Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Hiç Beni
Görmeseydi gözlerin…
Sever miydin hiç, beni?
İçeceksen, hep senin
Yudum yudum iç beni.

Alevli akışınla…
Kül eyle yakışınla…
Erit, yok et bakışınla…
Sansın herkes felç beni.

Doğru muyum, yalan mı?
Tanıdık mı, yaban mı?
Kapladın her yanımı…
İnanmazsan ölç beni.

Ne söylesen darılmam…
Her ne etsen kırılmam…
İnan…kusura kalmam…
Önemseme geç beni.

Çiğne, bir yol olsam da…
Kopar, bir gül olsam da…
Çiçekli dal olsam da….
Acıma hiç, biç beni.

İşlemişsem bir kusur…
Büyüksün sen, gör mâzur…
İster yerden yere vur…
İstersen et linç beni.

Meyil verip de sana…
Bakmışsam başkasına…
Sorma, asla arama…
Kötülerle seç beni.

Hülyâlara yaslandım…
Umutlarla paslandım..
Deli idim uslandım…
Sanma n’olur genç beni.

Bitti gücüm, kararım…
Düzen tutmaz ayarım…
Acılarla ağlarım..
Bilme artık dinç beni.

Aciz, eksik insanım…
Acır, üzülür canım…
Yok deme…var, vicdanım
Sanma mermer, tunç beni.

Sen nedir hiç bilmezdim…
Ben nedir hiç bilmezdim…
Kin nedir hiç bilmezdim…
Böyle etti hınç beni.

[GooD aNd EvıL]

Hiç Bir Yerde Olmayan
Yıldız yıldız,
seni aradım;
bulut bulut.
Gökkuşağında;
Yoktun; mehtabın gizeminde;
Ayrılma, buluşma kavşağında…

Rüzgar oldum…
kovaladım;
ulaştım, en ulaşılmaz yerlere bile;
ışık oldum;
gökyüzünde,
yeryüzünde,
seni aradım;
sevinçte, hüzünde;
binbir umut…
kavrula kavrula özleminle…

güllerin kokusunda,
çiçeklerin bakışında,
seni aradım;
sordum; akşama, sabaha
ağladım geceye
bulamadım,
kalbimden başka bir yerde…

[GooD aNd EvıL]

Hüzün Bestesi
Gözlerimde eylül tortuları var
Üşürüm ekimin ayazlarından.
Rüzgarlar geciken müjdemi kovar
İlhâm natürmortun beyazlarından…

Kasımda kurşunî hüzün gökyüzüm
Aralık buz tutan hasret albümü.
Yalancı bahardan tortu gündüzüm
Puslandıran, koruk sevdâ gönlümü…

Ocak tipisinde hapis yüreğim
Şubat cemresini bekler umutla.
Bayat kurşun gibi yağar kırağım
Kimsesiz, ayrılık gününü kutla!

Bakışlarım mâsum kaçağa benzer
Duygularım güzlek sağanağında…
Bilmem…unuttuğum kaçıncı ezber.
Hüzün tebessümün kül yanağında...

Buruk kelimeler çeker susuzluk
Kalem tutmaz, hicran çetelesini...
Almaz, demir attı, cana sonsuzluk
Ürkmüş, çıkaramaz gönlüm sesini...

İnler kalbimdeki mâtemli bağlar
Ağlarım, çalmayın hüzün bestesi!
Acı…bir beste ki, bestekâr ağlar
Ayrılık, yalnızlık, özlem güftesi.

[GooD aNd EvıL]

İki Elim Yakanda
Silemezsin; yüreğim silmek istemedikçe,
Yüreğimden sevgini, gözümden hayâlini;
Kâlbim gözyaşlarıyla yazar göğe dilekçe…
Nasıl taşıyacaksın, bu aşkın vebâlini?

Sensiz geçen her zaman, içime hicran yağar…
“İki elim yakanda, ” bil ki sonsuza kadar,

Sensizlik hançerinin iliklerimde ucu..
Her şeyi döktün, kırdın; düşünmeden sonucu…
O günden beri kâlbim tutar ölüm orucu
Görmeni hiç istemem, hâlimin son hâlini…

Ayrılığın zehriymiş, meğer aldığın karar
“İki elim yakanda, ” bil ki sonsuza kadar,

[GooD aNd EvıL]

İki Kadın İki Oy
'Bu şiiri; sırf yaşayabilmek ve yaşatabilmek adına
sağırlara seslenen ama sesini duyuramayan,
hep hor bakılan, gırtlağı sıkılan saf ve temiz kadınlarımıza, kızlarımıza ithaf ediyorum'

Bir kadın…Bir kadın daha!
Bir de çocuk!
ne ayakkabısı var ayağında
ne de sırtında gocuk!
Dökülür billur gözyaşları
boncuk boncuk!

