Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Hasret Celladım Oldu

Yordun beni güzelim havai hevesine
Gözüm yüzüne hasret kulaklarım sesine

Halimi anlamayan o güzele yanarım
O halden bilmeyenin kurbanım nefesine

Gül gül saçtığım günler onu bana getirmez
Benim burda yanışım orda onun nesine

Aklaşan saçlarımın sebebi odur artık
Onsuz geçen ömrümde yanıp durur bu sine

Görürsen giden yolcu yar semtine varıp da
Söyleme ne haldeyim üzülmesin yar yine

Bahtıma kem gömleği giydirdi o vicdansız
Hasret celladım oldu başım eğdirdi öne

[GooD aNd EvıL]

Hatırla

Karar veren yüreğin ortasından kan sızar
Bıraktığın izlerin gittikçe derinleşir
Bahtımın defterine hayalin kara yazar
Dik başlı yamaçların derdiyle haşir neşir
Efkarına gönül yorup ağladım.
Hayaline yüreğimi bağladım…

Sularında hasreti dolaştırır ırmaklar
Bir yavru balık düşer kederin ağlarına
Celladını yüreğine almış gezer kaç bahar
Kaç bahar mihricana feda edildi bağlar
Boşalan bulutlar üstümden gider
Rahmetsiz gönüller hep acı keder

İndirdin denizlere elimde aşk çırağı
Söndüğünde ölürüm mah cemalli kaybolur
Kuşlar peşime düşer dallar terk eder bağı
Bayram eder çakallar sevinçten coşar uyur
Bereketsiz toprak boşalmış başak
Yarama el değmez hekimler korkak

Yoklukları yok bildim gökten yıldız boşaldı
Düşünceler beynimi lime lime eyledi
Kargalar güle talip bülbülde şevk mi kaldı
Efkarım karalarda beyazları eğledi
Sana söylediğim günü hatırla
Çölde mecnuna dost beni hatırla.

[GooD aNd EvıL]

Hayal Gözlüm

Biz insanız hayal gözlüm
Ayaklarımızın yer tuttuğu müddetçe insan...
Çıkrıkla su çekiyoruz kuyudan,
Kovayı suya biz atarız,
Ölçüsünü biz mi koyarız suyun...
Sadece bir ümittir bizdeki
Ve usulüne uygun düşürmenin gayreti...

Bazen düzgün attığımız kovalar ters iner
Bazen boş dediğimiz kovalar dolu...
Doluya sevinmem boşa yandığım kadar.
Sanki doldurmak beni maharetimmiş gibi...
sanki inen benim kova değil...
Bir kahraman olurum dolu gelince...

Bazen boş döner kovalarımız
Bir anda yıkılır ümit denen her varlık
Düşünemez oluruz hiç bir şeyi...
Bu kez suçlu kovadır.
Biz miyiz değişip ters dönen...

Bilemeyiz ki, bizden ötede bizi tayin eden var.
Hiç bu yöne yönelmez ki duygular.

Ah bir idrak etsek varlığını dünyanın..
En cömert zamanlarında arda kalan;
Bir cılz hatıradır, gerisi yalan...

En tatlı günlerin bir anını yaşamak,
Bir lahza geri dönüş ne mümkün.
Dönmedi giden hiç bir saniye...

O zaman nedir bu telaş, bu endişe hayal gözlüm...
İkindiyi görüp akşamı hissetmemek
Nasıl bir anlayıştır bilemem.
Bir vakit düşün,
Tesiri olur mu bin vakit...
Gelmişse gidecektir...
Tıpkı dün gibi...

O zaman at telaşı, endişeyi;
bırak hayatı yoluna.
Herşey olduğu kadar oluyor
Herkes kısmetince alıyor...

[GooD aNd EvıL]

Hayalin Haramidir

hayalin haramidir, durur yolun başına
gözlerimde korkular, yüreğimden sıkılır

yüzüne baktığım an, kan serper bakışların
varlığıma alevden, kızıl kurşun dökülür

anılmadık adın vardı, hafızamdan silinmiş
bilmem neden hayalin serabıma takılır

attığım ağlar vardı sevdanın denizine
tuttuğum umutlarım, yâd ellerce çekilir

kelebek acısıyla ateşte dönüp duran
yaralanmış umutlar hatıranla yakılır

hayallerim yol bekler benimle yaşlanarak
bağımda biten güller güz görmeden sökülür

beklerim hala senin eşkıya hayalini
daha fazla bekletme belki gönül yıkılır

senin sevdan ateşti, içimi yakmaz oldu
sana doğru giden yol, son kavşakta bükülür

[GooD aNd EvıL]

Hayat

Hayat üzerimde kar tutan bir kış boyu
Ölüm baharı sezip dirilip uyanmaktır

Hayata hazır olmak, bir dere kenarında
Ayaza, göğüs gerip, soğuğa dayanmaktır...

Yanmış yıkılmış viran olan gönül evinde
Zilletti nimet bilip, her nimete kanmaktır

Ağaçtan yataklardan yuvalara tüneyen
Bir körpe yavru kuşun ağrısına yanmaktır

Aczini itiraf et varlığına güvenme
Seni yaratan dosta inanıp dayanmaktır...

Zamanın şerri ile karartmadan özünü
İlim irfan rengiyle, tamamen boyanmaktır

Yaratılmış güzeller bir güzelin eseri
Eserin sahibini tanımak, inanmaktır

Dünyaya gelişinde ana hikmeti düşün
Doğru yanlış arası tercihte sınanmaktır

Sudan halkolup suyla yıkandıktan sonra da
Bir geçit kapısında tükenmektir, yanmaktır...

[GooD aNd EvıL]

Hayat Mülahazası

esiri oldum aşkın, seni bildikten sonra
silmişim kitabımda, ne kadar isim varsa
temmuzların sıcağı, yüreğime buz döker
anlamadım bu nasıl, kış gönüllü baharsa.

darağacında tuttum, yıllar yılı ben beni
vakitleri vaktiyle, hayatımda öldürdüm.
halbuki bu mevsimde, elimdeydi ellerin
gönül bağım gülşendi, güllerini yoldurdum.

akşamları tanıdım, gelmediğin zamanlar
sabahlara darılmış, her zamanda ben oldum
anlatmadım anlayan, bir kul görüp derdimi
gölgemde gölgelenen, gölgelerde ben kaldım.

acıların acısı, başka yerlerden akar
diplerinde gül dalı, bülbülleri güldürmez
şehirde ezgin gezen, garip bir köy çocuğu
ağrısına can sarıp, acısını bildirmez

beni gamlı sineler, gam sütünden emzirdi
dirseğini duvara, dayamış gamlı kadın
kupkuru ağaçlardan, taze meyve bekledim
bir deli cin söyledi “bitti artık muradın”

kapanan kapılarda, mahkum düşen benmişim
yeminime şahittir, yemin bilmez imansız
ben benimle uğraşıp, yalnız beni yenmişim
bu yüzden benim dünyam, yapayalnız insansız.

dikilen kefen benim, tükenen hesap benim
ölümler arasında, yolcusuyum hayatın
çocuklara çerezdir, bir ömürlük nafakam
süvarisi ben oldum, çerden çöpten bu atın

[GooD aNd EvıL]

Hep Utanırım

Gelecek nesiller yuh çeker bana
Yanlışa yürürsem hep utanırım.
Zalim sillesiyle düştüğüm yerden
Kalkmazda çürürsem hep utanırım…

Aklıma gelirse zerrece hile
Davamı terk etmem hiç bile bile
İmanın zıddına düşen menzile
Neslimi sürürsem hep utanırım.

Benim doğrularım yanlışta yanar
Ateşin yanında umudum donar
Kendime açtığım yaralar kanar
Fitneyle sararsam hep utanırım.

Bu dünya fanidir gam sıra sıra
Kusur elde olmaz sen sende ara
Müslüman beldesi kutlu diyara
Hoyratça durursam hep utanırım

Ulusoy kul ise kendin bilmeli
Şerefli yaşayıp mutlu ölmeli
Dünyada her insan mutlu olmalı
Bir gönlü kırarsam hep utanırım

[GooD aNd EvıL]

Her Adım Sana Doğru

bana gel aklını koy bir yana beklesin
ayakların gücendiği her adım sana doğru
duygular dolaşır sevda ağacına
çağrılmadık türkülerin sedasında
her yüreğin sevdasında bul beni
başka yerde olamam.

beklediğim bu durakta
hayalin var gelecek
her sözümün başında senden birkaç kelime
meczupların güldüğü sokakların delisiyim
bana geldiğin vakitleri sarhoşu,
sana olan tutkunun serseri berduşuyum
başka türlü olamam

beklediğim iskele hangi çileye durak
dilimde gam türküsü gönlümdeki nakarat
ufukları aşarken hayalinle yürürüm
verâlarda bir gönül elinde yırtık berat
bu dünyanın garibiyim
başka bir şey bilemem.

terleyen ruhumu sev okşa sevgine muhtaç
korkuları aşarak bir parça huzur bulsun
elindedir gül torbası alıp yüreğime saç
solacaksa güllerin gelsin gönlümde solsun
sızılı bedenime yol boyunca gam biner
görünürsen sevinirim
yoksa mutlu olamam.

[GooD aNd EvıL]

Her Baharımda

Sanki mihricana uğramış yolu,
Güllerim açmadı, hâr baharımda.
Şenlenen dünyada, kederde gönül,
Uğramaz semtime, yâr baharımda.

Kader diken döktü, yokuş yollara,
Dost şarkısı feryat oldu dillere,
Sam vurmuş açmıyor, taze güllere,
Bülbülün gelmesi, zor baharımda.

Çatlayan yüreğim, yaz ortasında,
Yaralı ceylanım, yavru yasında,
Bir ölümcül zehir, sunar tasında,
Çiçeğe düşüyor, kar baharımda.

Kader yasa çeker, yüzüm gülünce,
Kendi yasa girer, mutlu olunca,
Dağlar yeşillenir, kendi halince,
Gel de ızdırabı, gör baharımda.

Olur mu gönülde, baharda harlık,
Gönül ızdıraplı, dünyada darlık,
Ümit denen, bence bir meçhul varlık,
Gelip de gönlüme gir baharımda.

[GooD aNd EvıL]

Her derdime umuttu

Vakit akşam oldu, ufukta güneş
matemim gönlümde ömür çürüttü
Ahuya benzeyen ateş bakışlı
Yüreğimde yağ koymadı eritti.

Bir yüz verdi geri döndü gelmedi
Her sözünden canım yandı bilmedi
Gittiğinden beri yüzüm gülmedi
Göz yaşımı kan eyledi yürüttü.

Oturttu bir zaman mecnun tahtına
Küskün koydu kulu kendi bahtına
Verdi geçti güvendirdi ahtına
Her eşyaya karaları bürüttü.

Soğutup ateşi içime döktü
Diktiği sevdayı eliyle söktü
Güllerin yerine ısırgan ekti
Gülşenimi mihricanla kuruttu.

Gam köyünde mesken tuttum gelmedi
Kerem ile yanıp tüttüm gelmedi
Yüreğimde dert büyüttüm gelmedi
Oysa benim her derdime umuttu.

Hasan Ulusoy’a dağ etti derdi
Sevdayı gönlüme eliyle serdi
Aşka küfür etti, gönülü yerdi
Münkirin yolunu imanla tuttu.