluğuna bakmadan
İnsanlık adına yol gittiğimiz
Çekinmeden can verdiğimiz
İnsanların etini, yerlermiş, aç bir kurt gibi.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz