Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sürüsünü Dağıtan Kuşlar

iklim bozulmuş
küçük gruplara ayrılmış kuşlar
süpürüp götürürler izlerini

sürüsünü dağıtan kuşlar onlar
barınıp doymak için
öte iklimlerde araşırlar
konacakları bir yeşil dalı

ceviz ağacı izlesin gurubu
çiçeğini bıraktı badem
ve geldi gidiyor bahar

iklim değişmiş
bir yandan sular yükselmiş
yıkıp süpürür evleri,
bir yandan kuraklık, çekip alır özsuyu

ve petrol hala derinde
kuyu kuyu, tecavüz ederler toprağa
itibar parada hala, itibar zorbada

hastalığa yakalanmış gibi
kırma renkleri çıkarırken toprak
göğe yükselirdi toz kütleleri
kime ne elden gidiyorsa mavi

iklim değişmiş
tank yok, top yok ki ellerinde
mışıl mışıl uyuyakalsın insanlık
ordular vururken şafağı
…
tazele barmen, tazele
güzelliği çağrıştıran Nataşa
'fahişe' mührüyle şimdi...
dünyayı konuşturur göğüsleri
birde diz kapağına dayadığı
şu sivri, şu yüksek topuklu çizmeleri
ezip ezip, üstünden geçer ordunun…
…
iklim değişmiş, bilemem
uzatır mı boyunu bu çizme
kapatır mı o ince, o çıplak belini
….

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şafak Çıplak, Dil Çıplak

Akan gözyaşlarının hesabını
Yarana tuz basararak yaparlar.
Çocuklar kalem kıran ellerde
Kan yutan parmaklarla sayıldılar
Teni, dili farklı olmuş... ne yazar.

İşkencelerden kalma
Aylar, yıllar geçse de
Yollara sığdıramadığın
Kemiğindeki sızıyla...

Kızıl kayalara gözyaşların damlıyorsa
Tamamlanamayan hesabın sancısıdır,
Ve bir ömür nişangahlarda da kalsan
Tadılmayan sevilerle büyüttüğündür.

Emeğin kendi rengi yükselirken güneşe
Şafaklar giyinip kuşanır
Çıplak kalan dilini.

Üstü örtüldüğünde öldürücü gazların
Duman kaplıyorsa her yanını
Daha dün gibi Halepçe dururken yerinde
Bugün çıplak şafaklara açılan kapılarda
Bebekler doğdu yanakları kül rengi
Kıyamet sonrasının bebekleri
Omuzlarında asırların yükü sırlanmışken
Seviye hasret yanaklarında gözyaşları erirdi.

Eyy kemiğin rengine, dilin ahengine göz koyanlar
Dinleyin toprağın derinliğinden gelen sesleri
Şafak çıplak, dil çıplak, yürek çıplak
Bu topraklarda umut kendi ellerindedir
Artık ne boşuna bir adım atılır bu topraklarda,
Ne de ah-u vah çekilip ömür tüketilir...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şairler Fanidir

Şiirler değil şairler fanidir
be hey gafil
bunun içindir ki
diyeceğim kendime
güvendiğimden
daha fazla şiire
şiirin gücüne
tarihi mirasına güvenirim
bu arada çaktırmadan
nacizane şiirlerime de
güvendiğimi söylersem
sakın ha gülmeyin bana
inanın
inanmıyorsanız
bana değil yazılanlara bakın
onurlu insanların
bir avuç toprağın üzerinde duran
mezar taşlarına eğilin
eğilin de bakın
ya da her yıl dönümlerinde
toprağın koynuna düşenlerin
anıldıkları ilanlarında
şiirlerini bulursunuz
şairlerinden habersiz...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şehirde Bir Gece

Silah seslerinden koptu gine
Bu şehrin ışıkları
Sırtlardaki karanlıklara mı vuracaklar
Şimdilerde bizim kadınlar
Erkenden ayaktalar
Yolları tutulmuşta olsa geceden
Güne inecektir karanlığın suçları
Şehrin insanı gecenin yarısında.
Asıl bittiğinde bu gece
Kirlenmeleri güne kalacaktır
Hangi sancıların düğümüdür gözyaşları
Ahlarına yükledikleri çığlıklar yükselir.
Birinin sakladığı deniyor karanlığa
Diğerinin üstünde boy verecektir
Gün doğmazsa
Kendi dilinden bebeğinin kulağına
Çatışmalardan kalma hikayesini anlatır
Ninni değil
Hangi bebek ninni isterdi ki
Annesinin gözyaşlarından.
Bilmem kaç mil öteden düğümlenir
Kimindir bu gelen ayak sesleri
Gece boyu esen rüzgar
Sesleri götüreceğine
Düşenlerin ağzını kapatır
Belkide bunun içindir
Yeni doğmuş ezgiler yollara taşınır
Henüz duyulmamışken bu şehirde
Sokak sokak o bebeğin çilesi de saklıdır.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şeytan Diyor ki…