Kadınlar…kadınlar…kara yazılı
ve azılı kadınlar!
masum, zavallı, aç, sefil çocuklar!
oyuncak beklerken…oyuncaklar(! ?)

Birinin afişlerde resmi…
boy boy!
Yaldızlı harflerle yazılmış altına ismi(! ?)
Birininse sarf malzemesi her yere
ve her şeye ismi, cismi!

Birinin ihtirası kalkmış şaha…
Aldıkça…ver, yok mu diyor, daha?
- etrafında etten korumalar ve demirden
zerre olsun çıkmayan, emirden(! ?)
diğerinin isyanı sarılmak üzere silaha!
fırsat bulabilirse kutsal(! ?) amirden
yanmış…kapkara
farksız beti benzi kömürden!

Birini boş vaatlerle dolu
şuh kahkahalar sarsarken;
yeri, göğü…
Diğerinin feryatları yırtıyor.
Kim bu nimetleri dağıtan(! ?)
Niye böyle adaletsiz tartıyor(! ?)

İkisi de oy diyor kadının
Oyyyy! ! ! Oyyyy! ! !

Biri açlığından…susuzluğundan
Yoksulluğundan…çaresizliğinden…
Uykusuzluğundan…huzursuzluğundan…
Şikâyet ederek…aldatılmışlığından…
Tedavisiz yaralarından…
Alil ve aciz kalmışlığından…

Diğeri…ihtirası
ve yeniden kucaklamak için
tadına doyamadığı kutsal mirası
ekâbiranın iktidarı için…
Oyyy! …oyyy!

İki kadın ve iki oy…
Offff! Aman offff!
Oyyy! aman oyyy!
Bin al, bir koy(! ?)
Soy babam, soy! ?
Sen iç, sen ye, sen doy(! ?)
Görülmemiş böyle şölen…
böyle toy!

[GooD aNd EvıL]

Îlan-ı Aşk!
Ateş basıyorsa yüreğimi
seni anınca...
ve görmüyorsam...
düşünmüyorsam senden başka...
yalnız hayâlin bürüyorsa gözlerimi…
sensen en ve tek değerli…
kimseye değer vermiyorsam...
bir çılgına dönüyorsam sensiz kalınca...

Bir telini bile...
değişmek istemiyorsam başkasına...
içimde ateş topu gibi duruyorsan...
sana yan bakan bir gözün
yapışıyorsam yakasına...
kalbimle birlikte çarpıyor,
nabzımla bir vuruyorsan...
yokluğunun...dayanamıyorsam şakasına...
söyler misin nedir bu?
Ben bulamadım bir cevap...
sende de bir cevap yok mu?

Sözüm ve sözlüğüm sensen...
her cümlem seni târif ediyorsa...
Sen aklıma düşünce...
- aklımda olmadığın bir ân zâten yok!
aklım başımdan gidiyorsa....
sensen kördüğüme dönen özüm...
ve sensen problemim,
problemime tek çözüm...
gözüm sensen...ağlayan
ve sensen gülen yüzüm.

Bütün cesâretimle söylüyorum...
Sır olmaktan çıksın artık bu...
İlk ve son sözüm!
değilsin ve olamazsın aslâ tabu!
böyle olmasaydı keşke! ...
daha nasıl anlatayım! ?
anla artık iki gözüm!
ve anlat bana!
düştüğümün delili mi bu, aşka?

[GooD aNd EvıL]

İlk Busenin Ateşi
Gitmez dudaklarımdan ilk bûsenin ateşi...
Kâlbimde başlattığı yangın devam ediyor...
Batmaz, karanlığıma doğan sevdâ güneşi...
Her yanımı felç eden salgın devam ediyor...

Unutamam; sarhoşluk verdiği o süzüşü...
Aklımı baştan alan o hercai gülüşü...
Sanmam, bir daha görmem mümkün olsun o düşü...
O günden beri aklım dalgın devam ediyor...

