Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Öyle Dolmuşum ki

Öyle dolmuşum
öyle dolmuşum ki buğün
gırtlağıma kadar,
yüzüstü yere kapanıp
hıçkıra hıçkıra
uyuya kalıncaya
ağlayacağım
yüzünden düşercesine

gıdıklamaya çalışma baba
az önce bağıran sendin.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Özgürleşmeyen Yürek Esarete Çeker Adamı

sözümüz var bizim, sözümüz
hece hece okuduğumuz
ne altın sarısı, ne dolar yeşili
ne de kurşun ağırlığıdır...
göğsümüzün kafesini parçalayan
bir avuç kadar yüreğimizden
yüreklere serptiğimiz sevilerdir
utanmazların suratına, suratına vuran

sözümüz var, onurla
günbegün büyüttüğümüz
en ağır, en çileli günlerimizdir
elekten eleğe arınıp da gelen
bugün dayanmışsa eğer
laftan anlamayanların çatısına

sözümüz var gururla
renklerine, dillerine bakmaksızın
sınırlarına, yasalarına takılmaksızın
umutla, aşkla, yoldaşça
ilmik ilmik ördüğümüz yarınlara
bir parça şerbete dönüştürüp içirmek için
anı anına büyüttüğümüz

sözümüz var sevdaya
en çaresiz, en umulmaz zamanda
kimseye dinletemediğimiz
ve kuşatılmışken dört bir yanımız
ağız dolusu gülüp, kırdığımız çemberin
savruluşunu izlerken

sözümüz var çocuklara
onlar ki, çocukluğunu yaşasın diye
ezilmesinler diye el kapılarında
ele bakmadan boy versinler
kardeşçe, bir arada, özgürce
ve horlanmasın renkleri
kendine yabancı bildikleri
o kem gözlerin altında

sözümüz var kadınlara
başlarına örülü tabuları yıkıp
kalkabilsinler diye ayağa
koltuk değneklerini kırsınlar
ve kölelikten ve alt kölelikten
ve utanmazların utancından
yüzyılların
kurtulsunlar diye

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Özgürlük Anıtı

Özgürlük Anıtının gölgesinde
tutsaklığım duruyor

Özgürlük meydanının bile
özgür olmadığı
bir ülkenin çocuklarıyız

özgürlüğümüz için
kol kola giriyoruz
özgürlüğümüz için
alanlara iniyoruz
birazdan bu meydanda
başımıza geleceklerden
habersiz..

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Parmak İzi

Ha bir kalıp buz, ha bir adet bıçak
ikisi de kesiyor ya

farkını sordun, anlatayım

Ha bir kalıp buz, ha bir adet bıçak
ikisi de kesiyor ya
birinde bulamazsan
izini parmağının
ötekinde ararsın...
ça-re-yi.

(3.k.)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Parola

düşmanımın düşmanı dostumdur!
ordu gelse ne çare
yarasaların içinde bir yılan
ve ana-baba günü ortalık

Parola

ne davul, ne teneke sesidir
ne zurna, ne düdük ötüyor
‘ileri! ’ diyen boru da yok,
komutan, başkomutan da
kim tutacak sokakları
gün doğmadan
ne silah, ne sırt çantası
ne de ordu var savaşmaya

sadece gök gürlüyor bugün,
doğal dengeyi bozmadan
arkasından şimşek
ve kendini gösteren yağmur
bir bir ayaklanıyor yengeçler

bir başka hırçınlaşmış gök boşaltırken içini
biri birinden sabırsız yengeçler
boşa çıkarır gibi çapraz ateşi
dalıyorlar yollara…
ne komutan, ne başkomutan

ezber bitmiş olmalı, pratik zamanı
beşer, onar fırlarken yuvalarından
yaşam kanallarına açılıyorlar
bir kolu denize, bir kolu karaya
çekincesiz veriyor kendini

leş kargaları topluyor
teslim olmadan ölenleri

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Patika

Aykırıca geçtiğin yollardı
Patika dediğin
Alıp bilinenin dışına götürür seni
Zorluklara, bilinmeyenlere doğru...
Hışmınla terkedersin metropolü
Koşarak küflenmiş sokaklarından
Yağmura yakalanırsın vargücünle
Yüklenirsin dağlara sesini verirsin.

Sokakların kiri ulaşır mı patikalara?
Bilemem, sen de bilemediğindendir
Omuzlarına yüklersin çaresizliğini
Ellerinin beceriksizliğini,
Korkaklığını ayaklarının,
Gözlerinin görmezden geldiğini...
Yüreğini katamazsan dağlara
Çiçeğine, kokusuna,
Sevdasına, suyuna,
Dikine giden yamaçlarına,
Ormanına, çalısına, kayasına...
Geçit mi verirler sanırsın...

