Aşkım İsyandır Benim

[Kéan aRs]

Keder Sana Yakışıyor

Ne kadar değişmişsin görmeyeli,
Ellerin güzelliğini kaybetmiş nasırdan,
Hüzün rengi almış saçlarının her teli
Gözlerine gölgeler düşmüş kahırdan,

Gözlerin ki, gördüğüm gözlerin en güzeli
Ne kadar değişmişsin ben görmeyeli
Böyle mahzun kederli değildin eskiden
Fıkır fıkır gülerdi gözlerinin içi

Dudakların nemliydi sevgiden, arzudan
Yapraklarına çiğ düşmüş karanfiller gibi
Baygın kokusuna anılarla beraber giden
Böyle mahzun kederli değildin eskiden

Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar
Ağlamaktan mı karardı gözlerin
Bir zamanlar gözyaşını sevmezdin
Şimdi nerden yaşardı gözlerin
Hasta mısın, yorgun musun nen var
Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar

Arzular vardır bilirsin anlatılamaz
Eskisi gibi kalsaydın ne olurdu
Taptaze, ıpılık kar gibi beyaz
Keder sana yakışmıyor gül biraz
Arzular vardır bilirsin anlatılamaz.

Victor Hugo

[Kéan aRs]

Bu gece seninle son kez buluşuyorum
Son kez kadeh kaldırıyorum şerefine
Ve son kez dinliyorum şarkımızı
Bu gece uzun olacak biliyorum
Çünkü bütün sonları yaşayacağım bu gecede
Son kez bakacağım en güzel resmine
Bir kez daha anlatacağım aşkımı
Sana anlatır gibi
Belki yüzbininci kez
Ama bu son olacak
Sonra dans edeceğim hayalinle
Yorgunluktan düşene kadar
Hiç durmadan dans edeceğim
Çünkü son dansımız olacak
Ve son bir şiir yazacağım senin için
Son sigaramı içerken karalayacağım mısraları
Acıyı, sevinci, gözyaşını sığdıracağım
bir sigara paketinin üstüne
Yeşili anlatacağım ve maviyi
Bir mısrada beyaz olacağım
Bir mısrada siyah
Seni yazacağım tüm çıplaklığıyla
Ve gün ağardığında son kez
Doğduğum günki gibi
Güneş yüzüme vururken
Senin için son kez öleceğim...

[Kéan aRs]

Kelebek

uçmak istiyorum
bir öğlen vakti gökyüzün de
güneşe doğru
onca gün
sabırla beklemişim
yemişim doya doya
bir gün uçmak istiyorum

uçmak istiyorum
yemyeşil çayır boyu
çiçek ten çiçeğe
özler alıp, delicesine
bir gün uçmak istiyorum

uçmak istiyorum
onca gün pupa olmuş yatmışım
deli mavi hayaller kurmuşum
bir gün de olsa uçmak istiyorum

uçmak istiyorum
o gün dağlardan ovalara
seslenerek sevgimi
haykırmak istiyorum
bir gün de olsa uçmak
hayali bile çok güzel
aşka banarak bir gün
uçmak istiyorum

aman tanrım bir gün mü

ne olur tanrım
bir gün olsa uçmak istiyorum

[Kéan aRs]

Serseriyim Ama Bir O Kadarda Gururluyum (Elveda Sosyete Kızı)

Ben seni sevdim,
Sense beni reddettin,
Çünkü, ben bir serseriydim,

Bilmezdim tavernalarda gezmeyi,
Disko barlarda dans etmeyi,
Birde ciğeri beş para etmez,
Kibarlık etmeyi,

Doğru,
Belki sende haklısın,
Ama şunu da unutma ki,
O medeniyetli dediğin insan topluluğu,

Seni bir gül gibi,
Önce dalından koparıp,
Sonra kaldırımlara atıp,
Ezdikleri zaman,
Seni elinden tutup,
Kaldıracak bir serserin,
Olmayacak,