Bir esrarlı manzara varlığını bürüyen...
Özlem oduyla yanan, içten içten çürüyen...
Kavuşma coşkusuna umudunu sürüyen...
Korkuluk umutlarda...yılgın devam ediyor

Çöktü direnci, güçsüz...hiçbir aşkı kaldırmaz…
Bir çılgınlık içinde, umarım ki çıldırmaz! ?
Nasihat ettim, îkaz ettim, aslâ aldırmaz!
Uslanmaz gönlüm, yola, çılgın devam ediyor...

[GooD aNd EvıL]

İlk Göz Ağrısı
İlkokula başladığım ilk gündü..
O sabah
ne kadar heyecanlandığımı anlatamam!
Okula gittiğimde..
sınıfın kapısında kara gözlü,
esmer yüzlü, ufak tefek;
o güne kadar hiç görmediğim
-Çünkü herkes birbirini bilir, tanırdı
ve birbirinden haberdar olurdu o zaman!
bir kızla karşılaşmıştım,
hatırladığımda, her zaman içimi sızlatan!

Çocuk yaşıma rağmen,
dizlerim titremiş,
gözüm kararmıştı heyecandan!
Bir kez bakmıştım gözlerine,
oda bana bakarken;
gözlerini mahcupça dikmişti yere;
ondan sonra utanmıştım,
bir daha bakmaktan!
Sonra tiryakililiğe dönüşmüştü,
Korkmuştum, onsuz yapamamaktan!

Halimizden belliydi:
o benden, ben ondan hoşlanmıştık;
bilmeden sevdâyı,
aklımız ermezken aşka!
Ben biraz sâkin, sessiz, içine kapanık
O ele avuca sığmaz, biraz deliceydi
Diğer ve sonradan
hayatımca tanıdığım kızlardan başka
-sonradan öğrendim
okulda herkese sevgiliydi! ! ?

Diğer erkek öğrencilerle bir rekâbet içinde;
kıskançlık, didişme, ümitlerle
ve ne hayallerle geçti seneler....
İlk okulu bitirdik aynı dönemde;
ben kasabadaki ortaokula yazıldım
o yatılı okul imtihanını kazandı, gitti;
uzak, kâlbimin ve aklımın
hep kendiyle olduğu bir yere!

Yazları okulların tâtil edildiği zamanlarda,
buluşurduk onunla ara sıra;
ben onun nasırına basardım hep,
o da benim nasırıma!
Ne o benim,
Ne de ben onun, kalmazdık kusuruna!

Konuşurduk oradan buradan,
düzeni bozuk dünyadan!
Solculuğu savunurdu bana,
ben hep Milliyetçiliği ona!
- Büyük dâvâlar yaştırdık
minnacık yüreklerimizde
habersiz dünyadan!
Ne ben onu kandırabilirdim
ne o beni edebilirdi iknâ

O hep Amerika’ya kızardı,
emperyalizmi kınardı!
Ben Hep Rusya’ya kızar
komünizm’i kınardım!
Ama içten içten o benim için
ben onun için yanardım!

O bir kutupta, ben bir kutupta
didişir, kavga ederdik;
geldiğimiz de bir araya
mıknatısın aynı kutupları gibi âdetâ!

Ne o benim sevdiklerimi sevdi...
hayat boyunca...
ne de ben onun sevdiklerini...
Birbirimizi sevdiğimiz muhakkaktı
yanaşmasak da îtirafa!

Sanki çekiliydi ikimizin dilinde de
gerçekleri söylememizi
engelleyen binlerce kelepçe!
Ola ola birbirimizin yaktığı yangınlar gönlümüzde
zıtlaşmaktan zevk alırdık ikimizde!

Bir çok şeyi yok etti
ve bir çok şeyi ortaya çıkardı zaman:
ben, zıtlıklar olmadan,
olunmayacağını idrâk ettim;
o ise anladı yaşayamayacağını ben olmadan!

Ben evlendim başka biriyle,
çoluk çocuğa karıştım!
o hâlâ kimse sevdiği...! ?
ne zamana kadar bekleyecekse?
sevdiğini beklemekte!

O belki bilmiyor,
bilmesi mümkün değil de!
Uzaklarda biri var,
onu ilk günkü gibi seven,
bir kendinin,
bir de Allah’ın bildiği sevgisini
söyleyemeyen kimseye! ?
ve sonsuza dek sevecek,
içinde hep sevdiği,
sevgisi hep içinde!

