Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Bu Şehri Vururlar
bu şehri vururlar, öldürürler her gece
törensiz gömerler nehrin sularına
baykuşlar döner yasına
martılar ağlar başucunda
onlar duyar acısını
bir de ben yalnızlığın kıskacında

bu şehrin meydanlarda her gece
ay düşünce nehre
bir kaç Uzakdoğu'lu
ya da Afrika'lı kadın
et pazarındadır /yaşama uğruna...
damardan zehirlenen bir kaç genç
çoktan boğulmuş olur yalnızlıklarında

sevda yanan türküler yazılmaz bu şehirde
ayışığı bile unuturken altın saçlı Lorelei'ı
yıldızlar bir bir dökülürken nehre
dayayıp umut merdivenlerini güneşe
nakış nakış sevda işler gökyüzüne bir kadın

oynaşmayı bilmez bu şehirde sokak kedileri
ne horoz sesi, ne köpek uluması duyulur
tan atışında geceden kirlenen aşkları
süpürürken çöpçüler, ilk sevinendir serçeler
sonra gemiler düşer suyun akışına
güverteye bir selam bırakır yüreğinden
salar uzaklara o sürgün kadın...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Bu Şiir Sana
gülüşüme yüzün düşmüş
aynalarda suretin saklı
gidersen, kırılır sırça kristal
kopar kolları sarmaşıkların
ay sürgün, yıldızlar pul olur
gök boşalır, kuşlar ölür
bu deli gönül viran olur
vatansız kalırım gidersen

bu şiir sana şair
gidersen, mabetler yakılır
tapınaklar kilit vurur kapılarına
sığmaz olurum kitaplara
bu ilk kaçışım canhıraş
alıcı kuşlar düştü izime
bu ilk yağmur deli sağanak
gökler yarılır, bulutlar yırtılır
yaklaşan selin ayak sesleri gökgürlemeleri
yıldırımlar düşer gidersen

bu şiir sana
damlalar imge döküyor
halka halka nakışlanmış su yüzünde nehir
gidersen, bentler yıkılır
bu şehrin damarlarından kan çekilir
kurtlar sofrasına düşer serçeler
bahara erişemem gidersen

bu şiir sana
şebnem süzüyor kirpiklerim
bu ilk deniz, ilk fırtına
buralardan geçmemiş yolun
im’lerini süremem
dikenler tutmaz ayak izlerimi
ilk çiçek çöl gülü yüzüm
sakla, sende kalsın
kimseler bilmesin gizlerimi
rüsva olurum gidersen

bu şiir sana
ufuklar karaya dönmüş
ilk gün sökümünü beklerim
çok uzaklarda bir şair mısra diziyor bozkırdan
kanayan geceme şavkı vurur gülüşlerinin
durup dururken bu asi yüzüme
şimdi bu hüzün niye düşmüş?
Öksüz kalır ağlarım gidersen

bu şiir sana şair
öpüşündeki çiğdemler ben'im
bu ilk gülüşüm /otuziki diş
ben sevdim çok
ya sen sevilmedin mi
bu kovgu, bu sürgün
seni benden, aşkı yüreğimden
söküp alabilir mi gidersen? ...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Bulanık Düşler
bulanık düşler gibi
akıp geçtin içimin uçurumlarından
öfkenin kıyısında büyüttüğüm bir elma fidanı
umudun ırmaklarında uyuttuğum arzular
eli kanlı kahpelikler içinde bulduğum sen
ne desem, nasıl anlatsam bilemem

insana göre midir hep gitmeler
anlatabilir mi yıllar yaşadıklarımızı
bilir mi hasrtetin şaha kalkan öfkesini
özyurdunda yurtsuz kalmaları
sürgünü, mahpusu, ölümü gömenlerin öyküsünü
savaşmak neyse de ölüm tacirlerine karşı
ölümün en kahpesini bilir mi yıllar? ...

