Mehmet Bicik

[Shekil]

Beklerim

Gittim gurbet ellere,
Düştüm türlü dertlere,
Karıştım akan sellere,
Durulacağım günü beklerim.

Gözlerimden akan yaş oldu.
Bağrım katılaştı taş oldu.
İçki, sigara yoldaş oldu.
Kurtulacağım günü beklerim.

Yıllardır ayrılık çekerim.
Birgün kavuşmayı ümit ederim.
Bana kayırmayın valide ve pederim.
Kavuşacağım günü beklerim.

20 Eylül 1994, Bursa

Mehmet Bicik

[Shekil]

Bekliyorum Seni

Hadi gel güzelim neredesen,
Tasada, kaygıda, kederdesen,
Seni ölene dek seveceğim dersen,
Bekliyorum bir bayram günü seni…

Seni sevdiğim kadar beni seviyorsan,
Hep benimle olmayı arzuluyorsan,
Sensiz hayat yaşayamam diyorsan,
Bekliyorum bir bayram günü seni…

Benimle aynı heyecanı yaşayacaksan,
Benim dertlerime çâre olacaksan,
Dertli gönlümü mutlu kılacaksan,
Bekliyorum bir bayram günü seni…

25 Mayıs 1994, Kırca

Mehmet Bicik

[Shekil]

Ben Beni Dinliyorum

Bu gece,
yalnızım yine..
Ben,
Ben’le,
duygularımla
baş başayım..
Sadece,
kendimi dinliyorum…

Ve,
âniden
Bir sancı başlıyor
Kâlbimde,
İnliyorum…

Önceleri,
Bir’di derdim.
Şimdi binliyorum…

Günler geçtikçe,
Sancılarım arttıkça,
Yaşamın benim için
Haram olduğunu anlıyorum…

Ağırdan alıyorsam,
Biraz vurdumduymazsam,
Sesimi yükseltmiyorsam,
Sanmayın kimseyi tınlıyorum…

Ben,
sadece,
kendimi dinliyorum…

27 Mart 1998, Malatya

Mehmet Bicik

[Shekil]

Ben İstemedim Kızım

Ben istemedim kızım
Senin boynu bükük kalmanı,
Gönülden yaralanmanı,
Acılara dalmanı,
Kızım ben istemedim…

Kızım ben istemedim
Oyuncaksız büyümeni,
Buruk buruk gülmeni,
Ezilip büzülmeni,
Ben istemedim kızım…

Ben istemedim kızım
Sensiz geçen zamanı,
Sana acınarak bakılan ânı,
Toplumdan dışlanmanı,
Kızım ben istemedim…

Kızım ben istemedim
Sevgisiz bir hayat sürmeni,
İnsan öğüten değirmeni,
Ölmeden mezara girmeni,
Ben istemedim kızım…

Ben istemedim kızım
Hayatın kararsın,
Mutluluğa hasret kalasın,
Gözlerin başka çocuklarda olsun,
Kızım ben istemedim…

Kızım ben istemedim
Sensizliği,
İlgisizliği,
Sevgisizliği,
Ben istemedim kızım…

Ben
Seni istedim kızım.
Ben hep seni istedim…

19 Temmuz, 2005 Salı
Burhaniye 07:55

Mehmet Bicik

[Shekil]

Ben Plâtonik Aşklar Yaşadım Hep

Sevdim,
Ama sevilmedim.
Acı çektim,
Uykusuz kaldım,
Sevdiğimin ruhu bile duymadı..
Ben plâtonik aşklar yaşadım hep…

İlk sevdiğim, liseli aşkım: Sündüz..
O’nu düşünürdüm gece-gündüz..
Aşk acısı nedir bilir misiniz siz?
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…

Râbia: İlk gençlik yıllarımın aşkı..
Yaktı gönlümü edâsı, işvesi, bakışı..
Altüst oldu hayatım, değişti akışı..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…

İlknur: Canım, cânânım, İlknûr’um..
Öyle sevdim ki O’na dünyaları veririm..
O’na da açılmaya müsâde etmedi gurûrum..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…

Gamze: Kültürlü, güzel, tâze..
Gülüşü, konuşması mutluluk verirdi bize..
Sonunda yaşadıklarımı anlatayım size:
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…

Elif, Yonca, Mefhâret, Yıldız..
Kimisi al yazmalı gelin, kimi de kız..
Gönül yoruldu ama kesilmedi hız..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…

