Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Kim Pişman?

Bahtını ipotek ederken
işin nereye varacağını
düşünememiş,

salmış, duyguların yörüngesizliğine kendini
aldanmış, bilerek, isteyerek,
pişmanlıkları, yaşaması gereken değil,
seven yaşamış...

seven aldanmış,
yanmış,
aldatanın yerine...

seven anlamış da,
sevilen anlamamış...

aldatan -işte- o kadar yanmamış...!

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Kimsin; Sen



kimsin
içime yağan kar mısın
yağdıkça yakar mısın!

bir serüveni yaşamaktı, bir keşifti tanımak
heyecanın dorukları: keşfin tamamlanması
hüzündü bir yandan yaklaşmak, mutluluk diğer yandan
akılda mıh gibi bir soru: peki ama kimsin
içimi ferahlatan nasıl bir iklimsin

ipuçlarından mahrum etmiyordun
tebessüm çiçeklerini izlemem yeterliydi;
tek tek toplamam goncaları
yapraklarını koparmam papatyaların / yeterliydi
bilmem yeterliydi işaretini
silmem yeterliydi damlaları
sonra, gözün buğusunda bir işaret:
kimsin, kendi izlerinde kendini seyret

sorularla büyümek, keşiflerle erimek
her bulmanın bir yitiş
her yitişin bir bitiş
her bitişin terkediş olduğunu bilmek

kimsin
sanma ki cevapsızsın
heyecanı bitmesin serüvenin
kayıp kıtasında kayıp gezegenin
karlar arasında içime yağan
kendimi arıyorum
buldum sanıyorum
kendimi sarıyorum

sen erime diye
ben sönüyorum

sen sonsuza emanet
ben donuyorum

son nefesimi
SEN diye veriyorum...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Komaz ki Gideyim

Dev dalgalar
Yalçın kayaları
Döver ha döver içimde!

Hatırlattıkları,,
Anlayamadığım,,
Uzaktakileri duymaya çalışan
Ben'in kaygısızlığı mı?
Dalgaların bunca telaşı,
Beni kendime getirmek istemesinde mi?

Duymamaya kararlıyım şimdilik..
Birşey farkettim oralarda.
İki mavinin birleştiği çizgide.
Gözümüm güneş almasa tarif edeceğim!
Rüzgar dağıtmasa saçlarımı...

Dalgalar!
Çok yakınımdalar!
Bir de çok uzağımda!

Gözüm takıldıkça ufuklara,
Takılıp kalırım hep, tam burada!

Ayaklarıma kapanmış,
Komaz beni dalgalar,
Komaz ki gideyim!

Yalçın kayaların dibinde
Mıhlanmış gibiyim...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Korkarım Başaracaksın

Çığlıkların, içinde hapsolmuştu hani.
Bebekleri imreniyordun gülücüklerinde.
Kendi ellerinle mi büyütmüştün hayallerini?

Boğazın suları ilham vermez olmuştu.
Ne Üsküdar, ne Beşiktaş, ne Bakırköy,
ne de denizin herhangi bir ucu...

Yüreğin yarım kalmıştı üstelik.
Dağlar ardında mıydı,
sular altında mıydı
bilmem...

Eylül dönemeçlerinde hele,
kimse sormasındı halini...

...

Korkarım
öyle değil artık...

Korkarım
dertsizsin..

...

Herhangi bir şeyi sahiplendiğinde,
mesela çantam dediğinde
yörüngene giriverirdim.

'Şöyle yürüyelim' dediğinde
yüzünün şeklini,
sesini ve niyetini
poster diye yüreğime asardım.

'Nasılsın',
hediyeden öte birşeydi benim için...

Anlatamam ki...

Gözünü kapayıp,
üç boyutlu evreni
hallaç pamuğu gibi
içinde çevirdiğin anlar vardır ya,
boyutsuz kıldığın, ve tarifsiz...

...

Korkarım
neyi sahiplendiğinin
bir önemi yok artık...

Korkarım,
'şöyle bir yürümeyecek',
'nasılsın'ı duyamayacağım...

...

Az daha sabredersen,

görmemeyi,
duymamayı,
hissetmemeyi,

korkarım başaracaksın...

Başaracaksın!

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

KORku

Korkularla başa çıkmak zor.
Kaynağının ne olduğu bilinemiyorsa
ve de mecburi zanlarla büyüyorsa,
büyümek zorunda kalıyorsa...

Korkular derin sular gibi
Aşağıya doğru düşünüldüğünde
müthiş bir endişe

Ya engin denizlerin sakinliği
ve iç açıcılığı!
Korku onu da mı yutacak! ?
Hayır,
yutmuyor ama,
gözü,
yaldızlı sulardan
derin korkulara alıp götürüyor...

Korku
kendine okyanus hüviyeti vermeye çalışıyor.
Sonsuz mu sonsuz genişliğine,
yakıcı bir cazibeyi de ekleyerek:
İmrendirici mi,,
iğrendirici mi,,
yoksa farklı bir sarhoşluğu mu var
bulantısı hep devam eden?

