Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Acı Ara Vermiyor
Acı ara vermiyor
Mutluluk...zaman zaman.
Menzile, göz ermiyor
Kılavuz kara duman…

Ağlar, inler sevdâlı
Çiçeksiz bahar dalı
Gemisine kapalı
Sislerle kaplı liman!

Kökte çığlık nâralar
Kahır, çile kurâlar
Tedâvisiz yaralar
Dermana darbe ferman.

İçi özlemle yanmış
Dileklere uzanmış
Bağışıklık kazanmış
Dertler var kendi derman.

Sonsuzluk muamması
İsyankârlık humması
Gözyaşıyla umması
Umutlar harap, vîran.

Kıyama kapalı öz
Yükünden habersiz söz
Bir bilmece, haydi çöz! ..
Kim, kurtarıcı yâran! ?


Abdulkadir Karaman

[GooD aNd EvıL]

Acı!
Bitmez hüzün içindeyim?
Her yanımı sarmış acı! ..
Kâh geride, kâh öndeyim
Her tarafta varmış acı! ..

Mümkün değil yaralarla
Baş etmem güçsüz hâlimle...
Gözyaşlarım aktığında
Saklanacak yermiş acı! ..

Şikayet etmek olandan
Bilmeden olumsuzluğu...
Üst üste gelince belâ
Vazgeçilmez yârmış acı! ..

Mutluluğu arayan çok
Bulan var mı? bilmiyorum! ? ..
Dorukların yangınını
Serinleten karmış acı! ..

Gül bahçesi hüküm giymiş
Sarı solgun gözyaşları…
Fırtınalı yüreklerde
Tükenmeyen zârmış acı! ..

Düşmemek imkansız, herkes
Düşer er/geç, kurtulamaz! ..
Her tarafa tuzağını
Süsleyerek kurmuş acı! ..

Vefasız hovarda harcar
Can armağan vefâlıya! ..
Kim bilmezse kıymetini
Avcı olmuş vurmuş acı! ..

Sevinç, sevgi baş düşmanı…
Sevmez suçundan pişmanı…
İnleyen, ağlayan özde
Otağ kurup, durmuş acı! ..


Abdulkadir Karaman

[GooD aNd EvıL]

Acılara Yelken
Gördüğünde bakmıyor, yüzüme gülmüyorsa…
Görüyor da perişan hâlimden bilmiyorsa…
Baktığında gözleri her şey bitti diyorsa….

Hırçın dalgalar basar gönlümdeki limanı
Çâre yok, acılara yelken açma zamanı.

Zaman herhangi zaman, gemi eski bir gemi
Depreştirir fırtına tıkandığım özlemi
Anlamak mümkün değil nefret mi bu, sevme mi?

Gelmesin hiç, istemem, demir alma zamanı
Çâre yok acılara yelken açma zamanı.



Abdulkadir Karaman

[GooD aNd EvıL]

Acıların Türküsü
Şu, her bir damlası
lav damlası olan gözyaşlarını…
-rengini kızıl güllerin renginden almış
üzerinde acılardan izler kalmış…
dökmesen olmaz mı?
Mahzunluğun hicrânını yaşayan yüreğime;
- ki elemlerin küskün tarlası…
ve yalnızlığın sancısıyla perişan gözlerime…
acılarından perde çekmesen olmaz mı?

Geri dönmeyecek harp kervanları gibi
geçen acılar kervanıyla birlikte
içime elemin hiç güz bilmeyen
ve meyvesini hep yenileyen
kahır tohumlarını ekmesen olmaz mı?

Olmaz mı? ölü başında...tesellisiz...
kan çanağına dönmüş gözleriyle
işitenleri dağlayan
sesiyle ağlayan
acılı bir yüreğin feryadıyla…
-dilinde acıların türküsü,
çekilen, çekilmeyen bütün çilelerin tarlası göğsü…
zamana…
kendinden bir şeyler eksilten
ve götürdüğünü geri getirmeyen,
getirdiği ise sevilmeyen zamana…
umut bağlayan…
tükenmeyen özlemlerin ardından
cılızlaşmış umutlarımı
sökmesen olmaz mı?


