Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dönüyor da Dönüyor

Dil dönüyor / yoluna girinceye heceler
kıvrılıp dönüyor yol / cana ulaşıncaya
çark dönüyor / devrana
devran dönüyor da / dönüyor
başımızı ezmeye

Cehenneme çevrildiğinde bu dünya
yaşam bitti sanmıştım / kimbilir belki sen de öyle
göz / dil / kalem / koşuşturma / neye yarardı
olmasaydı küçük bir nokta

Su dönmüyor kaynağına biliyorsa yolun
akıyor / akıyor / akıyor hayata
Sema dönüyor / yürekten yüreğe
Pir Sultan'lar dönmüyor Hınzırlara
'Dönen dönsün' Haydar
'Ben dönmezem yolumdan'

Dünya dönüyor da / dönüyor
bir gece / bir gündüz / ay / yıldız...
dört mevsim / yaz, kış
yaşamak için insanca

Can dönüyor toprağa
Toprak dönüyor Cana
Umut tükenmiyor canda

Güneş dönmüyor tersine / bildiğidir
en büyüğüyse aşkı
Dünya da dönüyorsa etrafında

Kurşun dönüyorsa / sahibine
tank, top dönüyorsa bugün
kendini yaratan ellere
Dönünceye kadar / karanfile

Dünya dönüyor /dönecektir / ekseninde
ağırsa ağır / gün ulaşıyorsa Aya
ay, yıllara uzanıyorsa saya saya
yıllar asırların içinde / saklanır mı ki
en kuytu noktalarda / insanlık
bilimini çıkarıyor güne

Bugün
Nehirler kavuştu mu / Denize
Denizler akıyorsa Okyanusa
Okyanus dönüyordur Mavi'ye
Her damlasında bir nefer / Okyanusun
Alabildiğince özgür / güleçtir yüzleri
ne bir aç / ne de karanlığa muhtaçtır
bir lekeyi de barındırmıyorsa içinde

Cennet dediğin özgürlüğünse
buluştuğunda insan / özüyle
herşey var ama / herşeyden birer parça
insanlığın özündedir / şer arama boşyere

insan ayrılmışsa hayvandan
en çok ta hayvan mutludur bundan
sorgusuz / sualsiz / günahsız
herşey elinin altında / devin karnında değil

aç kalmazsın hiç bir şeye / artık
doya doya yaşanması kalır
Yaşamaya çalış / yaşıyabildiğince...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Duman Kaplamış Gökyüzünü

İşgal edilmiş bir ülkenin toprağında
Gökyüzünü duman kaplamış
Henüz baykuş ötmüyorsa eğer
Bil ki manga manga gecenin melekleri
Dağların ezgilerine sırdaş olmuşlar...

Bir ülke paramparça edilmiş ezgileri ile
Soyguncu, talancı, zindancılarla çevrilmiş
Boydan boya kana bürünmüş
Boydan boya toprağında kül içinde kalmış
Yıkılmış evlere gömülü gözyaşları yakılmış
Viraneye dönmüş köylerde kurumuş ağaçları
Ve sürgünlerde
Açlığa terk edili bir ülkenin ezgileri...

Gecenin melekleri, dağların birleşmiş sesinde
Ağıtlar arasında şehitlerine söz verenler
İntikam ve özgürlük yeminlerinde,
Karanlığa, talancıya, soyguncuya karşı ayağa kalkanlar
Zindanlarla birleşmiş yüreklerini saran ezgilerle
Dağ dağ, oyuk oyuk tüfek çatmışken...

Çoktan sevdalanmış gençleri toprağın ezgilerine,
Gecenin meleklerine,
Yaşlıları asırlardır ağıtlar yakmış ardında
Çıkınlar hazırlamış yol yorgununa
Ama, yolundan etmemiş ezgili yürekleri
Sırrına alıp rüyasına katmış, umut bellemiş.

