Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Hiç düşündün mü seni seven ne halde
O her gece ağlıyor sessizce
Seni arıyor gözleri her gittiği yerde
Belki de haklısın kendince.

O seni çok sevmişti hala seviyor
İmkanı yok seni unutamıyor
Anıları silip bir kenara atamıyor
Belki de haklısın kendince.

Sen onu bırakıp gittiğin halde
O sevmeyi seçti yinede
Hakettimi bunları o sence
Belki de haklısın kendince.

Biliyor musun o senden vazgeçemiyor
Her tanıdığına her yakınına seni soruyor
Kimseye söylemiyor ama o seni çok özlüyor
Belki de haklısın kendince

Hiç beklememişti bunu senden
Acı çekmeyi seçmeni, sevmek dururken
Peki ya hiç mi sevmedin onu sen
Belki de haklısın kendince.

O sensizliğe uzun zaman alışamadı
Seni düşünmeden bir saniye bile yaşayamadı
Sensizlikten gözleri hep yaşlı kaldı
Belki de haklısın kendince.

Ama yine de kırgın değil sana
Umutlu gözlerle bakmıştı hep sana
Başka şey düşünmedi asla
Ama son verdin sen bu aşka.

O seni öyle çok sevmişti ki
Dünyalara değişmezdi seni
Hele o insana hayat veren gözlerini
O her gün yine de tutuyor ellerini.

Ne yapalım buraya kadarmış demek
Sen hiç düşünmedin sonsuza dek sevmek
Aşk değildir hep mutlu olmak biraz da acı çekmek
Ama yine de unutma o seni daima sevecek.

Ne olurdu birlikte göğüs gerseydik tüm zorluklara
Aşamayacağımız engel yoktu inansaydın bana
Ama sadece benim çabalamam ne fayda
Belki de haklısın kendi yaşadığın o masum dünyanda.

[GooD aNd EvıL]

Deliler yurdundan yeni geldim
Düşünce şimşeğinde gördüm
Fırtına gibi, yıldırım gibi
Anlık ve berrak gördüm

Homarus’un sofrasında
Geçmişi anlatırken gördüm
Eflatun’un masasında
Geleceği ararken gördüm

Gözlerin şimşek gibi
Başında ışık halesi
Asırlar öncesinden ötesine
Huzmeler saçarken gördüm

Saçların dağınık,
Benzin soluk
Yoğun ve heyecanlı
Kitaplar içinde, kayıp
Bahar yaprağı gibi naif
Cılız çalılar içinde boy veren
Fidanlar gibi gördüm

Bir ara Hallaç’ın yanında
Dimdik
Her cefaya sırtını dönük
Sultanlar, yanında sönük
Karunlar, birer sülük
Sarayları pul yaparken gördüm

Dağ yeli, ova serinliği,
Deniz gümüşü, fırtınası
Bulut mavisi, bozu
Orman yeşili
Haldun’dan haber verirken gördüm

Umuda akan, ırmaklar gibi
Kirleri kapatmaya yağan kar
Ve neyden çıkan ses
Mesnevi’de nefes gibi gördüm

Uzaktan gelen bir sevgili,
Dosttan fısıltı,
Ufak bir ürperti de
Gönülden sözler dolu
Sanki Yunus vari
Varı yokta gördüm

Yanarken tapınaklar
Melekler düşlerimde
Gezerken devri alem
Ta Platon’dan bu yana
Nebiler dizisinden nurlar
Düşünceden pırıltılar
Ser ayaklarım altına
Otururken filozoflar tahtına
Belki de seni gördüm.

[GooD aNd EvıL]

Mutluğum aslında
Tek başıma yaşasam da,
Beni anlayan olmasa da,
Tek bir dostum kalmasa da...

Yaşıyorum yetmez mi?
Seven kalbim sanki bir daha sevmez mi?
Bitmez mi gözlerimin nemi,
Çıktığım bu uzun belki de kısa yolculukta
Önce beni alıyorum yanıma sonra kendimi

Sevgilim terketsin,
Dostlarım da ona uyup gitsin,
Herkes sevip sevilsin,
İstemem arkamdan kimse gelmesin....

[GooD aNd EvıL]

Ben, kimsesiz seyyahı, mechuller caddesinin;
Ben, yankısından kaçan çoçuk, kendi sesinin.

Ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
Allah'ın körebesi, cinlerin padişahı.

Ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanların;
Ben, tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların.

Ben kutup yelkenlisi, buz tutmuş kayalarda;
Öksüzün altın bahtı, yıldızdan mahyalarda.

Ben başı ağır gelmiş, boşlukta düşen fikir;
Benliğin dolabında, kör ve çilekeş beygir.

Ben, Allah diyenlerin boyunlarında vebal;
Ben bugünküne mazi, yarınkine istikbal.

