Ölümdür Yaşanan Tek Başına Aşk İki Kişilikdir

[KoJiRo]

ben ''Sen''
Diyordum..

Sen oLmaz Diyordun..

Sevmek heRseyi
unutmaktır
Diyordum
...

Senin Dısındaki
Herseyi unutmak

[KoJiRo]

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili.
O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır.
Gelir ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur.
Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar.
Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş,
anneler ve korkular yoktur.
Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili.
İnsan bir başka ışığa teslim olur...
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil,
içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir.
Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur.
Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.

Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın
hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de...
Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının
çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir
sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...

Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili,
kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı
hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye.
Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda,
gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri,
o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim.
Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...

Aşk çok eski bir şeydir sevgili.
Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer.
Sevdiğimiz insanların çocuklukları da...
Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer.
Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider,
hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...

İnsan bazen nedensiz yere umutsuzluğa kapılır.
Kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanır...
Bazen denizler, kıyılar çeker insanı.
İnsan bu kapılmayı anlayamaz, oysa çok eski bir yerde
yaşanmasından korkulup vazgeçilmez aşkların sızısıdır bu.
Bu sızı, bu yenilgi mevsimlerle yıllarla devredilir başka insanlara...
Bir insanın yaptığı bir hatanın tüm insanlara yayılması gibi...

İşte şimdi biz de sevgili, ya olmadık zamanlarda
umutsuzluğa kapılıp, soluğu evlerde alacağız, ya da denizler,
kıyılar çekecek bizi. Nasıl biz başkalarının
korkaklığını taşıyorsak, başkaları da bizim korkaklığımızı taşıyacak, yenilgimizi, umutsuzluğumuzu...

Birazdan sabah olacak...
Para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş,
anneler ve korkular başlayacak...
Bunlar varsa ve bizim için geçerliyse aşk yoktur ve
hiç olmamıştır sevgili. Birbirimizi kandırmayalım...

Hadi güne hazırlan. Yaşadıklarımızı unutmaya çalış.
Aşk bize güvenip verdiği büyüsünü, sırlarını,
cesaretini, bilgeliğini ve o ilkel, o yaban ağrısını geri
alacak. Bunlar olurken içimiz bir an çok üşüyecek, sonra geçecek...

Hadi, oyalanma birazdan yarın olacak...

Aşkta yarın yoktur sevgili...

[KoJiRo]

Sen,
Solgun baharlardaki mavi yağmurum,
Akşam kızıllığında yorgun gölgem,
Kış ayazında yaz güneşimsin.
Bulutlardaki saklı düşlerim,
Her günün sonunda özlediğimsin.
Yüzün kadar temizdir kalbin,
Hangi sevgi alabilir yerini?
Yokluğun yağmura yazı yazmak kadar zor,
Sensizlik ölüm kadar acı...

[KoJiRo]

Çıksa da dudağımda
Çok acıyan bir yara
Bir çevik ateş
Üzülmem hiç
Sen öp



Açsa da kapıları
Düşman yumrukları
Saklı kin
Korkmam hiç
Sen sarıl



Görülse de ne var bunda
Yok bir şeyimiz istecik
Yalnızca seviştik
Saklamam hiç
Sen kır

Sen kır, sen sarıl, sen öp, sen öldür !

[KoJiRo]

¤ UNUTAMIYORUM ¤

Unut demek kolay gel bana sor bir de
Unutamıyorum işte unutamıyorum
Bir şey var şuramda beni kahreden
Şuramda tam yüreğimin üstünde
Çakılı duran bir şey var
Elimde degil söküp atamıyorum

Dalıp dalıp gidiyor gözlerim derinlere
Kimi görsem biraz sana benziyor
Seni hatırlatıyor şu bulut şu gökyüzü
Şu kayalaıi döven deniz
Şu hüzünüu melodi şu napoliten şarkı

Bir zamanlar beraber dinlediğimiz
Boyuna seni düşünüyorum durmadan usanmadan
Şimdi diyorum o ne yapıyor acaba
O güzelim gözleri kime bakıyor
O canım elleri nerde
Oysa günler o günler değil
Akşamlar o akşamlar değil

Ve kalan şimdi sadece özlemin *******de
Durup durup seni büyütüyorum içimde
Seninle acılar büyütüyorum
Yeni yeni kederler büyütüyorum dayanılmaz
Kirli sular yüruyor iliklerime
Bir zehir karışıyor kanıma anlıyor musun ?

Bir daha görsem seni diyorum bir daha görsem
Bir gün olsun bir dakika olsun
Unut demek kolay, gel bana sor bir de
Hatırladıkca gözyaşlarımı tutamıyorum
Dilimin ucunda sen
Başımın içinde sen
Kader misin, ecel misin nesin sen
Unutamıyorum işte unutamıyorum..

[KoJiRo]

Ana hatların mavi,
Çerçeven lacivertti,
Yalnızlığın grisi bulutların.
Sevdan ise;
Güneşten KızıL yansımalar...

