Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

De ki Bu Dal Donar

De ki keklik avına durmuş
Tarih ilk değil elbet
Gölgenin soğuğuna
Koyi Mori'ye
Sis, duman çeker üstüne
Bir de
Koyi Mori inlerken
Kızılca kar yağar.

Sessizliğe bürünen bir yiğit O
Dolaşırken karın üzerinde,
De ki bir dalı meşenin
Kökünden uzakta,
Kış kıyametidir
De ki bu dal donar
Kara gömülür...

Dardadır
Çığırı yok Koyi Mori'nin
Yüreğime çiğ düşer.

Meşe ağacının diplerine doğru
Direncine tetik düşürürler
Sırtından.

Karın kızıla yağmasıdır
Tanrının ne işine
Koyi Mori,
Koyi Şüri,
Koyi Sıpi...
Welate ma...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

De ki Neyine

rotasız aşklar mıdır
dümenler içinde kalan

rotasız aşklar ölür dümenler içinde

ah benim akılsız başım
de ki neyine senin
dişi bir sokak köpeği
ve onun hayata bağlanma biçimi

kapına almadan doyursaydın ya
doyurup da salsaydın ya başından
umursamadın değil mi
umursamadın
birgün sana çevireceğini
en keskin dişlerini

hani açlığa alıştırsaydın hiç olmazsa
birazcık da terbiye ucundan ucundan
ola ki aç kaldığında kapında
satmasın diye seni, satmasın
düşmanın verdiği bir lokmaya

ah benim akılsız başım
ah ki neye ah
şimdi sokağa çıksan
karanlık içinde kalırsın
ve yığınla sokak köpeği
saldırmaya dünden hazır

kuru bir kemik hepsi, rengi uçmuş
ne kadar oyalar ki köpeği...
hem çekilir şey mi be
bir ömür boyu yan cebinde
bir kemikle yol alması insanın...

ahh benim akılsız başım
bilmez miydin hayvanı
bir hayvanın avına çullanışını

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Delice

delilere alışmıştık
delice,
bir söyler yüz gülerdik
yarını iple çektiğimiz günlerde

söyler misiniz bu bunağa
o deliler sınıfından değil
şapkası düşünce
gerdanı uzamış mandofon ineğinin

yeme düşkündür bu cins inekler
nereden gelmiş, ne diyor
otladığı yere sıçıyor
havamızı bozup kokusunu yayıyor
sonra da çekip gidiyor...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Delinin Aşkı

Sanki boşluktaydı bedeni görünmezdi eline uzanan bir el,
Günden çekip asırlara bağlardı hayelini
Henüz yaşanmamış bir aşkla usunda gezinirdi gezinmesine
Ama
Kimsenin tenine değmezdi eli.

Katıla katıla boş gözlerle gülerdi
Ardından sel olmuş gözyaşlarıyla geri gelirdi
Sahibi bilinmeyen anılara gidip yüzyılların hüznüyle dönerdi,
Ardından inerdi yıllara
Kollarına almışcasına sadrazamın o sarı saçlı beyaz kızını
Sanki uçardı bir leylek gibi
Sözcükleri de kendi de,
Ve katılmazsan eğer o yaşanmamış aşkına
Adamakıllı gücenirdi sana
Sonra bir bilgiçliği tutardı ki çağlar ötesinden bugüne
Nice padişahlar kızlarını alıp arkasından koşmuşlar.

Nicedir o büyük aşklar anlatılarındadır
Saçına, kaşına, gözüne ayrı ayrı
Parmak uçlarına değin ayaklarının
Ve nedense vurulurdu kalbinin ortasından
Çatlamış dudağın sesine.

Yaşamı tutkuluydu kahkahalara
Bir o kadar büyük
Henüz yaşanmamış aşkla döne döne yanardı,

Kimse söz söylemezdi yüzüne
Düğün havasında bulurlardı kendini
Gamsız bulunmazdı delinin delirten damarı.