Yeşermiş vadileri, dağlar seslenmiş
Sararmış başakları ekinlerin bu topraklarda
Bolluk bereket görmüş hep,
Ekmeğini kazanmış bin beladan sonra
Şehit düşmüş, tutsak edilmiş kendi yurdunda
Ve sürgünlerde onyıllarca...
Ve arkasında toprağın ezgisiyle gelenler
Zincirleri koparıp vurmuş celladının suratına
Özgürlük için
Ve insanca yaşamın yemininde
Güzelliklere,
Toprağın sesine koymuş kalan ömrünü...

Analar, şehit anaları
İntifadada büyütmeye çalışırken ezgilerini
Çocukları eğitilirken okullarında
Gelinleri dağın sesini almışken bir kez
Ezgili yürekleri melek soyunu bilmişken
Gece sırdaşını görmüş, konuşmuşken
Büyüsün diye çocuğu yüreğini katmışken
Yitik ülkenin ezgilerinde çoğalmış...

Gecenin melekleri,
Dağların birleşmiş sesi
Yeni insana vermişken elini
Ezgili yürekleriyle kendi kurtuluşuna
Yolunu bilemişken...
Çilesini anlatmışlar ceviz ağaçlarına.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Duracağı Yeri Bilirdi

O bir palamuttu, rengi
Benim gözlerimin rengi gibi
Kahverengi,
Ama mavi içerdi
Damarlarına kadar inen güneşin
Kuşların kanatlarından
Getirdiği maviyi...

Bir daha çaldılar,
Karanlıklar adına
Uçaklarıyla üzerine bıraktıkları
Rengi beyaz bir tozla hem de
Koyu yeşil meşeyi
Kömür karasına çevirdiler...

Dumanın yükselişinde asırların pası
Zalimin kini,
Kiri yüklü

Bir kibritle çalınırdı gökyüzünün rengi.

Gövdesi kavrulan meşe ki
Yaz - kış yeşil duran çamdan farklı
Yüklenmez mi damarına? ...

Ve uzun bir yolculuğun ardından
Derin derin soluklanırken,
Yapışırdı tenine öfkenin zinciri...
Üzerine serpilen ak bir tozdan sonra
Çatırdayan dalında yükselirken kızılca alev
Palamutta meşenin kendi
Her rüzgar vuruşunda
Dalından düşerken
Duracağı yeri bilirdi
Gamsız, korkusuz
Bırakırken kendini toprağa
Ve güneşin renklerine
Koynundaki ezgilerle
Sıcak bir merhabada
Filize durmaya...

'Kürt burada meftundur' dediler ya
Ora Ararat'ın zirvesiydi
Güneşin ülkeye gülüşünden
Guruba...
Çığırlar açılırdı...
Küllerinin üzerinden.

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Durmaksızın

Kimi kamburuna aldı yılları
Kimi tel tel bıyıklarına kattı
Yaşları eşitti hemen hemen
Dertleride kürsüleride ortaktı
Gine de
Büyümeye yatkınsa insan
Ustanın öğretisinde büyürdü

Hayalleri birleşirdi
Gözleri, dilleri de
Gine de kimi durup yerinde sayardı
Bazılarının aklı ayaklarına yetişmezdi
Önünde insanca yaşamanın dipnotları
Kızıl ötesi sayfalarda yaşama dair
Doğal olan ne varsa...

Zaman kendisiyle yarına akardı
Ve bir hecenin yanına diğeri geldiğinde
Bu öğretide büyümeye başlardı

Gün gün kazanılırdı yaşamın kendi
Kızıl ötesi sayfalarda yarına dair
Kaybettiysen kalırdın
Ve de vazgeçmek olurdu
İnsanca yaşamaktan

Heceler birleşirken iç dünyalarda
Ekmek su kadar da emek isterdi
Engellerde olurdu
İkirciksizsen takılıp kalmazdın

Bir bebeğin emeklemesi gibi
Yürümenin ön hazırlığı
Ve de düşüp kalkarakta olsa
Dik durup yürümesini öğrenmesi
Arkasından gelen yolu gösterir