iki parmak arası elinde yanan sigaranın
dumanı ben olsam diyorum
ooff... bir sigara içimlik bakamadığım yüzün
ve yüzünde bir ince çizgi hüzün
şimdi olsa diyorum bir kadeh şarabım
ve içsem acıyı... zehiri içsem

al götür beni en ıssız yerine steplerin
bir akça kavak gibi çak köklerimi toprağa
sonra bütün renklerin en yeşilini dallarıma taşı
rüzgarın alaca tayı ol, okşa yapraklarımı
gör o zaman nasıl direnirim kara kışına zemherinin...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Bulutlar Ağlamayın
benim babam öldü gökyüzü
bulutlar ağlamayın
ıslanmasın düştüğü yerdeki çiğdem
benim babam öldü kuşlar ağlamayın
öyle dedi annem

ağlama menekşe çiçeği
kan değmesin yapraklarına
benim babam öldü
bir kalem de sen kır tarih önünde
utanmasın güneş yarına

benim babam öldü erik ağacı
yüzyıllardır aşıkmış özgürlüğe
ben dört yaşındayım
uzanamaz ellerim dallarındaki eriğe

babama vermiştin hani geçen gün
bensiz yiyememiş
börtü böcek, tüm canlılar
önce yavrusunu beslermiş
benim babam öldü erik ağacı
sen ağlama

benim babam öldü ayışığı
gömemediler türküsünü
sarsın, kucaklasın diye çocukları
bana bıraktı onu

benim babam öldü ak papatya
adımı umut koymuş yarına
gülümse
sen gülümse çocuklara...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Bütün Işıkları Yak
ölüm yakarken aksini kendi aynasında
sen kabına sığmayan bir yürek taşıdın avuçlarında
tekin değildi... fırtına borandı Aralık
delikanlı bir ay doğardı geçtiğin şehirlere
silip süpürürdü yapışıp kirlenmiş ne varsa

sana göre değildi terkedişler
gittiğin gün doğurmuştun aşkı
ilkel çağlardan kalma vahşi düşler
yalayıp geçerdi alnın şakını
rüzgar okşardı ellerini
göğüs kafesinde bir çılgın tay
dörtnala koşardın derin soluklarla
içine çekerdin gökyüzünü
deniz olurdun hırçın mı hırçın

eski bir efsane gibi aşıp çağları gelmiştin
şimdi beklenen günün damla damla
suretini döküyor toprağa yağmur
hangi Tanrı’nın günahı bu kan
bu çığlık hangi arlanmaz İblis’in suçu
geçmişini savurmuş ihtiyar dünya
eflatun sayfalarda puslu tarih
sunmuş soframıza artıklarını
analar acı büyütüyor rahminde
kan içinde, nar içinde yanıyor cenin

türküler yakıyor susuz, ölü bir embriyon
kurmadığı hayallerinde söylesin
dinlesin diye yarının çocukları
son yağmurları bekliyor toprak
sunmak için bereketini sofralara
son ışıklarını biriktiriyor güneş
ve “büyük insanlık” son taşlarını örüyor sabrın

bütün ışıkları yak! ...
patladı patlayacak pimi çekilmiş umut
patladı patlayacak artık kabına sığmayan yürek...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Bütün Karadeniz Kayıklarına Binmiş...
bütün Karadeniz
geliyor üstüme
bir köpük gibi
gel gidelim diyor adeta
şiir yazmaya başlamadın daha

kalemi kağıdı unutmuşum

parmağımı gezdirdim mavisinde
kükredi
köpük köpük
bir horon tepindi kıyıda
bir yel esti depreşerek
sahil boyu

gel dedi bir ses
kekemeliğim tuttu beni
gözlerini ovarken ellerim
güneş kamaştı
yeryüzünün aynasında

biliyorum
sen hep üşürsün
uzakların bu hırçın kıyısında
bu duru yeşilde

hayır
sırtımı dönmeyeceğım bir daha
çünkü artık yeni bir ismim var
ve gırtlağı sıkılmış bu köPage Rankingülerde
yep yeni bir ses...

Yaşar Doğan
29.07.2005
Samsun

Not: Şair tatildedir şiiri bana oradan emanet edildi...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Büyüme Çocuk
ağla çocuğum ağla
şeker için
yeni bir çift pabuç için
bir oyuncak için
geleceğe dair umut ettiğin
her şey için şimdiden ağla
büyüyünce ağlayamazsın çünkü...




Bleib klein

weine mein Kind
für ein Bonbon
ein Paar neue Schuhe
für ein Spielzeug
weine wegen all dem schon heute
und weine für all das
was du dir in der Zukunft erhoffst
denn wenn du erwachsen bist
wirst du nicht mehr weinen können



Yazan ve çeviren Meral Vurgun

Çeviri düzeltme Alexandra Schulz
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Cevahir Yaralı
kurşun değdi sol yanıma
cevahir yaralı
yaslamadım başımı
yaslayamadım gürgen yeşili dağlara
sevdasını sol göğsümde
kızıl bir karanfil gibi taşırım

açamadım kır çiçeklerince
yaylalarında ülkemin
nehir olup çağlayamadım
deniz olup coşamadım
vurgun yedim sol yanımdan
cevahir yaralı...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Çağla Zamanı
kar yağıyordu durmadan
bütün mevsimler kış
bütün aylar Eylül’dü
o masal dağının her yamacından
nehirler akıyordu vadilere
seni arıyordum düş uçurumlarında
birbirine benzeyen insanların granit yüzlerinde
küflenmiş limon gibi çürümüştü gözleri
iğreti gülüşler iliştirilmiş dudaklarıyla
ingizisyonlardan gelmiş gibiydiler
aşka benzer bir isyan yoktu bakışlarında

insanı eksilten de, artıran da aşktır
sevdi mi insan
ateşin cehennemi sevdiği gibi sevmeli diyorduk
onu da değiştirdi
değişim yasasının bilmem kaçıncı
ama en yalancı maddesi
söyle şimdi neresindeyiz zamanın

ıtır ürperirdi tenimizde
reyhan kokuları titrerdik bir zaman
ne nanemolla olmuş şimdi yürek
selam vereni borçlu sayıyor artık
içi kurtlu elma gibiyiz
bütün manavlar armut dolu
oysa şimdi zaman çağla zamanı

şimdi sorgula tenini tenimde
bin yıllık fosil gibiyim
alev edip saçlarımı
salmışım omuzlarıma
boynumda zinciriyle küllenmiş tutkuların
geceyi tutuşturup gelmişim
sabahlarımı sorma
suda balık gibi iyot kokuyor dudaklarım
uzat ellerini ellerime
yüzüne bakmaya kıyamadığım
bakıp bakıp doyamadığım
gülümse bana iklimsiz bulutlardan
her tan atışında sana kendimi doğuracağım...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Çavreş
çavreş!
karlı dağlar kış boran
illeti ihanetin
ölüm pusuda
derindir bilirim yaran
vurup sayfaları çıkarken
kutsal kitaplardan
ant içtik
asi gelincik kızıllığında

çavreş!
çatışmada kıyasıya bilinenle bilinmeyen
bilim ve bilgisizlik
akışı önde gider tarihin
kuru dalda yaprak
bastığımız toprak
damarlarımızdan verdik suyunu
tohum toprağı yarar
yaprak yeşerir
gün geceye döner
sonu kıpkızıl şafak gecenin

çavreş!
omuzuma yasla başını
biliriz biz bu dağların kurdunu kuşunu
matem yasak!
unutup ekmeğini aşını
bir anamız döker ardımızdan göz yaşını
seçme kitaplardan
seçme sözler arasından çekip aldım
bir kucak karanfil taktım saçlarına
kan kırmızı rengi

çavreş!
varoşlar tekin değil
kanımız gül tadında
dağlara doğru yolumuz
bilinir!
nerden gelir
nereye gider soyumuz
isyanın çocukarıdır adımız
direnişin kızı
direnişin oğluyuz
el açmadık namerde
boyun eğmedik
onur taşıdık omuzlarımızda
yüzyıllardan ayak izlerini yiğitligin

çavreş!
sol göğsümüzde sevdamız
alnımızda yara izleri
bizden öncekilerin
yarınlara selam ettik
bu dağlar bizim
bu halay
bu zeybek
bu horon bizim
emek bizim
söz bizim
baştan başa bu memleket bizim

çavreş!
bu namus bizim...



çavreş, Kürtçe karagözlü
Meral Vurgun