Ben, ben, ben; haritada deniz görmüş, boğulmuş;
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş.

Hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum;
Ölü ve Münker-Nekir; baş dönmesi uçurum...

[GooD aNd EvıL]

Ben; derdi dert edenim,dert etmeyenler için,
Ben; uğruna üzülenim,sanki birkaç hiçin...

Ben; çıkılmaz dağların,yamacında bir dağcı,
Ben; bıkılmaz sevdaların,sonunda dar ağcı...

Ben; en zor imtihanların,fedakar askeri,
Ben; Türk&İslam sentezinin,en büyük zaferi...

Ben; ayrı bir hayatım,şu Dünya aleminde,
Ben; dostluğu buldum,mürekkep kaleminde...

Ben; piskopat ayağından,düştüm bu halime,
Ben; hayat dayağından,baktım istikbalime...

Ben; cemiyet ruhiyle,açtım şu gözlerimi,
Ben; bir gencim,gençliğe saçtım şu sözlerimi...

Ben; sürekli düşünen,sonunu olayların,
Ben; yerini buldum,şu saklanan kolayların...

Ben; çok çok üzülenim,Filistin'e,Lübnan'a,
Ben; duacısı oldum,dışarda uyuyana...

Ben; bir fikirim,görülmemiş felsefelerden,
Ben; aslında tekilim,kalabalarda iken...

Ben; şairim,bahtımdan oldukça bahtiyar,
Ben; bir bakan değil,görüp yazan bir sanatkar...

Ben; vatanda zararsam,beni yıkabilirim,
Ben; bu yüzden inan,kafama sıkabilirim...

[GooD aNd EvıL]

samuray kılıcı kadar keskin
acılardan türedim ben
en güzel baharlar
gözyaşlarımla yeşertir çiçeklerini

[GooD aNd EvıL]

Deli boran gibi coşup çağladım
Dar geldim kabımda kalamadım ben
Keza bir güzele gönül bağladım
Aşıkca sazımı çalamadım ben.

Uzakta aradım yakında imiş
Sırtıma vurulan yükümde imiş
Hemide alnımın şakındaimiş
Farkına varıpta bilemedim ben

Üç günlük dünyada beş günlük yolu
Katetmek istedim dediler deli
YANIK AHMET aktı gözümün seli
Aşkın bardağına dolamadım ben

[GooD aNd EvıL]

hayatın kıyısında oturuyorum
çiçeklerin tohumlarından besleniyor ruhum
her tohum
bir parça yaşam
ve
her yaşam damlası
bir mutluluk getiriyor yanında...
bir zincir oluşturup
salıversem o uzaklara diyorum
ben kıyıdayım ya
ama olmuyor bir türlü
aşılamıyor
insanoğlunun duvarları
yıkılamıyor...
ben kendi kıyımda
kendi mutluluğumla
yalnız kendimi avutuyorum...

[GooD aNd EvıL]

Zaman yumağına sarılmışım ben
Yumağın sargısından çıkmadım ki ben
Çok darbeler yedim ayaktayım ben
İnceldim inceldim kopmadım ki ben.

Bazen iki dünya içindeyim ben
Dünyayı içime hapis ettim ben
Bazen gam selinde yüzüyorum ben
Çok şükür Allah a yorulmadım ben.

Zaman yağmurunda ıslanmışım ben
Islanıp ıslanıp kurumuşum ben
Bir kapı açılmış o kapıdayım ben
Kalpten o kapıya sarılmışım ben.

Hayatın içinde yoğrulmuşum ben
Herkese dost diye sarılmışım ben
Dikenler içinden gül topladım ben
Allah tan başkasına hesap vermem ben.

[GooD aNd EvıL]

Ben: Karlı dağların deli rüzgarı
Ben: Tozlu yolların demirbaşıyım
Ben: Suyu kurumuş sevgi pınarı..
Ben: Toprak bekçisi mezar taşıyım

Ben: Hep yıllar yılı kanayan çıban...
Ben: Fikir sürüsün yitiren çoban
Ben: Hayal peşinde çarıksız taban...
Ben: Gurbet ağzında bulgur aşıyım

Ben: Çürük gemi aşk denizinde..
Ben: Yağmur damlası dostun izinde
Ben: Yanıp kül oldum aşkın közünde...
Ben: Kara sevdanın dert yoldaşıyım.

Ben: Koyu düşmanım yersiz gülüşe..
Ben: Düşüvermişim bitmez bir işe
Ben: Bıldır ağlarım bu yıl ölmüşe..
Ben: Bensiz duygunun ilk savaşıyım

Ben: Gönlü aklına uymayan deli..
Ben: Az düşünceden doymayan deli
Ben: Beni ben diye saymayan delin.
Bırakın ben benden uzaklaşayım.