Tam sevdiğimi buldum derken..
Mutlu, huzurlu bir yuva özlerken..
Doğru zamanda, doğru insanı beklerken..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…

1 Haziran 2004, Burhaniye

Mehmet Bicik

[Shekil]

Ben Yârimden Ayrılınca

Lâle, menekşe ağladı,
Yüreğimi dağladı,
İçerimi dert bağladı,
Ben yârimden ayrılınca…

Bülbüller hiç ötmez oldu,
Dertlerim de bitmez oldu,
Gözümden yaş gitmez oldu,
Ben yârimden ayrılınca…

Menekşe, gül karıştı,
Dargın olanlar barıştı,
Düşmanlarım gülüştü,
Ben yârimden ayrılınca…

Güller açtı al al oldu,
Dostlara da bir hâl oldu,
Dertli gönlüm çok del’oldu,
Ben yârimden ayrılınca…

8 Mayıs 1997, Ş. Karahisar

Mehmet Bicik

[Shekil]

Ben Yokum Artık

Ben,
Yokum artık! ..

Güneş doğmasın,
Bulut eksik olmasın
Zirvelerden..
Kar kalkmasın
Yerlerden..
Çamur,
Sel olup aksın
Caddelerden..
Bir ses
Alıp götürsün beni
*******den…
Adım silinsin
Kitaplardan,
Defterlerden…

Ben,
yokum artık! ..

13 Kasım 2001, Burhaniye

Mehmet Bicik

[Shekil]

Bence de Sence

Bir sözle başlamıştı her şey,
Bir söz: Bence de Sence! ..

Aylarca sürdü beraberliğimiz.
Seviyorduk birbirimizi, delice! ..

Korkuyla beklediğimiz an geldi.
Ayrıldım ben senden, sessizce! ..

Ve aradan mevsimler geçti bir bir.
Unutuluverdim ben zamanla, sence! ..

Hani ya! Unutmak yazmazdı bizde.
Dost kalacaktık bir ömür boyunca! ..

Unutulmamak güzel şey diyordun.
Ben sana sık sık telefon edince! ..

Eften püften bahaneler ileri sürerdin.
Ne olur sen de beni ara, deyince! ..

Seni hiç aramayacağım bundan sonra.
Niye mi dedin? Bence de Sence! ..

12 Kasım 1995, Zeytinburnu

Mehmet Bicik

[Shekil]

Beni Düşün

Umutların bittiğinde,
Seviştiğimiz yerlere gittiğinde,
Tüm sevenlerin terk ettiğinde,
Beni düşün…

Bunalıp yalnız kaldığın an,
Sabahleyin erkenden ağarırken tan,
Geçen güzel günlerimize üzül, yan,
Beni düşün…

Olsa da zengin yada fakir,
Hiç kimseyi görme hakir,
Zaman gelir kolun kanadın kırılır,
Beni düşün…

Gurbette yalnız kaldığında,
Hayallere daldığında,
Eline kalem aldığında,
Beni düşün…

Dere kenarına gittiğinde,
Dut fidanı diktiğinde,
Hayattan bıktığında,
Beni düşün…

Görürsen boynu bükük birini,
Kaybetme hiç ümitlerini,
Umursama elin dediklerini,
Beni düşün…

9 Temmuz 2005, Cumartesi
Burhaniye 01:45

Mehmet Bicik

[Shekil]

Benim de Bir Sevgilim Var

Kırıldı sazım, koptu telim.
Tutmaz oldu kanadım, kolum, elim.
Sevdâ yollarında yalnız değilim.
Benim de bir sevgilim var.

Dumanlı dağlarıma karlar indi.
Bildiğm sözcükler öfkeyle kindi.
Bir güzel gördüm, acılarım dindi.
Benim de bir sevgilim var.

Karanlık dünyamı aydınlatır bir ışık.
Aşk şerbetin içtim ben kaşık kaşık.
Hem çok güzel, hem zarif, hem de şık.
Benim de bir sevgilim var.

Güneş gibi ufkuma doğup aydınlatan,
Bana fıkra, masal, efsâne anlatan,
Yorgun akşamlarda kulağımı çınlatan,
Benim de bir sevgilim var…

Ağlamayı unuttum, gülüyorum şimdi.
Mutluluktan, sevinçten ölüyorum şimdi.
Sevdâ türküleri söylüyorum şimdi.
Benim de bir sevgilim var…

12 Şubat 1999. Ş. Karahisar.

Mehmet Bicik