Abdulkadir Karaman

[GooD aNd EvıL]

Acil Hasta
Yoldan geçerken bir araç
vurdu savurdu kenara...
kırdı hemen her yerini...
koştu gören...insafı olanlar imdâda...
ele alınacak gibi değildi...
bir telaşla...haber verdiler ambulansa...
saatler sonra gelebildi ambulanssa…

ne doktor…ne hemşire! ! ? ?
aklı eren bir kimse yok ambulansta
bir şoför…bir sedye sadece! ! ? ?
apar topar koydular
yaralı kıvranırken
acılar içinde...sedyeye….

ambulans zar zor çıkabildi caddeye
ve sirenler çalarak
nice tehlikelerden sonra
yetiştirebildi yaralıyı
yarı canlı...hastaneye…

acil servis kapısı…ana baba günü! !
herkes üzgün…
görmek mümkün değil
kimsenin güldüğünü…

yaralı...çığlıklar atarken
ve yalvarırken yardım için…
başucuna gelen görevli
-kızgın kızgın! ! ? ?
bakmadan yaralının haline...
aldırmadan çektiklerine...
sormaya başladı;
sosyal güvencen var mı?
sigortalı mısın?
Paran var mı?
Arkan var mı?
Yok deyinince...yaralıyı haşladı! ! ? ?

Kimin kimsen yoksa
bekleyeceksin sen...
-beklemek senin yazgın!
sana yardım edemem…
edersem eğer! ! ? ?
mevzuat beni de yer! ?
Dedi ve ekledi:

Bekle..yorulma beklemekten…
hasta kahrolurken inlemekten.
Hasta bekledi…bekledi.
Kendini kurtaracak yardımseverleri
Bir türlü gelmedi…
Kan kaybı…
dereken kalbi tekledi
ve birkaç yardımsever el
aldı temelli iyileşen hastayı
sükut aracına yükledi…

O gün...
İğreti...eve benzemeyen bir evde
Akşam...babalarını ve
yiyecek getirmesini bekleyen
başka bekleyenlerde vardı
gözleri yollarda...
beklediler...beklediler
bekledikleri gelmedi
her taraf karardı
sordular...aradılar
gözleri kapıda
kulakları seste
hiç kimse haber getirmedi
ve o eve bir daha
sevinç girmedi...

[GooD aNd EvıL]

Açık Adres
Ben sevenler mahallesi
sevdâlılar caddesinin
âşıklar sokağındaki
kimsesizler çıkmazında
kaçıncı kez terk edilmiş
avutulmuş hayallerle
yalanlarla kaçıncı kez
aldatılmış, perperişan
çatısı çökmüş; kapısı,
penceresi, kırık camlı
yıkık, harap, metruk, eski
bir konakta anılarla
boğuşarak, acılarla
yaşamaya gayret eden
bir zavallı, derdi derin
yaraları iyileşmez
müzmin hasta sergerdeyim.

O kadar muhtâcım ki ah!
dertleşmeye ve sohbete
yok rüzgardan başka gelip
ziyâret eden, yoklayan
verdim açık adresimi
ne olursun ara sıra
yokla beni, ziyarete
gel ki, sana anlatayım
sırlarımı, sırdaşım ol
hiç kimseye söyleme hiç
dinle hayat ve aşklarım
beni nasıl etmişler linç!
Hikayem oldukça hazin
İnan o kadar da ilginç!

Esirgemek muhtaçtan
uygun mu,söyle,sevinç?

[GooD aNd EvıL]

Adanmış Çocuklar
Ölüm kalım meydanlarında
Top sesleri, tank sesleriyle
Açtık dünyaya
Sanma diğer gözler gibi
Gözlerimizi

Ne hayal kurabildik
Ne dalabildik hülyaya
Hep acılar bürüdü, sancılar törpüledi içimizi
Nerede görseniz
Mutlaka tanırsınız bizi

Namluların gezinde
Kalpsizlere telef ettik
Vicdansızlara hedef kalbimizi
Feryatlarla
Gözyaşları körükledi sevgimizi

Kâbuslara zincirliydi uykularımız
Dalamadık bir kez bile
Tatlı rüyaya
Hiçbir şey gideremedi kederimizi

Hayatımızı hep başkaları belirledi
Hep büyükler çizdi
Yaşamaya mecbur olduğumuz kaderimizi

Barut dumanları
Kan kokuları
Can çığlıkları arasında
İhtiras yaralarıyla dolu
Bulduk hep kendimizi

Sürdürürken
İnsanlık adına savaşanlarla savaşımızı
Kimi gövdemizi tepeledi acımasızca
Kimi top gibi tekmeledi
Sevgi beklerken
Sevgiler değil
Hep nefretler okşadı başımızı

Gülmeye zamanımız olmadı hiç ağlamaktan
Ve akıtmaya
Zamanımız olmadı gözyaşımızı
Zevk alamadık
Tat bulamadık bir türlü yaşamaktan

