aşk şiirleri

[Kéan aRs]

Esmer, yaralı ve nasırlı eller okşar tenimi..
Bakışlarımda erir yok olur çaresizliği zehiri..
Umutsuz bakmaz gözlerim..
Kırılsada tutmasını bilir ellerim..

[Kéan aRs]

Dört duvar arasında penceremden gelen umut kokusuyla birdir yalnızlığım..

Keskin düşünceler arasında kaybolan bir ben..
Ellerimden tutmazsa düşerim gitme yalnızlığım..

[Kéan aRs]

Bir avuçtur yüreğim..
Karanlıklarda boğuşan cana uzatılan o paylaşım elleri..

Düşmandır, zıttır.. Yalnızlığın kurallarına, hükümlerine aykırıdır..
Bırak ellerimi..

[Kéan aRs]

Bedenimi tehdit eden bir kara nokta..
Çaresizliğime şahit midir güneş?..

Can telaşesine kapılmış ürkek ve çekingen..
Yalnızlığın kendini ortaya attığı mekan..
Anne diye bilenen fedakar varlık ve ELLERİ..

[Kéan aRs]

Parmaklarım, demir parmaklıklarla beraber..
Demirden değildir ellerim..

Yalnızlığa mahkum olmak mıdır cabası?..

[Kéan aRs]

Kurşun adres sormaz mı?..
Ya yaydan fırlayan ok?!..

Talan edercesine, şiddetli bir hız..
Kalbim ağrıyor..

[Kéan aRs]

Bazen dozaşım fazladır, kahreylerim kendimi..
Harabeyim, yitiğim, bedensizim..

Kimi bekler, çaresiz ve çilekeş duyguların sahibi..
Sen gelme... Sen gelme.. Sen gelme...

Bir bekleyenin vardır elbet..

Sen gelme, ben hep beklerim..

[Kéan aRs]

Buğulanmış camlardan belirir sevdanın çizgisi..
Kırılmış kalpten damlayan kan..

...Ve kırmızı mürekkep: Yalnızlığımı yazan..

[Kéan aRs]

Bazen işkenceler basar hanımı..
Yoldaşımdın hani, dosttaşımdın hani, arkadaşımdın hani...

Ellerini uzatmaya görsün; yalnızlık denen tatlı çile-m..

[Kéan aRs]

Onun mekanında bir o konuşur..
Susmaya meyillenir diller, onun hükmüyle solar güller..

Dayanıl(ırsın)mazsın yalnızlık..