Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ON BiR

Kırdım kafiyeyi, heceyi artık
Altı-beş, on biri sana bıraktım.
Sabrettim, buldum neşeyi artık
On bir, mezar taşı; sona bıraktım.

On birinci ayın on birindeydi
Defteri kapatıp, işten ayrıldım.
Yıllardır, yüreğim o birindeydi
İşte o gün öldüm, tenden ayrıldım! ..

Birbirine yakın o iki direk...
On bir yıl önceydi; geldim, Kemer'den
Gelip, mezarıma o dikilecek
Bir başa, bir uca, beyaz mermerden.

Beyaz; kefen, mermer... Beyaz, ölümdür! ..
On bir; Münkir Nekir... Hesap sormada! ..
Belki, en çıkar yol, bu yaz ölümdür
Ölüm, beyaz bulut... Beni sarmada! ..

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ONUR DİYE BİRİ Mi VAR

O

Elimi yazdırana bak!
İçimi coşturana bak!
Beni unut, sen O’na bak! ..
‘Onur’ diye biri mi var?

Sözü yoğuran, O’dur, O!
Sana duyuran, O’dur, O!
Daim buyuran, O’dur, O!
‘Onur’ diye biri mi var?

Ağlar iken güldüren, O!
Yaşar iken öldüren, O!
Kâinatı döndüren, O!
‘Onur’ diye biri mi var?

“Dünyaya gelmem! ” diyemem
Ecele: “Ölmem! ” diyemem
Cennetini isteyemem…
‘Onur’ diye biri mi var?

Bir kuklayım,yapanım, O!
İradem, oynatanım, O!
Elim, kolum, her yanım, O!
‘Onur’ diye biri mi var?

Ömürler yaşanır, biter
Bir düşünsem, aklım yiter! ..
Bunca insan nere gider?
‘Onur’ diye biri mi var?

Yıllar yılı gömüleni
Yutuvermiş, her geleni! ..
Toprak, öğütür bedeni! ..
‘Onur’ diye biri mi var?

Mezarlıkta tepeler yok
O bedenlerden eser yok
Kaybolanlardan haber yok! ..
‘Onur’ diye biri mi var?

Mezar taşında kısacık
Hayat özeti kazınık
O da silinecek, artık
‘Onur’ diye biri mi var?

O taşlar, kâğıt olsaydı
Hepsi üst üste konsaydı
Kitap olup, okunsaydı!
‘Onur’ diye biri mi var?

Bir taş olmak var, sonunda! ..
İki tarih arasında
Sıkışıp kalmış adın da! ..
‘Onur’ diye biri mi var?

Hep görülen, duyulan, O!
Buyruğuna uyulan, O!
Önüne baş koyulan, O!
‘Onur’ diye biri mi var?

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ONUR DUYSAYDıM

Basıp da geçtiğin hasır olsaydım
Daima emrine hazır olsaydım.
Sana yakın, sana nazır olsaydım
Bin kere ölseydim, onur duysaydım! ..

Evinde eşyalar olsam, değseydin
Meyve veren dallar olsam, eğseydin
Çorabın olsaydım, bir kez giyseydin
Bin kere ölseydim,onur duysaydım.

Zırhında, okunda, kılıçta demir
Verdiğin her komut, uyulan emir
İslâm ordusunun başında âmir
Bin kere ölseydim, onur duysaydım! ..

Beni hissetseydin, nefes olsaydım
Hep duyabildiğin bir ses olsaydım
Sana hizmet eden Enes olsaydım
Bin kere ölseydim, onur duysaydım.

Gönüllere ağlar örebilseydim
Uzaktan da olsa görebilseydim
Dinimi bilseydim, töre bilseydim
Bin kere ölseydim, onur duysaydım! ..

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ONUR OLuR

İstediğin yere git!
Seni hemen boşarım.
Hayalimde, düşte bit!
Ben, Rabb’imle coşarım.

