Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İçimizdeki Nefes

Hoşgörü, sevginin rehberidir.
Nice yaşamlar dikilir, omuzlara.
Ve insanın ışığı,
Merhametin güneşiyle canlanır.

Vicdan insanın çıplaklığıdır.
Orada büyür, sevginin düşsel elbiseleri.
Acılardan hırkalar yapılır.
Düğmelerinde iliklenir, olgunluk.

Denizin derininde canlanır, ışığın incileri.
Olgun istiridyeler,
İnsanın dalgalarına hakim olur.
Aldanmakla doğar, düşsel kıyılar.
Uyandığı anda,
Kendisinin tekrarı olur.

Bazen bir ağacın gövdesidir, insanoğlu.
Orada doğmayı bekler, içindeki tohum.
Sonra vicdanın dallarında filizlenir.
Çiçekler doğar, gönlünün bahçesinden.
Acıyla olgunlaşır, içindeki ilim.
Yeter ki, düşünmeyi bilsin.
Yeter ki, bildiğini düşünsün.

Hepimiz bir yolcuyuz, bu dünyada.
Cenneti görene kadar, cehennemdir hayat.
Sadece sevgiyle bakabilir, insan.
Ve sadece merhametle değer katar,
İçindeki gerçek aynaya...

Ne ararsan ara, kendinde ara!
Yalnızlığında bul, bütün insanları.
Sorgularınla kovala, küllerin değirmenini.
Sevmekle hamur yap,
Tanrı’ nın ununu ve suyunu.
Çünkü sevmek,
Sonsuzluğun nefesidir.
Ve hiçbir nefes,
Tanrı olmadan kendisine ulaşamaz.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İğnedeki Rüya

Sessizlik hatırasında,
Konaklanır, açılım baharları.
Sancıya tutunur, gece aşkları.
Ardındadır, yosun tutmuş geçmiş.
Kendine sönüktür, her şey...

Çekilin önümdeki çukurdan.
Onun içine düşmek istiyorum.
Terk edilmiş vurgun gibi.
Yaşlı yaralarımı saran,
İnsafsız nefretlerin gibi.

Şimdi ayın yorgun yüzünde,
Acının soylu yüzü uzanmakta.
İçindedir, vicdan örgüsü.
Sorgusaldır, iğnenin ucundaki rüya.

Artık yoklukla dolu gözlerime,
Derin kederler ekiyorum.
Bir fidan gibi tutuyorum, seni.
Çatırdayan geçmişime,
Adındaki geleceği yazıyorum.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İki Dost Gibi

Bir yastığa düşen, iki sihirli gözyaşıydık.
Birbirimize bakarken, durduk yere ağlardık.
Aklımıza taşıdığımız yıllar gelirdi.
Küçük bir odanın içinde büyüyen,
Sevgi dolu gelecekler vardı.
Ansızın, çiçek gibi birbirimizde açardık.
Her sözümüz, bütün yeminlerden üstündü.

Öksürüyorum.
Vefasız hastalıklara tutulmuşum.
Ben, sensizliğin reçetesine düşmüşüm.

Ay ışığı içime düşmüş.
Karanlık sokaklara düşmüşüm.
İçimde çocukluğum bölünüyor.
Sana dokunamıyorum.
Ellerim, kara bir yılana gömülüyor.

Düşmüşüm.
Sahile atılan bir şişe rakı gibi.
İçkinin sarhoşluğunda ayılan yalnızlık gibi.
Artık, acılar üstümü örtmüyor.
Karanlık yılların içine karışmışım.
Bütün sevgim,
Sensizliğin içinde üşüyor.

Bana ne zaman döneceksin?
Senin için yazdığım şiirleri,
Ne zaman okuyacaksın?
Ne zaman, gerçek bir dünyaya sarılacaksın?
Bak, içimdeki dünyalara.
Çekinmeden bir çocuk gibi, dokun onlara.
Dokundukça, içindeki güç büyüyecek.
Sevgiler, sana derin bir anlam kazandıracak.
Ve o anlamın içinde,
İki dost gibi nefreti sökeceğiz.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İki Dünya Arasında

İçki içmek gibiydi;
Hayalini işlemek.
Sarhoş olunca,
Sevmek beni ayıltırdı.
Aslında sevince,
Daha bir sarhoş olurdum.