Amansız, acımasız
Her savaşın orta yerinde
Bulduk kendimizi
Nilüferler gibi açıldık her birimiz
Gerçeklerden olmaksızın haberimiz

Kimimiz kırmızılara büründü
Aklara kimimiz
Bulutlarda filizlenirken
Çocuksu düşlerimiz
Sevinçli hayallerimiz
Hançerlendi gölgelerimizle
Birlikte bedenlerimiz

Doyasıya sevilemedik
Sevinemedik kanasıya
Hiç birimiz
Süsleniyor gidenlerimizle
Tabiat şimdi
Süslemeye hazırlanıyor tabiatı
Kalan her dirimiz.

[GooD aNd EvıL]

Ahududu Reçeli
Ahududu reçelim
Dut pestili gülüşüne
Çok susadı yüreğim! ..
Yediveren tomurcuğu
yanaklarında eriyen kaybolan…
geçtiğin yollarda açılmak için
çan atan çiçek benim! ..

Yırtmak istiyorum
ayrılıktan yıpranan kozamı
ipekböceği ömrü kadarcık
bir mutluluk için! ..
gel elele verelim! ..
Tek başına tat vermiyor…
Yoksunluğun şarabından içmek…
gel yine berâber içelim! ..
gülleri kıskandıran sevdâmızı
yeniden ezber edelim!
Yeniden yazsın rüzgarlar adımızı
Göklere, bulutlara
resmimizi çizsin dağlara! ..
Yeniden düşler ülkesine
hayâller diyarına gidelim! ..

Gülsuyu rengi gözlerinde
kendimi kaybettiğim
bilinmesin, söyleme kimseye! ..
ne olup bittiğini yalnızca biz bilelim! ..
Kara üzüm pekmezi bakışların
öksüz kalmış resimlerimin tek tesellisi! ..
Hatıralarımı özlem emzikleriyle beslediğim
dedikodusu yayılmış her tarafa
deme sakın, yayan değilim! ..
Yüreğini damıttığı
rafineri demişler gözlerine! ..
Desinler, mühim değil! ..
Kıskansınlar, aldırma! ..
Biz birbirimizi sevdiğimiz,
ve sevmemiz gerektiği için sevelim! ..

[GooD aNd EvıL]

Akıllı Ol!
Üstün ile uğraşma...
Astın ile dalaşma...
Ayaklara dolaşma...
Akıllı ol akıllı! ?

Emredilen neyse tut! ?
Söyleme her sözü, yut! ?
Bildiklerini unut! ?
Akıllı ol akıllı! !

Amirini kolla hep! ?
Saygı, selâm yolla hep! ?
Sever, kuyruk salla hep! ?
Akıllı ol akıllı! ?

Görünce ayağa kalk! ?
Tut sigara, yağ da yak! ?
Biraz söz dinle ahmak! ?
Akıllı ol akıllı! ?

Haksız olsa da sence...
Haksızsın deme, bence...
Her şeyden gelir önce...
Akıllı ol akıllı! ?

İçtenmiş gibi hisle...
Konuş yumuşak sesle...
Sözlerini seç, süsle..
Akıllı ol akıllı! ?

Bulunma hiç köstekle...
Her konuda destekle...
Emrine koş istekle.! ?
Akıllı ol akıllı! ?

Kurnaz ol, aranan ol! ?
Yalan olsun, yanan ol
Değişmez eleman ol
Akıllı ol akıllı!

[GooD aNd EvıL]

Anadolu Gerçeği
Anadolu, Anadolu
Ana kadar baba dolu
Kimi bulmuş uygun yolu
Kimi arar çaba dolu.

Aldatan çok sihir allı
Sefil, yoksul; çok zavallı
Konuşan bol yağlı, ballı
Halden bilmez tebâ dolu.

İnsafsız hâlde soyulan
Tarihler boyunca talan
Hazinelerini çalan
Vicdanı yok yaba dolu.

İdealsiz, ilkesizler
İçi ürpermez hissizler
Üşür iken kimsesizler
Bir çoğunda aba dolu.

Demez bu haksızlık neden
Hayalinde umut güden
Çapul, talanı seyreden
Ruhsuz bir çok duba dolu.

Ebeveyniyle tartışan
Tarihi ile atışan
Çapul aşkıyla tutuşan
Her cephede hebâ dolu.

Anadolu, Anadolu
Anadan çok baba dolu
Arar, bulamaz, hak kulu
Kaybetmiş bir doğru yolu