Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Geldim-

Yoruldum mihnetten dertten, yoluna düştüm geldim,
Çatlarcasına yüreğim, durmadan koştum geldim.

Yürüdükçe yol uzadı, dağlar aman vermedi,
Kalktığım her düşüşte, yeniden düştüm geldim.

Hasretin ateş topudur, yaktıkça yandı yürek,
Bir tatlı yanışla yandım, çiğ iken piştim geldim...

Bakmadım uzaktan gelen, şaşkın, sefil yolcuya,
Sesine gönlümü verip, coştukça coştum geldim.

Bir kitap edası ile, dünya durdu karşıma,
Yırtarak sayfalarını, ilmini deştim geldim.

Geçti geçen, gitti giden, ben ise aldırmadım,
Yol yarıda durduğunda, yolumu şaştım geldim.

Bütünleri böle böle, geçti parçalı hayat,
Bir menfez bulup gönlümü, kaçırıp kaçtım geldim.

Gönderme beni geriye, hiçbir şeyim yok artık,
Yokluğun boyuna boyum, ölçünle ölçtüm geldim.

Terk ettiğim mekanların, hepsi şimdi virandır,
Dünya mücevherlerinin, hepsini saçtım geldim

Bedenimi kan doldurdu, ruhumu isyan benim,
Taktığın kanatlarımla, çağırdın, uçtum geldim.

Zift karası bir alemin, ortasında gün gördüm,
Öğrenerek bin bir rengi, rengini seçtim geldim.

Değdi artık dudaklarım, nur tadına doyar mı,
Dost köyünden akıp gelen, suyundan içtim geldim.

Geldim işte, sen isterken, cürmümle olsa bile
Senin için her şeyimi bırakıp geçtim geldim.

[GooD aNd EvıL]

Geldim Giderim

Geldim Giderim

Gördüm yüreğinde yerim yoğumuş,
Boş yere eğlendim, kaldım, giderim.
Açmadığı gönülü beklemekten,
Belki de usandım, yıldım giderim.

Yaralı zamanlar acılı günler,
Hep benim halime yanarak inler,
Sanırdım yar benim derdimi anlar,
Hayaline selam saldım giderim…

Kendisi yanımda, gönlü uzakta,
Çırpınıyor bilmediğim tuzakta,
Ruhum ezilirken, gamda merakta,
Bir günde bin defa öldüm giderim.

Yıkık bıraktığı candan habersiz,
Yakıp helak eden gamdan habersiz,
Kendisi yabanda, benden habersiz,
Halinden anladım, bildim, giderim.

Her geçen gün benden uzar yolları,
Belli eder hareketi halleri,
Gözyaşımla suladığım gülleri,
Kendi elim ile yoldum giderim.

Beklemem ne mümkün, bir mutlu haber,
Bunca yıl aldığım hep acı keder,
Kurduğum hayallerle beraber,
Kendi yüreğimde soldum giderim.

Yıllar var ki ondan uzak düşüm yok,
Özüm kuru akıtacak yaşım yok,
Gönülsüz gönülde artık işim yok.
Bilmedim boşuna geldim, giderim

[GooD aNd EvıL]

Gelemem

Gelemem

Hayal aleminde beni yadedip
Hatırlayıp sakın görme gelemem.
Ben seni hayalimden söküp atmışken
Benden yana hayal kurma gelemem.

Gelemem gelmeme sebep koymadın
Çok sevdim sevdama saygı duymadın
Bir gün olsun beni adam saymadın
Sonradan arayıp sorma gelemem.

Hicranı mihneti çektim yıllarca
Ömrümü derdinle yaktım yıllarca
Özleyip yollara baktım yıllarca
Derbeder gönülü yorma gelemem.

Beni mahkum ettin, zulüm iline
Kendin kıydın öz bağında gülüne
Vuslat merhemini alıp eline
Hicran yarasına sürme gelemem.

Ben idim ardından, yanıp ağlayan
Yol boyunca dönüp dönüp ağlayan
Sen oldun gurbette yolum bağlayan
Kan döken yaramı sarma gelemem

Dilerim gönlünde yansın muradın
Sebep yokken bilmem neye ıradın
Zihnimden gönlümden silindi adın
Hatırlatıp ümit verme gelemem...