Kendi kendine alkış tutar zıplardı
Elde etmişcesine en büyük zaferini
Teması kesilirdi topraktan sudan ürkerdi
Binler alkış tutar sanırdı
Derebeyi kızlarından oluşan binler,

Aşkını saklar, çömelip ağlardı acıkınca
Kızların yumuşak ellerinden içerdi çorbasını,
Dermanı gelince sadrazam sarayında
Bir çırpıda uçardı taa tanrıçalara.

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Demirin Tavında

Kaplumbağa
Hızında giderdi,
Kor yüreğinde pişmiş
Sabrıyla.

Gözyaşının nehrindeydi
Sevdası
Sökülürcesine akardı,
Gün demirin tavında
Katılaşmış,
Kuru acıda
Kalkmazdı bedeni.

Denizin içinde
Yunusun inancıydı
Yol giden.

Tetik düşerdi emeğine
Yüreğinde işlenmiş
Demirin sıcaklığı.

Yetişemezdi gözbebeği
Bir yanı kan deryası
Köşe taşında gizlenmiş
Hücresinde kalırdı.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dermansız Bir Dert

Eyy dermansız dert
Öldüreceksen beni
Mertçe öldür
Olabildiğince de hızlı
Çek hançerini,
Sinsi sinsi gezinme öyle
Tepinip gezindiğin bu can benim
Al senin olsun
Sürünmekten, ele bakmaktansa.

Eyy dermansız dert
Çek hançerini vur kalbime,
Pazarlık etmiyorum seninle
Pazarlık edecek halim de yok
Sormadan çalmışsın zaten
Kipriğimi, kaşımı...
Tel tel saçımı yolmuşsun
İşte senin marifetin
Tanınmaz halde yüzüm,
Ürkütücü
Öyle sırıtıp durma karşımda
Nazlanma,
Bir can için de olsa
Yalvarmıyorum sana
Bunu sen de bil ki
Yalvarmak faydasız
Ve de onur kırıcı,
Haydi durma çek hançerini
Haydi çek
Haydi çek
Haydi çek hançerini, vur
Vur, kalbimin sol yanına...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dersim

Bu kaçıncı sancındır Dersim
Munzur'un sesine bıraktığın
Bu kaçıncı sancın

Söyle bu kimin rüzgarıdır ki
Senin gülüşündedir gözü
Dağlarına vurunca dönen
Bu kaçıncı rüzgar

Kara bulutlar yoksa üzerinde
Gökyüzü mavi giyinmiştir
Ve Munzur berrak akar

Sana kaçıncı gelişim bu
Hazırlıksız
Habersiz de olsan
Gelmişim ya sana

Sen Dersim'sin tutarsın
Damarında sakladığın
Bu toprağın gücüsün
Bin yılların ağrısıda olsa
Munzur'a bandırıp içersin

Topladığın güneşin aşkına
Sana sığınıyorum Dersim.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Deuc

Qom qoma xorti ênê
Meymani serê cımê mı
Ênê sonê marê tırqi wanê
Cımat cımati ser gırêdanê
Allê Qerşi ser nê sonê
İna wanê oligarşiyo çı
Ez wonı Allê Qêrşi
Dêuci i rınd nasqene
Bono xo qi mara düridero
Rüyê xo qi mara tadaiso
İndi sımarê sawaci
Çiyo dı piso, zalımo
Watênamı na a qı
Hêntoqı xorti amê qema
Cı beno sa röura bıbo
Bışiyeni qê Alle Qêrşi
Ma zanimı o tersonıqo
Hegai ma qi cêverdeno
Ceniqa xo qi cêverdeno
Hêrdê ma dı nê fındeno
Tersona bıbo qi remêno.

