Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Verdiğin cevherleri boşalttım...

Verdiğin cevherleri boşalttım yüreğimden
Yerine bir şeyleri başkaları doldurdu.
Bana bir şeyler oldu, kanımda sancılar var
Bu yüzden her yerimden kan akar
Gönlüm alev saçar, gözüm can yakar.

Ruhumda katledildim, katilim ben/ oldum ben
Kaht-ı rical illeti, tutarken memleketi
Kıpkızıl karanlıktır ışığı aydınların
Milletin ruhuna çıban kesilmiş
Benim gönlüm bana yaban kesilmiş...

Tarihim büktüğüm o dudaklara yabancı
Kültürüm kültürsüzler/ elinde oyuncaktır
Irzıma aç bakarken namussuzlar güruhu
Mukaddesat gönlümdeki sızımdır
Öz ilimde mağdur olan kızımdır....

[GooD aNd EvıL]

Yağmadı Yağmur

Yağmadı Yağmur

Yine bu günde yağmadı yağmur,
inmedi rahmet.
Bir göcekte bin ağrı,
susuzluktan bunalmış,
dudakları hararetten
sancı çeken böcekler.
Rahmet için yanar iken boz toprak,
Yine bu günde yağmadı yağmur,
inmedi rahmet.
Yangın yerine benzer dünya,
küllere imrenir eşya,
taş yanık, toprak yanık.
Bitmeyen acıların içinde bekleyen,
çileli gönüller gibi.
Her can el açmış bekler,
sütten kesilmiş analar,
aç bekliyor bebekler.
Deli rüzgar küskün, kaçık bu illerden.
Getirmiyor, hayat yüklü bulutları.
Bu illerden kaçıp giden her bulut,
bilmiyor ki, biten hayal,
sönen umut.
Oyuncakları telef olmuş çocuklar,
rızkı biten hanelerde perişan.
Yuvasında kuş bezgin,
yavruları aç bekler.
Yine bu gün yağmadı yağmur,
inmedi rahmet.
Topraklar susuz, insanlar umutsuz.
Bekleşir, yağmurlar yağana kadar.

[GooD aNd EvıL]

Yakar Tüketir

Yakar Tüketir

Derdi yeğin olur bazı insanın
Bir ahı dünyayı yakar tüketir
Kuzusundan ayrı düşse bir koyun
Feryadı yaylayı yakar tüketir

Güven olur insanların merdine
Mert insanın düşen olmaz ardına
Yiğit düşse bir güzelin derdine,
Uykuyu rüyayı yakar tüketir

İnsanı kazanmak insanın kârı
Toprak sabır ile bekler baharı
Aşikar olursa sakladıkları
Bir taşı dünyayı yakar tüketir

Ceremesi ağır olur inadın
Cahil arkadaşın, asi evladın
Saygıdan sevgiden uzak bir kadın
En mutlu yuvayı yakar tüketir

Elbette dünyada her eden bulur
İnsanlar hayattan dersini alır
Evladın acısı çok ağır olur
Anayı babayı yakar tüketir

[GooD aNd EvıL]

Yaklaşma

Yaklaşma

Sitemlenip ağlayarak, benden bana yaklaşma,
Fani beden içindeki, candan câna yaklaşma.

Yaz ağladı, kış ağladı, bahar niçin gamlanır.
Yâr gönlünde gül açınca, mihricâna yaklaşma.

Üç cepheli bir dünya ki, bir tarafı virâne,
Bu viranda beklemekten geldi gınâ yaklaşma,

Yar sinesi gam pınarı, içmek câna hoş gelir,
Dudak vurdum içmek için, kana kana yaklaşma.

Fesat ruhlu ahbap da, şeytan ruhlu dost ise
Şâhların şâhı olsa, o divana yaklaşma.

[GooD aNd EvıL]

Yanacaksa Dünya Yansın

Yanacaksa Dünya Yansın

Aşkımızı anlamayan dünya yansın.
Yüreğinde yar saklayan aşıkların
Yarasına/
yanan dünya em sarsın...
Ya da, yanacaksa dünya yansın...

Gülen dudaklarına hasret öpücüğü koyup/ ağlarken
Vuslatın yüreğine inip
Bu şarkıyı söyle sen.
“Yıkıl dünya, bizim için yalansın
seven iki gönül var, hasretle neden yansın
çekilmedik acılara,
sevenler nasıl dayansın”...

yansın, dağları önümüze geren
şu çelimsiz dünya yansın...

bir acılı yel eser seher zamanı
dudakları titreterek üşütür.
Aç pencereni, ben gelirim onunla.
Çünkü acı olan ne var ise ben oyum.
Ağrılara meydan açan
Bir deli Ulusoyum...

Bir korkak tavşan gibi içimdeki yüreğim
Üzerimde dönen hasret kartalı
En yalçın kayalarda yuvam var.

İndiğim gönül sıcak mı sıcak/ güzel mi güzel
Yıkılsın dağları dünyanın
Yuvamı buldum artık.
Acısın bize dünya
Gönül hasrete nasıl dayansın.
yanacaksa dünya yansın.
Sen dünya da değilsin/ nasıl olsa içimdesin.
Bu yüzden yüreğime nakış nakış
Sevdaları örer sesin...

