Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Sıradan Bir Taş
Burnunun dikine gidiyordu.
Ayağı bir taşa çakıldı, sendeledi.
Öfkeyle taşa baktı, bildiğimiz taştı.
Durdu, düşündü, “şu taşı alsam mı ki! ” diye
…
İnce eleyip sık dokumaya,
Son verip taşı aldı.
Artık bir taşı vardı,
Üşenmeyi bırakıp yıkadı çeşmede…
…
Taş yıkadıkça güzelleşti,
Temizlendikçe şeffaflaştı.
“Niye yıkadım ki! ” diye
Sordu kendi kendine…
…
Tuhaf sorulara meraklıydı,
İnsan kendi kendine sormalıydı.
Kendine bazı şeyleri danışmalıydı.
Tavrını, ölçüleri özüne vurmalıydı.
…
Bulduğu sırdan bir taştı,
Meraklandı, parka uzandı ayakları
Elinin sıcaklığı taşa geçmişti,
Taşa kendinden bir şeyler eklenmişti.
…
“Acaba? ” diye düşündü.
“Atsam mı ki? ” içindeki ses “yooo..” dedi.
Kendisiyle, ailesiyle, çevresiyle,
Kasabasıyla, ülkesiyle barışık biriydi.
…
Bir kenara oturup gelen gidenleri seyretti.
Bu taş bir işe yaramalıydı.
Güler yüzlü bir babanın,
Hayırdualı, bir annenin yakınında…
…
Rüzgârla boynu bükük bir çiçeğe destek,
Bir okula, bir camiye, bir konağa…
Bir kaldırma, bir duvara…
Yarayabilirdi.
…
Yıkılmış bir medrese duvarında,
Sılayı özlemiş bir Mehmetçiğin siperinde,
Hatırı sayılır bir ustanın ellerinde,
Vazife görmüş olamaz mıydı?
…
İnsan aklı da bir taşa benzemiyor muydu?
İyiye de, kötüye de yönelebiliyordu.
“Sahi, bu taşı ne yapmalı? ”
Bir gülün ayaklarına dayadı.
...
Bu taş yerini bulmalı…
Bir çivi çakmaya…
Bir aracın tekeri önüne yarayabilirdi.
Kalktı, ardına bakmadan yürüdü.



Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Şair Nabi
Onun asıl adı Yusuf, bilinen adıysa Nabi
Evliyalar, enbiyalar şehrinde doğdu bit-tabi

Yusuf Nabi tabi oldu, şeyhi Yakup Halife’ye
Kuzulara çoban oldu, başladı muhasebeye

Nefsi fesada başladı, “Hani Hakk’ı bulacaktım? ”
“Hani ilimle, zikirle, dolu dolu olacaktım? ”

Uzun sürmez içindeki, ayan olur hocasına
Onun gözlerine bakar, varır ilim locasına

Çobanlık bir denemeydi, ilmi doğuştan almıştı
Eğtime ihtiyacı yok, o deryasına dalmıştı

Urfa’da düştü yollara bir gün vardı İstanbul’a
Şu İstanbul kaynar kazan, ere hemencik kabule

Kabulüne sebep oldu, onun edebi şiiri
İltifata ve takdire birden sebep oldu piri

Şahsi duygulardan uzak arzuları aşıp geçti
O, güzeli ve doğruyu, ilim ve hikmetle seçti

O, vazifesinden artan zamanlarda eser yazdı
Güzel düşüncelerini, tek tek gönüllere kazdı

O, bir gönül insanıdır, o bir hikmet şairidir
Hakikatten uzak değil, o yaşayan bir diridir

Dili sade, düzgün rahat, söyleyişi çekicidir
Tüm hikmetli sözlerini gönüllere ekicidir

Unutulmayan kaç şair vardır şu koca dünyada
Nabi’de bunlardan biri, ilhamlar oldu rüyada

“Sakın terki edepten kuyi mahbubi Huda’dır bu”
“Nazargahi İlahi’dir, makamı Mustafa’dır bu”

Müezzinler sabah okur, Mekke’de bunu ezanla
Nabi düşerek bayıldı, sevincinden feyezanla

Yıl bin altı yüz kırk iki gösterir doğduğu yılı
Yıl bin yedi yüz on iki gösterir öldüğü yılı

Yatar Karaca Ahmet’te, huzurlu hüsnü kabulle
Şu tarihler bile yazar, bir veli şair teville

Varıp bizde hayır ile Nabi’yi çok yâd edelim
Kabrine düşürüp yollar, onu ziyaret edelim.



