Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Kapanan bir defterde geçmekte adın

kapanan bir defterde geçmekte adın;
sayfaları simsiyah yazılmış
arada bir sayfa başaları kırmızıyla oyalanmış.

her sayfası baştan aşağı üç hece,
kapanan,bir defterde.

ilk ve son sayfasında,
çilingirleri işinden eden,açılması imkansız bir kilit.

ve kopması imkansız,
dünyaları askıda bırakan bir zincir etrafında;

sarmaşıkların arsızca sarılışı gibi bedene,
her tarafında...

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Kapat Gözlerini Düşün

Ömründe dikili bir ağacın mı var,
Söyle,
Ölsen ardından kimler ağıt yakar?

Kim gönlünü karakışlara satar?
İyiysen eğer,
Ardından yalnız bulutlar ağlar...

Kapat gözlerini,
Hadi düşün.
Bu ateş bundan böyle yalnız seni yakar...

İstersen dene bak...
Öl!
Herkesten önce seni kendi bedenin satar.

Ve......

Bil............

Toprak altında beden önce mora çalar,
Sonra siyaha,
Sonra da bir daha bulunmamak üzere yokluğa...













11.12.06
pazartesi

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

kefen giyiyordun Her gece

İçimde damlaya damlaya göl oluyordun,
Ben boğulmuyordum.
Bir damla gözyaşım fazlaydı sana,
Bu yüzdendir yatağına sığmıyordun.

Taşıyordun çığlık çığlığa,
Başka başka yollara,
Başka başka sevdalara,
Dalga dalga,her çırpıntıda büyüyordun.

Önce deniz,okyanus sonra,
Gözyaşım hariç,sen damlaya damlaya hepten su olunca,
Su bulunmayınca son nefeste dudak ıslatacak,
İllede bir yol buluyordun sen coşacak.

Ama yine de boğmuyordun beni,
Nefes alışlarım seni içerken bile ahenkliydi.
Bir kış gecesi,üstüne yağan kar taneleri,
Gelinlik olup üstünde kalmıyordu da ebedi.

Güneş giderken her gün kendi yoluna,
Aynaya bakıyormuşsun gibi aksin,
Hep matem oluyordu rengin,
Gelinliğin...

Ve böylece içimde,
Soyunup sen gizlice,
Gelinlik değil,
Kefen giyiyordun her gece...

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Kelebeğin Ömrü

Uçsan bile ölünceye dek,
Ey kelebek,
Bir ömür sende bir gündür.
Yarın herkes der ki,
Bu yalnızca dündür.
Öyleyse ne diye beklersin ki,
Halinden anlamayan vefasız çiçeği?
Ne diye konarsın üstüne,
Ömrünün yetmeyeceğini bile bile?
Sakın aklından bile geçirme,
O benim yaşımı bilir diye.
Ben ölünce,
O da solar hiç deme.
Yoksa üzülürsün,
O yaşamaya devam ederken,
Bir de bakmışsın ki,
Sen çoktan ölmüşsün.


18/05/05
Çarşamba

[GooD aNd EvıL]

Kıramıyorum

Gezdim dün gece zindan zindan.
Ben benden uzak,
Ben bana tuzak.
Ne çok prangalar eskitmişim haberim olmadan,
Gerideki kanlarım anlattı bana sayısını.
Geriye dönüp izledim de izleri,
Meğer sende dolaşmışım arzı.
Ellerime bir yürek koyan da senmişsin,
Ayaklarıma prangalar vuran da.
Hiç kurtuluş yok biliyorum,
Ve ben sanki bunu gözlerinde yaşıyorum.
Bir kapatıyorsun gözlerini,
Her yer karanlık,
Ben boğuluyorum.
Bir açıyorsun bir ömür dediğim gözlerini,
İçinde tutsak bir ben görüyorum.
Bir şeye benziyorsun sen,
Tarifi imkansız...
Ne bileyim daha önce görülmemiş,
Duyulmamış,
Dokunulmamış.
Kan gibi sıcak,
Hüzün gibi soğuk,
Deryalar gibi kimsesiz,
Özlemek,özlenmek gibi de anlamlı.
Ve özleniyorsun sen,
Dibsiz bucaksız zindanlarda ayaklar prangalı.
Ellerim güneşi okşamış ama,
Yanmaya hala yabancı.
Senin kadar olmuyor yine de cehennem,
Beceremiyor yakmayı.
Ve beceremiyorum ben,
Prangaları kırıp atmayı...

24 haziran 04 perşembe
02:15

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Kİm? Nerede?

böyle olmamalıydı.
gözlerim,
gözyaşlarıyla vurulmamalıydı.
üzerime düşecekse ille de nem,
ben değil,
gökkubbe ağlamalıydı.
sevmemeliydi beni kimse,
sevmemeliydim kimseyi bende.
ama olmuyormuş işte...
yaratıldığın andan itibaren,
kaderine biri ilmik ilmik dokunuyormuş.
günü gelince de,
gecen gündüzün belirsiz oluyormuş.
ne yapsan nafile.
nereye kaçsan,
nereye.
ille de sen,
ille de.
bundan böyle ne ben varım bende,
ne de sen kendi teninde.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Kime Ne Diyem Ben

onca sene geçmiş hiç haberim olmadan.
umutlar yetiştirdiğimi sanmışım,
ben aslında öksüz bir sevdayı aldatmışım.

yanıbaşında avazım çıktı kadar bağırmışım da,
çığlıklarımın sessizliği vurduğunu sanmışım bir kurşunla.

yanıbaşımda sen dururken onca zaman(ki bir an)
gözlerinde kendimi görmememin tuhaflığını hiç anlamamışım inan.