[KoJiRo]

Öyle çok yıldız
kaydı ki... öyle çok dilek tutuldu
ki... dilek tuttuğunu söyleyenler...
tutanlarla dalga geçip çaktırmadan dilek tutanlar....
bir dolu yıldız.. yıldız dolusu dilek...
illa kayması da gerekmiyor, bazen insan öle çok istiyor ki öylece
yıldızlara bakıp dileyiveriyor... belki de onlar Tanrıya
bizden daha yakınmış gibi geliyor o an.... öyle ya o yüzden ne
zaman dileyecek kimselere söyleyemediği bir dileği olsa yukarıya
bakıveriyor insan hani postacı gibi bu
yolla dileği daha kolay ulaşacakmış gibi
Tanrıya....öyle çok yıldız kaydı ki o gece...
o *******ce.... öyle çok dilek dilenmedi ama
....her yıldızın dileği bir öncekininkiyle
aynıydı....kimse söylemedi
dileğini..gerçek olmaz ki
söylenirse......öyle çok yıldız kaydı o gece
ama öyle çok dilek dilenmedi.....benimkiler hep
aynıydı....umarım dönüp dolaşıp aynı dilekle karşına gelmeme
kızmıyorsundur Tanrım...aslına bakarsan hiç bu kadar çok dilek
dilediğimi farketmemiştim daha önce...yada bir şeyi bu kadar
çok dilediğimi...ama işte hep yıldızlar
yüzünden...öyle çok
yıldız kaydı ki o gece... öyle
çok diledim ki ben.....peki
duydun mu sen.....

[KoJiRo]

Sen bulutta yağmurdun,
Çok gece yalnızlığında gece,
Bardaktan boşanırcasına yağdı ellerime,
Ben yağmuru gözlerinden diye sevdim...

[KoJiRo]

Geceydi seni bana taşıyan...

Sen geceye yakındın, bende sana....

Ağır aksak işleyen zamanın düşürdüğü tuzaklardan kurtulup geldin, hoş geldin.

Korkularınla, sırlarınla ve sadece gözlerine derin bakanların görebileceği acılarınla geldin, iyi ki geldin.....

Bekleyişlerimin içine hapsettiğim özlemlerim vardı. Nicedir kimseyle paylaşmadığım hüzünlerim. Soramadığım sorularım.. Hatırladığımda yüreğimde yaratacağı o korkunç sızıyı duymaktan korktuğum için beynimin bir köşesine fırlatıp attığım ve bir daha hiç dokunmadığım anılarım vardı....

Şimdi özgür bıraktım özlemi. Şimdi hüzün de sevinç de doyasıya yaşanıyor bende. Sorular cevabını buluyor, anılar canlanıyor, çünkü sen geldin.

Susmak ne çok akıllandırmış beni... Ne çok biriktirmişim kelimelerimi.... Bir bir dökülürken dilimden sevda sözcükleri senin o tedirgin duruşun bile durduramıyor beni.

"Seni soluyan bir rüzgara kapılmış gidiyorum.", yüreğimi bir yelken gibi açtım, seninle dolduruyorum. Seninle olmanın, seni yaşamanın ve zamanı sadece seninle paylaşmanın eşsiz hazzını duyumsuyorum, ne iyi ettin de geldin.....

Bir büyüysen bozulma! Bir hayali yaşıyorsak kaybolma. Hep biz çözecek değiliz ya gerçeğin düğümlerini, bırak kendi halinde kalsın.

Ruhuna talibim ben asıl gerçek bu. Kaçışlardan bıkmış, hep yarım kalmış ruhum da bir tek seninle doyuma ulaşacak, kendini bulacak.

Dedim ya, sen geldin. Bir de mavi var öyle ya.....

Nereye saklamıştım maviyi ? Kimlerden gizlemiştim de yok sansınlar istemiştim ? Bak, güneş bile mavi mavi parlıyor görüyor musun ? Yavaş yavaş yok oluyor yüreğimin gri katmanları. Maviyle anılıyor görebildiğim her şey.

En çok maviye tutkunum ben, bu yüzden mavi sen oluyorsun, çocuk gibi seviniyorum. Sen maviyle geldin..Sahi , çocuk olmayı ne kadar özlemişim ben...

Senin içindeki çocukla oynayacak bendeki çocuk. Yalansız ve saf olacak. Kumdan kaleler yapacak, içine seni koyacak. Kaleyi yıkacak, seni kurtaracak, kahraman olacak. Çığlıklar atacak, yorulmayacak, sensiz hiç bir oyunda "ebe" olmayacak. Korkma , içindeki o çocuk hep yaşayacak, kimsenin zarar vermesine izin vermeyeceğim. Çünkü sen o çocukla varsın, o çocukla geldin.

Yoktum ben , senden önce yoktum sanki. Sen geldin varlığını bildim. Sen geldin bir dokunuşun, bir öpüşün nasıl da büyük bir hazza dönüştüğünü gördüm.

Sen geldin ben oldum, aşk oldum.

Sen geldin....

Ama ne güzel geldin...

[KoJiRo]

¤ ELVEDA ¤

Sorma neden
Yaşa öylecesine
Her şeyi oldugu gibi
İyisiyle,kötüsüyle.
Başkasıydı hükmedenler
Sadece bir kaç saniyeydi
Bana ait olan
Bedenimle ve ruhumla.
Sorma neden
Yaşa öylecesine.
Çünkü
Şarkımızın adı
ELveda..