...:::Karışık ßenden Şiirler:::...

[OrDeRPrOs]

İşaretler

İşaretler bırakarak yürümeyi yeğledim

Acıydı pişmanlıklardı yenilgilerdi

Bağlanmaktı kopmaktı yeniden bağlanmalar

Kayık olmalardı ve su almalar

Yazmaktı kitaptı yerde yağmur bulutları

Az geride yanık kavak daha geride orman

Ortalarda bir yerde kalbimin kırıkları



İşaretlerden biri asfalt delen çiçekti

Bir başkası iyilikti tanımadığım birine

Ne bileyim öpücüktü terli alna uzanan

Bir baba güveni anne şefkati

Cırcırböceği olmak geceye ses vermek için

Gecenin gözleri ateşböceği



Naylonu reddetmekti işaretlerden biri

Karanlık kuyu ağzında ayın yansısı

Tüfek enkazları bir de, Hüseyin bilir

Kırmızı çiçekler açan bir balta sapı



İşaretler bırakarak yürümeyi yeğledim

Tuhaf işaretler anlamsız işaretler

Uçuruma köprü bunlardan biri

Soracaksınız bilirim: -Neresi anlamsız bunun?

Ben toplarım o köprüden geçerken düşenleri



Bakmalar gömerek gözlerin çukuruna

İşaretler bırakarak geldim buraya

Sağır kulaklar bıraktım

Top sesleri arasına



Taşradan şehre gelmek önemli işaretti

Ve burada kendimi daha bir kaybedişim



Devrilmiş grev çadırı patlamış iki davul

Çalınmış emekler diğer işaretlerdi

Sebebi ben değildim bundan emindim ama

Yine de saatimin tersine işleyişi



Çoğu insan gibi ne az ne fazla

Ahşap çıkıp metal geldim buraya

[OrDeRPrOs]

ÖLÜMCÜL BAHÇE AĞIDI

(Doğanın Yüzüne Dilin Aynası'ndan)

Şu köşede çardak vardı sarmaşıkları olan
Şu yanında çekirdeği kırmızı domatesler
Kahkahaların vardı bahçevana eşlik eden
En uzak çevrelerde dillenmişti güzelliğin
Ne olmuş yeşil giysine yırtılmış rengi soluk
Güzel bahçem sende mi döşeğe düşecektin

O beyaz badanalı kırmızı kiremitli
Gönlünü çelmeye çalışan konut nerde
Nerde kuş seslerine karışan çocuk sesi
Ya esnek dallarına kurulan salıncaklar
Konuş ölümcül bahçem dilini biliyorum
Çıngı mı düştü içine erken mi bastırdı kar

Koltuk değnekleriyle ayakta duruyorsun
Nerede güllerini sürekli koklayanlar
Kelebeklerin hani bal devşiren arıların
Yüzün niye sararmış ya ellerin nerede
Kımıldat dudağını beni tanımadın mı
Çekip gitmiş gibisin yabancı bir iklime

Gül biçimi kaşıklarla yenen öğle yemeği
Nerde sularını güneşe öptüren havuz
Kıvrak tepsilerde koşuşan demli çaylar
Bir kara yel mi esti göğüs geremediğin
Kıtlık kıran mı geldi gittiler birer birer
Ilık nefeslerini her şeyden çok sevdiklerin

[OrDeRPrOs]

ÖZELEŞTİRİ

1

Sendin söğüt dalı gibi
Eğilen serin sulara
Çiçeklere özenen
Hele ki leylaklara

Sendin incesazdan fasıl
Gülen gül dokunan el
Sendin yarımı bütün
Eden çirkini güzel

Güneş alan odaları
Yeğleyen geniş evlerde
Arandığında bulunan
Sendin ince şiirlerde

2

Sendin dönende yüzünü
Gün ay ışıksız geceye
Bir yıkımın dipnotunu
Düşürmesini beceren
Acılar katan şiire

Biliyorsun ki ozana
Gülden hem bal hem koku
Edinme yaraşır ya
Şiir umudu içerir
Yaşanır olmayı dünya

Dönmek zorundasın hep
Sen sırtını güneşe
Dönüşmeli ey ozan
Acı sende sevince

[OrDeRPrOs]

Şair Olmak

"Odası dünyadan büyük" ikinci şair benim
Ev odadan ibarettir, çocuklar da olmasa
Koridorun sonunda daha uzun koridor
Daha uzun koridor bitince masa

Ve üstünde sözcüklerden kurulu hayat
Piknikte kitap okurum karıma sorulursa
Doktor tanıyı koyar : "Bu sözcük bağımlısı"
Ben tanıyı koyarım : "Sözcükten ibaret dünya"

Erken bir veda gibi gördüm kendimi
Bitti sandığım şiiri yayımlayınca
Bitmiş olsaydı yazmazdım ötekileri
Benzetmezdim şiiri aşık olmaya

Dilim varmıyor ama aşk bile şiir için
Darlıktaki genişlik, oda yerine masa
Dünya denilen boşluğa ben nasıl tutunurdum?
Bir şiir daha yazmanın hazzı olmasa

Yıldızlara gecikmenin öteki adı şairlik
Yıldız olup gökyüzünden düşüyorken yazdın mı?
Şair duvar sesinden çiviyi anlar
Bir çividen çekicin insafsız yazgısını

Avcının iştahıyla ceylan derisine yaz
Kendini ceylan yerine koyarak ama
Balta görmüş ağacın ağzıyla söylüyorum
Şiiri böyle yaz da istersen şair olma!