Eren ile tanıştım
Tasavvufa çalıştım
Yalnızlığa alıştım
Ben sensiz de yaşarım.

Artık çıkma, yoluma!
Boşa geçme, soluma!
Sakın girme, koluma!
Ne akılmış, şaşarım! ..

Yalnız geldim, dünyaya
Aldanmadım, rüyaya
Günleri saya saya
Hak yolunda koşarım.

Küserim, el gibiyim
Eserim, yel gibiyim
Kükrerim, sel gibiyim
Bent tanımam, taşarım! ..

Bırak, Rabbe akayım!
Ahirete bakayım!
Apoletler takayım!
Onur olur, başarım.

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ONURUN NEFESSiZ

Ay bile denize ihanet eder
İlanı aşk eder, ‘maytap’ diyorlar.
Ne çabuk sıkılır, terk eder, gider!
Bu vefasızlığa, ‘mehtap’ diyorlar.

Sular, denizlere aşıktır, coşar
Gece gündüz, dağlar aşarak, koşar
Onların sevdası çağlarca yaşar
Karşılıksız aşka, ‘azap’ diyorlar.

Denizler duygusuz, durgun, yerinde
Belki de sevdası gizli, derinde
Bir ömrü yaşadım bal gözlerinde
‘Gözlerden gözlere hitap’ diyorlar.

Bir anlık bakışın anlattığına
Gözlerin, kalplere atlattığına
Birikip, yüreği çatlattığına
‘Bir anda olunan kitap’ diyorlar.

Kolumu uzatsam, uyusa Yunus!
Çağlayarak aksam, dolsa okyanus!
Üstüme kapanmış, havasız fanus
Onur’un nefessiz! .. ‘Bitap! ..’ diyorlar.

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ONURUNU KORu

Ne zaman bilirsin, ne de ‘Ah! ..’ ‘Aman! ..’
Vakitli vakitsiz karşıma çıkma! ..
Yaşanan izleri silemez, zaman
Paslı çivileri beynime çakma! ..

Yürek ateş alır, hedef vurulur
Sevginin hesabı fena sorulur! ..
Sabırla, çağlayan günül durulur
Onurunu koru, kendini yakma! ..

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ORMAN YANGıNI

Bir kibrit, bir hareket
Çığlık çığlık canlılar!
Ağaçlarda esaret
Sözde, delikanlılar.

Genzimi yakar duman
Elim, ağzıma gitmez
Nasıl kaçayım, aman!
Bu yangın, kolay bitmez.

Ormanda bir ağacım
Hem susuzum, hem açım
İnsanlara muhtacım
Yandım, tutuştu saçım! ..

“Su! ..” diye sayıklarım
Beklerim bir kardeşi! ..
Yürümez ayaklarım
Söndürün şu ateşi! ..

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.ORMANDA BİR AĞaÇ

Köklerini yaymış, toprak altına
Gövdesini oynatamaz fırtına
Yaratıklar sığınıyor altına
Onun gibi kuvvetli duramadım!

Tüm yapraklar zikirde, tüm çiçekler
Sevinçle el çırpar, Azrail bekler
Son rüzgarla ölüme gidecekler
Ölümü, sevinçle bekleyemedim!

Gövde kıyamda, tüm dallar rükuda
Kol uzanmış, el açılmış, duada
İbadette her an, bense uykuda
Bir ağaç kadar kulluk edemedim!

Fısıl fısıl Seni zikrediyorlar
Rabb’im, yalnız Seni fikrediyorlar
Dalları, yaprakla setrediyorlar
Ben bir bitki kadar örtünemedim!

Kendimi bir dev, onu cüce sandım
Yanına yaklaştım, durdum, utandım
Boyuna bakınca, Rabb’imi andım
Heybetine bir örnek seçemedim!

Yılda bir bayramı var, çiçeklenir
Çiçeklerinden meyveler beklenir
Meyvelerine tohumlar eklenir
Allah için bir tohum veremedim!