Sizin kibarlık dediğiniz,
Aşkları oyuncak ettiğiniz,
Medeniyeti diskoda,
Eğlenmek sandığınız,
Bir toplumda,Yaşayamam,
Elveda sosyete kızı,
Medeni insan,elvedaa…

[Kéan aRs]

! ! ! Orda bir serseri öldü dersin

Birgün kaf dağına kar yağarsa nedensiz
Sonbahar geçti kışa merhaba dersin
Buzlar sarkarsa zirveden yüreğine
Gözyaşıma buz dayanmaz ateşsiz
Yanarım orda bir serseri öldü dersin

Siyah saçlarında başlarsa ağarma
Zülfüne düşerse karbeyaz iki tel
Kulakların uğuldarsa yel değirmeni misali
Güneş doğduğunda kararırsa gökyüzü
Anladım orda bir serseri öldü dersin

Esen rüzgarda duyarsan şarkımızın ezgisini
Meltem rüzgarı buram buram dağıtırsa sevgimizi
Lokman hekim sona erdirise çaresiz derdimizi
Yüce yaradan değiştirirse bizim alın yazgımızı
Tanrım serseriyi bana bağışladı dersin...

[Kéan aRs]

ANNE O BENİ HİÇ SEVMEDİ
Selamlar indirdiğim Karadeniz’den Karaman üstüne.
Sevdalar düşürmediğim,yüreğim yaramın üstüne.
Anne bir şeyler söylesene,
O beni hiç sevmedi.

Düşümde yer koymamıştı o sana.
İnsan bu kadar mı yanar,
Bu kadar mı yakın olur,
Ve insan bu kadar mı uzak kalır insana.
Anne anlasana.
O beni hiç sevmedi.

Gözlerinde deniz bulduğum,
Gözlerine vurulduğum.
Gözlerinde durulduğum.
Yabana bakar da kırıldığım.
Sevdalandığım.
Darıldığım,
Nefes gibi sarıldığım,
Anne o beni hiç sevmedi.

Dudaklarının bir kenarı İstanbul kokardı.
Erciyes dağı gibiydi,kar vardı saçlarında.
Manavgat gibi bakardı.
Soğuktu hasreti,Şubat ayazında yakardı
Nefesimle çekerdim içime,
Damarımda o akardı.
Falımda o,
Düşümde o,
Fikrimde o,
Nereye gitsem karşıma o çıkardı.
O beni hiç sevmedi anne

Senin kadar sevdim anne,
Yüreğin kadar sevdim ,
Hüsnü Yusuf çiçeklerini sevdiğin kadar hem de.
Sevebildiğim kadar sevdim.
Sevdasız küçük bir nokta,
Severken koca bir devdim.
O beni hiç sevmedi anne


Yüreğimi sıkıştırdım
Kenarı yakılmış mektuplarla zarflara.
Posta çuvallarındaydım.
Adını yazdıkça kumlara
Adını silen Akdeniz’le boğuşmaktaydım.

Her mevsim umutlar ektim saksılarıma.
Kimisi papatya oldu kimisi menekşe.
Umutlarla merhaba dedim sabahlarıma.
Gülüşüme çiçeklerim oldu gerekçe.
Adam gibi sevdim anne.
Hem de erkekçe.
O beni hiç sevmedi.

O beni hiç sevmedi Anne.
Adını andığımda dudaklarımın çatladığı yar,
O hiç gidemediğim,
Ulaşamadığım diyar.
Benim bu diyar için kan dökesim var
O beni ,o beni hiç sevmedi anne...

[Kéan aRs]

Mezarımda Taşım Ağlar

Güzel bana yar olmazsan,
Bu yüreğim durmaz ağlar,
Aşkınla canım alırsan,
Mezarımda taşım ağlar.

