Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sizin İçin Çocuklar

Bir dünya kuruyorum size çocuklar
bütün renkleri barındırıyor içinde
öyle bir dünya kuruyorum ki size
Özgürce
yan gözle bakan olmaz size
doya doya yaşıyabileceğiniz bir dünya
yaşıyabileceğiniz kadar yaşıyasınız diye
çocuklar, ahh çocuklar...
hiç bir şeye
ama hiç bir şeye aç kalmadan
doya doya
kendi gözlerinizle görebileceğiniz
istediğinizde
kendi ellerinizle tutabileceğiniz
bir dünya kuruyorum size
doya doya yaşayın
sizin o masum gözleriniz için
kırbaçlana kırbaçlana
ömrüm boyunca
kendi tırnaklarımla söke söke
sizlere, geleceğim için bir dünya
kuruyorum çocuklar...
durmayın
doya doya
insanca yaşıyabildiğiniz kadar...
yaşayın çocuklar
sizler yaşayın...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sizleredir Bu Sözüm

Bir ağa ne kadar korursa
Marabasını
Ne kadar doyurursa…

Kapısındaki itten sonradır yeri

Bir patron
Ancak o kadar sevebilir işçisini

Sizler ki, sizler
Ekmeğini sırtında taşıyanlar
İşçiler, köylüler…
Birini tanımasanız da onların
İkisini tanımışsınızdır
Karşınızda durduklarında
Yan yana...ya da arka arkayadırlar onlar

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sokak Kahkahası

gecenin bir yarısı
sarhoş naralarına teslim olmuş sokaklar

uyuşturuyorlar kederlerini
içi geçmiş insanlar

ana caddelerde gizlenmiş yüzleriyle
yarı yırtmaçlı hanımlar göz kırpıyor geceye

bir andır gelip gidiyor işte
dünden kopup yarından elini çekenler
ayak izlerini mi bırakırlar ardına

insan seline dönmüş metropol sokağı
elleri boş, gözleri boş bakınır
öylesine sallanıyor bedenleri
havalanıp gitmiş saçlarının rengi
tırnak olmaktan çıkmış tırnakları
zaman dönmüş modaya uymuş

sokaklarda sarhoşların kahkahası
kaybolan tarihin askıya aldığı umutlar mı

üst üste yığılan çöplerin üzerinde
geceye uzanmış bir adam yatıyor
kirpikleri donmuş
sabaha siyahlarla örtünecekler
cenazenin arkasında bir kaç insanla

insanlar sel olmuş akıyor sokaklarda
kahkahalarda karışmış renkleri
bilinen o ki yürekleri saklı
yansıtmıyor içindekileri

neye güldüklerini unutmuşlardır çoktan
kişneyip geçen atlar gibi
sokak kedilerini ürkütürler

ölen ölmüştür nasılsa
ne gam, ne keder
erkenden süpürecekler
bütün sokağı boydan boya

ekmek parasına bir kaç adam
bu sokağın yakasını mı tutardı

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Solgun Renkler

........
bir yanı karanlık,
bir yanı çırpınır durur hala
karanlıksa kara, aydınlıksa aydın
eyy çatlayan damarı yurdumun,
neden doğurdun ki beni
kayıp giden yıldızın altında
tepişip durur yarasalar
ve yalnız kalan bir papatya
rengini bırakıyor elinden
döllenmek için kaçıncı
arıyı bekleyen çiçek…

karanlık kokuyor hava, nafile
bir adım ileri, iki adım geri
fırtınalara çekilince bayrak

bodur, çelimsiz bir ağaç
kafa tutarken poyraza
görünür, görür keskin vadiler
sert kayalarla örülmüş, nazik
ve ard arda dizili dağlar

