Enver Üste

[jockeя]

N e f s i m
Başkasına gerek yok,düşman benim içimde.
Aynı bana benziyor,benle aynı biçimde.

Benle beraber yaşar,benle beraber gezer.
Bütün davranışları,bire bir bana benzer.

Çay içerken yanımda,yemek yerken yanımda.
Gece benle beraber, sabah erken yanımda.

Gölgem gibi peşimde, nereye gitsem gelir,
Onun yüzsüzlüğünden, tansiyonum yükselir.

Her türlü muhabbette birden araya girer,
Tıpkı neşter gibidir,azgın yaraya girer.

Bırakmaz hiç peşimi,gittiğim yerde o var,
Bazan benim adıma sanki o verir karar.

Dağa gitsem peşimde,kıra gitsem peşimde,
Sanki sponsorumdur, izi var her işimde.

Her çareyi denedim başımdan atamadım,
Her gece kâbus oldu hiç rahat yatamadım.

Var mıdır hiç kurtulan bu amansız yaradan,
Bu Enverî kuluna sabır versin Yaradan.


Enver Üste

[jockeя]

N e r e d e
Yarış başlamadan mecalsiz kaldım.
Arkamda dikilen dağlar nerede.
Artık kolay düşmem dersimi aldım.
Rotasız uçtuğum çağlar nerede.

Kimlerin kurbanı oldum bilemem.
Dümenim bozuldu,yolu bulamam.
Birini suçlayıp vebal alamam.
Ahde-vefa hani,bağlar nerede.

İnanmak suç imiş,güvenmek hata.
Pusulam bozulmuş,çizemem rota.
Bütün sevdiklerim dönmüş robota,
Herkes ruhsuz olmuş sağlar nerede.

Yırtık çok büyümüş tutmuyor yama.
Bedenim dayanmaz bu kadar gama.
Gönül çek git diyor,nereye ama,
Enverî sessizce ağlar nerede.


Enver Üste

[jockeя]

Nerde
Bin bir ümit ile bugüne kadar,
Kanla suladığım güllerim nerde.
Nisan yağmurunda zevkle gezdiğim.
Issız sokaklarım. Yollarım nerde.

Nerde bu toprağın o eski süsü,
Betonla kaplanmış yeşil örtüsü,
Özünü alışlar kalmış tortusu,
Şeker katılmamış ballarım nerde.

Yağmurlar yağardı inceden ince,
Sevgi yok yaşlıdan saygısız gence,
Ne zaman ki başım derde girince,
Uzanıp tuttuğum dallarım nerde.

Bir köyden bir köye yürür giderdim,
Dallardaki kuşlar sorardı derdim,
Ah! Giden yıllara ben neler verdim,
Papatya çiçeği fallarım nerde.


Enver Üste

[jockeя]

Neyleyim
Yavukluya gitmeyen,
Gülü neyleyim.
Yürümekle bitmeyen,
Yolu neyleyim.

Çağrılınca gelmeyen,
Gönül ehli olmayan,
Güzel kelam bilmeyen,
Dili neyleyim.

Uzanıp alınmayan,
Kıymeti bilinmeyen,
İkramda bulunmayan,
Eli neyleyim.

Güneşte buruşmuş,solmuş,
Belki de bir hoyrat yolmuş,
Damga yemiş,geçmez olmuş,
Pulu neyleyim.

Güllerin öpmediği,
Görenin kapmadığı,
Arının yapmadığı,
Balı neyleyim.


Enver Üste

[jockeя]

Osmaniye'miz
Havası ne güzel,dört mevsim bahar.
Her an güneşlidir,yağmur bol yağar.
Çiçeği misk kokar,kuşu cıvıldar,
Bir başka güzeldir Osmaniye’miz.

Övsem övsem yazsam,sığmaz destana.
Sular şırıl şırıl düşer bostana.
Kızlar pamuk toplar güllü fistana.
Emsalsiz bir éldir Osmaniye’miz.

Mümkün mü her yerde görmek bu hali,
O kadar güzel ki cennet misali.
Seven gönüllere sevda masalı,
Anlatan bir dildir Osmaniye’miz.

Kışında değilsin hasret yazlara.
Orda rastlamazsın boş avazlara.
Ozanlar elinde öten sazlara,
Ses veren bir teldir Osmaniye’miz.

Sanılmasın bir él yerini tutar.
Enveri’nin kalbi orada atar.
Onu anlatmaya zaman mı yeter,
Türkiye’de güldür Osmaniye’miz.


Enver Üste

[jockeя]

O Zaman
Ruhum huzur bulur,gönlüm ferahlar,
Beş vakit ezanı duyduğum zaman.
İnsanlar dizilip dolunca saflar,
Durur saatleri saydığım zaman.

Herkes gibi ben de bir safı tutup,
Bir huşu içinde terlere batıp,
Rahatlar yüreğim iblisi atıp,
Tekbirle imama uyduğum zaman.

Bazan istemeden vebâl alırım,
Tövbe istiğfara ona gelirim.
Rahatlarım her an huzur bulurum,
Alnımı secdeye koyduğum zaman.

Arınmış insanlar saf tutar bir bir,
Hepsi aynı anda alırlar tekbir.
Dökülür günahlar,gönüllerden kir,
Duayı özümde duyduğum zaman.

Nefsimi arıtsam, tertemiz etsem,
O mübarek yere beş vakit gitsem,
Yolunda tükensem,erisem,bitsem,
Uykularım kaçar caydığım zaman.