Dertli bülbül konmuş güle,
Gezer durur daldan dala,
Senin için düştüm yola,
Tükenmeyen yollar ağlar.

Güneşin battığı yerde,
Hüznün kalır gözlerimde,
Sitem dolu sözlerimde,
Canlanan anılar ağlar.

Bir menzile varamadım,
Geçti ömrüm tutamadım,
Yaralarım saramadım,
Mahsun geçen yıllar ağlar.

[Kéan aRs]

Mezar Taşımdaki Dört Mısraya Bakarken Ağlayışına

ağlama, sonsuzluğun kapısıdır bu taşlar
ağlama ki, onlarda feryât etmeye başlar
neden toprak olduktan sonra geldin yanıma
bir ömür nerde idin od düşerken canıma
mâdem acı çekmemi istemiyordun gülüm
neden yandığım halde, acı çekiyor külüm
mahrumun olsam bile, ağlama, kabrimde ben
dayanamam kederlenmene, kahrına rağmen
eyvah, sende solmuşsun istilâ kıskacında
sonbahar rüzgarları sevişiyor saçında
gözlerinde, kırılgan tebessümü akşamın
nerde, esirgediğin o mağrur ihtişamın
dünya mı sarsılıyor, yoksa titriyor musun
ben sana tiryakiyim hâlâ, biliyor musun
toprağımda tütüyor hayalin, buhur gibi
her gece bekliyorum gelmeni, sahur gibi
komşularım soruyor: Kimdir bu nazlı sultan?
adını anacağım ânda ağarıyor tan
sen güneşe bakarken, uykuya dalıyorum
haberini her yani gelenden alıyorum
bu hayal hakikatin özüdür, rüya değil
sûretimi görürsün, mezarıma bir eğil
okursun kitâbemde vardığım son durağı
bulursun başucumda gülümseyen burağı
'Hû' sesini fısıldar kulağına taşlarım
ruhuna kâfur gibi yayılır gözyaşlarım

[Kéan aRs]

Mezar Taşıma

Dur, dur yâr gitme daha fazla uzağa
Bundan ötesini çekemem
Vur beni, canlı sokma mezara
Kalbime sensizlik ekemem...

Kavruldum kahır rüzgârlarında yıllarca
Gözlerin var diye sabrımın ufkunda
Gideceksen bir adım daha uzağa
Beni de götür, her nereye olsa da...

İhanet değmedi hayalime, rüyama
Ne kalır ki geriye, benden sen çıkınca
Ayrılığın soğuk eli kapımı çalarsa
Durma, bir şiir yaz yâr mezar taşıma...

[Kéan aRs]

KARŞIDAKİ ÇİÇEK

Başımı kaldırıp baktığımda
Diğer dairenin camında durmuş
Yeni açan bi çiçekti önceleri
Gözlerini dikmiş etrafı seyrediyordu
İkinci katta camın önünde
Bir karanfil hikmetiyle ne güzel de duruyordu

Başını biraz öne eğmiş elleri bağlıydı
Bazen bana bakıp gülümsüyordu
Benimde ona baktığımı görünce
Bir kuş gibi kalbi atmış utanmıştı sanki

Gözlerindeki o masumluğu gördüğümde
Varlığını hiç hissetmediğim bu kalbim
Onun kalbindeki kuş olmuş
Hayallere bırakmıştı kendini.

Ne adını biliyordum ne kim olduğunu
Ne beni düşündüğünü hissediyordum
Ne de beni biraz olsun sevdiğini
Sadece *******i yıldızları izler gibi
O masum gözlerini izliyordum

Hiç bir karşılık beklemeden
Tek bir söz bile istemeden
Sadece seyrediyordum
Karşılıksizdı biliyordum sevgim
Ama bu kuş kalbimi engellemem imkansızdı

yanına gittim ellerini tuttum
ve artık bu kalbim atmıyor
gözlerindeki gözlerim gözyaşıyla
ağlıyordu…