Kendime çiçekler ekledim.
Yapraklarında gülüşlerim.
Dikenlerinde kızgın sözlerim.
Ama bir türlü tükenmeyen,
Hesapsız sevişim.

Ölümün borcunu bile tükettim.
Sana yaşamımda,
En ön sıradan yer ayırdım.
Aşkı daha iyi görmen için.
Bana bir el kadar uzak,
Bir göz kadar yakın olabilmen için.

Seni karşılıksız sevme kuyusunda,
Zehirli ******* buldum.
Onlar seni öldürürken,
Ben ise kendimi öldürüyordum.
Çünkü biliyordum.
Orada yeniden doğacaksın.
İçimde doğan güneşin gülüşleri gibi.
Kokunla mutluluk yayacaksın.

Şimdi iki dünya arasındayım.
Hayal ile gerçeğim birbirine karışmış.
Şizofren düşünceler içindeyim.
Seni yaşamak için,
Hayale bile razıyım.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İki Sincap

Yaşam sahnesine düşmüş.
Cevizsiz iki sincap.
Atlamışlar, sonsuzluk ağacına.
Dallarında yılgınlığın korkuları.
Yapraklarda sevgi çırpınışları.

Birbirlerine doyamadan.
Vurmuşlar sincapları.
Körleşmiş iki fişek,
Bütün yaşamlarını almış.

Zalimdir, insanın bir kısmı.
Daldıkları uykuda bile,
Karanlık bir şiddet içerirler.

Yaşamın ağaçlarını keserler.
Ya da kundaklarlar içindeki alevleri.
Geriye kül olmuş bir yarın kalır.

Oysa yaşamı güzelleştirmeli.
Sevenleri koparmamalı.
Onlar için,
Temiz bir doğa açmalı.

Sincaplar;
Sevgileriyle, ölümü yenmişler.
Bir anda canlanmışlar.
Her şeye rağmen,
Dost gibi,
İnsanın üzerine sıçramışlar.
Sevgiyle ilerleyen,
Hükümdar gibi,
Sonsuzluğun tahtı olmuşlar.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İnanç Yıkımı

Tutamadım beni kıran kadehleri.
Hep o esrarlı halin, kamaştırdı beni.
Her sakalımda doğan yeniler gibi.
Saçlarım da yok artık.
Gençliğim, karanlığın unuttuğu bir hikaye oldu.
Bir sen varsın, yeniden yaşadığım.
Bu benim en büyük savaşımdı.
Cesaretimin büyüttüğü umutlar çok daha öte.
Ağlamak unuttuğum bir ayrılık gibi.
Seninle gidenler, kendimden bin parça.
Kabul ediyorum, yaralı özlemlerimi.
Her şey, bir zalimin gözümü kamaştırmasıydı.
Her şey soğuk suda yaşamak gibi.
Döndüğüm nokta, hep başladığım halde.
Yaşam da unutmuş beni beraberinde.
Suskunluğumda var, kırık bir gözyaşı.
Bir dert değil ömrüme hakim olan.
Hayatın kendisi bir yaşam süreci.
Bu süreç denemekte bizleri.
Denedim, sonunda anladım ki yanılmışım.
Her şey bir inancın yıkılmasıydı.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İnsan Doğumu

Seslen mezarın kalbinde yatan ölü.
Sen de kendini işit bu insan dilinde.
Sonra sel ol ve bahara koştur.
Nazlı bilinçler içinde kendini kucakla.
Ölümün rüyasına dal ve kendini kaderden al.
Götür, götürebildiğin kadar.
İnsanlar için nazlı bir sevinç ol.
Gözlerden çık ve ağlamaya ışık tut.
Dost ol gözyaşlarına.
Onları kedersiz bırakma.

Dualarımızın yersizliğinde atış yapan bu mermiler.
Bedene saplanan ölüm mü dersiniz?
Siz tuhafsınız.
Bu rüyada yüzleriniz eksik.
Emek içinde perişan olan aldatmacalar gibisiniz.
Galiba siz yoksunuz bende.
Ya da benim derinlerimi kaplayan o sihir gibisiniz.

Umut ekildi, tüm iştahıyla.
Kader çıldırmış gerçek gibi inledi durdu.
Her yere nam salan bu gökler inşa edildi.
İnsan hayalinden ötürü düştü ölüme.
Ölüm bir çiçek gibi yeryüzünü yapraklarıyla kapladı.
Sonra süzüldü bir yağmur damlası.

Cani olmuş,
Tüm kalıpların içine mahkum olan insan.
Her derdine savaş açmış, düşman gibi.

Dünya üzerine yazı yazılacak.
Sen, silik kalemlerden anlarsın.
Tıpkı yüreğine kederini yazamayan insanlar gibi.
Onlar iki çukur arasında kalmış bir krater.
Kendisini göklerin ateşinde kaybetmiş taşlar.
Her birinden yansıyan bir telaş,
Her şey,
İnsana insan olmayı anlatıyor.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İnsandır

Aşk, umutla coşar.
Hatta umut, onunla beslenir.
Kendi kendine bir şarkı mırıldanır.
Yolculuk, doğanın gövdesinedir.
Hayvanların dışlandığı ve itilip kakıldığı yerde,
Kaybolmuş insanlık vardır.

İnsandır, çiçekleri ezen.
Kuşları uçtukları için suçlayan.
Karıncayı küçümseyen.
Fareye iğrençlikle bakan.

İnsandır, kendi kendini dışlayan.
Düzenin içinde kaybolan.
Doğal bir ırmağın içinde,
Sanallıkla can çekişen.

İyiliğin arkasına saklanmıştır, kötülük.
İşte en tehlikelisi de, budur.
Günahları kuşatır.
Sizlere derin inançlar eker.
Ama bir türlü gerçeği bulamaz.
Çünkü akıl önünü kapatmıştır.
Hatta bir kafes gibi,
Kendisine dönüşmüştür.
İşte budur;
Değişim dedikleri.
Yerli yerine oturmayan,
Kehanet diyalogları...

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İntikam

Zaman bir kere geçer ömrümüzden.
Sevgiler tövbekar olur hatalarda.
Pişmanlıklar, sığınacağın duvar olur.
İşte o duvara barışı yazıyor çocuklar.
Ellerinde spreyler çiziyorlar aşkı, doğayı.
Her insanda var bir sevgi, bir intikam.
Şimdi hazırda,
Hayatın boyunca alacağın o intikam var.
Bilmeyeceksin tek bir şeyi,
Benimle beraber kendini öldürdüğünü.
Bak yüreğime ne kadar uçuk.
Biliyorsun gökyüzündeki yüzünü.
Her gece öpüp de yattığım,
O dopdolu beyaz bulutları.
Arama arşivlerden beni.
Bir kenara attığın yüreğime bak.
İçinde göreceksin bu çocuğu.
Alıp yakıştıracaksın hayatına.
Anlayacaksın gerçeği tümüyle,
Bu senin bana olan intikamın değil,
Yüreğinin sana olan intikamı olacak.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

İplerin Üstü

Öksüz çocuk gece ritimlerinde.
Arzusunda özgür çanlar çalıyor.
Yorgun bir aşkın mirasçısı.
Zamanı tüketen en büyük anı.

Oradasın, koridor gölgesinde.
Evin yanan mumu gibisin.
Yalnızlığı doğuran sıcak ateşte.

Bilinmez, arzuların tutanağı.
İnsanlardan kınama,
Aşktan ise uzaklaştırma aldım.
Artık yokum, hayat okulunda.

Şimdi yalnızlığın zili çalıyor.
İçimde oynayan çocuklar.
Kör topal oyun içindeler.
Oyunlarını terle süslüyorlar.

Seksek oynayan bir aşkım, ben.
Bir çok göz atlattım.
Üzerimden büyüler dağıttım.
Sonunda paranoyak bir aşk oldum.

Anılarım ip atlıyor.
Zaman yakalama peşinde.
Aşk, sabit duruyor.
Kader ise, iplerin üstünde.

Kudret Alkan