Mehmet Bozkurt Esenyel

[F.S.Mehmet1453]

Yaşıyor Muyum?

İnsanım; fırtınalar, boranların eseri,
Sefalet ateşinde yanmaya gelmişim ben.
Beyhude bekliyorum doğacak beyaz fecri,
Yazık ki yaşamağa mahkum edilmişim ben...

Mezar taşları kalem, birer destan yazıyor.
Bu destanı gözyaşı içmiş bir can yazıyor.
Alnımdaki her çizgi böyle ferman yazıyor:
Yazık ki yaşamağa mahkum edilmişim ben...

Dünya şuursuz tezgah, ustabaşı sefalet,
Kendi kendini yedi, hayal oldu asalet.
Ruhumuzdan göç etti merhametle adalet
Yazık ki yaşamağa mahkum edilmişim ben...

Ben insanlar tanırım maskeli bir şeytandır,
İnsanlık kitabında birer kara destandır.
Mutlu olanlar yalnız, topraklarda yatandır.
Yazık ki yaşamağa mahkum edilmişim ben...

Vicdanlar bir kayadır, ruhu sarmış menfaat,
El, etek öpmek hüner, çiğneniyor hakikat.
Bel bükmekle geçiyor böyle mi olur hayat
Yazık ki yaşamağa mahkum edilmişim ben...

Tanrım, Tanrım! ışık ver şu kararan dünyaya,
Erisin lugatların vicdan dediği kaya.
Sana değil ey Tanrım tapıyorlar paraya.
Yazık ki yaşamağa mahkum edilmişim ben...

Kayseri-İncesu - 1947
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Yeter

Götürün yildizlar gökten öteye
Bana bu sevginin özlemi yeter.
Bu gidiş son artik, sormayin niye
Kalbimin dinmeyen elemi yeter.

Bilmedi, aşkimi verdim gizlice,
Agladim, bekledim gündüz ve gece.
Hep sevdim, bilmedim sevilmek nice
Kendisi gelmesin, selami yeter.

Mutluluk kadehi hep boş mu kalsin
Sevenler nereden nasibin alsin?
Arada, sirada, yilda bir olsun
Çikip da kesseydi yolumu yeter.

Bilmem ki yurdunu, nerede yeri.
Bekliyorum hala, gelmez haberi.
Her zaman degil de bayram günleri
Yilda bir sorsaydi halimi yeter.

Nasil sevdigimi bir bilebilse,
Kanatlanip uçsa ve gelebilse.
Bir sabah hafiften esenyel olsa
Üfleyip savursa külümü yeter

Ankara - 15.12.1982
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Yok Işte

Yok be kardeşim, yok işte.
Sigaramin dumani arkadaşim,
Tesellimi sorarsan: işim,
Evden ayri, barktan ayri...
Ne bir lokanta,
Ne otel, ne han
Çildirir insan
Yalnizliktan

Nasibim buymuş
Gezerim istasyon, istasyon,
Ekmek derdinin ardindan
Vagon, vagon...

Afyon - 1963
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Yolcu

Gümüşten işigini aydan dilendin
*******in üstüne çektin perdeyi.
Yildiz oldun, göklerden yere elendin
Üfledin aşk agacindan yapilmiş neyi.

Yolun çakil degildi, çiçekler dikensiz
Rüyalarini gördün durgun sularda.
Yaşadin kişta yazda baharda
Yürüdün için ferah, yürüdün ayni iz.

Tükenmez sandin yolun,
Çiçekler sararmaz, kurumaz sandin.
Işte, bak gökler yarildi
Yagmur, yagmur...
Dökülüyor tanrinin gözyaşlari.
Seller, uçurum açti: Durabilirsen dur.
Hangi yolcu yolunun sonuna varmaz?

Haydi yürü! Yolcu yolunda gerek,
Barinacak bir yer bul kendine.
Bu yolun sonunda en büyük gerçek.
Yagmur, yagmur, işliyor iliklere...
Yolun bitti.
Sigin artik selviliklere.

Edirne - 1945
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Yolculuk

Aydin *******in beyaz huzuru
Uzandi dünyamin maverasina.
Arzular büyüttü özlenen nuru
Atildik mutluluk macerasina.

Çevrildi anahtar, açildi kilit.
Başladi yolculuk beyaz diyara.
Her yolun sonunda bekliyor ümit,
Sigmiyor arzular geçen yillara.

Ne yollar tükendi, ne de yolculuk,
Hür maviliklerde hala yoldayiz.
Çagriyor bizleri: gidelim... çabuk
Mutluluk tahtinda oturan yildiz.

Maraş - 20.05.1944
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Zaman

Zaman ki: Tezgahinda dokudu beni,
Ölümü unutturdu dindar ruhuma.

Zaman ki; bir hece de okudu beni
Gül diye dikenleri serdi yoluma.

Özledigim bir rüya bu gün sevgilim;
Iklimlerin bittigi yerde o şimdi.
Zihnimde kanat açan pembe emelim
Bir zaman bana yardi, benim eşimdi.

Fakat savurdu onu zaman rüzgari,
Ebediyyet yolunda agliyor şimdi.
Zaman, aldi elimden yeşil bahari.
Bilmiyorum neyimdi o benim, kimdi?

Zaman yollari diken, derin uçurum,
Maceralarim öksüz, gözlerimde yaş,
- Zamanin kollarinda ah... ölüyorum
Yetişir artik zaman, bagrin niye taş?

Maraş - 27.12.1942
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Zor

Zembille inmedik ya gökten
Kendimiz çiktik bu agaca.
Elbette meyvenin iyisi, olgunu
Incecik dallarin ucunda.

Gelibolu - 07.01.1955
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim