Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Git ve Hallet

kalbindeki kor
seni felç eder
bilirsin
akıl ne büyük bir beladır
hatırlatır!
git ve hallet
affetmek unutmaktan
ağır değil...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gitarist

vadi / ne derin! / ne rüzgarlı!
üfül üfül eserken meltemsi hava
aniden hatırlayıvermişçesine
heybetli üç dağın arasında bulunduğum
griye çalan dağların arasında olduğum
siyahımsı maviden koyu maviye dönen
geceye ve aya doğru üfürüverir
esiverir durmaksızın, bir zamana kadar
vadi kendini gösterir
bırakıvermekle, terketmek
kalamamakla, gidivermek arasında
hissizliğin mümkün olmadığı
ayrılık kederini,
gitmeyi özendirerek
hissettirir...


Gitarist

birşeyler değişmeli

olmaya doğru gitmeli

telleri titreşmeli

perdeler sana yaklaşmalı


vurmalı teline gitarın

ritmine uymalı başın

kapılıp gitmeli gözyaşın

tınılarda kaybolmalı


arada bir durmalı

sonra tekrar vurmalı

bir nağme haykırmalı

eller yumruk olmalı

gitar ona uymalı

o besteyi duymalı


bir titreyiş, bir ihtizaz

az heyecan, biraz da naz

bir felsefe tellerde

uzak yerler gözünde

bir hırs, bir inat...

mentalist..

gitarist...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gitmeseydin...

Güller dökülürdü dudaklarından

İnci mercan damlardı parmaklarından

Güldün mü güneş doğardı

Yürüdün mü sahilde,

deniz titrerdi

Toprak kadife olurdu ayaklarında

Kuşlar vokal yapardı konuşunca

Ağladığında,,

ırmaklar çağıl çağıl beste tutardı

Gitmeseydin hiçbir yere ne vardı!

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gitmeyi Bilmek

I. - Başlangıç -

Biri 'Gitme' diye ağlar,
ya biz olabiliriz bu,
ya öbürü.

Biri 'Git' der-ken
ağlamaklı bir 'Git-me'ye döner,
sitem olur.

Başkası 'Git.. ama gel'
şarkısı söyler...

Madalyonun öbür tarafında
gidenler ve terkedenler topluluğu
hep sessizdir
günahsızdır /güya/! ! !

Peki, yok mudur yani
gitmenin bir zamanı,
gitmeyi bilmek yok mudur?

II. - Gelişme -

Gitmeyi bilmeli insan.
Acısa da acıtsa da...
Bazen gerekir.
Bir hüzün seline karşı koyabilirseniz
yapabilirsiniz bunu..
Eğer baştan yanlışsa,
herşey,
zaten kendinize ihaneti yaşadınız demektir.
Ki gitmeyi asıl siz hakettiniz!

Gitmeyi bilmeli insan.
Kadir kıymet bilinmezse hele...

Pişmanlığına fırsat vermeden...

III. - Cesaret! -

Gidebildiğimizde,
asıl,
gitmeyi bilmiş oluruz..

Gitmeyi bilmek..
Vakit geçirmeden..
Geç olmadan..

IV. - Gitmek -

'Tam vaktidir' denebilecek
bir zamanda ya da anda,
'tadında'...
Gitmeyi bilmek,
her anlamda...

V. - Pişmanlık -

Keşke, bilemeseydin gitmeyi,
bu 'cahillik' kötü değildi
bilemediğinde,
gidemediğinde,
anlayacaktın halimi;
niye hep
aynı yerde beklediğimi,
ve sevdiğimi...

Gitmeseydin,
gitmeyi bilmeseydin...

Ama, gitmek,
çağrışımlarıyla da yaşatıyor seni,
gelmek gibi...

Belki de, birgün,
o gün, /kim bilir/
yeni bir gitmek telaşına düşeceksin;
bu; neyin ilacıdır çözeceksin...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gitmiş Olabiliriz



ayrılmış olabiliriz
hırpalanmışlığımızı görebilecek misin
aynı kaderi yaşadığımızı hâlâ

sevmiyor olabiliriz
madalyonun diğer tarafında
saçları dağınık portreleriz

bana kızgın olabilirsin
ben de kızmışımdır zaman zaman
ellerimin titreyişidir hasretim gözümde duman

gitmiş olabiliriz birbirimizden
bakış'ımdır asıl kopan, geriye hâlâ
kopamayışıdır, koparışıdır, kan akışıdır!

tebessüm etmiyor olabiliriz karşılıklı
kendimce gülmelerim, ayrılıkta yanar
teselli dokunuşun göz kapağımda saklı!

umursamaz olabilirsin elbet
tanımasaydım, olabilirdin
mümkündü
sevmeyebilirdin!

/tanıdığım bildiğimlesin
aradığım bulduğumlasın
karşında durduğumlasın
hayalen vardığımlasın
unutma varlığımlasın.../

ayrılmış olabiliriz
hasbelkader...
gitmiş olabiliriz birbirimizden...



Akdenizce Siirler Yazilar

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gitsem Gidebildiğim Kadar

Yolda düşündüm durdum.
Dedim ki,
'gitsem gidebildiğim kadar'..
...
Ve durdum hemen.
Cümlelerimin
parantez dışına taştığı gibi
taştı heyecanlarım.
...
Camlarda buğu oldu.
Hayalimde iz oldu.
...
Giderim ben
gidebildiğim kadar,,

Sana kadar!
..
..
..

