Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Tiyatro...

Meşakkatli hayatta, dramlı bir perdeden,
Senaryosu yazılmış, en baştaki roldeyim...
Süzülüp geçiyorken, çile yüklü haddeden,
İnceldikçe tel gibi, kopacak bir haldeyim...


Sahne dışı ne varsa, kırılıyor handeden,
Kader çizmiş oynarım, en aşağı raddeden,
Her sevgi geçiriyor, yüreğimi rendeden,
Sürüldükçe ufalır, kadir bilmez eldeyim...


Tek kişilik bir oyun, figüranı maddeden,
Yorulsan da kaçış yok, öngörülen uhdeden,
Seyircisi habersiz, vurulduğum kündeden,
Sol yanım sılasında, kendim gurbet eldeyim...

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Toprağa çözüm düştü...!

Aşk bilendi yüreğim, hasretinin koynunda,
Ayrılıkla tanıştım, gönlüme közün düştü…
Hüzünlü şiirlerin, vebali var boynunda,
Elimdeki titreyen, kaleme sözün düştü…

Poyraz olup esince, kar yağdırdın dağıma,
Baharını beklerken, şansıma güzün düştü…
Baykuşlar yuva kurar, şimdi viran bağıma,
Sararan yaprak oldum, gazele hüzün düştü…

Üşüyor iliklerim, donar bütün hayaller,
Kapanmadı ki yaran, içine tuzun düştü…
Özümde depreşince, eser başımda yeller,
Kaybederim aklımı, maziye izin düştü…

Yıldız tuttum semadan, ikimizin adına,
Kayıp gitti boşlukta, sorguya gizin düştü…
Tükenip gitti hayat, varamadan tadına,
Yorulmuşum koşmaktan, dizime sızın düştü…

Şimdi küskün yüreğim,uzak durur sevdaya,
Mutluluğu kaybettim, aynaya yüzün düştü…
Sığınacak tek kapı, avuç açtım Hüdâ’ya,
Ecelim gelsin artık, toprağa çözüm düştü…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Zor-Aşk...

Hasretindir çanak tutan, mutluluğun firarına,
Duygularım başkaldırır, girer isyan kulvarına…
Çentik atar kanatırım, deli keskin bir bıçakla,
Sensiz geçirdiğim günü, yüreğimin duvarına…


Akıl baştan çekip gitmiş, gönül bağlı zincir halka,
Üzerimde beyaz gömlek, ruhumdaki dünya başka…
İşim olmaz desen bile, vesikalı bir kaçıkla,
Reçetede adın geçer, yokluğundan meczup vâka…


İçimdeki siren sesi, benliğime koyar posta,
Komalara düşen sevdam, kanamalı ağır hasta…
Morfin basar avuturum, hatırada kalan aşkla,
Bu ayrılık acısının, yarasında bir vâsıta…

…………

Olsam hapis, deli, hasta, güç yetmiyor aşk bir dikta,
Sende çekişen bu cana, baş ucumda âlem_g ı p t a..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Biyolojik aşk.....!

Göz, gördü,
Kalp, sürdü,
Biyoloji terse döndü….

Sen, hücredeki hareket,
Damardaki kan….
Ben sadece bir iskelet,
Organları taşıyan…..

Kapanır dünyaya duyarga,
Uçar gönül,
Boşalır aşiyan……

Bir tebessümün,
En tatlı besin,
Bir dokunuşta kemik eritirsin…..

Solusam ciğerimdeki oksijen;
Terk edişinde ise;
En illet kansersin…..!

Eklem donar;
Beyni felç edersin…….
Adını koyamadım bir türlü;
Sen….Nesin……?

Bir küsersin;
Biyolojimi katledersin…..
Ayrılık dersin;
Sindiremez sistem,
Dengeleri alt üst edersin,
Gevşer bütün kaslar,
Kalp kasına;
Güç, yetiremezsin…..

Hormon olur düşersin;
Büyüdükçe ben,
Yok olurum sende….
Sinir sistemim emrinde,
Biyolojime hükmedersin…..

Dokularım çözülür,
Sen, nasıl bir şeysin…….?

Sana bürünür organizma,
Damara neşter atsan,
Akıp gidersin……..

Ayrılık dersin;
Tek hücreliyim zaten…..!

….……...Onu da öldür….!

…………….…….Sen bitersin…...!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Fiziksel aşk........!

Göz ve kalp,
Başı döndüren moment,
Meydan okuyor dünyaya,
Bileşke kuvvet…..

Sen destek,
Duygular basınç,
Yük hasret,
Aşk kaldıran tek kuvvet….

Sen;
İçimde genleşen;
Ben eriyen;
Hisler hareket,
Umuruma gelmezdi
Yerçekimindeki rekabet…..

Sendeki enerji,
Sonsuzluğuma aşk yansıtırdı,
Ölçülemeyen yere dek…..
Öyle bir akım ki;
İçimi yakar öbek öbek…..

Aramızdaki boşluğun manyetiği,
Mıknatıslı bir alan….
Sen çeken erk,
Ben hep itilen…..
Ne olurdu…?
Kutubu bir çevirsen…
Yankılanmazdı fezada feryadım,
Tüyler ürperten…….

Sendeki o etkiydi,
Yüreğimi titreten,

O etkiydi, fen e hükmedip,
Formülleri tüketen……

Aşk........!

Bende sonsuzluk,
Sende yok zaten…….!
Anlayamazsın, neydi tüketen,

Neydi...?

Beni sende yok eden.....!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İmlâdaki aşk.....!

Göz ve kalp,
Gel de tarif yap…
Kelimeler kifayetsiz,
Gönül bir harap….

