Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Cesur muyum?

Cesur musun? diye sorsalar bana
Bilemem
Hiçbir kavgada dövüşmedim kıyasıya daha önce
Hiçbir kurşun sıyırıp geçmedi kulaklarımı

Korkak mısın? diye sorsalar
Herkes korkar derdim
Kaçıyorsa eğer
Herkes cesurdur oysa
Korkularıyla savaştığı kadar

Yaşamak elbette güçtür
Bir acıyı yazmaktan
Hem yaşamak
Hem de yazabilmekse
Şair eder adamı
Hem de baştan ayağa kadar...

[GooD aNd EvıL]

Cotigo Ergo Sum

Boşver matematiği
2+2= “Sen” diyor bana yüreğim.
Yalanlıyor beynim
Sensiz yaşanmış bütün günlerimi
Kışın yağmıyor kar
Yazın güneş yakmıyor tenimi

“Sensiz bütün devrimler yarım” diyor Marks
Bütün sofralarda eksik tuz ve ekmek
Ve her yürekte eksik
“Hürriyet”

Sen olmayınca
Doğmadan can veriyor
Yaşama delice sevdalı binlerce çocuk
Mürekkepten nehirler akıyor yüreğimin yamacından,
Kağıtların beyaz düzlüğüne
Adını yazıyor bütün deltalar
Senin akmadığın derelerden
Kuşlar su içmiyor.

Seninle karanlık zindanlarda hürriyet
Ve sensizlikle
Sonsuz yeşil bahçelerde esaret.

“Şimdi seni düşünüyorum ya
O halde gerçekten varım ben...”

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Çabuk Büyü Çocuk

Çabuk büyü çocuk
Ödenecek borcun var daha senin
Borçlu doğdun sen
Yurdunda doğan her çocuk gibi
Borçlusun,
Çabuk büyü,
Erken yürü ki
At kendini sokaklara
Mendil sat, ayakkabı boya
Kalabalık kaldırımlarında şehrinin,
Okula gidemeyeceksin
Gitmene gerek yok zaten
Hayat çok şeyler öğretecek sana
Öğreneceksin kaçmayı zabıtadan
Kovalamayı bir lokma ekmeği kar altında,
Yüreğin erken büyüyecek
Yüreği erken yaşlanmış bir çocuk olacaksın
Biraz daha büyüdüğünde küçük hayaller kuracaksın
Sıcak bir yuva, sıcak bir yemek belki de
Parçalayacaklar yırtıcı kuşlar
Bu küçük hayallerini bile senin
Çabuk büyü çocuk
Daha çok borcun var ödenecek
Büyü ki öde borcunu...

7 Haziran 2002
23: 59

[GooD aNd EvıL]

Çabuk Gel Çocuk

Çabuk gel çocuk
Gel ki aydınlansın karanlık *******im
Gel ki ışısın gözlerim
Sol yumruğunun namusu için gel
İki damla gözyaşı için gel

Düşüşün bir depremdir senin çocuk
Yıkarsın bütün dünyayı
Yeniden kurarsın aydınlık yarını

Gel ki doğsun yine güneş
Ay yine aydınlatsın gecemi
Gel ki bitsin bu hasret
Gülmeyi unutan çocukların gülsün
Karlar kalksın dağlarından

Sen giderken bir ayazdı
Gel ki ısınsın yüreğim
Emeğimin namusu için gel
Sol yumruğumun namusu için gel...

18 Eylül 2002
21: 49

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Çağımın Son İsyanı

Özgürlük, çiçek olup açtı
Küçük bir kız çocuğunun alnında.
Kimi zaman bomba olup yağdı evimizin çatısına.
Dostluğun uzattığı el;
Kore'de kopan kol,
İtalyan mayınıyla
Yiten gençliğimiz oldu.

Kimi gün kurşunlandık yaşımız kadar,
Kimi gün haraca bağladılar hürriyetimizi
Parası kadar hür olan bir yurdun
Ne kadar haykırılsa da
Seslerin duyulmadığı
Yahut duyulsa bile
Kimsenin aldırış etmediği tenha sokaklarında.

Her sarsıntıda kayboldu bedenimiz,
Enkazlar altında kaldık
Binlerce
On binlerce.
Kireç tozu döktüler acılarımızın üzerine.
Toplu mezarlarda.

Hep söyledik
Ne kadar çok sevdiğimizi
Ancak
Malum olmadı kimselere hiçbir zaman.
Çektiğimiz hiç bir acı.

Yalnızım şimdi
Kundaklamış bir ormanda
Hayatta kalan
Son çam fidanı kadar.
Tek isyanıyım şimdi çağımın
Beni sevmesenizde olurdu
Yeter ki anlasaydınız
Birazcık olsun…

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Çalmayın O Yalnızlığı Benden

Çalmayın o yalnızlığı benden
Benden o şiiri,
Yalan da olsa bölmeyin
Gecenin o en güzel anını.

En güzel hayali düşler ülkesinin
İçinde en güzel sevgileri saklayan
Ve seni seviyorum diye haykırabilmek
Yırtarcasına sessizlikleri

Seni seviyorum diyebilmek
Bir manifestoyu
Şehrin en kalabalık meydanlarında
Yüreğinin olanca sesiyle okumak gibi

Belki duymadınız hiçbir zaman ayak seslerimi
Hiçbir zaman önemsemediniz
Çocuk yüzümü
Şiirim kadar çok severken hepinizi...

En umutsuz zamanlarda
Uzak dağlarda yanan ışıklar
Kamaştırırken karanlığa alışan gözlerimi
Yeni doğan bebeğin ilk çığlığının
Eli kulağında bir şafağı uyandırması gibi,
Ölüme ve sevdaya dökülen ilk ve son gözyaşında
Yalnızlığın kulağını çınlatan her fısıltıda
Ve bir kitabın
Bütün hücrelerimi yakan yangınında
Sevmekti elimizden gelen
Sevmekti sadece
Hiçbir şey beklemeden karşılığında.