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gittim!

gittim be!
döküldüm yarlardan yamaçlardan
çılgın bir rüzgar önüne kattı savurdu
kayalara çarptım ufalandım bak
fırtınalarda denendim
çarptım kayalara, buz gibi deniz yıkadı yüzümü
kabardı dalgalar işte
gittim ben!

gittim be gittim!
ancak kendime yettim her zaman
tepetaklak gittim, haberin olmasın
üzmesin seni yalancı gölgeler
gittim ve koptum
kaptım ve içtim ayrılığı sonuna kadar, dolana kadar
yabancılıklara açtım yelkenleri
sersefil rüyalar yerine, kan çanağı gözleri
seçtim de gittim
gittim be gittim!

gittim duyma beni, yazma
yaban ellere koyma demiyorum artık
ne dokun ne de dokunma hele
rüzgarıma da çıkma hızımı kesme
ani ölümleri beğenen bir serseriyim şimdi
şimdileri yaktım hiç birşeyin kalmadı
çarptım doğruları yalanlara ve çıktım

gittim be gittim!

yittim sende...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gizleyemedim Özlemimi

Bilmek istemez
Korkusu izin vermez
Çünkü, bildiğinde
ne düşüneceğini kestiremez

Korkusu yanmaktır:
En güzel yanmak,
kaçışı olmayan yanmak...

(Bırakmayı beceremeyeceğinden korkar
ve hiç başlayamaz.
Hislerini gemler durur.
Tereddüdü çok sever.
Çünkü vazgeçemez.)

(Neyi ne için bıkarıyor acaba?
Neye ne için başlamıyor?
Bir anlasaydı,
problem yoktu.)

Kendini çok sigaya çekti.
Çok sorguladı.
Ne zaman ki,
duysa, bilse, hatırlasa,
kendinden vazgeçti!

Bilirim dedi,
seni ve kendimi.
Bilirim ama bildiremem.
Yanarak kendimi kaybedemem.

Çünki yanmadan yanmaktır belki kaderim.
Köz olmadan kül olmaktır.
Dökülmektir yamaçlardan, dağlardan.

...

Unutmak lazım en iyisi;
Bilmeden,
öğrenmeden,
hatırlamadan,
unutmak!

Korkmamak lazım,
Yanmamak!

Unutmak unutamadığımı
Bildiğimi, öğrendiğimi!

Korkmamak korktuğumdan
Yanmamak yandığımdan!

Ve özlememek gizlediğimi!
Gizlemek özlediğimi!
Gizleyemediğim özlemimi…

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Görmezsin Ellerimi



Demedim mi
şefkatli kollarını esirgeme diye!
En duygusuz anlarıma
Hızır gibi yetiş diye!

Benden kaçman,
kendinden kaçman demekti.
Benden değil,
ikimizden uzaksın şimdi!

Durgun ve masum anların
yoldaşımdı,,
gıdamdı.

Yine öyle olacak.
Yine öyle kalacak.

Yüreğimin
kıpır kıpır olduğu anları
verebilir misin şimdi..
Onlar sende kaldı mı ki?

Demem artık hiçbirşey.
Hiçbirşey söyleyemem.

Dilimde farketmediğim bir türkü,,
beni gülümsetiveren hüzünle..
Çiçekler ve baharlar gibi tatlı bir hülya..

Tadı damağımda..
Tadı dudaklarımda..

Ve...

Kucağımda ufacık kalışında..

.
.
.

Bir türkü, farketmediğim..
Bir hüzün, gülümsetiveren..
Bir hülya, kır çiçekleri gibi..

.
.
.

Ve...
Görmezsin ellerimi....

.
.
.

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin Susuyor

Evet, susuyor gözlerin,
eskisi gibi değil.
Ayrılık buğusu tütüyor ince ince.
Gözlerinde gölgeler,
büyüyor, küçülüyor.
'Artık sevmeyeceğim' diyor.

Çağrışımlarla aram kötü!
Kabahat diyor, çile diyor,
başka birşey demiyor...

Gölgeler uzuyor kısalıyor,,
gözlerin susuyor...

...

İçi içini yemek
herhalde böyle oluyormuş.
(Neden kardeşim yahu, neden!
Ne üzmek ne üzülmek istedim...
Herşeyin en kötüsünü buldum:
Hayal kırıklığı.
Üzmek ve üzülmek basitmiş,
anladım.
Hayalleri yıkan,
asla beklenmeyen,
beklenmedik bir düş olabilecekken
karşına çıkan...

Basitmiş üzülmek!
Sadece 'üzülmek' değilmiş bu!)

Gözlerin susuyor!
Bakıyorum uzaklaşıyor.
Ama uzaklaşan,
istemsizce yakılan
bir ayrılık ağıtı değil!
Uzaklaşan,
hayaller de değil.
Uzaklaşan
sen değil!

Ben!

'Tarifsizi'
tarif etmeye kalkmanın
bedeli nedir biliyor musun:

Tarifsiz acılardır
her dem tazelenen...

(Anlaman için değil,
kendime bile anlatamadığımı
anlamam için yazıyorum;
her dem tazelenen
tarifsiz acılardır şahidim...)

...

Evet,
sustu gözlerin,
eskisi gibi değil!
Ayrılık buğusu tütmüyor ince ince!
Gözlerinde gölgeler,
büyümüyor,
küçülmüyor!

Gözlerin artık hiçbirşey demiyor!

...

Fatih Gökler