şehir görüntüsünde bir yer
gitme der gibi, gitme, ve sonra
takılıp kalıyor ayaklarına
durdurulamayan adam duruyor işte
kurulu sofraların önünde,
renk yok, ses yok

solgun yüzler oturmuş baş başa
konuşur, kiminin kırış kırış hatları
içlerinde bir iki tanıdık
kıçlarını kaldıramıyorlar yerinden
başları öne eğik, ellerinin arasında
kaybolan gelecek
gözleri, gelmemek adına göz göze
sonra görüşelim diyor biri, sonra
cılız, yenik düşmüş bir ses,
kör bıçak gibi oturuyor kalbime
diğerlerinde meraklı yüzler
saldırıya geçen kobra yılanı

bir sokak beliriyor ötede,
etrafında yangın kurusu ağaçlar
siyah taşlarla örülmüş kaldırımı
hafif rampalı, göbeği çıkmış iki yanından,
biri birinden kopuk eskimiş duvarlar
söküp atmışlar sıvasını
ve camları dökülmüş pencerelerinde
paslanmış demir parmaklıklar
hala korkusunu tutuyor içinde
yönetenlerin

donuk yüzlerinde onların
ne dün, ne bugün, ne yarın var
ölmeden ölenlerin rengidir bu
kanı çekilmiş, mimiksiz
suratsız, korkak… iş kaçkını…
kıl bakışların altında
fırlatılan kaçamaklara siper etmiş kendini

bura nere, bura kimin yurdudur
ekmeğe muhtaç, özgürlüğe muhtaç
yurtsuzlarla dolup taşmış sokaklar
gülmesini unutan insanlar
kuru mu kuru gururlu
gözyaşını yediremezler kendine

köpekleri havlamıyor, bu şehrin
anıran eşekleri de yok gibi
ne yabancısı, ne yerlisi belli
bunlar, kulağı kesik cinsleridir
bunlar, desem ki doyurmuşlar önceden
desem ki uysallaştırıp besliyorlar
kuru yalan
işte, sıkışınca hırlıyorlar bir ağızdan
.......

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Son Yolculukta

son yolculukları da olsa
tabutlarını bile ayırdılar
zengine ayrı, fakire ayrı tabut
ve ayrı imam okurdu arkasından

sebepli sebepsiz ölümler gördüm
biribirini 'unutturan' acılarda pişmiş
mezarı bilinmeyenlerin
derdi boğardı insanı

'yaşamış, görmüş' derlerdi
döşeğinde ölenlere
ölmeden önce dinletirlerdi kendini

topluca katledilenlerin arkasından
ayrı bedende olsa da yürekler
aynı acıdan ağıtlar yükselirdi
ve iç içe girerdi gözyaşları

ölümün şekli bile aratabilirdi ölümü
gençken ölmek daha da ağırdı
elinde kırmızı bir elma ile
'uğurlanırdı'

paralı, parasızlar
kefenli, kefensizler
ve mezar taşları parçalanan
'aykırı' yaşamış insanlar

ölenleri de ayırdılar
iki çeşit tabutla
ayrı ayrı kaldırdılar

tabutların biri omuzdan omuza
yoksulları taşırdı

diğerinin yeri ölümden de ağırdı
sadece paralılara sığındı...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sor Uç Dur -ma

-bununla kurtarırsan
diyordu Annem
'geldiğinde başıma bir bela'
sanki sigara içmişsin oğul-

sor uç dur ma ma ma
tarihlerini bırakıyorum tarihçilere
derin derin sor uç dur ' sunlar
olmaya ki işsizlerin işi ola
köşe başı kapmaca
para lar gelir ardından
kimbilir, paralamalar da olur
kırmızı kaplı kitapsa yazdığın
içeriği kime ne

sor uç dur ma ma ma
nerede kaldı o yasaklı kelimeler
kitapların kapağı mı değişti ne
kızıl olmasa da ona yakın renkler
ya da andıran birşeylerde olurdu
kara bandajlı ak sayfalarda
tabulara mı takıldılar dersin
dokunmadan ürktüğün sor ma lar

sor uç dur ma ma ma
en önde devşirme sesler
devşirme ellerin elinde diyorsun
balkanlar üzerinden bir şivemi türedi
ne kazandıkları bilinmeyen
yerli halklar üzerinden ma ma ma
hop hopa mı gelirdi bir halk
halk dedimse halklara, daima
uzanıpda giden ince bir yol vardır
kırmızı mırmızı bulaşan bir renk mi
karanlıktaysa kara görünür, korkma
diğer renkler gibidir doğada
kanının rengidir, göze gelir.