Şeytan diyor ki dinleme sen sen ol, gözden ırak dur
yol uzun, atla trene git, mavi gök, yeşil toprak gör
fırsat bu ötesi son olacak
…
toprak almadı kimseyi tutan tutsun hesabı
göğe çıkan da olmadı inen de
kardan yağmurdan öte
Mehmet miydi, Memed mi
Memo mu öldü erkenden
kimin toprağıydı
…
Şeytan diyor ki körlüğü bırak
yaprağa bakıp da al dersini
sınır komşusu toprağın fidanı
ihlalden yiyecek kurşunu
…
şeytanlar diyor ki şeytana şapka çıkar sağına
oy avcısı dişlerini göster, gülümse
inen insin, sen inme burada
gelen durakta pencereyi arala el salla onlara
…
renkler karıştı Memo, vatan neresi Mehmet, Kazım
uşağum bu hangi duraktur, kimin sofrasıdır yerde kalmış
karnım mı acıkmış, toprak mı…
siz mi, onlar mı, kim Memed
…
işim kaldıysa şu zamane şeytana
denizi görmemem bir şey mi
susuzluktan ölürsem bu yollarda
gayri musalla taşına da koysalar
bir ayağını kaldıran itler korkarım cesedime işerler
…
şeytan diyor ki neme lazım
kavganın içinde bilenirse insan
bir pırlanta gibi ışıl ışıl nefes alır
ses verir yollara…
…
şeytanların arasında kalmışım
tek celsede, tavana asmışlar aklımı
gözlerim kör olmuş, kulaklarım sağır
artık duymuyorum hiçbir şeyi…
cennet, cehennem nerede

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şifreli Demokrasi

bir ülke daha diyorlar, dünyanın kaçıncı harikası
tam girecekken demokratik yarışa, şifresini unutur
hak, hukuk, eşitlik derken, terazisi bozulur adaletin
haklarını bekleye dursun çocuklar, kadınlar, insanlar
ve hatta hayvanlar, ayağa kalkmışken doğa
özürlülerine de yollar açılmışken, öyle bir yaşam ki
dedikleri kadar da varmış, şifreli olunca her bir şeyi
arada kalsa da bir kişi, rengi, dili, dini her neyse de
özgürce ifade edecekti kendini, kendinden emin ise
hak, hukuk, adalet içinde, yuvarlanmasaydı tepe taklak
ve gelmeseydi göze o yuvarlanma sahnesi ile birlikte
bir ülke daha diyorlar girecekken demokratik yaşama...
şifresini çözenleri demokrasi adına tıkmasalardı ya zindana
kan çıkmayacaktı belki atar damarından insanın
kimbilirdi ki, belkide komşumuz, ya da başkasıydı
en uygar ülke olurdu ya bu topraklar, kaç zaman dilimi
bir kaç aslanı doyurmak zorunda kalmasaydı bunca insan
yoksa nereden bulacaklardı ki önüne atmak için
her bir aslana ortalama kırk kilo kadar taze camus etini...
camusu bulmak da zor iş ya bu topraklarda
kim girmek isterdi ki durup dururken bir camusun yerine
mesele de bu ya... aslanları doyurmak mı asıl mesele
kim bakardı ki camusun haline, camus olmasaydı o da
kartal olsaydı mesala, ya da bir serçe...