şimdi,
ellerine dokunamayacağım kadar uzağındayken,
ellerin üşüyor diye kışa ve hatta sonbahara ne diyem ben?

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Kimin umrunda gelsen

Yol almış gemiler görünmez olunca limanda,
Denizin ortasında gemileri yaksan da kimin umrunda.
Kimin umrunda ölsen,
Tutunsan da gelsen fırtınada parçalanmış bir gemi parçasına.











18.12.06
pazartesi

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Kimse Bilmiyordur

koyu karanlıkta,
sen diye,
rüzgar değiyordu tenime.
sadece rüzgar...
ben gözlerimi kapatıyordum,
sen rüzgar beni öpüyordun.
sesini duyuyordum tenin tenimdeyken.
sadece ben bileyim diye,
yaprakça konuşuyordun sen.
dinledikçe seni,
gecenin rengi sana çalıyordu.
kokusunu mu şaşırmış bilemem,
artık gül sen kokuyordu.
seni getiriyordu her bir damla yağmur.
geceye kaç tane düştün,
yüreğime kaç düştün kimse bilmiyordur...

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Korkuyorum İşte...

Uyansam...
Açsam gözlerimi uykudan.
Sıcak bedenimi hür bıraksam kış gecesine.
Açsam mı bilmem pencerimi ruhunun hecesine.
Duyuyorum;
Dışarda rüzgarın arsız çığlığını.
Görüyorum sisler ardındaki
Yağmur damlalarının en son dansını.
Annesini kaybetmiş serçenin hiç bitmeyen ağlamaklığını.
Geceyi...
Karanlıklığını...
Ay ışığının encâmını.
Bir ağacın kuytusuna sığınmış,
Düşmüş bir yaprağın titreyişli hışırtısını.
Kulaklarım sağır olacak,
Gözlerimi açsam da penceremden dışarı.

İstemeyi bilmeyen kör dilenci olacağım.
Sonra...
Sonra;
Korkacağım...
Yorganı üstümden atmaya korkacağım.
Kalkmaya yeltenmeye korkacağım yatağımdan.
Ellerimi pencereye yaklaştırmaktan....
Ya dolarsa odama sessiz gecenin gürültüsü.
Ya gözlerimi kamaştırırsa karanlığın bembeyaz gelinlik örtüsü.
Üstüme düşerse bütün savaşların bütün al kanları.
Boğulursam eğer o kızıllıkta,
Benim de kanım onların ki gibi başkasını boğmaz mı?
Bilmiyorum...
Ben,
Biliyor musun ne kadardır dileniyorum?

Sana gel de penceremi bir taşla yerlere diz çöktür diyorum.
Rüzgâr isterse benden çok sahiplensin odama,
Hem yorganı çekmem de üstüme bundan sonra.
Fısıltısını dinlerim ağacı annesi sanan yaprağın.
Korkma derim,
Korkma.
Derim ki,
Elbet kurtulursun ölüm uğrar da.
Sonra yağmur damlalarına da bir şey söyleyeyim derim...
Ararım aklımın en ücra köşelerinde bir kaç sesi.
Onlara da derim ki;
Herşey bitti.

Aklıma gelir serçe,
Gözlerim dolar.
Görürsün sen penceremin dışından beni,
Aklına gelmez ağlayabildiğim,
Odamın içinde kağıttan sandal bile yüzdüremediğim.
Gözlerimden akan gözyaşı olmasa,
Ve senin inatçı aklın odama yağmur yağıyar sansa,
O kağıt geminin en kuru yerine,
Tutunupta gidebilir miyim uzağa,
Çok uzağa...

Gidebilir miyim ben senden sene?
Gidemem...

Gidemem bir adım gölgenin ötesine.
Gelemem de bir adım gölgenin berisine.
Anca yorganımı bırakırım üstümden
Ve üşürüm,
Üşümeyi hiç bilme sen.
Aklına getirme yağmur damlalarının son dansını.
Minik serçelerin karanlıkta kimsesizliğe ağladığını,
Rüzgarın arsız çığlığını.
Aklına getirme sen kağıttan sandalımın,
Gölgene yetişemden alabora olup battığını.
Ve sen sandığım bir hırsızın kürekleri çaldığını.
Suçlama kendini;
Benim odama hiç yağmur yağmadı ki.
Kağıttan sandal da yapmadım,
Küreklerim yoktu ki kürekleri sen çalasın.
Biliyorum,
Serçeyi de sen ağlatmadın.
Zaten rüzgarların arsız çığlığını hiç mi hiç duymadın.
Ağacın gölgesine sığınmış yaprağı sen çaresiz hiç bırakmadın.
Bunun suçu,
Son dansların edildiği sonbaharın.
Pencerelerin açılmayışının.

Ali Yeşil