Başsız iken, düşünür, tefekkürde
Hamd-ü senalar ediyor, şükürde
Balta keserken bile teşekkürde
Odun kadar gözyaşı dökemedim!

Benim gibi tatlı, tuzlu yemiyor
Öyle iken, bana mısın demiyor
Ekşi, tatlı, mayhoş meyve veriyor
Aldıklarımı geri veremedim!

Vurmadıkça, sesi çıkmaz, ‘gık’ demez
İnsanoğlu, söylemeden edemez
Sükut, altın olsa da sabredemez
Öyle derin huşuya dalamadım!

Gezme bilmez, hiç ziyarete gitmez
Yaren yanına varıp, laf işitmez
İnsanların dedikodusu bitmez
Yalnızlığın tadına varamadım!

Susuz kalmış da, kurumuş, kavrulmuş
Yaprakları rüzgarlarda savrulmuş
Birkaç kütük şömineye kurulmuş
Öylesine gururla yanamadım!

Yanarken de: “Allah! ..” der, çıtır çıtır
Yine huzurla, Rabb’ini haykırır
Dumanı ruh gibi tenden ayrılır
Duman duman Sana yükselemedim!

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.OYDuN

Beni, mutluluğun sonuna koydun.

Sen
Yıllardır beklediğimdin, oydun!
Oydun gözlerimden seni
Uzaklara koydun.
Seni sıyırdın tenden
Derimi soydun.

Şimdi, bir noktayım
Suskun, boyutsuz.
Sen yüksekliğimdin, enimdin, boydun
Sensiz koydun beni.
Beni, mutluluğun sonuna koydun.

Onur Bilge

[GooD aNd EvıL]

.OZANa

Hem sabit, hem yürür, güneş gibisin
Döner görünene bir eş gibisin.
Senin etrafında dasta yıldızlar
Gezegenlerinle kardeş gibisin! ..

Ay eşin, hep sana hizmet ediyor
Sayıyor, seviyor: “Efendim! ” diyor.
Yıldızlar arkadaş, eş-dost, çocuklar
Kapıyı çalıyor: “Ben geldim! ..” diyor.

Uyanıp, bir günü başlatıyorsun
Sabah, öğle, akşam… Ve batıyorsun.
Sana ayarlanmış, bütün saatler
Her türlü duyguyu yaşatıyorsun.

Duruyor gibisin, koşmadasın, sen.
Boşalıp boşalıp, dolmadasın, sen.
Hayatı yaşayıp, bitirmemişsin
Her zaman şampiyon olmadasın, sen.

Hızlı düşünürsün, hızlı yaşarsın
Her konuda, düşeş gelen bir zarsın!
Yumuşak sözlüsün, genelde ama
Sana ters düşene iyi kızarsın! ..

Köyleri şehirle birleştirmişsin
Kötü duyguları körleştirmişsin.
Tüm güzellikleri bulup, yan yana
Bütün şiirlere yerleştirmişsin.

İnsana sevgiyle yaklaşıyorsun
Durmuyor, dağ, deniz, yol aşıyorsun.
Gizlice kalplere giriyorsun da
Sonra gönül gönül dolaşıyorsun! ..

Bir tatlı sesleniş, buğulu hitap
Şiir okunuyor, yürekler bitap...
Önce insanı sev, bil Yaratan’ı! ..
Öyle demiyor mu bize, dört kitap?

Durma şair, durma, devam! .. Yetişmez! ..
Senin hızına, hiç kimse yetişmez! ..
Yaz, söyle, çevreni eğit, aydınlat!
Senin gibi insan, kolay yetişmez! ..

Dünya işi, bırak; paraya gitme!
Yöreni terk edip, saraya gitme!
Bırakma kalemi; yaz, çiz, karala!
O Nur’u bil, hep yaz, araya gitme! ..

Onur Bilge