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Duvar

bilerek ya da bilmeyerek
ya kendisi örmüştü
ya da örülmüştü başkaları tarafından
ama her kesin önünde bir duvarı vardı
öyle ya da böyle, tülden değildi ama
önünde durup diz çöktüğü
yada dönüp dolaşıp kafasını vurduğu
bir duvarı vardı her kesin

her kesin de aklına gelmezdi
böyle bir duvarı yıkması
yıkarsa koparmış sayılırdı ki ipini
hepsinden daha da kötü! ...
bulutların gölgesinden korkardı

her kes bilemezdi o duvarın arkasını
ne dolaplar dönerdi oysa
durup dururken hiç kimse, böylesine
kendisinin veya başkasının önüne
duvarını örmezdi boş yere

büyük duvarları olurdu o küçük dünyaların

benimki dört duvardır öteden beri
etrafımı çevreleyen dört karanlık
ve dört kalın duvar içindeyim
dördüne birden tüküresim gelir
bazıları önüne atmasalar kendini

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Duyanlarda mı Duymadılar? ...

Bizi bombaladılar önce,
Bir tek biz miydik?
Bombalanan topraklarda
Gingko bitiyor şimdi.

Hiroşima'dan sonra
Ülkeme geldi sıra
Halepçe'ye düştü
Acı, kahır içinde,
Hardal gazında
Yumdu gözlerini
Beşbin Kürt
Beşbin yürek,
Beşbin insan çığlığı...

Çarkın dişlerinde
Kayboldular,
Duyanlarda...
Duymadılar
Efendilerinin
Gölgelerinde
Kaldı kulakları
Görenlerde...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Düğüm

Yıllar öncesinin dermansız günleri
Zorun kendi kanatlanırdı sanki
Karanlık beynine vurmuş
Atlatılmış süreler türlü belalar
Başıbozuklar
Üst baş eskir gibi de eskirken zaman
Ayrı ayrı dünyalara nasıl dayanırsın

Zamanın ötesi vururdu yüzüne
Yaşanmazlıklar arasında
Harıl harıl geçmiş gelirken önüne
Gidenlerin yerine uzanırdın
Yollardasın
Zaman eskir
Volta atarsın zincirin halkalarına
Ve bir amaca katmaya iki insanı
Düğümler üstüne sözcüklerini vurursun
İnadına özgürlük inadına sevgi
İlle de kurtuluş asırların düğümlerinden

Acıların buluştuğu zaman diliminde
Paslı ranzalar sana bakar olur
Toplanan izlerin üzerinde
Çatışmalardan kalma
Zılgıtlar, halaylar
Zıtların kavgası...
Soluk alışından korkanlar varken
Çabaların yarım kalır
Hoyratca ellerine düşersin
Bütünün parçaları bu gece de
Düğümleri üst üste bindirir
Gün doğumunda belki yarın
Çözülmesini beklersin.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dünya Karanlıksa / Dina Tariya

Dünya karanlıksa
gece olmuş
gün olmuş
umurumda değil kardeşim
dünya ki
karanlıkta bırakıyorlarsa
neyime...

yıldızlar gökyüzünde
biz kara topraktayız
aramızda bulutlar
gitmiyorlar

..............

Dina Tari Biya sa

dina tari biya sa
son biyo
sodır biyo
xelle mı dı niya bıra
dina qı
tari qene sa
sawaci

astari asmendere
ma herde şayidemı
höyri qute nabene ma
ne sone

K-10

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Dünya Küçüldü

Dünya küçüldü
diyorlar da diyorlar
inanamıyorum
yıllardır arandığım
sade bir insan bulamıyorum
küçülse küçülse
dedikleri kadar da küçülmemiştir
diyorum.

(yeni)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Düpedüz

Düpedüz şefti
yetkiler ondaydı
meyveye duran ağaçları
budadı budadı budadı
telefon direklerine çevirdi.

Ercan Cengiz