iletişim köleliği

Toplumsal ilişkiler ağı... Sosyolojide insanın konumu basitçe bir şemada gösterilir. Ortada özne insan; sonra çevresinde birçok küçük küçük daire yani insanlar. Bütün bunlar çizgilerle ortadaki özneye bağlıdır. Bu daireler aynı zamanda birbirine de bağlıdır. Mesela dayı-anne. Çevredeki ilişkide bulunan dairelerin (yani insanların) sayısı öznenin toplumsal statüsüne, benliğine göre değişir.

Uzaktan bakılınca üzerinde çiğ damlaları oluşmuş bir örümcek ağını anımsatır bu şema. Bana kalırsa çiğ damlaları ne kadar çok olursa, ağın durumu o kadar tehlikededir. Çünkü o kadar damlanın (dairenin) yüküne tahammülü güçleşir.

10 senedir daha yoğun bir şekilde ilşkiler ağının esiri olduk. İnternet ve cep telefonları devrim yaptı bireyin yaşantısında. Çoğumuz esiri olduk makinaların. Ve makinalar üzerinden birbirimizin.

Kendimizden, kendi yalnızlığımızdan kaçıyoruz sürekli. Oysa düşünmek için yalnızlık gerekir. O yüzden " durup düşünmek" tabirini kullanmış atalarımız. Çünkü düşünmeden önce durmak lazımdır.

Kendi adıma diyeyim; bazen boğuluyorum bu yoğun iletişimden. Bazen cep telefonumu fırlatmak; bilgisayarları bombalamak; üyesi olduğum tüm forumlardan iptal olmak; mesenger servisimi dinamitlemek geçiyor içimden.

Günlerimi mesaj atmadan geçirmek istiyorum. Kimseye birşeyler anlatmadan sakin bir gün geçirmek, günün sonunda müthiş bir haz bırakıyor gönülde. O zaman dimağ da müthiş açılıyor. Hepiniz bunu yaşamışsınızdır eminim.

İletişim yoruyor...