Şair Nabi,

[GooD aNd EvıL]

Şimdi
Sabahlar katili gecenin
Yüzleri kanadı hücrenin
Alnından öptüm ecesinin
Söyletme zamanıdır şimdi
*
Cennetsi kokardı gözleri
Yüreğinin çığlık sesleri
Yanan, inleyen duyguları
Söyletme zamanıdır şimdi
*
Uğruna tüm renkleri yaktım
Bakire sularında yattım
Dağlara taşlara anlattım
Söyletme zamanıdır şimdi
*
Heykelsi hasretler büyüttüm
Yosma kentin sokaklarında
Kıpkızıl bir ihanetini
Söyletme zamanıdır şimdi



Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Tertemiz Günah
Batı bütün günah duygusunu kaybetti,
Bırakın hürriyeti,
Eşitliği,
Kardeşliği,
Bütün batılılar
Günah işleme hakkında eşitlendiler.

Ergenlik çağına girer girmez
Cinsel ilişkide bulunak,
Dişleri fırçalamak,
Kadar normal hale geldi…

Semavi dinlerin “Büyük günahlar”
Adını verdikleri bu suçları,
Artık papazlar bile işliyorlar…”

Bunu yazan ne batının aşırı bir dinci gurubu
Ne bir sağcı, ne de bir politikacı…
Ne de idealist bir rahibe değil,
Yıllardır
Dine ve ahlaka saldıra gelmiş,
Bir solcuya ait…
Le Nouvel Observatuar Dergisi,
“Bütün Günahlara Kapı Açan Mevsim: Yaz”
Adlı yazısında…

Nihayet hepimiz hür, eşit ve kardeşiz,
Şimdi bizler eşit derecede günah işleyebiliriz.
Eski dönemde
Sadece büyükler hata yapmak hakkına sahipti.
Bu gün şeytana şükür
Herkes ümüğüne kadar batmış durumda

Seks bayramından,
Saray hazlarından,
Zevk yarışlarından,
Kim kaçmaya kalkarsa alaya alınır

Sefaletle tembelliğin,
Evlilik yaptığı günümüzde…
Kıskançlığından ar perdesi yırtılmış
Tertemiz bir günah kalıyor geriye…




Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Türkiye’ye Hasretlisi Gül
Yeşilköy’e adım atar atmaz,
Yine gümrükçü kan kusturacak…
Hamal bavulumu kaparken,
Polis gözaltıyla susturacak…
…
Otururken Rumeli Hisarı Balıkçısında,
Bir yanda beni hafiyeler izleyecek…
Önüme konan faturanın kabarıklığı,
Sevincimin zelzelesini gizleyecek…
…
Köşe başında rütbe ve terfi isteyen biri
Adaletsizliğe yem yapacak hırsının kiri
Kolay yenilip yutulmam amma
Bir vicdan müflisine satacak, bu piri
…
Frankurt havaalanından bir dostu uğurlamak
O uzaklara yelken açarken, turlamak…
Zor geliyor, inan bana zor geliyor
Hayırlarla dolu bir sefer dilemek…
…
Nuru Osmaniye Camii gözlerimin önünde âli
Kubbelerden saçaklara
Oradan ağaçlara
Kumruların inişinin hayali…
…
Köln Katedrali avlusunda yürür
Bin naz ile gerdan kırar güvercinler
Birer kart karga gibi görünür
Aklıma hücum eder ciniler
…
İlahi sevda ateşiyle tutuşur gönlüm
Bir “Türkiye Hasretlisi Gül”üm
Kabaklı Hoca: “Yine mi hasret, İlhan…” diyecek
Ben teslim bayrağı tekmiş bir tevekkülüm…




Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Türkler-1
Dokuz yüz yıldır nasihat eylemişti İslam’ı
Bu kadar çabaya rağmen; bilmediler imanı

Kabul olunca duası Nuh aleyhi selamın
Tufan en büyük akıbeti oldu şu dünyanın

Dört oğlu var idi zira Nuh aleyhi selamın
Ham, Sam, Yafes ve isyanlarda Ram’ın

Yafes’in on iki oğlu vardı yaşayan hayatta
Altıncı oğlu Türk olarak bilinir idi hatta

Sırlardan çok şey öğretmişti oğlu Türk’e
Bir benzeri de yok idi Türk gibi yiğitlikte

Yada’yı hibe etti de şarka doğru yolladı
Türk kendine sahip oldu, doğruyu kolladı

Aradan uzun yıllar geçti şu şark-i âlemde
Şanlı, şerefli, cihangir, yiğit idi dedende

İsa dünyaya gelmeden yedi bin yıl evvelde
Şu ve Aka’lar hüküm sürdü bu güzel illerde

Alper Tunga Türk’tür öz Turan’nın yurdunda
Adı Afresyab geçer Firdevs’inin yurdunda

Servi gibi uzun boylu, hem de iyi huyluydu
O, aslan kadar kuvvetli, fil gibi güçlüydü

İran’ın üzerine birçok defa sefer eyledi
Hükümdarı esir alarak hep yanında eğledi

Kabil hükümdarı Turan ili üzerine yürüdü
Ancak Zal içindeki yanan ateşi söndürdü

Aradan zamanlar geçti, esir hükümdar öldü
O, Turan ilinde meçhul bir yerlere gömüldü

Alper Tunga birçok sefer eyledi de İran’a
Zal oğlu Rüstem gelmedi bir türlü imana

Firdevs’i yazar Şahname’de Alpertunga’dan
Hem de över hayli Rüstemi Alpertunga’dan

Kaykavüs’ün oğlu gücenir kaçar Turan’a
Bir Türk kızıyla evlenir, benzer tufana

Türk kızından yiğit bir oğlu olur, büyür
Turan’dan kaçar, Farisililerle bir yürür

Kaykavüs oğlu Keyhüsrev yine döner aslına
İran’a baş olur, başlar yine eski faslına

Uzun yıllar ihtiyarlatınca yiğit Alpertunga’yı
Kaybeder en son kendisiyle oynanan kavgayı

Bir mağarada kendi halinde yaşayıp giderken
Buldular, günler sonrası izini keşfederken

Yorgundu, ihtiyardı, yine de yiğitçe dövüştü
Tek başınaydı ama yine de çarpışarak ölmüştü

Bir zamanlar Turan ilinde, Bala-sağun kentinde
Şu’lar hakandı Türk’e Zeki Toğan’ın rivayetinde

Türklerindi, çağların en güçlü en büyük ordusu
Şan ve şöhretleri dünyanın her yanına duyulurdu

Mekodonya kralı İskender çıktı uzun bir seferine
O, emir verince; kimse mani olamadı neferine

O yürüdü, Grek’ten Anadolu’ya, Hazar’dan İran’a
Seferin boyunca kıymadı, her önüne gelen insana

Erdi, Kabil, Semerkand, Ötüken’den Bala-Sağun’a
İnanırdı, Allah’ın yarattığı cihanın şu hoşluğuna

İran ordusunu yenerek; Semerkand’a kadar gelmiş
Bunu gören Türkler, şöyle bir temkinle gerilemiş

İskender Türk’ü görünce Türk’e “Türkmen” dermiş
Allah’tan olsa gerek, Türkleri çokça da severmiş

Belki okurken tarihte iki İskender’e rastlarsın
Okuduğun her şeye de inanmış gibi görünürsün

İskender’den bahs eder bilinen tarihler
Tarihi Taberi’de İki İskender’i birden sarihler



Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Türkler-2
İsa’dan dört bin yıl kadar bil husus önceydi
Orta Doğu’lu Sümerlerden iki yüz yıl sonraydı

Beyaz tenli, geniş kafalı, çelik kuvvetli Türk
Altay’la, Tanrı Dağlarını mesken tutan Türk

Yabaniler önünde it, itlerin bit olduğu zaman
Orta Asya vardı, uçsuz bucaksız gür bir orman

At, it, koyun, yak, ren, develer önünde ehildi
Günyüzü görmez coğrafyalar, onun önünde eğildi

Evi omzundaydı, ona bir yerde durmak zor gelirdi
Yiğitlikte, doğrulukta tek bir Allah’a eğilirdi

Tası bakır, bakracı tunçtan, bileziği altından
Zorluk yoktu, yiğitlik ve cihangirlik katından

Bahseder Çinliler İsa’dan evvel bin yedi yüzler
Kıskançlıkla seyrederlerdi seni, kederli yüzler

Pek bilenin yok, iki yüz yirmiye kadar şöhretini
Otağ, kürk, tunç ve demirle duyarlar maharetini

İsa’dan önce yazar bin üç yüz yirmi sekizde adını
Çinliler yazmışlar ta o devirde en güzel muradını

Cihangirliktir, efendiliktir daima senin vasfın
İyilik etmek, iyilik görmek her yerde ki kastın

Tuman, Mete veya Oğuz adın olsa da ne değişir
Türk deyince herkes hep aynı noktada birleşir

Tarihçiler Teoman, Mete veya Oğuz Han derdi sana
Temsil ettiğin devlet, ün ve şan salardı cihana

Yüz yetmiş yedide erişince Avrupa’nın kapılarına
Bakan dona kalır, şaşardı imar ettiğin yapılarına

Sınırın kuzeyde buzullar, güneyde Himalayalar’dı
Doğuda büyük okyanus, batıda Hazarla Urallar’dı

Teşkilat, askerlik ve devlet adamlığı dâhisiydi
İşte Türkler, yirmi milyon kilo metre varisiydi

Günün birinde, Ay Hanım doğum sancısına tutulur
Güzel bir oğlan doğurunca bütün dertler unutulur

Yıl iki yüz doksandan iki yüz yirmiye geliyordu
At koşturduğu yer, Hazar’dan Kore’ye uzanıyordu

O çağlarda Türk elinde büyük ulu ormanlar vardı
Sayısız dereleri ve birçok gür ırmakları akardı

Ay Hanım’ın oğlu Oğuz Han olunca yiğit cengâver
Ona ne bir engel dayanırdı, ne de bir canavar

Bir gün ulu bir ormanda yalvarırken ulu tanrıya
Sahibi oldu yılar sonra şanlı, erce bir karıya

Ondan üç oğlu oldu. Adları Gün, Ay ve Yıldız’dı
İkinci hanımdan doğanlarsa Gök, Dağ ve Deniz’di

Gün Han, Ay Han, Yıldız Hanın şanları Boz Ok’tur
Gök Han, Dağ Han, Deniz Hanın şanları Üç Ok’tur




Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Uğrunda Yanarım
Bu vatan koynunda çok yılan besledi
Döndü sahibini tekrar zehirledi
Çıktı iki çakal arslanı tersledi
Ey şanlı vatanım uğrunda yanarım
…
Dünyaya Hak geldi batıl zail oldu
İmanla yaşayan Rabbe nail oldu
Küfür tek millettir küfre dâhil oldu
Ey şanlı vatanım uğrunda yanarım
…
Uçuk, kaçık, kanlı, çıktı ta en başa
Bir de zavır sallar kıdemsiz bir paşa
Gürültüden uzak huzurla bin yaşa
Ey şanlı vatanım uğrunda yanarım
…
İhanet etse de sana birkaç soysuz
Gemilerin kalsa limansız ve koysuz
Alçaklara karşı yiğitlerin huysuz
Ey şanlı vatanım uğrunda yanarım
…
Neyin var neyin yok tamamen soydular
Birer vampir gibi kanına doydular
Has evlatlarını bir yana koydular
Ey şanlı vatanım uğrunda yanarım
…
Bu vatan uğruna sayısız can ister
Her bir karışına bedelsiz kan ister
Yorgun savaşçına emsalsiz han ister
Ey şanlı vatanım uğrunda yanarım



Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Uzaklardan Sevdim Seni
Şu deli gönlümü ipek saçlarının tellerine taktım
Sevdim seni, sana sesimi duyuramadım ki
Sensiz *******i uzaktaki yıldızlara bıraktım
Düşümde sevdim uyandıramadım ki

Dün yıldızlara bakarken seni düşünüp de ağladım
Yalnızlık nedir bilir misin? Yalnızlık tatmadın ki
Ateş uzaktan sevilirmiş daha yeni anladım
Yalnızlığın ateşini sen içine katmadın ki

Kaldırıp başımı gördüm mehtabın serinliklerinde
İçimde, senin için kopan fırtınaları duymadın ki
Bin sevda demledim kalbimin derinliklerinde
Doyasıya hasretimden içtin de tınmadın ki

Hasretinde büyüttüğüm güller kan kırmızı açtı
Çaresizliğimi, yıkılışlarımı, sen hiç görmedin ki
Yokluğunun özlemi dağ gibi içime kaçtı
Dönüp de yıkılan yerlerimi örmedin ki

Günler geçtikçe yüreğime alışılmış acılar doldurdun
Yanı başımda ayrılıktın, acısına bakmadın ki
İçimdeki mermer kuleleri yıkıp durdun
Yerine hiç taş koymayı bilmedin ki

Baharımdın yazımdın, tamburum sazımdın, mezarımı kazdın
Uzaklardan sevdim seni, haberdar bile olamadın ki
Kaderime kızdım, şarkılar yazdım, yolunda sızdım
Farkına varıp sen beni hiç görmedin ki




Hasan Kocamanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Türkmen Kızı
Döver saçların rüzgârı
Gönül yamacın çok arı
Gezerek geldim diyarı
Bak yüzüme Türkmen kızı
…
İncitme gel sen gönlümü
Zehir etmesen günümü
Duyarsın sonra ünümü
Bak yüzüme Türkmen kızı
…
Gezdim de geldim obana
Haberler saldım babana
Sözümü atma yabana
Bak yüzüme Türkmen kızı
…
Türkmen’im türkü söylerim
Sanma ki gönül eylerim
Almadan seni giderim
Bak yüzüme Türkmen kızı



Hasan Kocamanoğlu