Sığınmış sevgisinin gölgesine.,
biri var...
belki genç, belki ihtiyar...! ?
sevdiğinin hayâliyle birlikte
ya çok mutsuz, ya çok bahtiyar! ?
Ve hep olacak
o bilse de bilmese de.

[GooD aNd EvıL]

İnanamadım!
Her cevri, her kahrı göze almışsın
Hatıratı bir bir yere çalmışsın
“Bitti her şey” diye, haber salmışsın
Yıkıldım, duyunca, inanamadım!

Şaşırdım el, ayağım dolaştı
Çektiğim ızdırap haddini aştı
Hicranın taşkını gözümden taştı
Yıkıldım, duyunca, inanamadım!

İçim târifsiz bir acıyla doldu
Gözlerim karardı, dilim lâl oldu
Ruhum elem sellerinde boğuldu
Yıkıldım, duyunca, inanamadım!

Hasta yüreğimden bin parça böldün
İçimde alevsin, sanma ki söndün
Hangi kusurumdan bana sırt döndün?
Yıkıldım, duyunca, inanamadım!

Bulutlarda hâlâ ayak izimiz
Yıldızlarda yazılıdır ismimiz
Ne sebepten böyle dargın olduk biz
Yıkıldım, duyunca, inanamadım!

Bitti mi, inanmam, saadet devri?
Konulmuş yerine acı makberi
Kalbinden silmişsin ah, bu fakiri
Yıkıldım, duyunca, inanamadım!

[GooD aNd EvıL]

İnsan Ezmesi
Hiç bir şeyin benzemez ezmesine
İnsan ezmesi
Ez ayaklarınla
Canından bıktırıncaya dek
Yalvararak baktırıncaya dek.

Ez, ökçelerinle öldüresiye ez
Görsün bir, nasıl olurmuş?
Efendinin çizmesi
Kah kafasına vur, kah ensesine
İsterse âlemi bürüsün sesi

İzin vermediğin hiçbir şeyi
Koyamasın kesesine
Sana yakışan, yaraşan
Zehirli, acıları doldur kâsesine
Acıma, hiç merhamet gösterme
Bir başka lezzettir insan ezmesi.

Ez ellerinle!
Sürüm sürüm sürü yerlerde
Boğ tükürüklerde
Hücre hücre hissetsin acıyı
Yansın canı ateşlerde
Umursama yerliyi, yabancıyı
Gerektiğinde çek
Daya başına tabancayı
Horon tep üzerinde
Geçene dek kendinden

Kalmasın nefsinin
Alınmamış bir hevesi
Büyük zevk verir
Ve büyük heyecan
Ezilmiş insan üzerinde gezmesi.


Ez, gözlerinle ez!
Bildir, bilmeze haddini
Aralıksız darbelerle
Döv, yılanın isyankar bendini
Biraz toparlansın
Düzeltsin biraz kendini
Dik gözlerine gözlerini
Yiyemesin aşını, ekmeğini.

Ne kadar büyük suç
Boyun eğmemesi
Alaylı alaylı göz süzmesi
Kendisi üzülmeyip
Efendisini üzmesi
Ne kadar asap bozucu
Bu kadar baskıya
Bu kadar zulme rağmen
Hâlâ başı dik gezmesi

Ez! Sözlerinle ez!
Hançer gibi saplansın
Âsînin yüreğine, her hecesi
Hayalinde meşgul olsun hep
Ne gündüzü olsun, ne gecesi
Kabuslarla dolsun rüyaları
Istıraplarla düşüncesi


Sesi, soluğu çıkmaz oluncaya
İçin hazla doluncaya
Yoruluncaya kadar ez!
Yorulunca vazgeçme
Asla bıkkınlık gösterme
Ne kadar ezersen ez, yetmez!

Nefse tatminsiz lezzet
Ve heyecan verir
Pestilini çıkarasıya ez
Hoş olur pestili çıkmış
Bir kimseyi yüzmesi

Hiç bir şeyin benzemez ezmesine
İnsan ezmesi
Ez, ayaklarınla ez!
Ez, ellerinle ez!
Ez, gözlerinle ez!
Ez, sözlerinle ez!
Büyük zevk verir
Ve büyük heyecan
Ezilmiş insan üzerinde gezmesi.