Yani dost, yorulmaya değecek bir şeyler var hala...
Mutlu olunacak bir şeyler var ki hayatta
Onun için çekilen bunca acılar.
Uğruna ölünecek sevda bitmedi daha,
Ateş sönmedi
Umut mu?
O zaten beni hiç terk etmedi...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Çatlamaz mı Bu Gece Bu Yürek

I.
Çatlamaz mı bu gece bu yürek
Fırlayıp göğüs kafesinden
Hürriyetini istemez mi bu gece
Alıp başını gitmez istemez mi uzak denizlere

II.
Doğuştan esir di zaten bu yürek
Kısılmıştı bir göğüs kafesinin içine
Yıllar geçti,
Büyüdü ve bir gün sığmaz oldu kafesine
Gün oldu sevdalanmak kederi,
Gün oldu ihanet,
Çırpındı kafesinde yıllar boyu
Yıllar boyu hür olamayacağını bilemeden
Ve öğrendiği gün sonsuz esareti
Çırpınmaz oldu birden
Artık ne sevdalanmak kederi
Ne ihanet
Gayrı sı sadece ölüm...

5 Ekim 2002
00: 15

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Çevirdim Başımı Sol Yanıma

Çevirdim başımı sol yanıma
Gülümsüyordu duvarımda
En yakışıklı fotoğrafı devrimin
Bir sonbahar şafağında doğuşumdandır belki
Böyle dişlerimi sıkarak okumam bütün türküleri

Rüzgarsız göçen her kahramanın
Aydınlık izi düşer karanlık sokaklara
Ve her sesin yankısı vardır
Her düşüşün yarattığı bir deprem vardır mutlaka

Martın, Eylülün çocuklarıdır onlar
Kimse sormamıştır onlara
Karartırken gökyüzünün mavisini
Çalarken beyazını
Kanla, emekle yaratılmış cennetlerin
Ve kanunları yapanlar
Hiç şiir okumamışlardır belki hayatlarında
Yüceliği üzerine insanlığın
Yaratmanın ve yaratılmanın
Yani onuru üzerine insan olmanın
Kanunları yapanlar güçlüler midir o zaman
Türküleri yaratanlar kadar

Halkının kaderini kanla yazarken tarih
Yumruklaşan bir heyecanla
Kırılıyor paslı zincirleri sessizliğin
Koşuyor güzel kızları
Ve yakışıklı çocukları devrimin
Düşüşlerinde depremler saklıyorlar
Ve güneşten ödünç almışçasına
Alev gözlerini
Öyle güzel bakıyorlar hala

O alev gözleriyle
Gülümsüyor hala duvarımda
En yakışıklı fotoğrafı devrimin
Bir sonbahar şafağında doğmuş olduğumdan mıdır bilinmez
Ne zaman bir marş dinlesem sıkıyorum dişlerimi...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Çiçek Toplayacağım Ben Bütün Yaz

En güzel çiçekler uçurum kıyılarında açar
Korkmuyorum artık düşmekten
Uzanmak istiyorum sadece hesapsızca o güzelliğe
Derin bir boşlukta
Zamansız bir ölümde olsa bedeli

Halbuki zamansız yaşanmıyor hiçbir şey
Herşey zamanı geldiği için
Nasıl olsa her ölüm bir sebep bulur kendine
Nasıl olsa soğur damarlarındaki kan

Korkmuyorum artık
Bir tek mağlubiyetim kaldı geriye
Çünkü korkmak
Her gün kaybetmektir eksik yaşanılan şu ömrümüzde
Kaybolmaktır her an bir bilinmezin boşluğunda

İpince bir sınır korku ve cesaret arası
Bir adımlık yol
O uçurum kıyısındaki zirve

Mevsimler değişiyor
Yüreğimin ikliminde,
Belki yine kurak geçireceğiz bu yazı
Eğilip bakmaya bile korktuğumuz
En güzel çiçeklerin açtığı
O uçurumların kıyısında

O en güzele
O en iyiye
Feda etmekten korktuğumuz
Yitip gidecek belki bir hiç uğrunda
Ve yıllardır düşündüğün o cevapsız sorular
Çözülecek kafanda
Hızla yaklaşırken o dipsiz boşluğa

Uçurum diplerinde bekle beni
Çiçek toplayacağım ben bütün yaz....

1 Haziran 2003
01:09

[GooD aNd EvıL]

Çiçeklerimi Sulamayı Unutma

Silahının kabzasına
Gülen çocuk resimleri çizen
Zoraki bir kontrgerillayım ben dağlarında.
Nişan almayı bilmez ellerim
Kalem tutmayı bildiği kadar

Anne bak
Senin için gül büyüttüm koynumda
Koklama sakın
Dokunma
Güzel annem/ Ağlama...

Dicle'm;
Sen gözyaşıydın dağlarımın
Taptaze kurşun yarası döşümde,
Kızaran yanağı gelinlik kızın
Oğlanın sert bakışının ardında sakladığı
Ölümüne sevdası,

Saymadım
Toprak olan kaçıncı ana yüreğidir adım
Kaç mektubum var hiç yollanmamış
Hasretimin çetelesini tuttuğum defterin arasında

Silahının kabzasını
Gökkuşağının yedi rengine boyayan
Zoraki bir kontrgerillayım ben dağlarında

Bir parka verdiler adımı
Güleç yüzlü çocukların oynadığı
Bak güzel annem
Senin için gül büyüttüm koynumda
Çiçeklerimi sulamayı unutma...