K-06

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Devlerin Dişleri Arasındayız

ulaşmışız onbir kişiye, bir gözlü toprak evde
sırasıyla kanatlanıp uçmuşuz, bilmediğimiz yönlere
düşmüşüz devlerin pençesine, aranmışız
devlerin dişlerinin arasında bulunmuş izlerimiz
çıplak bedenlerimizle makinalaşmışız
de lo lo lo

ekmeğimizi ararken, devlerin dişlerinin arasında
nasıl olmuşsa ayaklarımızın üstünde, dik durmayı başarmışız...
çocuklarla çocuk olmuşuz mazlumca sevmişiz
altı Haziran olmuş Atamız toprağın koynuna girdiğinde
toprağın üzerine kapanıp nezaketle, koklayıp öpmüşüz
de lo lo lo

çoğumuz uzaklarda, sınırlar ötesinde kalmışız
ve bir daha, yani kanatlandığımızdan bu yana
onbir kişi toplanamamışız bir araya
beraber gülüp beraber ağlayamamışız...
mektup bile yazamamışız mesela
adreslerimiz bilinip izlerimiz sürülmesin diye
kim darda, kim ayakta kalmış bilememişiz
de lo lo lo

çocuklarımız seslerimizi alamamış
yüzlerimiz bile yabancılaşmışken çocuklarımıza
ayrı ayrı devlerin pençesinde
devlerin dişlerinin arasında ezile ezile
çeşit çeşit belalar atlatıp geleceğimizi kazanırken
öte coğrafyalara savrulmuşuz
hayatta mıyız değilmiyiz
içerde miyiz, dışarda mıyız...
de lo lo lo

ağlamaklı gözlerimizle uykuya bıraktığımız rüyaları
hayra yormuşuz mesela
geç te olsa annemizden, gözyaşlarını çalmışız
ağrıdan kopan yanlarımızı, belalı başımızı
şekere bandırıp hazırlamışız önceden,
sonra yumuşakca, sevecen sesimizle
kuş gibi çırpınıp duran annemizden sormuşuz.
de lo lo lo

sınır üstüne sınır aşmışız,
insan üstüne insan görmüşüz
köpek üstüne köpek
görmüşüz de ne olmuştu sanki...
o tek gözlü toprak evden başka
elinde karanfille biri mi gelirdi rüyamıza
kanatlanıp gidenlerin arkasında kalan
annemizin gözlerinden, gözyaşlarından başka
hangi yürek dayanırdı, okuyamazdık
de lo lo lo

vefasız, hayırsız diyenler de olmuştur
belki haklıydılar diyeceğim kendi payıma
belki de zır deli
ama ben, ben de beni bilirim...
bilirim ki daha dün gibi hepimiz
o tek gözlü toprak evdeyiz
çocuklar dizlerimizin önünde
kimimiz sıkı sıkı sarılmış gözbebeklerine
kimimiz başımızı koymuşuz atamızın göksüne
iç içe, yürek yüreğe oturmuş da
tanışmış gözlerimiz
öyle mutluyuz ki, yüreklerimiz ısınmış
birer birer çıkmışız devlerin dişlerinin arasından
biriktirdiğimiz her neyse, hasreti atmışız bir tarafa
de lo lo lo

artık kim, kim uyutabilirdi ki bizi...
paslanmış yanlarımızın üstüne aksın diye
yağ niyetine aynı bardakta şerbet içerdik
bir de üst üste kaçak tütün sarardık
çektiğimiz acılar bitsin, yetsin diye...
dumanının bir kısmını ciğerlerimizde saklardık.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Devran Ellerimde Kaldı

Göremiyorum
Kulağımı tırmalayan çığlığı,
Yitiğime gezdiriyorum ellerimi
Boşlukta
Boşuna dönüp dururlar.

Dokunmak istiyorum
Gözlerim bağlı, yüreğim yaralı
Dişlerimi sıkıyorum,
Yumruğumu...

Karanlık beslemesi bir el,
Kavrıyor ellerimi,
Elleriyle
Bir araya getirip
Vuruyor birbirine
Ve ardından kelepçeleyip
Bağlıyor ranzaya.

Ellerimde kalıyor
Devranın ağırlığı...

Ercan Cengiz