Gül kokuları,
martı çığlıkları,
sahildeki dalga sesi:
Korkunun sembollerinde
yer almayan şeyleri
korkuyla yüzleştirmeyin sakın!
Yoksa korkuyu korkutursunuz!

Bir reçete mi bulduk yoksa?

Korku ile yüzleşip,
yürekten bir sıcaklıkla yaklaşınca..
Gül ve yasemen kokularını da ekleyince,,
tatlı ve mavi hülyalarla birlikte..
Sevinç gözyaşları da hazırsa
hemen yanıbaşınızda...

Sanal korkular
parlak gözlerde
tebessüme mi dönüştü?

O zaman müjdemi isterim...

Dur ama,
önce gülen gözlerdeki yaşı sileyim...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Köpek

Gözlerine baktım
Güldüm.
Ellerine baktım
Korktum:
Tasmasından tutuyordu,
Sımsıkı,
Ruhunun köpeğini!

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Kritik Süreç!

umutlarımın farkındayım
bir 'balık' ya da 'uçan balondum'

öyle olmadığımı anladığımda
umutlarım hala vardı, değişmemişti
yine uzakların özlemindeydim
yine varamamanın derdindeydim

yalnız olmak ve yalnız kalmak
dayanılır şey belki
ama yalnız çekilmez bu yollar..

/yalnızsan dayanmalısın,
aksi gelmez elinden
tuttuğun umut,
uçan balonun ipidir
sakın bırakma! /

burada hep yalnızım, öğrendim / artık
eğer bir yoldaş bulursam o balığın uçtuğu,
evet uçtuğu yerlerdedir gözüm!

bir dileğim, bir ricam, bir temennim var:
ellerimi bırakma ne olur
bırakırsan, gökyüzünde kaybolacak birimiz
gökyüzünü severim
ama, dedim ya, yalnız çekilmez bu yollar

biliyorum, kritik bir süreçteyiz ikimiz
korkarım, ya sen ya ben kaybolup gideriz...

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Kurtar Beni Dîde

Kurtar beni Dîde.
Kendimden kurtar.
Kendinden kurtar.

Hayallerine hapsolmuşum.
Çektiklerimden belli!
Kaderin aktörü olmandan belli.

Kabullenmemden belli.

Ey Dîde!

Çok kandırsam da seni,
umutlandırsam da,
hayatsuyunu esirgememek için senden,
ve bildiğim halde kaybolacağımı tekrar,
kendimi getirmiştim karşına.

Umutlarına kapılmıştın bir kere, Dîde!
Umutlarına kanma diye gelmiştim.

Kurtar beni Dîde!
Gel-gitlerimden..

Kurtar beni,
gitmelerimden...'

...

(Bu ses kimindi?
O mu söyledi, ona mı söylettim! ?
Ne yapayım bu durumda?
Sonsuz esarete mahkum ettim kendimi!
Özgürlük uzak dursun! ..
'Özgürlüğü' işte şimdi tanımlıyorum.
Onu siliyorum.
Kendimi yazıyorum!
Özgürlük, benim için, işte böyle birşey diyorum...)

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Kuş Dili



bir kuş anlatır bazen, dinleyeni olursa
kanadını çırpışı, yürekten çırpınışı
kuş dili bilmeyiz ki, dinlemeyiz o yüzden
bir gül dinler sessizce, yeter ona bakışı...

Fatih Gökler

[GooD aNd EvıL]

Leylâ



Birisini yollarken güzel şeyler söylemek lazım değil mi?
Ben de sana en güzellerini söyledim işte.
Söylenememişler de dahil üç noktalarda...

'Leylâ! ' diyorum, cümlem kesiliyor,
çünkü nefesim kesiliyor.
Tüm hafakanlarımla birlikte,
olur'lar ve olmaz'lar dolduruyor zihnimi.
'Leylâ! ' diyorum yine.
Duyurmak ister gibi.
Oysa ne komik, zaten duyuyorsun.
Bunu biliyorum tekrar 'Leylâ! ' diyorum.
Tüm diyeceklerimi dürüyorum büküyorum
'Leylâ! ' diye sunuyorum...
Kalbim hızla çarptıkça mecali kalmadıkça
orada 'Leylâ! ' görüyorum...
.
.
.

Şimdi ise, kalbimdeki 'Leylâ'yı azat ediyorum!


Leylâ...

Bunlar gidişin sancıları. Hasretin acıları.
O kadar büyük ki, ben bile anlayamıyorum.
Ama için rahat olsun,
aklının onaylamadığı şeyi ben de onaylamıyorum.

Çünkü öncelikle sana 'saygı' duyuyorum.

Leylâ,

İçin rahat olsun.
Derdim derdin olmasın.
Boşver be LEYLÂ!



Akdenizce Siirler Yazilar

Fatih Gökler