[OrDeRPrOs]

Ağıtlarımızı Gizledik

Ağıtlarımızı perçemlenmiş
dişlerimiz arasına gizledik.

Sarışın bir bedenin
pamuk tenine dokunurken
Ağlamadık, sızlamadık...

Gün olur dedik,
Zemheri ayını bekledik,

Siftah ederken
Ölümün sıcak nefesini ensemizde
Çıkardık
Zulamızdaki kızılcık şerbetini.
Savurduk suratlarına.

Ağıtlarımızı gün batımından
gün doğumuna birer birer söyledik.

[OrDeRPrOs]

Biz Kaç Kişiydik, Ve Öldük

Güneş saklanınca dağların ardına,
Günah melekleri çıkar sokaklara.
"İmparator" un çirkin köleleri
Ellerinde adisyon fişleriyle
Sıralanır loş masa önlerine..

Bir kuşun kanadında geçtik akdenizi
Altın sarısı kumlarını, kan kızıl koylarını,
Ve bir sevda türküsünü anımsadık.
İlk ışıkları vurunca akçadenize,
Dalgalar dinginleşir,
Şavkı vurur, aydınlanır odalar.
"Köleler" yataklarda yorgun
Çeker tesbihini ya sabır makamında.

Benzer yaşam öykülerini anlatır,
Uzak diyarlarda maviş gözlü bebeler
Analara emanettir.
Ve yüreklerinde "birgün mutlaka"
Sevgisiz, insansız, ihanetsiz yaşamlar..
Gerçekleşirse özlem,
Çırpınır bir daha Karadeniz.
Anlatılan masallar kalır dillerde.

Hani sıcaklar bastırır,yaz gelir,
Hani yürekler sevdaya palazlanır,
Hani iki yürek buluşur ya,
Eller kenetlenir, bedenler tümleşir..

Apansız fırtınalar kopar.
Dolunayda kan yükselir damarlarda.
Astımlı hasta gibi soluklar,
Zorlar göğsünün kafesini,
Anlatılar karadenizden
Akdenize uzanır,
Bir kuşun kanadından
Seyreylenir yaşamlar..

II.

Günahlar güneşle çekilir odalara.
İmparator " malibu" içerken meksikalı
Sapkın "yalnız kurtlar" dörtçekerlilerde
Taşır kanatsız melekleri,
gecenin en yalnız saatlerine.

Yüreğimizdeki sevdayı anlatırız.
Tanıdık, dişi bedenlere.
Tüm çekim eklerinin di’li geçmiş zamanını.
Bırakır bir kenara,
Ağıdımızı haykırırız.
Ey hüzün git artık,
Kuzeyli dilberlerle günah vaktidir
Sonra;
Tutkulu bedenlerde giyinik "geyşalar"
Karadenizin kuzeyini anlatır.
Dilleri dillerimize yabancı.
Ey kanadı kırık,
Yeleleri sapkın ayrılıklar
İhaneti dostluğa çanak tutanlar
Karadeniz, akdeniz çırpınıyor
Kanatlarında seyreylerken yoz dağları
Gözlerim pınar olur, kan akar "çıkartmada"

Mor salkımlı dağları dolaşırız,
Figuran rollerde sarışın bedenler
Unutturmak eyleminin başlangıcı
Ve Beşparmak’ta yok olan umutlarım.
Ben ah çekerken, bir daha, bir daha ah..
Salkım olur, saçaklanır zakkumlu ağaççıklar.
Bir güzelin katli vacip fetvası savrulur manastırdan.

III.

Biz acıları tadarken bedenlerimizle,
Uzak diyarlardan seslenir ağıdımız.
Memet dayı’ya verdiğimiz ant,
Gözlerimizde şavkılanır.

Unutma;
Sözümüz namusumuzdur.
Sen rahat uyudukça toprağında
Andımız ve adımızdır arda kalan.

IV.

Biz üç kişiydik.
Ben , sen ve o.
Sen’i ihanet denizine gönderdim.
Ben, temmuza hükümlü.
O; gözleri (bakmaya doyamadığım),
Elleri (öylesine güzel, anlamlı) ve ruhuyla,
Bedenimde gizlidir.
Biz üç kişiydik.
Ben, infazım hazır "kaç ay kaldı ki,
Sen, yaşanmamış birkaç gün.
O; şimdi bedenimde onulmaz yaradır ,
Masum ve gizemli.

V.