[GooD aNd EvıL]

Yanmam Ondan Yanadır

Yanmam Ondan Yanadır

Hicrânı kolay sandım, bir yavruya yanarım.
Benim böyle ağlamam, yanmam ondan yanadır

Bir civân görürsem, hatırıma o geliyor,
Yüreğime ok düşer, hem üzer hem kanadır.

Hâlimi düşünürsen, ne haldeyim anlarsın
Dünyanın her cefâsı, toplanmış hep banadır.

Göz yaşından nem alıp, temelinden çürüyen
Bendeki olan, bahtsız; beden denen binadır.

Herkesin hasretinde, bir başka çile olur
Benimde çilem, derdim, bu feryâdım onadır.

[GooD aNd EvıL]

Yar Bilmez Bunu

Yar Bilmez Bunu

Dolandım etrafında, yar dönüp de bakmadı
Vazgeçmeyi istedim, ya gönül bırakmadı.

Taş kesildi varlığım, yoklar ile eş oldum,
Ahı yaktı bağrımı, ateş cismim yakmadı.

Can gözüm göle döndü, ten gözüm perdelendi
Seller bastı gönlümü gözümden yaş akmadı.

Bir tufandır bastı geçti cismi canı yıktı da
Harap oldu varlığım gönül evim yıkmadı.

Ben sustum, dilim durdu gözlerimle konuştum
Anlatam dedim derdim, yar gözüme bakmadı.

Yol tükendi can ilinde, canım candan habersiz
Ümit ettim bilsin diye yar vebalden korkmadı.

Sevmişim yar anlamaz, gönlü virandır sanki,
Girem dedim yar gönlüne, himmet edip sokmadı...

[GooD aNd EvıL]

Yar Gelmedin Bir Türlü

Bunca yıldır hasret denen acılara baş eğip,
Ezildikçe ezilmişim, yar gelmedin bir türlü.
Zaman varlığımı damla damla eritti şimdi,
Kapdan kaba süzülmüşüm, yar gelmedin bir türlü.

Kuşlar kanadına aldı, şuurumu götürdü,
Boyun büktüm yaban eller, hürriyetim bitirdi,
Bir sam değdi ak gülümü boz toprağa yatırdı,
Gam çekerek üzülmüşüm, yar gelmedin bir türlü...

Tebessüm dudaklarımdan, yıllar oldu gideli,
Yüreğimde sancılar var, bana veda edeli,
Çekilmedik acılarmış, yaşamamın bedeli,
Hem bezmiş hem bezilmişim, yar gelmedin bir türlü.

Bilinmedik bir Leyla’nın, gamlı mecnunu oldum,
Hasretinden efkar alıp bitmez derdinen doldum,
Bilinmez bir mekan bulup, yıllarca saklı kaldım,
Hainlerce sezilmişim, yar gelmedin bir türlü...

Gamlı gönül heves eder, bu dünyanın nesine,
Ses veren yok yüreğimin, bu acılı sesine,
Bilinmez adımı bulup, gam hanesine,
Kaderimle yazılmışım, yar gelmedin bir türlü.

[GooD aNd EvıL]

Yara mı dağlar

Kesti Ferhat için Şirin yolunu
Garibe baç kesen harami dağlar...
Semenderler yiğit yüzü görmedi,
Hayduda yurt olmak töre mi dağlar.

Gönül gözlerimi boşa düşürdü,
Yolumu yolsuzlar sardı şaşırdı
Yüreğimi gam dağından aşırdı
Sızlayan derman mı, yara mı dağlar.

Baykuş nağme kırar o şen bağlarda
Ötme bülbül bitti neşen bağlarda
İlkbaharda cemre düşen bağlarda
Yitirdim bir bahtı kara mı dağlar

Gördüğüm beyazlar kap kara çıktı
Bir ceylan gönlüme hoyratça baktı
Sönmedik ataşa köze bıraktı
Hicranı sızlayan yaramı dağlar

Mihneti acıyı başa düşürdüm
Ektiğim tohumu taşa düşürdüm,
Boş yere fırlattım boşa düşürdüm
Boş dünya bekletir sıramı dağlar

[GooD aNd EvıL]

Yaş İzinden Nakışlar

Bir köy kızının masum duruşu
El açan çingene bebesinde
Çocuk bu/ çocuksu ciğerdeler bakışlar
Ve uzaklardan seyreden
Adam benzeri varlıklar.

Bir kalas duruşu varlığım
Cesedini atıp giden ruh gibi
Çocuk bu/ çocuksu
Elindeki mendiline bakarken
Düşen her kuruşun mutluluğu
Gecikse de akşamlar
Az da olsa mutluluk var

Bir yanık kokusu
Yaraların yüreğinden yürürken
Yapağılaşmış saçlar elsiz
Okşanmayı bilmiyor
Gülerken yananları gördün mü hiç
Parmakları titrerken
Sana uzatılan el yabancı mı

Yaprakları bahar günü dökülen
Çiçeklere yandım bu sabah
Çöllerde savrulan hayal
Dağlara serpilen umut
Ve kara kız.

Göyünen gönlünde hissetmediği
Acıların farkına ben vardım
Çocuk bu/ çocuksu bakışlar
Gözlerinde figan/ elimi tut
Yanağında yaş izinden nakış var.