Sen kök,
Ben mastar…..
Sözlükte aşk var….
Çıkarsın oradan,
Girersin cümleye,
Benim önemim kalkar…..

Olumsuz bir ek gelmesin sana,
Beni yıkar…..

Sende kalmak,
Senin olmak,
Yaşamak,
Hayattan kim bıkar….?

Virgül koyalım güneşin batışına,
Sürüp gitsin bu aşk,
Nokta koymayalım akışına,
Tırnak içinde kalsın hep sevmelerimiz,
Kimse çıkarmasın oradan,
Ünlem kullanmayalım,
Parentez içinde olsun evimiz……

Aşk yazalım ….
İki nokta üst üste koyup;
Senle beni anlatalım……
Hayatı ayırmadan kesmeyle,
Yaşayalım ikimiz,
İlle de nokta olacaksa,
Çok olsun,
Sürüp gitsin,
Vesairelerimiz……..

Aramıza çizgi atma,
Biz ayrı değiliz……..

Neden,
Neden bu soru işaretleri,
Noktalaman neden acemi,
Neden koydun ünlemi....?

Hangi kalem ayırdı,
Hangi daktilo yazdı böyle seni..?
Söylemiştim sana,
Her şeyin yerini…..

Neden terk ettin,
Neden anlamsız bıraktın beni,
Neden koydun olumsuzluk eklerini…?

Sözlüklerde bulamıyorum artık tarifini……!

............Aşkın imlâsı, nasıl affedecek seni...?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kimyasal aşk.......!

Göz ve kalp,
İki molekül gibi…
Bir atom parçasının,
Baş müsebbibi…..

Sen çözen;
Ben çözülen…..
Çözeltiler hep hasret;
İçimdeki sendin,
En değerli element……

Bir damla yaşın,
Bendeki homojen bir karışım….
Sevecen bir bakışın,
Çekirdekteki infilak;
Buharlanıp yok oluşun ise;
Ölümler ile bir ittifak……

Gözler isyan ediyor,
Başkaldırdı yanak……

Estikçe ayrılık rüzgarı;
Sızar pembe hayaller,
Karışır duygular içine,
Kan döker katil eller….
Dökme yeter;
Orası son durak……..! ! ! ! !

Bulutların çarpışır,
Başıma yıldırımlar düşer….
Bir katı yürek,
Üzerime hüzünler döker….
Kaynadıkça sevdan;
Sen uçuyorsun,
Tortun içime çöker…..
Ruhum göçer…..!

Heey sen…!
Acemi kimyacı..!

…..Anlarmısın maddeden………?

Formülün eritiyor;
Çıktı madde şekilden……!

Bozuldu artık aşklar,
…….Sahte formül yüzünden…..!

Yeteer.....! ! ! !

Nedir bu çektiğimiz….?

………..Acemiler elinden……………!


**Ankara....

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Matematiksel aşk.....!

Göz,
Artı,
Kalp…

Toplamı;
Bir ateş yakar….!

Sen,
Çarpı,
Ben….

Sonucunda;
Aşk çıkar……!

Pay ben,
Payda sen…
Eşittir,
Paramparça ben;
Her parçada yine sen….!

Sen,
Eksi,
Ben….

Çıkarırsan;
Arta kalan,
Cansız bir beden…!

Sonuç:
Sende hüzün yok…
Bende çok….
Peki neden…..?

Bu hesabı,
İyi geçir gözden…..! ! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Psikolojik aşk.....!

Göz duyum,
Beyinde farklı bir algı,
Etkiye tepkiydi,
Kalpteki yangı...

Sendin davranış adı,
Organizmada hümanist yaklaşım…
Bilişsel yaklaşım geride kaldı,
Biyolojik yaklaşım aynı safta,
Olgu mantığı bağladı…

Ve, aşk bacayı sardı……!

Hislerdi dürtü,
Duygulardı güdü,
Aşk bir ihtiyaç,
Doyum olsa bile;
Yine çalışır bu kısır döngü...
Çünkü organizma,
Aşka kalbini sürdü…

Duyular ona büründü,
Vız geliyor artık
Toplumsal güdü…

Aşk öğreniyorum…
Aşka beleniyorum…
Merhaba hayat,
Yüzüm güldü…

Seviyorum her şeyi,
Üzerimde güneşler,
Önümde sevda yürüdü…

Varlığın adeta bir kanat,
Uçuyorum sanki,
Her şey yeniden anlam kazandı…

Bir gittin;

Bilinç sağıldı,
Gönül aklı çaldı,
Belleğimde aşk kaldı,
Psikolojim dağıldı...

Ruhum yok artık;
Zeka ve kişilik kalmadı…
Direnç bitti,
Tükenmeler başladı…

Yeteer; Aşk…..!

Her yanı stres sardı,
Ruhum daraldı,
İmgeler dağıldı,
Depresyonlardayım,
Çatışmalar çıktı;
Üzerime kurşunlar yağdı…

Vuruldum,
Yerde bir beden,
Yüreğim dağlandı,
Gözlerim, onda kaldı…

………Vefalar yandı,
....................Tetikteki, O YÂR dı …!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

A_ş_k_

Yoktur ki aşkın, zamanı yaşı,
Akıl firarda, terk eder başı,
Öyle bir gücü, vardır ki aşkın,
Yandırır dağı, kül eder taşı...


Yanar içinde, kurusu yaşı,
Semâzen gibi, döndürür başı,
Düşmeden sırrı, bilinmez aşkın,
Et kemik erir, un eder taşı…


Gül gibi ama, ister göz yaşı,
Büker belini, eğdirir başı,
Bâdesi baldır, hoş olur aşkın,
Yükü çok ağır, çekersen taşı…



Oflu dostuma …

Metin Yıldırım