Öyküler başladığı gibi bitmez.
Başlanan rol aktörleri de etkilerse,
Senaryolar değiştirebilir.
Şimdi ‘yaşam’ bölümünün finali çekilecek.
Kamera hazır.
Motor, başla komutu.
Gözlerimde hüznün bulutları gezinir.
Film biter.
Dağbaşları bulutlanır.

Yazılmamış öyküler,
Daha yaşanmamıştır bilesiniz.
Yaşanırsa sevinçler,
Acıdır ve hüzündür bilir misiniz?

Biz kaç kişiydik, öldük.
Bir sen kaldın geride,
Birde senli anılarımla ben.

[OrDeRPrOs]

Pazar Gününü Hiç Sevmem

"Ilhami Vardi'ya"

Amik'ta agustos aylari cehennemdir.
Sicagin kemikleri erittigi saatte
Günesi renklerine hapsetmis arabada
ceketine sarilmis, sigara içiyor.

"Agabek" diyor;

Çako dayinin
Ahiska günlerinden kalma hüznüyle.

"Agabek;
Ben hiç sevmedim pazar gününü
Mapusane yadigaridir bana."

Ve biçkin delikanlilik günlerini,
Ve keskin devrimci yanilgilarini
Ve Mapuseneyi anlatti ilhami Usta...

Cehennem sicaginda
Üsüyen adam,
derin bir oh çekiyor
Sigaranin tadina varip.

Anlatir hüznün

ve yalnizligin
ve üsümenin öyküsünü...

Mapusanelerde pazar günü

yalnizliktir,
hüzündür,
gözyasidir.

Mapusanede en sicak günes
üsütür körpe, biçkin bedenleri.

Ve ben yillardir
sicak bölgelere hasretim.
Üsüyorum.
Sicak akdeniz koylarini düslüyorum.

Ne gelen olur pazar günleri,
ne giden olur mahkemelere,
umutlar ertelenmistir.
kimi yanik türküler okur,

Ben siire sarildim,
Ustalarin siirlerine
Yalnizlik buzdagidir bedenlerimizin,

simdi üsüyorsak,
Pazar günlerindendir "Agabek"

[OrDeRPrOs]

Sevmeyi Öğreniyorum Anne

Sevmeyi ilk annemle öğrendim.
O; beyaz yüzlü, güzeller güzeli kadından.
Seveceksin, herşeyi der,
Sevmenin anlamını, yüceliğini
Anlatırdı kırık kelimelerle.

Sevmeyi hala öğreniyorum.
Kuşları, böcekleri, çirkinlikleri,
-hamam böceklerini bile,,,
Birtek ikiyüzlü
Dostlları,
İhaneti,
Ve yalanı sevemedim.,
Bağışla beni anne.
Kurşunlayanı sevdim,
Dağlarda yaşayanları sevdim .
Dostluğa ihaneti sevemedim anne.

Bağışla beni anne.
Sevmeyi sen öğrettin
Bir bir yapıyorum dediklerini,
Sevmeyi daha çok seviyorum anne.
İhanetler olmasa, dostluklar bozulmasa,
Ne çok seveceğim daha anne.

Sevmeyi daha da çok sevdim anne.
Sen ne dedinse yaptım.
Birtek kalleşliği,
Hainleri,
Arkadan bıçaklamaları sevmedim.
Bağışla beni anne.
Seninle sevmeyi özledim.

[OrDeRPrOs]

MUTLULUĞUN RESMİ

Kokusu buram buram tüten
Limanda simit satan çocuklar
Martıların telaşı bambaşka
İşçiler gözler yolunu.
İnebilseydin o vapurdan
Ayağında Varnanın tozu
Yüreğinde ince bir sızı.
Mavi gözlerinde yanıp tutuşan
hasretle kucaklayabilseydim
seninle, bir daha.
Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi
Bağrımıza bassaydık seni Nazım,
Yapardım mutluluğun resmini
Başında delikanlı şapkan,
kolların sıvalı, kavgaya hazır
Bahriyeli adımlarla düşüp yola
Gidebilseydik Meserret Kahvesine,
İlk karşılaştığımız yere
Ve bir acı kahvemi içseydin.
Anlatsaydık
o günlerden, geçmişten, gelecekten,
Ne günler biterdi,
Ne *******...
Dinerdi tüm acılar seninle
Bir düş olurdu ayrılığımız,
anılarda kalan.
Ve dolaşsaydık Türkiyeyi
bir baştan bir başa.
Yattığımız yerler müze olmuş,
Sürgün şehirler cennet.


İşte o zaman Nazım,
Yapardım mutluluğun resmini
Buna da ne tual yeterdi;
ne boya...

[OrDeRPrOs]

GENE GELECEĞİZ

Gene geleceğiz
karşılaşmanın yollarında.
Bir bülbül kulağıma fısıldadı:
Gene geleceğiz.
Bülbüller oralarda
yaşarlar henüz.
Şakırlar yazılarımızda.
Gene geleceğiz
gölgeleri arasında özlemin,
yadırgamanın mezarlarında
bizim yerimiz de var,
bu kesin.
Yorulma gönül,
dönüşün yollarında
çökme sakın.
Gene geleceğiz,
gene.