Enver Üste

[jockeя]

Osmaniye Fıstığı
İlkbaharda alatavlı toprağa,
Çiftçinin tohumu atışı başka.
Bahar yağmurları yağdığı zaman,
Tohumun çimlenip,bitişi başka.

Zamanı gelince topraktan çıkar.
Önce hayran hayran etrafa bakar.
Suya koşar hemen yüzünü yıkar.
Güneşin doğuşu batışı başka.

Sıcağı pek sevmez,düşer bayılır.
Biraz su içerse hemen ayılır.
Yemyeşil bir halı yere yayılır,
Taze gelin gibi yatışı başka.

Firik olmuş ise çekilir,yenir.
Onu yiyen kişi hayli zevklenir.
Gölgesinde bıldırcınlar gizlenir,
Seherde onların ötüşü başka.

Toplama zamanı tarla sürülür,
Yaprak aralanır,fıstık görülür.
Tutam tutam yolunarak derilir,
Kınalı ellerin tutuşu başka.

Tenekeler dolar,boşalır dolar.
Meyvesi alınan yapraklar solar.
Römorka doldurup evine salar,
İneğin çiğneyip yutuşu başka.

Onun yokluğuna dayanmaz özler.
Tüm çiftçiler hasat vaktini gözler.
Mahsul bol olunca ışıldar yüzler,
O zaman yüreğin atışı başka.

Mevsim güzel,verim iyi olunca,
İthal fıstık gelip,elde kalınca,
Paket paket eşe dosta salınca,
Çiftçinin kaşını çatışı başka.

Uğrunda çekilir bir hayli çile .
O’nu tanımalı ecnebi bile.
Tatlısı,tuzlusu,her hali ile,
Bütçemize fayda katışı başka.


Enver Üste

[jockeя]

Ö m ü r
Ömür dediğin nedir,
Ezan salâ arası.
Çözümsüz bilmecedir,
Ezan salâ arası.

Kimine uzun gelir
Bazen da yazın gelir.
Çokça ansızın gelir,
Ezan salâ arası.

Çırpınışların boşa.
Gitmese bile hoşa,
Gidersin koşa koşa,
Ezan salâ arası.

Zannetme ki yerin var.
Var ise eserin var.
Dönülmez seferin var.
Ezan salâ arası.

Dünya olmaz kimsenin
Anan, atan kim senin,
Hayatı her kimsenin,
Ezan salâ arası.

Silinir Enverî adı,
Yunus gibi yaşamadı,
Gökleri tutar feryadı,
Ezan salâ arası.


Enver Üste

[jockeя]

Öğüt
Bayrağıma renk verir,
Kanındaki al oğul.
Vatan için canını,
Vermesini bil oğul.

Gençsin,kanın ateşli.
Elbet birazcık deli.
Acıma hiç, engeli,
Ortasından böl oğul.

Gurur aşkı bitirir.
Kibir,imanla erir.
Seni Hakka götürür,
Doğru ise yol oğul.

Kalsan da bazen naçar,
Kara gün çabuk geçer.
Başına çok dert açar,
Kemiksizdir dil oğul.

Kiminin vardır yatı,
Kimi bulamaz atı.
Sever süslü hayatı,
Çiğ süt emmiş kul oğul.

Kimi sefil,aç yaşar.
Kimi tıkınıp şişer.
Kimisine borç düşer,
Kimine çok mal oğul.

Bütün ihtiyacını gör,
Yollarına halı ser,
Nanköre bir elin ver,
Tümden gider kol oğul.

Hakka çevir yönünü.
İyi yaşa gününü.
Kötüde gördüğünü,
Hafızandan sil oğul.

Yola giden yorulmaz.
Görünen köy sorulmaz.
Ve de asla kırılmaz,
Tutunulan dal oğul.

Her şey gönlüne göre,
Rabbim hep öyle vere.
Göğsümü gere gere,
Ocağıma gel oğul.

Bir şey yapılmaz kinle.
Büyük sözünü dinle.
Her şey güzel seninle.
Her dem böyle kal oğul.

Eden bulur,dünyada.
Deme derdini yada.
Görsen bile rüyada,
Kızıl gülü yol oğul.

Sakın yalan söyleme.
Mazluma zulm eyleme.
Haramı asla yeme.
Olsa dahi bal oğul.

Giden geri gelmiyor.
Herkes kıymet bilmiyor.
Her isteğin olmuyor.
Çeşitlidir hal oğul.

Ateş yanar,buz erir.
Ömrü olanlar görür.
Bazan mutluluk verir,
İnsana bir çul oğul.

Varsın olmasın tası,
Çekmeyeceksen yası,
Gelinimin anası,
Olmaya ha dul oğul.

Enveri’nin sözünü,
Takip eyle izini.
Buruşturma yüzünü,
Çok ağladın gül oğul.


Enver Üste

[jockeя]

Ölsem Artık
Gökten yıldızları yere indirsem,
Senin geçeceğin yollara sersem.
Mükafat olarak koynuna girsem,
Ondan sonra ölsem artık.

Bir kaktüs getirsem kavuran çölden,
Taşları yok etsem geçtiğin yoldan,
Bir kerecik sarıp o ince belden,
Ondan sonra ölsem artık.

Bütün kainatı ateşe versem,
Uğrunda idamlık suçlar işlesem.
Kiraz dudağını bir kez dişlesem,
Ondan sonra ölsem artık.

Yarsam denizleri yol açsam sana,
Mükafat olarak ne verin bana.
Pınarından içip ben kana kana,
Ondan sonra ölsem artık.


Enver Üste