Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Nasıl mıyım?

Nasıl mıyım?
Rüzgarsız havada deniz nasılsa
Öyle durgun,
Bir sazın kopan teli nasılsa
Öyle sessiz,
Pimi çekilmiş bomba nasılsa
Öyle patlamaya hazır,

Şimdi dağılsam dört bir yana
Toplayıp suya koyar mısın çiçeklerimi
Şimdi bütün kavgalardan uzak,
Seni bekliyorum
Hiçbir zaman gelmeyeceğini bile bile
Sessizliğin çığ gibi büyüdüğü yalnızlıkta

Kayıp afişlerinde
Kara kalemle çizilmiş
Tedirgin bir çocuk yüzüyüm
Karakola bırakılacak tek bir resmim bile yok
Yok adımı soran
Hastane morglarında.

Bu sokakların çocukları kayboldukları için aranmıyorlar artık
Aranmadıkları için kayboluyorlar.
Güneş yılını çoktan geçtik
Bir ay bile yetiyor unutmaya
Sevgiler zaman aşımından kalkıyor eskimiş dosyalara.

Nasıl mıyım?
Şiirleri yakılan bir şair nasılsa
Öyle çaresiz.
Çiçeksiz bir bozkır nasılsa
Öyle çıplak

Üşüyorum,
Isınmak için bir tek şiirim var yanımda
Ellerin olsaydı belki ellerimde
Tutabilseydim ömrüme tutunur gibi ayaz yemiş *******imde
Şiir yakıp ısınmazdım belki de...

2004
Düzenleme-2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Nasıldır Düşündün mü Hiç?

Nasıldır düşündün mü hiç
Mızrak ucunda yaşamak
Her kıpırdanışında
Etine işleyen tarifsiz bir acıyla uyanmak

Ve ne hisseder insan
Kalleş bir kurşun delip geçtiğinde yüreğinin duvarını
İşte böyle yaşanıyor ne zamandır buralarda
Adı yaşamaksa sadece nefes almanın

Nasıldır düşündün mü hiç
Hiçbir yere gitmediğin halde
Her anını sürgün gibi yaşamak
Sürgün gibi yaşlanmak kısacık ömrünü

Şiir yazmaktan başka ne gelir elimden
Yaşamaktan ötesini beceremem
Aşık olmaktan ötesini
Bir hayat boyu beni beklemesini isteyemem hiç kimseden
Umut bile terk etmişken ışıklı şehirleri...

2003

[GooD aNd EvıL]

Ne Geçti Ömrümden İlk Çıplaklığımdan Bu Yana

Söyle ayrılık mısın bana
Durup durup kendini hatırlatan,
Kavuşmak mısın
Hiç olmadık anlarda çıkıp gelen
Söyle
Ne geçti ömrümden
İlk çırılçıplaklığımdan bu yana

Söyle hiç çığlık çığlığa bağırdığın oldu mu
Dayanılmaz bir acıyla
Daha da kötüsü
Sustun mu hiç acı çekmene rağmen
Oyuncağın alındı mı hiç elinden

Bugün doğum günüm
Yirmi iki yıl
Kırk dört mevsim geçti
İlk çıplaklığımdan bu yana
Bugün sessizliğin
Bütün mumlarını
Bir nefeste söndürdüm

Anladım ki
Sönen bir mumdur biten günlerimiz
Ve gelecek
Düşleyebilmek
Yeniden yanabileceğini yüreğimizde bu ateşin

Bugün doğum günüm
Yaşanmamış günlerimin ilk günü yani
Gülümsemek borçtur bugün yüreğime...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ne Kadar Kaçarsan Kaç

Ne kadar kaçarsan kaç
Gelir bulur seni kayıp zamanların rüzgarı
Sen kavga mevsiminin çocuğusun
En gerçek türküyü yazmaktır senin işin

Nereye saklanırsan saklan
Gelir bulur seni bu deli fırtına
Korkak da olsan
Kahraman da
İçine çekilirsin sebepsiz kavgaların
Sebepsiz ölümler boy gösterir kapında
Koskoca bir hiçliğin ortasında
Masum bir çocuk gibi dolanıp durursun
Silahlar tutuştururlar eline
Oysa her insan en çok kendi kavgasının kahramanıdır
En çok korkutan da
Hiç kere hiçliğin ortasında düşüp kalmaktır.

Nerede olursan ol
Kapılır seninde yüreğin
O deli gibi akan ırmağın sularına
Aşk çağını feda edersin belki yurduna…

2004

[GooD aNd EvıL]

Ne Mutlu Bize Üstat

Ne mutlu bize üstat
Ne mutlu ki
Daha büyüğüz acılarımızdan

Böyle yenmeyi öğrenmiştik yenilmeyi
Böyle sevmeyi öğrenmiştik
Bizi sevmeyenleri bile

Ne mutlu bize dostum
Ne mutlu ki
Daha güçlüyüz düşmanlarımızdan
Çünkü yaşamak ve yaşatmaktır kavgamız
Kirletmek için değil ellerimizi
Kan ve barut kokusu için değil
En önemlisi kendimiz için değil
Hepimiz için

Ne mutlu bize
Omuz omuza dövüşebildik
Yenilsek de teslim olmadık hiçbir zaman
Titremedi hiçbir zaman dizlerimiz zulmün karşısında

Yaşamayı borç bildik kendimize
Ölümle inatlaşırcasına…

[GooD aNd EvıL]

Ne Olur Ağlama İnsan Kalan Yanım

Ne olur ağlama insan kalan yanım
Tek beyaz nokta olsan da
Sonsuz siyahın ortasında,
Her gün biraz daha çökse de
Hayatın ağır yükü omuzlarına...

Ne olur ağlama insan kalan yanım
Üç kuruşa muhtaç edilmiş olsa da ellerinin emeği
Uykusuz ve umutsuz bırakılsan da
Ve kaşıkla verdikleri
Kepçesiyle geri alınsa da senden...

Ne olur ağlama insan kalan yanım
Silen çıkar bir gün mutlaka
*******imizi kızıla boyayan göz yaşlarını.
Sevmeyi öğrenir eksik bırakılmış yüreğim
Ve öğrenir yeniden gülmeyi
İnsan kalan yanım...

2003

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ne Olur Diren Kalemim

“sonra biz büyüdük
büyüdükçe yüreğimizi küçülttük”
(Tayfun Talipoğlu)


Hayatın sırrına varmış çocuklardık biz. Gözlerimiz beş yaşındaydı ama yüreğimizde yüzlerce yılın yaşanmışlığı. Yeryüzünde kaç bebeğin çığlığı toprakla boğulduysa, kaç ana soğuk bir taşla sarmışsa bağrını, kaç köy yakılıp yıkılmışsa, kaç insan yalın yapıldak dökülmüşse yollara biz görmüştük sadece.
Yağmurun sesine ıslanırdık sımsıcak yuvamızda. Dünyanın öbür ucunda kırılan bir gül dalıyla kırılırdık.
Ah be çocuk ne zaman unuttu gözlerimiz hüzünle gülümsemeyi. En son ne zaman ağladık bir türküye sabaha kadar. Ne zaman unuttu elimizdeki kalem mürekkepten gözyaşlarını dökmeyi sayfalara...
Düşlerimiz de farklıydı oysa öncelerde. Hürriyet caddesinde özgürce oynayan çocuklar vardı. Devrim sokağında yorgun akşamüstleri güleç yüzlü işçiler dönerlerdi evlerine.
Düşlerimiz de farklıydı oysa öncelerde. Ne dağlar bizim olsun isterdik, ne denizler. Sahte de olsa anlık bir gülümsemeydi bütün beklediğimiz.
Şimdi hergün biraz daha kuruyor gözpınarlarım ve hergün biraz daha kuruyor yüreğimde aşka adanmış karanfil. Ellerimi uzattığım yer uçurum oluyor sanki.
Umudu anlatan şiirler yazmak istiyorum yine, içinde ölümlerin ve ayrılıkların olmadığı. Pırıl pırıl bir bahar sabahı, yiten dostların gülümseyişlerini. Sonra bir yıldırım gibi düşsün istiyorum yüreğime yarin o parıldayan gözleri...

Ne olur diren kalemim
Vakit geç değil daha...

[GooD aNd EvıL]

Ne Olur İsyansız Bırakma Gecemi

Ne olur isyansız bırakma gecemi
Aşksız bırakma
Bir ağaç gibi öylece durmak istemiyorum
Bir şeyler söyle bana
Kanım Kızılırmak gibi coşsun damarlarımda

Şiirsiz bırakma gecemi
Aşksız bırakma
Sıcak bir ekmek gibi gel
Demini yeni almış bir çay gibi
Geleceğini kovalayan çocuklar gibi
Ekim’e hazırlanan ordular gibi gel

-Bir- mayıs sabahı Kızılay’a yürüyen
Mavi tulumlu işçi gibi gel
Kendi ilmeğini boynuna cesaretle takar gibi
Kıpkızıl bir güneşe bakar gibi

Yeter ki isyansız bırakma gecemi
Şiirsizliğim olma benim
Aşksızlığım olma...

[GooD aNd EvıL]

Ne Şiir Biter, Ne Aşk

O aşk ki
Sonucunu düşünmeden bağlanmak bir imkansıza,
Görmezden gelmek eksik olanı
Ya da sevmek en az kendin kadar
Hiç bir zaman olmayanı

Ne aşk biterdi yazdıkça
Ne de şiir biterdi
Bu dünyada aşk oldukça

O aşk ki
Bağlanmaktı bir hiçe
Yalan da olsa bilincine çizdiğin o resim

Aradığın o bakış
Çok uzaklarda kaldı şimdi
Bir sabah daha uyanışına anlam katan
O alev kırmızısı çiçek
Açmayacak belki bir daha

Kim çözer şimdi sımsıkı bağlanmış ellerimi
Kim soğutur yangınlar arasında kalmış yüreğimi
Kuşansam da artık bütün cesaretimi
Faydasız artık
Seni seviyorum demek bile

Seni seviyorum
Hem de hiçbir şey beklemeden diyebilmek
Yani en basitinden sevilmeyi bile beklemeden
Yeşil bahçelere sevdalanmış bir kuş gibi

O aşk ki
Hiç düşünmemek
Nerede ve nasıl son bulacağını
İnanmak bir gün gerçek olacağına
O en güzel düşün

Ne aşk biter yazdıkça
Ne şiir biter dünyada aşk oldukça...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ne Zaman

Ne zaman parçalanıp ufalansa kalbim
Yüzüne tükürmek geliyor içimden
Tüm insanların
Silmek geliyor içimden tüm sevdiklerimin
Adreslerini,

Bu ben değilim bir başkası
Bıraksalar duvarları yumruklarıyla parçalayacak olan
Öfkeyle bakan tüm sevdiklerinin yüzlerine,

Ben parçalayıp dağıtmışım kalbimi
Daha çok severler diye
Tüm sevdiklerime,
Onlar süpürüp atmışlar çöpe

Belki artık başka bir şehir uslandırır beni
Başka zamanlarda başka sevgiler belki
Oralarda da parçalarlar mı sevgileri
Savururlar mı bir kalbi
Var mıdır böyle bir şehir
Var mıdır böyle bir zaman
Gerçekten sevmek var mıdır? ...

2 Kasım 2002
23: 00

Melih Coşkun