[GooD aNd EvıL]

Gideceksin; git ama

Umut bitik hayal yok sen de sen yoksun artık
Sakladığım bendeki sana dokunmadan git
Bu şehrin ağırlığı bu gecelik yük bana
Yıldızları üşüten göğün bir yanı yırtık
Gönlümden çıkan ateş soğuyup varır sana

Şekerrenkli baldıran dudağımı yakıyor
Uykusuz sabahları kızıl şafaklar döver
Toprağın ağıtına rüzgâr keder bırakır
Irmaklara yönelen çaylar çamur akıyor
Konmuş gülün dalına uğursuz karga şakır

Bu şehrin bir ucundan kükreyen acılara
Barışın ölümüne ağıt yakar kadınlar
Savaşın şiirleri sırtlanların dilinde
Vurulmuş yüreğinden kan akıtmaz her yara
Kutuptan vahşet akar medeniyet yolunda

Tarumar olmuş her yer bağda bağlık kalmamış
Kaç bülbülün acısı kaç gönüle düşecek
Sen de git gittiğini bana söyleme sakın
Belli çekecek çile var ki gönül yılmamış
Gönlümle sen yakamdan inip beni bırakın

Boşuna beklemişim bir parça sevgi için
Sevgisiz gönüllere girmenin âlemi neyse
Tutkunu olduğum yar yaralayıp giderken
Seyrettim uzaklardan yanarak için için
Gideceksin git ama vakit dar henüz erken

[GooD aNd EvıL]

Gider mi Sandın Beni

Gider mi sandın yoksa sevdan ile birlikte
Karıncalar yolunu yüreğinden öğrenir
Tüm ışıklar ezgindir ayrılık korkusundan
Üşüyen yaprakları saran güne ne denir
Mest olan bir gönül var teninin kokusundan

Gidemem ben gidersem baharda hüsran olur
Güzde düşen mihrican açmadan gülü vurur

Soluğunda sessizlik yüreğimde uyuyan
Unuttuğum şeyleri seninle hatırladım
Beklemek kolay artık umudum var gelirsin
Ben değil sen olmazsan bozulur ağız tadım
Sana avuçlarımda gül besledim bilirsin

Adını gördüğüm yer vuslat yeridir sanki
Sen gelmem derken bile geleceksin inan ki

Gidilir mi güzelim bahara döndü mevsim
Mahpusluk tükenirken mahkûm geri döner mi?
Pas tutmuş bakışları yüreğimde parlattım
Dünyaları versen de ay tahtından iner mi?
Gidemem senden artık sevgiyi sende tattım

Kapıları kapatsan eşiğinde beklerim
Senin gönül eşiğin bana göre tek yerim

Gidişinden korkarken gitmem kolay mı gülüm
Yaşanacak mutluluğu zaman bekler seninle
Suskunluk hikâyesidir ağır sevdaların
Sımsıcak ellerini yüreğime koy dinle
Bu açılan tek çiçek müjdesidir baharın

Artık sevda mevsimi âşıklara müjde ver
Bendeki bu mutluluk vuslat anın müjdeler..

[GooD aNd EvıL]

Giderken Ne Bıraktın

Hüzünlü rüyalardan yangın yeri sabaha
Sıyrıldığım vakitler ağır gelir ayrılık.
En usul meltemleri fırtınaya çevirir
Gövdemi kıldan bile hafif bilir ayrılık

Korkuları korkutan iç halimi kim bilir
Şimdi gurbet yolunda yolculuğa yürüdün
Ateşe sevdalanan kelebekten farkım yok
Hayalimi alarak ardın sıra sürüdün.

Bu seher kokuların tamamı senden gelir
Güllerin kokusunu bülbüller kaybederken
Derinleşen gözlerin girdabına düşmüşüm
Yolun bana uğramaz bu beldeden giderken

Bir neşter kıvraklığı içimdeki dönüşün
Acıyan her yerime göz yaşımdan tuz değer
Salınıp gezme öyle her bakan başka görür
Kem gözlere rastlarsın belki kirli göz değer

Hikayeler anlatır dağ deviren Ferhat’ı
Nazlanan sevgilinin seraba düştü izi
Giderken ne bıraktın bana kederden başka
O kederle beslerim mübarek sevgimizi

[GooD aNd EvıL]

Gidiyoruz Artık

Gidiyoruz Artık
_______________yunus gibi
Misafirdik, yol göründü
Geldik, gidiyoruz artık.
Bazı kederlenip, bazı
Güldük gidiyoruz artık.