Mavi gökyüzünden kara yüzleriyle
Umutlarımıza dalan savaş uçakları
Gülmelerimizi dilimlediler bir daha.

Ho Chin Minh'den öğreti
Savaş uçakları değil, güzellikler kalır
Patikalara uzanıp boy verdikçe vadilere
Şehirlere nefes olacak güzellikler...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Payından Fazlası Düştü

Bizim dağların yamacındayım Daye Daye
Islanmış kayalara sırtımı vermişim
Dalmışım bir kartalın kanat vuruşuna
Dağın sesi vermiş kendini suyun sesine
Birlikte vadilere vururlar Daye Daye
Piran'lara vururcasına.

Gidip meşeye yaslandığımda dallarını gösterir
Kırılmış, yaprakları kurumuş Daye Daye
Gövdesindeki mermi yuvasından
Yaşamı akarken toprağa,
Yalnız değilse bile kederli
Sancılı bir toprağın ağacıdır, sancısı ağır.

Bülbülü bulduğumda gökyüzünü gösterdi
Dağları duman örtmüş kara bir perde gibi
Kurumuş ağacın dalında ötse de yalnızdır.

Ceylansa yorgun, ceylan ürkmüş
Ve hala yanık kokusu tüterdi ormanda
Aşamayacağına yanardı bu dağları
Geçemeyeceğine Fırat'ın karşı yakasına
Yaralıydı de lo lo lo.

Boydan boya bir vadi dilini tutmuşcasına
Ne ağladı ne de güldü benimle
Bekliyordu ki sonu gelsin, artık bitsin
Dallarını sarmalayan bu ateş ve duman.

Yağmur, yağmur dillenirken bu topraklarda
Suyun sesine, dağın sesine vurulmuşcasına
Toprağımın sesine katmışken kendini
Herşeye payından fazlası düştüğünde
Ezilirdi sanki bu kara bulutların altında.

Ya sabır dendiğinde, uzun yolculuklara olsa
Toprağını bilir, kendini bilirdi insan
Ancak kök salıp gidenle yol gidilirdi bu topraklarda
Dağlar, bizim dağların sesi var ya şimdi
Toprağın ve suyun sesi ile buluştuğunda
Görebildiğince adamakıllı göreceksin ki... de lo lo lo.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Pêrs

Meyitê ma
Serê tepıkoderê
Kam kami serro
Zaninımı
Qemera xoqı çinnibo
Dare dê xo qi esto
Ni mezêliqı
Feqê deroderê
E kami
Bewairi
Beqêşi
Qes nezano
Xêxe ma wanê
Roce ena
Nina itara
Urcenêra
Caro
Serê meyitora
Rai sona.

K-23

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Posta

yazıyorum kendi ellerimde
gözlerim, yüreğimle
küçücük sade bir not

Kendi ayaklarımla götürüp
elektronik postaya veriyorum,

daha kendine gelmeden
yerini bulmadan
onlarca noktada durdurup
senin, benim adıma
sorgulanıyor,
sadeliğinden olsa gerektir
onlara postasını koyup
hiç bir şey vermeden
aralarından sıyrılıp
yerine gidiyor.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Prof Buyurdu

önlüklerini çıkarsınlar çocuklar
'kızlar' gelinlikleri
'erkekler' de damatlıklarını
giyinsinler

önlüklerinizi atmayın çocuklar
anneleriniz yıkasın onları
ütülesin, katlasınlar
çocuklarınıza saklasınlar

önlüklerinizi çıkarın çocuklar
atın gitsin kalemi defteri
biribirinize sarılın
Prof Fes Sör buyurdular
İlahiyat Fakültesi'nden

önlüklerinizi çıkarın çocuklar
karıştırmayasınız sakın
'kızlar' damatlıkları
'erkekler' gelinlikleri giyip de
attırmayın kafamın tasını

önlüklerinizi çıkarın çocuklar
'kızlar' örtünsün
dört tanesi müstehaktır 'erkek'lere
büyük olmamak koşuluyla
dokuz yaşından
'erkek'ler de en fazla on iki yaş
Prof Fes Sör buyurdular
evlenin, evlenin, evlenin
evcilik oynarsınız beraber
köle değilsiniz ya
yirmi birinci yüzyılda
size de bu yakışır
buyurdu Prof Fes Sör.

(zaman: şimdi, daha yeni izledim haberini...)

Ercan Cengiz