Yaşam Öyküsü

[GooD aNd EvıL]

Anlatacağım bir
yaşam öküsüdür
Çobansız bırakılmış
bir koyun sürüsüdür.

Bir yol düşün;
toprak taş içinde,
Kayalıklar örtmüş gidiş yolunu
Bilirmisin ne acımasız bir engeldir
Sivri uçlu yalçın kayalıklar
yolculuğa katılan kervana.

Bir çiçek;
bir çiçek
daha kurutmamışken tohumunu,
Daha taptaze iken gün yüzüne.
Sonbaharın sert rüzgarına
kapmış yapraklarını,
Sararan soğuktan titreyen
bir tomurcuğa rastladinmi hiç?
Bu gün ne gün bilirmisin?
Yer bembeyaz
pamuk tarlasına dönüşmüş,
gök masmavi
durgun denizi andırıyor,
Derin bir fırtına eşiğinde
boncuk gibi kar taneleri
havada uçuşuyor
Pencerede bir ben
geleceği seyrederken
birde kanadı kırık yaralı kuş
acıklı çırpınışlarıyla
sonbahardan miras kalan.
Yaralı bir kuşa rastladin mi hiç?
Sonbahardaki çiçekler misali
Boynu bükük
yaprak yaprak dökülen
Soğuktan üşüyüp
kuruyan güllerde var
kışın sert havasına kapılan
Sancıdan yüreği kanayan
bir yuva bulamayan
umutlu
yinede umutlu kuşlarda var
kışın sert rüzgarına kapılan.
Bir hava ki;
nefesin derinliğinden alınan
Bir işik ki;
evrenin sesizliğinden sızan
Bir dönem ki;
yılların tüm güzelliğini renklendiren,
Bir demet yasemen misali
ruha can katan
bir yolda yürüdünmü hiç?
Bir o kadar
acıyı ızdırabı içiçe yaşadınmı hiç?
Çıplak ayaklı
çorak topraklarda,
güneşten teni kavrulmuş,
Dudakları susuzluktan çatlamış
Koşmaktan solugu kesilmiş
Serin kurtuluş rüzgarına
hasret biri ile
karşılaştınmı hiç?