sor uç dur ma ma ma
neme lazım diyorum ya adamın birine
haydi sende diyor bana,
boğaları saldırtmak mı niyetin
diyorum söz arasında ona
adam diyor ki bana,
akılsızdır boğalar
rengin peşinden koşturmaktansa
sırtından akıtılan kanlara dönseler
burnundan solumazlar belki de
kırmızı mırmızı, her neyse, karıştır biribirine
öfkelerindendir, öfkelerinden
bir adam yüksek sesle diyordu bana
şakşakçıların arasında olduklarından mı bunca öfke
nefessiz kalacaklarını öğrendiklerinde...
geçde olsa diyebiliyor ya...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sosyete

tüm kıtalarda köşegenleri vardır
benzemezler sokak çocuklarına
şehrin en işlek caddesinde
ayak parmaklarına basarak yürürler

kol kola görünür, zoru bilmezler
sağa da sola da sırıtır, duvarlarına el sürerler
bir türlü gülmeyi beceremezler,

kıcıklığına orak dermeye götürsen
kırmızı halının üstünde döner koltuk isterler...

kol kola oldukları kadar da
kopukturlar özlerinden
her biri ayrı bir diyarın efendisi...

yemek pişirmesini bilmezler
azarlamasını severler
partileri kaçırmaz, yan düşüp yan kalkarlar

yapış yapış dansa kalkar
modaya uyarlar
eğlenmek adına kendinden geçip
anlık beğenilere yarışırlar

inceltebildikleri kadar inceltirler
gözleri kızardığında şişen dillerini
hepten çekilmez olur yüzleri

ellerinden gelse tırnak uçlarından
bir tırnakla kaşığı, öteki ile kadehi tutarlar
ellerine batacakmış gibi...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Söyle Bana

Sen benim gözyaşımsın
damla damla, kor yüreğimden
yanaklarıma süzülen iki damla

Senin gözlerinde yağmura dönüp
Munzur'a mı aksam
söyle bana Dersim
hangi bulut taşır beni
yaslandığın dağlara
tutunduğun toprağa
Anayurduma getirir
yoksa nasıl gelirim
yollar kapalı.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Söyle Emmi Söyle

Daha kaç kez girmeli ki bir insan
Bilensin o derin sularda
Dağlar desen engebeli
Koparıp da eritir kelepçeyi

Bu can benimdir dersen alır gidersin başını
Enseni kaşır durursun buluncaya dermanı

Ölüm değil mi alt tarafı karanlığa boy verse küçülür
Al senin olsun der beklersin
Başını eğmez vicdanın

Cesaretin varsa yaşarsın ölüm bakadursun yüzüne
Kurt – çakal keskin dişler, gülüşüne işlemez senin

Söylemekten vazgeç acını
Eloğluna varmadan çıkar at o bej gömleği
İçimiz yangın yeri

Sabret emmi sabret kim anlar ki dilini
Asıl sular durulsun da gör, fidana sarılan yılanı
.....

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Söyleyin Bana Canlar

hele dağlar dağlar dağlar, söyleyin bana dağlar
ağzım dilim kurumuş, su vermiyor bulutlar

hele yollar yollar yollar, söyleyin bana yollar
kaybolan bir şehirde, nasıl bulam sokaklar

hele çanlar çanlar çanlar, söyleyin bana çanlar
bugün de kimler ölmüş, neden susmuyor çanlar

hele dostlar dostlar dostlar, söyleyin bana dostlar
duman tütmez evlerde, baykuş öter ha dostlar

hele canlar canlar canlar, söyleyin bana canlar
bu yüreğim sızılar, neden durmaz ha canlar

güle sordum gülmüyor, bülbül derdin bilmiyor
çile üstüne çile, dert mi keder mi bitmiyor

hele dağlar dağlar dağlar, hele yollar yollar yollar
hele çanlar çanlar çanlar, hele dostlar dostlar dostlar
söyleyin bana canlar canlar

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz