Enver Üste

[jockeя]

Gözlerin
Sevmiyorum diye inadın boşa,
Yalan söylemeyi bilmez gözlerin.
Bana hissiz olsan sevmesen beni,
Seviyorum diye gülmez gözlerin.

Sevenler yorulmaz yorgun değiliz,
Yorgun olsan böyle olmaz gözlerin.
Özlemliyiz ama dargın değiliz,
Küs olsan selamım almaz gözlerin.

Beni seviyorsun hem de delice,
Yoksa böyle birden dolmaz gözlerin.
Ama ediyorsun sanki işkence,
Her dem böyle güzel kalmaz gözlerin.

Belli ki aşıksın inkar nafile,
Sevmesen hiç böyle dalmaz gözlerin,
Ben hiç gelmeyecekken bile bile,
Uzak ufukları delmez gözlerin.


Enver Üste

[jockeя]

Günah İşler
Tüm hatları belirgin ahu önünden yürür,
Sen farkında olmadan gözlerin günah işler.
Bir maganda aksırır, kaldırıma tükürür,
İçinden geçirdiğin sözlerin günah işler.

Güzelliği kalmadı bu modern yolların.
İstenmeden dokunur hoyratlara kolların,
Kanal zaplayıp durur T.V de oğulların,
Gözünden sakındığın kızların günah işler.

Mevsimlerde karıştı kış mı yaz mı bilinmez.
Yaşanılan günlerden eski hazlar alınmaz.
Senin sevdiğin türkü T.V lerde çalınmaz,
Gitarlara özenen sazların günah işler.

Mümkün değil dünyayı düzeltmek yeni baştan,
Akıyor insan seli çeşit çeşit her yaştan.
Fabrikalar çıkarmaz oldu eski kumaştan,
Vücudu tam örtmeyen bezlerin günah işler.


Bu turizm illeti memleketi saralı,
Aslın neslin sorulmaz yeter ki ol paralı.
Karışalı mevsimler baharlarım yarlı.
Güneş,deniz şahittir yazların günah işler.

Kapkaranlık *******,gündüzlerini saran.
İyileşmek bir yana baş bile tutmaz yaran,
Beklenmedik bir söze tepki verip kızaran,
Allanan yanakların,yüzlerin günah işler.


Enver Üste

[jockeя]

Hayat
İlkbaharda her insan tek,
Hiç fark etmez dişi,erkek,
Sonbaharda asıl gerçek,
Yalnızlığa alışmaktır.

Bir iken iki olunur,
Candan üç,dört can alınır,
Sonuçta yalnız kalınır,
Hedef Hak’ka ulaşmaktır.

Habersizce geçer yıllar,
Kısalır uzayan yollar,
Dökülür yerlere dallar,
Maksat dostla buluşmaktır.

Aynalar olur yabancı,
Gidiş belki olur acı,
Gönüllerin tek ilacı,
Allah için çalışmaktır.

Rabbim gönderir rahmeti,
Yeter ki paylaş nimeti,
Bu Enverî’nin cenneti,
Neyi varsa bölüşmektir.


Enver Üste

[jockeя]

Hikmetinden Sual Olmaz
Ol demekle oldurursun.
Ağlatırsın. güldürürsün.
Yaşatırsın öldürürsün,
Hikmetinden sual olmaz.

Olacaklar, iradende.
Olmuşum ben sana bende.
Can nasıl durur bedende.
Hikmetinden sual olmaz.

Bütün bu âlem senindir.
Ne var ne yok eserindir.
İlmin, bilgin pek derindir.
Hikmetinden sual olmaz.

Hem Celil’sin,Hem Cabbar’sın.
Anıldığın yerde varsın.
İnşallah kolay sorarsın.
Hikmetinden sual olmaz.

Gaffarsın ve de Gafursun,
Gönüllere doğan nursun.
Her derde deva olursun,
Hikmetinden sual olmaz.


Enver Üste

[jockeя]

Her Yerde Sen
İnleyen neyin sesinde,
Şarkıların güftesinde,
Leylakların gölgesinde,
Sanki seni görüyorum.

Kırılmış kuru dallarda,
Seraba giden yollarda,
Mazide kalan yıllarda,
Her an seni arıyorum.

Hasretin zehir yeline,
Bülbülün solan gülüne,
Kırık sazımın teline,
Acı acı vuruyorum.

Hazan yeli etti dümdüz.
Çalınmaz oldu türkümüz.
İnan bana gece gündüz,
Hayalini sarıyorum.

Çoktan unuttum neşeyi,
Gezdim,yoksun dört köşeyi.
Boşalan bu son şişeyi,
Şerefine kırıyorum.

Aşkım serap oldu neden,
Seni bir kez öpemeden,
İlahemsin tapamadan,
Huzurunda duruyorum.


Enver Üste

[jockeя]

İrfan Ordusunun Neferleri
Fırtınada,borada,kışta,yağmurda,karda,
Aile ocağından çok uzak diyarlarda,
Işıklar yakmaktayız ufacık kafalarda,
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Vatan hizmeti kutsal,yurda gerilmiş ağız.
Bir tanemiz bir tepe,üç-beşimiz bir dağız.
Var olduğumuz sürece millet olarak sağız.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Meyvesiz ağaçlara aşı yapmak bizdedir.
Dünyadaki en kutlu işi yapmak bizdedir.
En mukaddes duygular çıkmaz,içimizdedir,
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bizleriz bu vatana sönmez ışıklar tutan.
Bizleriz beyinlere ilk defa maya katan.
Biz olmasak olmazdı,”Atam” gibi komutan.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Tarihin kaderini tayin eden bizleriz.
Roketlerle fezaya,aya giden bizleriz.
Bor kalmış tarlaları mamur eden bizleriz.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Yüzyıllarda vardık biz,gene de olacağız.
Dostluk,kardeşlik için kapanmayan kucağız.
Yurdun her köşesinde hiç sönmeyen ocağız.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bütün kinler,garazlar gözlerimizde erir.
Yürürsek peşimizden binler,milyonlar yürür.
Diktiğimiz anıtlar semalara yükselir.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bin bir güçlük içinde,görev aşkı uğruna,
Ot bitmeyen dağların çıkarız,doruğuna.
Türlü fidan dikeriz, bakmayız koruğuna.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.

Bize hedefimizi göstermiştir “Ata” mız.
O’nun ilkelerinden almaktayız büyük hız.
İstikbal bize bağlı hiçbir şeyden yılmayız.
Biz irfan ordusunun yılmayan neferleri.


Enver Üste

[jockeя]

İsterim
Uykularımı bölen kabusların bittiği,
Peşimi bırakmayan şansızlığın gittiği,
Sabahleyin erkenden horozların öttüğü,
Pırıl pırıl günlerin gelmesini isterim.

Uzun yıllar hasretim bir söğüdün dalına.
Yürümeyi özledim hep salına salına.
Uzanmak istiyorum Kesmeburun yoluna,
Yanımda bir arkadaş olmasını isterim.

Yeşil bir çimenlikte sırtüstü uzanarak,
Akdeniz güneşinde yavaş yavaş yanarak,
Gördüğüm her insanın,arkadaşım sanarak,
Gözlerime bakarak gülmesini isterim.

Özlediğim yerleri,teker teker görmeyi,
Rastladığım her dosta bir hatıra vermeyi,
Kaybettiğim dostları bir bilenden sormayı,
Ve dostlarımın da beni sormasını isterim.

Bir azgan dikeninin batışına hasretim.
Sıpaların kumlara yatışına hasretim.
Hatta karakarganın ötüşüne hasretim.
Çiçeklerin dalında solmasını isterim.

Su içtiğim çaygara, çam oluklar nerede.
Balık tutardım bazen,olta ile derede.
Büyük özlemim bite,bir gün,Allah verede,
Şans kuşunun kapımı çalmasını isterim.


Enver Üste

[jockeя]

K erkük
Şanlı tarihimizde,
Bir ulu çınar Kerkük.
Şimdi alev içinde,
“Mum kimin” yanar Kerkük.

Arar her geçen günü,
Hasretle arar dünü.
Hep bize dönük yönü,
Ağabey sanar Kerkük.

Bakar,bakar yollara,
Yollar tozlu ve kara.
Şifasız mı bu yara,
Durmadan kanar Kerkük.

Yıllardır kara bağlar,
“Hallari” yürek dağlar.
Yaş olup gözden çağlar,
Olmuş bir pınar Kerkük.

Uzak baba ocağı,
Nerde ana kucağı.
Yakmaz çölün sıcağı,
Ateşte donar Kerkük.

Duman almış başını,
Silen yok göz yaşını.
Enverî gardaşını,
Özlemle anar Kerkük.


Enver Üste

[jockeя]

K ı z a r ı m
Çekemem kimsenin cilvesin,nazın.
Dinlemem sesini akortsuz sazın.
İnsanı çıldırtır sıcağı yazın.
Ormansız,pınarsız köye kızarım.

Hiçbir şey olduğu yerde durmuyor.
Kimse karşılıksız halin sormuyor.
Ne kadar içsen de hiç tat vermiyor.
Demini almamış çaya kızarım.

Küçültücü sözler başa iş açar.
Şakanın sulusu bırakır naçar.
Hafif bir topukta düşürüp kaçar.
Jokeyi avanak taya kızarım.

Sinirimi bozar düzensiz her ses.
Yok olur aniden,varsa da heves.
Güzel nağme vermez,yetişmez nefes,
Acemi elinde neye kızarım.

Strese olmuşum sanki bir bende.
Ruhum azap çeker her an bedende.
Garip aşık yavukluya gidende,
İlk akşamdan doğan aya kızarım.

Bir şey silmez yüreğimin pasını,
Çekemem görgüsüz fiyakasını.
Usulsüz park edip arabasını,
Bir de dayılanan baya kızarım.


Kadife koltukta bomboş oturan,
Fırsatı bulunca malı götüren,
Beş yılda bir kere milleti gören,
Vekile verdiğim oya kızarım.

Yoldan geçen araç gürültüsüne,
Sokakta bağıran çocuk sesine,
Benzeyen bir meczup inlemesine,
Tarifi olmayan şeye kızarım.

Maçta çok gol yiyen kalecilere,
Auta atana kale yerine,
Bütün T.V.lerin sipikerine,
Türkçe’yi bilmeyen toya kızarım.

At arabasının yol üstünlüğü,
Çok bilmiş insanın dil üstünlüğü,
Haramzadelerin mal üstünlüğü,
Bütçeden aldığım paya kızarım.

Beni sinir eder bir hayli olay.
Çünkü kızmak şimdi oldukça kolay.
Sanki eder gibi dostuyla alay,
Uzaktan söylenen “hey”e kızarım.

Halaya kızarım,bara kızarım.
Yokluğa kızarım, vara kızarım.
Yağmura,doluya,kara kızarım.
Enverî’yim doya doya kızarım.


Enver Üste

[jockeя]

Kader
Ne kötü talihim,ne bahtım varmış.
Kaderim başıma belalar sarmış.
Şimdi anladım ki tek seven yârmış,
Onu da sözünden saptırma kader.

Deli diye gezsin adım dillerde.
Kül gibi savur da beni yellerde,
Yârden ayrı bana gurbet ellerde,
Yaslı yaslı bayram yaptırma kader.

Her zaman aynısın tekamül hani?
Bana çektirdiğin reva mı yani?
Sen de biliyorsun bu dünya fani.
Birazcık ilerle hiç durma kader.

Boşa kaçma benden sana gelemem.
Kalmadı mecalim hiç seslenemem.
Peşinden koşup ta boşa ölemem.
Beni hep arkandan kopturma kader.

En güzel günlerde beni ağlatma.
Yıllarca ezdiğin kalbi dağlatma.
Körpecik çağımda kara bağlatma.
Yârimi ellere kaptırma kader.

Enverî’yim işit artık zarımı.
Cananıma ilet bergüzarımı.
İflah olmaz alan intizarımı.
Bir namert elini öptürme kader.


Enver Üste