(k.4.)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şilan

it burnu, kuş burnu diyorlar ya sana
aldırma
çekemediklerindendir
sen, benim şilan'ımsın
ne kar, ne tipi indiremiyor ya yemişini
ben ona bakarım
beyazın üzerinde tap taze
kızıl mı kızıl
dilimi ısıran kızıl içi beyaz şerbet
dikeniyle beraber
mideme iniyorsun ya...
kaç gündür açtım
açlığı bilir misin, kaç gündür karla yetindim
bugün karşıma çıkmışsın
kızıl mı kızıl, kıpkızıl
gözlerime ışık, dizlerime derman oluyorsun ya
sen benim şilan'ımsın
ne it burnusun sen, ne de kuş burnu,
dikenine aldırmııyorum varsın kanatsın ellerimi
yaşadığımı hissettirdin ya
yeniden doğmuş gibi bir nefes oldun ya bana
ben ona bakarım
sen benim şilan'ımsın..
ne it burnusun sen ne de kuş burnu.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şimdi Bahardır ve Aşk Mevsimi

şimdi bahardır ve aşk zamanı
gözlerinin ısındığı mevsimdir
karşı karşıya geldiğin
yarı baygın gülüşler olur
taşkın sulardan çıkmış gibisindir
buluşurken nisan yağmuruyla

kışın zaferini arkasına atıp da gelenler
şimdi filizleniyorlarsa yeniden
her ağaç kendi kabuğuyla kapatır elbet
kırılmış dallarının izini

şimdi bahar, toprağın güldüğü mevsimdir
silkelendiğini bilmeli ellerini bağlayanlar
o ekşimiş sözler, o hırsız bakışlarla
aşk adına da olsa çalmasınlar kapımı

yorgunum, sararmış bir yaprak kadar
oradan oraya savrulurken
kimin umurundaydı hangi ağaçtan koptuğum
eğlencelik kırık havalardan kalma
parça parça
yatmışlığım da vardır kar altında
çaresiz teslim olmuşken kara kışa

şimdi bahar mevsimi ve sular şarıl şarıldır
kendi zaferine yenilmiş karlar
akan suya bırakıyor kirini
yaşadığımı anlıyorsam her bahar
ve kanım kaynıyorsa kıpır kıpır
bir nedeni de aşktandır yar

söyleyin bulutlara uzak gitsinler
benden alabildiğince uzak,
bir yolunu bulup da söyleyin onlara
bir daha örtmesinler üstümü
akşam olunca
yıldızlar altında sarılıp da yarama
mışıl mışıl uyumak geliyor içimden

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şimdi Meydancı

O şimdi tam bir meydancı
ne nöbet tuttururlar ona
ne de silah verirler eline
zimmetine verdikleri
bir tulum, bir kürek
bir de süpürge

bir, bilemedin iki tulumla
o da bitirecek bu süreci

buraya gelmeden önce
kralın yasalarına isyan etmekten yedi
tam yirmi yıl hapsi

o şimdi kışlada
askerlerin arasında
tek tip kıyafetleri askerlerin
yeşil miydi renkleri...

kışlada ağaçlar
tip tip ağaçların
kireçlenmişti gövdeleri.

o kamburu çıkmış bir meydancı
solmuş ağaçların altında
yapraklarını topluyor
izmaritlerini de bulursa askerlerin
onları da eğilip almak zorunda...

içtima saati gelip çattı
günlerden bir hafta sonu
günlerden cumartesi
sıra sıra dikili ağaçlar
hep orada, yerli yerinde
gelip geçen boy boy askerler
şimdi kol hizasında
manga düzenindedirler
bölük bölük, tabur tabur

nöbetçiler sayılı, yerleri belli
dış nöbette
cezalı bir tankın başında
tam teçhizatlı bir asker de var
iç nöbette
koğuş, tuvalet
mutfak derken
hepsi de silahsız
iki asker de
kamburu çıkmış o meydancının
başındadırlar

tekmil hazır
meydancı da gözlerinin önündeyse

çavuş başçavuşa
başçavuş bölüğe
bölük tabura
bu kadar nöbetçi
şu kadar geri hizmetli
kalanı vukuatsız

emrinize amadedir
komutanım...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Şu Ellerimin Ettiğine

Bakın hele,
Hala konforlu bina yapıyorum
Kalbimin yitik ezgisinden
Emeğimi çalanlara,
Tabii ki kendimin olamadığından ellerim.

Ama yok elimde, ellerimden başka bir şey.

Suçu büyüktür ellerimin,
Suçu, kendinden de büyük
Değil nasır, değil kambur...
Değil
Potin dibinde ezilmek,
Satırla doğramak illa ki
Ya da,
Bir çivi ile tabelaya...
Benzin döküp yakmak var,
Ya da
Sınır boylarında,
Zulada,
Kurşunlanmak...
Mezarsızların yanında
Tutmak...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz