Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sevmek

Sevmek
Bir ekmeği bölmek ikiye.
Güneşi beraber gömmek geceye,
Şiirleri beraber yaratıp,
Savurmak geleceğe.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sığamazdık

Yiten anlamlarla doluyduk
Zaman da.
Geldiğimiz kentlerin
Rüzgarlarından sinen
Boşlukla gezindik.
Her çıkışımızda yollara
Döneceğimiz yerdeydik.
Sonsuz da gezen
Bir gezegen gibi.
Sığamazdık geceye
Usanmazdık
Dalgaların keyfinden
Kayığımız sızardı zamanda.
Sarhoştuk işte
Umarsız rüzgarlar gibi.
Başıboş dolanırdık.
Kıyı kıyı arardık
Kendimize bir koy.
Gene de
Limandan ayrılan
Gemilerde kalırdı
Usanmaz düşlerimiz.
İlla da sığamazdık.
Devasa bir labirentti hayatımız
Dönüp durduğumuz
Aynı duvarlarla örülü.
Şiirler karaladık
Duvarlarına aynılığın
İnanarak yıkılacağına.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sığın

Kendinden başka
Sığınılacak
Saçak var mı?
Taşa,toprağa
Suya sığın.
Sonsuz mavide
Kanadına sığın
Kırlangıcın.
Yada
Ulu bir dağın heybetine.
Ama sığınma insana.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sıkıntım

Molozlarıyla yürüyor umudun.
Sıcak bir gün,
Perde salınıyor
Rüzgarın kollarında.
Sıcak bir gün
Ter domur domur iniyor
Daha aşağılara.
Sıkıntım kaf dağının
Karlı zirvelerini aştı.
Bir umut daha
Molozların arasında kaldı.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sınır

Son ülkede yıkılınca,
Son sınırdan,
Son insanda geçince,
Sınırsızların yanında,
Umudun adına,
Güneşe taşınacaklar.
Belki başka zamanda,
Dalgalarda yansıyacaklar.
Belki Dicle de kırılıp,
Yüzünüzü aydınlatan,
Işık olacaklar.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sınırlanamaz Düşlerim

Sınırlanamaz düşlerim,
Apansız gülüşlerim.
Ben sonsuz kere sonsuzu isterim.

Bilrim zincirsiz olmaz,
Olursa öksüz olur özgürlük.
Ufuk boğulmuş olur sonsuzda.

Asi olmalı yırtmalı kaybolanı.
Kendi olsada kaybolan,
Yırtmalı yansıyan suretlerini.

Özgür olmalı zincirleriyle,
Zincirlerini gördükçe,
Mutlu olmalı özgür tutsak.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sırlı Fesleğen

Cenevizli
Güzel bir kadındı o.
Kocası gemilerde
Kendisi aşığının koynunda

Memelerinde aşkının şehveti
Kafasında
Aldatmanın azabıyla
Öldürdü aşığını.

Bir saksıya koydu başını
Ve sırlı bir fesleğen ekdi
Gözyaşlarıyla suladığı
Saksıya.

Fesleğen dal dal büyüdü
Cenevizli kadın dayanamayıp
Attı kendini
Denizin kollarına.

Ve yayıldı
Ceneviz fesleğeninin yaprakları
Hoş kokusuyla
Ve taze tadıyla dünyaya.

Cenevizli kadının aşkı
Aştı kıtaları.
Ve şimdi Galatadan uçan
Hazerfanın kanadına takıldı.

Galatadan süzüldü
Fesleğen koktu haliç
Sokaklarda yayıldı
Ceneviz fesleğeninin aşkı.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sırt sırta

Geçiyorum;
Duldasından saçakların.
Bin yıllık çınarlar gibi;
İstanbul da rum evleri.
Dar sokaklarda;
Sırt sırtalar.
İnadına eskiyen,
Yılan her şeyin;
Dimdikler hala.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Si Ya Ba (Rüzgarın Gölgesi)

İzmir 'de
Bir devlet yurdun da
Öğrendim paylaşmayı.
Sonraları paylaştıkça
Büyüttüm
Umudun lokmalarını.
On sekizim de asiydim
Hırçın bir dalga gibi
Çarptım umutsuzluğun
Zifiri kıyılarına.
Dalga kıranlarda
Parça parça oldu
Genç bedenim.
Ve bitmez dediğim
Umudum
Yayıldı okyanusun
En ıssız dalgasına kadar.
Paylaştım gönlümün
En karanlık kuytularını,
Ve beynimin en tümsek
Düşün bozkırlarını.
Nafile demedim ama
Şimdilerde açtım
Kollarımı iki yana
Korkuluk oldum.
Bir şeylerin gölgesi
Olmaktansa,
Rüzgarın gölgesi
Olmalıydım.
Bende açtım kanatlarımı
Si Ya Ba oldum.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sierra Leona

Derelerimizden çıkar elmas
Derilerimizden kara kan.
Kan kusan namlu
Seni tutan kim?
Hangi eller kesti
Ellerimi ayaklarımı
Yarına koşan çocuklarımı.
Bilmiyorum nedenini savaşın
Bildiğim taş kıracak
Ekmek parası kazanacak
Ellerimin olmadığı.
Bir sabah kapımı kırdılar
Elleriyle savaşı sundu
Komşsularım sustum.
Kara kıtanın yeşil düşleri gibi
Dilimde kırıldı umuttan sozcükler
Katılmadım diye
Kanlı sofralarına
Kendi kanımla suladılar
Asla yeşermeyecek umutlarımı.
Ellerimi kesip
Attılar bir yol kenarına.
Oğlumu alıp 12 yaşında
Eline silah verdiler ki
Kanatsın babasının
Kesik ellerini.
Yumdu gözlerini
Silahların sahibi efendiler
12 yıl kanlı derelerden
Kanlı elmaslar toplatıp
Değerler biçtiler kıratlarına
Kanlı elmaslar takıldı
Zengin gerdanlara.
Sierra Leona da
Kanlı bir gün günes kıpkızıl
Düşmüş Kongo köprüsünden
Kanlı elmas deresine
Savaşı bitiren komşu ordu
Dostlarımı öldürdü
Kongo Köprüsünde
Gördüm dostlarımın kanlarıyla
Bulandı elmasın keskin hatları
Şimdi sokaklarda
Kolsuz ayaksız
Ve korkulu kaldı gözlerimiz
Ne içindi bu savaş
Bilmiyorum
Bildiğim ellerimin olmadığı
Ve aç olduğum.

Ufuk Nazım