Çok sızladı derdin başı
O sızılar döktü yaşı,
Bir kabusla kara düşü,
Böldük gidiyoruz artık.

Tertemizdi ruhla beden,
Bunca pisli bilmem neden,
Gelmez oldu çekip giden,
Bildik gidiyoruz artık.

Kimse bilmez oldu halden,
Kurtulmak zor, bu vebalden,
Coşup gelen yaban elden,
Seldik, gidiyoruz artık.

Zaman geçti, biz bilmeden,
Tebessüm edip gülmeden,
Şükürler olsun ölmeden,
Öldük gidiyoruz artık

[GooD aNd EvıL]

Gitti Mahzuni

her gönüle bir güzeli yar ettin
dertlerini yüreğinde sır ettin
gam yükledin türküsünü zar ettin
göçürdün dünyadan, gitti Mahzuni

öz köyünde kader kıldın gurbeti
kendini bilmezler verdi mihneti
bilinmedik yaban elden şerbeti
içirdin dünyadan gitti Mahzuni

bazen deli devre esti zamana
bazen sitem etti küstü zamana
aslında bir büyük dosttu zamana
kaçırdın dünyadan gitti Mahzuni

fikri fikrim ile uyuşmaz ama
ruhu mübtelaydı kedere gama
yolu düştü seher vakti akşama
geçirdin dünyan gitti Mahzuni

yiğitleri koydun dünya muratsız
haksızlığa susan kahpe suratsız
ecel geldiğinde kolsuz kanatsız
uçurdun dünyadan gitti Mahzuni

[GooD aNd EvıL]

Gittin Ama...

Gittin Ama...
“Sabır kalesine girsem,
Yakub’un yanına varsam,
Yusuf’u karşımda görsem,
Yaralarım soğur belki”
Bir gece vaktinde çıktığın yoldan
Bilirim gidenler gelmiyor oğul.
Kadere inandım, razıyım ama,
Bu gönül teselli bulmuyor oğul...

Uzayan gecede uykusuz gözler,
Yaralı yüreğim yanarak sızlar,
Geçsede dünyada baharlar yazlar,
Sensiz hiçbir tadı olmuyor oğul.

Bir genç görsem hatırıma gelirsin,
Her halinle onun halin alırsın,
Gönlümde yaşayan varlık olursun
Gönül senden uzak kalmıyor oğul.

Bayramlarda bayram etmem zor olur.
Dünyanın kederi gönlümü bulur,
Bilirim, her doğan mutlaka ölür,
Deli gönül bunu bilmiyor oğul,

Akşam olduğunda yollarda gözüm,
Gelmeyince eve kavrulur özüm,
Gittiğinden beri bir kere yüzüm,
Yüreğim yanarken gülmüyor oğul...

Ahhh, zor olan acı düştü sineye,
Tırnağıyla derdi deşti sineye,
Sabır versin Mevla baba anaya,
Boşaldı da yerin dolmuyor oğul...

[GooD aNd EvıL]

Gömdün Taşsız Topraksız

Kolay mı kopup gitmek, tırnak değil bu kopan
Ciğerden bir parçadır, benden alıp gittiğin
Sessiz duruşum sensiz oluşumdan güzelim
Çığlıkların içinde bende yanıp yittiğin
Ciğerden akan gamı, bir çılgın gönül emdi.

Koşup dururum şimdi, bilmediğim mekanlar
Fare geçmez sokaklar bir kısır döngü yeri
Seni sevme sebebim sende olan her şeyden
Dirlik düzen kalmadı koptuğun günden beri.
O anlar başka andı, o demler başka demdi

Bu düzensiz gönlümün sığdığı dünya bitik
Sen gideli tek başı, koca dünya almıyor.
Çayları ırmakları, şefkatle tutar yatak
Her tarafım boşalmış, gönlüm sensiz dolmuyor
Bedeninden nur akar, terin bana zemzemdi

Kopuşun canım yaktı, söndürecek su mu var
Bir mezar karanlığı yaşadığım bu şehir
Köklerinden koparken hayata küskün dalım
Beni hayattan attı sensizlik acı, zehir
Belki benim yanlışım, sana doğru gelmemdi

Yataklar kabul etmez beni sokaktan başka
Gönlümdeki büyüyen güller gülsüz yapraksız
Sevgin kan kaybederken ben ölmüşüm bilesin
Gömdün beni acıya gömdün taşsız topraksız
Benim derdim sebebim seni pek çok sevmemdi.